Mateusz - W Stanach Zjednoczonych były tornada, czy Pan jest przygotowany do czegoś takiego tutaj, w Toronto? - Nie, niestety nie jestem przygotowany. - Nie ma Pan zapasów żywności czy innych rezerw? - Nie, nic co pozwoliłoby mi przeżyć bez elektryczności. Nie zastanawiałem się, nie przygotowuję się na taki wypadek, nie myślę o tym. - A jak się wydarzy, to co będzie? - Nie wiem, zobaczymy. Nigdy w życiu nic takiego mi się nie zdarzyło, więc nie zastanawiam się. - Sądzi Pan, że tutaj jest to możliwe, w okolicach Toronto? - Nie znam tak klimatu, by się na ten temat wypowiadać, ale po prostu nie jestem przygotowany i mam nadzieję, że się nie wydarzy.

Daniel - W Stanach Zjednoczonych były niedawno tornada, czy Pan jest przygotowany na coś takiego tutaj, czy Pan myśli, że coś takiego może się wydarzyć? - Nie, nie sądzę. Nie jest to coś powszechnego, nie słyszy się wiele o tym. Nigdy nie widziałem tornada ani nie słyszałem, że było w Ontario. - A było nie tak dawno na przykład w Sarni. - Słyszałem o jakimś w Vaughan, ale to było tylko F-1, więc nie spodziewam się niczego kategorii F-2 czy więcej. Na szczęście przebudowaliśmy właśnie dom, więc jest nieco bardziej wytrzymały - jak sądzę. - A co w przypadku jakichkolwiek innych nagłych sytuacji, jest Pan przygotowany? - Nie, ale mieszkamy w Caledon, więc mamy trochę ziemi i jeśli o nas chodzi, to raczej sobie poradzimy.

Beata - W Stanach Zjednoczonych mieliśmy tornada, czy pani jest przygotowana na coś takiego tutaj? - Absolutnie nie. - Myśli Pani, że tutaj coś takiego się nie wydarzy? - Wszędzie może się wydarzyć. - Wie Pani, jak się trzeba zachować? - Myślę, że człowiek powinien znaleźć jakąś dziurę i się tam zakopać, jeśli ktoś ma gdzie. - A jest Pani w ogóle przygotowana do jakichś sytuacji nagłych? - Myślę, że od razu to nie; mam tylko latarkę pod ręką koło łóżka. Zdaję sobie sprawę, że coś takiego może nastąpić, ale ogólnie nie jestem przygotowana.

Henryk - Niedawno w Stanach Zjednoczonych wystąpiły silne tornada, czy Pan jest przygotowany na coś takiego tutaj? - Proszę pana, tutaj się wszystkiego można spodziewać, podobnie jak w Polsce; kiedyś w ogóle nie było tornad, teraz latają w Polsce; zmiana klimatu. - A wie Pan, co wtedy należy robić? - Trzeba szukać jak najniższego miejsca typu piwnica. Ale ja nie myślę, że tutaj koło Toronto będzie coś takiego, jak na wschodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych. - Ale było kiedyś. - No tak, ale nie takiej wielkości jak po Stanach latają; tutaj domy są budowane z tubajforów, to wie pan, to wszystko leci. Nie tak jak w kraju, gdzie z cegły czy pustaków. Mamy wielkie anomalia pogodowe. - A jest Pan przygotowany do jakichś nagłych sytuacji? - Nie. No wie Pan, to nie jest atak jądrowy, że trzeba budować schrony jak w latach 50. Nie jestem przygotowany, ale wodę mineralną zawsze się w domu mam, a to jest podstawa, później służby porządkowe przyjdą, to się zobaczy, co będzie.

Maj jest miesiącem radosnym. Co roku witamy majową jutrzenkę "piosenką, która w calej Polsce słynie". W maju pamiętamy też, że "wolność krzyżami się mierzy". Co roku śpiewamy: "ta ziemia do Polski należy". To ziemia włoska, na której z polskiej krwi wzrosły czerwone maki. Co roku w maju czcimy wielkie zwycięstwo polskiego oręża w Bitwie o Monte Cassino.

18 maja 1944 roku polscy żołnierze II Korpusu pod dowództwem gen. Władysława Andersa, podporządkowani 8. Armii Brytyjskiej, zatknęli polską flagę na ruinach klasztoru benedyktyńskiego na wzgórzu Monte Cassino, uznawanego przez ówczesnych strategów wojskowych za obiekt nie do zdobycia. Po trzech bitwach, trwających od stycznia do marca, Polacy zostali wezwani do czwartej, ostatniej. Zwycięska bitwa trwała od 11 do 18 maja 1944. Brało w niej udział 46 tys. polskich żołnierzy. Poniesione straty: 924 poległych, 2931 rannych, 345 zaginionych.

