W niedziele 27 stycznia, w millennijnej świątyni Polonii kanadyjskiej w Brampton miała miejsce uroczysta Msza św. załobna za ś.p. Ks. Józefa Kardynała Glempa – Prymasa Polski Seniora, której przewodniczył i homilię wygłosił O. Marian Gil, Prowincjał Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej, prowincji Wniebowzięcia w Kanadzie. Mszę św. koncelebrowali ojcowie Adam Filas, OMI oraz O. Piotr Nowak, OMI. We Mszy św. udział wzięli także między innymi: przedstawiciel rządu federalnego, Poseł Władysław Lizoń wraz z małżonką oraz Burmistrz miasta Brampton Susan Fennell, której towarzyszył jej sekretarz Michael Halls.

W wygłoszonej homilii O. Prowincjał podkreślił wielką rolę Ks. Prymasa w trudnym procesie zdobywania wolności w Polsce oraz ogromne jego zaangażowanie w pokojowe rozwiązywanie konfliktów po obaleniu rządu komunistycznego. Pod koniec Mszy św. głos zabrali Poseł Władysław Lizoń oraz Burmistrz miasta Brampton Susan Fennell.
“Trzeba przy tej okazji wyrazić wdzięczność Polonii na świecie, a szczególnie Polonii kanadyjskiej, powiedział O. Prowincjał. Ks. Prymas Józef Glemp był przecież Ojcem Polskiej Emigracji. Polonia kanadyjska ma mu wiele do zawdzięczenia, bowiem odwiedził nas w Kanadzie cztery razy; w tym trzy razy był w Brampton.

Tutaj w Brampton w 2002 r. odsłonił i pobłogosławił pomnik Jana Pawła II; w tym samym dniu dokonał także koronacji cudownej figury Matki Bożej Ludźmierskiej, koronami papieskimi. W 2004 r. przed cudowną figura Matki Bożej Ludźmierskiej dokonał zawierzenia całej Polonii kanadyjskiej Matce Bożej; natomiast w 2010 r. wmurował kamień węgielny (pochodzący z grobu św. Piotra) w mury powstającej świątyni millennijnej Polonii kanadyjskiej w Brampton”.

Odszedł do swojego Pana i Boga, którego miłość i przebaczenie głosił wytrwale przez całe swoje życie; niech On będzie dla niego najlepszą nagrodą. Odpoczywaj w pokoju Ks. Kardynale; ostatni z wielkich Prymasów Polski!

O. Adam FILAS, OMI

Wspólnota polonijna w Barrie spotkała się na opłatkowym koncercie wigilijnym, połączonym z jasełkami i pyszną wieczerzą. Uczniowie z nauczycielami z Polskiej Szkoły w Barrie zaśpiewali kilka przebojów kolędowych. Do śpiewania dołączyła momentalnie cała sala wypełniona po brzegi uczestnikami opłatka polonijnego. Wspólnota artystyczna, muzykowanie i śpiewanie wypadły wspaniale. Okazało się, że ci najmłodsi kolędnicy zbierają najwięcej braw i mobilizują do śpiewania kolędy za kolędą.

Mimo siarczystego mrozu na zewnątrz i dość obfitych opadów śniegu, w hali Związku Polaków w Kanadzie Gr. 43 w Barrie była rodzinna, ciepła atmosfera, można się było poczuć jak we własnym polskim domu.

Organizatorom tego spotkania: Szkole Polskiej i wspólnocie parafialnej z kościoła Świętego Ducha, można podziękować za tę uroczystość. Niech malutki Jezus narodzony w stajence błogosławi wszystkim przez cały rok.

Beata Jasek
Barrie

Pierwsi Polacy pojawili się na ziemiach estońskich w XVI wieku. 
W roku 1561 duża część Inflant została przyłączona do Królestwa Polskiego i Księstwa Litewskiego. Jednak długotrwałe wojny pomiędzy Szwecją a Polską doprowadziły w końcu do utraty Inflant i niemal cała Estonia znalazła się pod panowaniem szwedzkim.
Choć polska dominacja na ziemiach estońskich nie trwała długo, to jednak zaznaczyła swój ślad w historii tej republiki wyraźnie. Ma to np. związek z uniwersytetem w Tartu, nazywanym dawniej Dorpatem. Historia tej uczelni sięga końca XVI wieku, kiedy to decyzją króla Stefana Batorego utworzono tam ośrodek jezuicki, przekształcony później w kolegium. Przy nim powołano do życia również seminarium oraz gimnazjum. Kiedy Królestwo Polskie przeszło w ręce Szwedów, placówki te zostały przekształcone, przez króla Gustawa II Adolfa, w uniwersytet.

Małgorzata - Mamy mrozy, czy nastawia Pani ogrzewanie na wysoką temperaturę w domu, lubi Pani ciepło, czy raczej oszczędnie; w swetrach się chodzi?

- Chodzę w sportowych, bawełnianych rzeczach.

- Oszczędza Pani na ogrzewaniu czy raczej nie?

- Raczej oszczędzamy - jeśli jest taka niska temperatura, to definitywnie dla zdrowia podwyższamy temperaturę, ale na noc się trochę obniża.

- Gdy są mrozy, to trzeba trochę podgrzać?

- Tak.

- Są ludzie, którzy uważają, że 18-19 stopni wystarczy, ile jest u Państwa?

- 23-24. - czyli tak, żeby normalnie chodzić ubranym?

- Tak.

Andrzej Radoń - Mamy mrozy.

- To świetnie, że mamy!

- Jak w domu u Pana? Oszczędza Pan energię, czy się Pan dogrzewa?

- Ja już jestem w takim wieku, że nie oszczędzam.

- Środowiska Pan też nie oszczędza?

- Skoro się tyle lat pracowało w tym kraju, to trzeba wygodnie żyć.

- Czyli raczej taka temperatura, żeby swobodnie się czuć w mieszkaniu?

- To jest podstawa. Bo jeśli się człowiek nie dogrzeje po 60, po 70, to kiedy?

Edward - Dogrzewa Pan w domu, tak żeby było wygodnie i ciepło, czy raczej Pan oszczędza?

- Grzeję, żeby było ciepło.

- Ma być ciepło, żeby nie trzeba było chodzić w swetrach?

- Tak, 22,5 stopnia.

- Tak Pan ustawia i trzyma?

- Tak.

- Na tym się nie oszczędza?

- Na zdrowiu się nie oszczędza. Trzeba być zdrowym.

- Czyli taka temperatura, żeby człowiek mógł się swobodnie poczuć?

- Oczywiście.

- Mimo tego, że to teraz coraz więcej kosztuje?

- Tak jest.

Ryszard Staluszka - Mamy mrozy. Jak tam w domu u Pana, dogrzewa Pan?

- Dogrzewam, dogrzewam, nie oszczędzam, zdrowie ważniejsze jak oszczędzanie.

- Trzeba grzać jak wygodnie, ale mówią, żeby nie było za ciepło, nie 26, 27 stopni; ile u Pana jest?

- 23-24 maksymalnie.