Uroczystości upamiętniające 69. rocznicę bitwy o Monte Cassino zorganizowane zostały w tym roku przez Placówkę 114 Stowarzyszenia Weteranów Armii Polskiej w Ameryce i Organizację Weteranów II Korpusu 8. Armii. Już po raz drugi uroczystości odbyły się w parku im. Ignacego Paderewskiego. 
Park był, jak co roku, niezmiennie piękny i zielony. Wszystko inne zmienia się w parku co roku. Modernizują się obiekty. Rosną nowe dęby pamięci dla ofiar mordu katyńskiego. Przybywają nowe eksponaty muzealne.

Placówka 114 SWAP dba o swój park zabezpieczony umową korporacyjną o niesprzedaży. Żadne zmiany nie zaskoczą już przybysza, tak zdawać by się mogło.

W ten pierwszy dzień nowego sezonu, w parku czekała szokująca niespodzianka dla każdego. Nad miejscem dawnej sceny i placu przed sceną, na wysokich smukłych słupach, rozpostarł się imponujący dach, białe słupy, biały sufit, czerwony dach. Biało-czerwony wystrój nowej rozległej sceny doskonale harmonizował z kolorytem zadaszenia.

Rozpoczęcie uroczystości obwieścił dźwięk orkiestry "Orzeł Biały". Wzdłuż słonecznej alei dębów pamięci szedł pochód prowadzony przez komendanta Pl. 114 SWAP Krzysztofa Tomczaka i prezesa Organizacji II Korpusu 8. Armii Stefana Podsiadłę. Za orkiestrą w pochodzie szli ze sztandarami weterani, harcerze, Korpus Pomocniczy Pań przy Pl. 114 SWAP i organizacje.

Po ustawieniu się sztandarów wydany został rozkaz "Baczność!" i orkiestra odegrała hymny narodowe Kanady i Polski. Minutą ciszy uczczono żołnierzy poległych na wszystkich frontach świata. Bohater II wojny światowej, Mieczysław Lutczyk, w asyście harcerzy, wygłosił apel poległych, wzywając kolejno jednostki bojowe, których żołnierze złożyli najświętszą ofiarę życia w powietrzu, na morzach i lądzie. Następnie odegrany został na trąbce "Last Post".

Prowadzący uroczystość komendant Krzysztof Tomczak wygłosił znakomite przemówienie inauguracyjne. Dziękując, wymienił nazwiska uczestników bitwy o Monte Cassino: Stefan Podsiadło, Ludomir Blicharski, Bolesław Chamot, Tadeusz Gosiński i Zbigniew Gondek. Wymienieni powstali i zostali uhonorowani serdecznymi oklaskami.

Nastąpiło oficjalne powitanie i przedstawienie honorowych gości: prezes Stefan Podsiadło, konsul RP Ilona Kałdońska, poseł federalny Ted Opitz, poseł federalny Władysław Lizoń, wiceprezes Kongresu Polonii Kanadyjskiej Jan Cytowski, prezes Kongresu Polonii Kanadyjskiej Okręg Toronto Juliusz Kirejczyk, Instytut Pamięci Narodowej Andrzej Zawistowski, Stowarzyszenie Lotników Polskich Skrzydło "Warszawa" Eugeniusz Kuś, prezes Royal Canadian Legion Pl. 621 Ryszard Tatarek, komendantka Korpusu Pomocniczego Pań przy Pl. 114 SWAP Agnieszka Chmielewska, prezes Stowarzyszenia Weteranów im. gen. Sikorskiego Oshawa Bolesław Drański, prezes Kongresu Polonii Kanadyjskiej Okręg Niagara Jacek Kamiński, przewodniczący Rady Dyrektorów Credit Union Robert Jagielski, prezes Gminy 1 Związku Narodowego Polskiego Józef Aleksandrowicz, przewodnicząca Stowarzyszenia Inżynierów Polskich Oddziału Toronto Krystyna Sroczyńska, prezes Funduszu Dziedzictwa Polek Jadwiga Sztrumf, Koło Pań "Nadzieja" Elizabeth Dragunowski, przewodnicząca Rady Naczelnej Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej Zofia Biesok, Społeczna Rada Sadzenia Dębów Pamięci druh Andrzej Kawka, Orkiestra "Orzeł Biały" Leszek Marczewski.

Wystąpił teraz prezes Stefan Podsiadło. W swoim doskonale przygotowanym przemówieniu przedstawił rys historyczny bitwy o Monte Cassino, jednej z najbardziej zażartych bitew II wojny światowej. Podkreślił, jak ważne jest, aby pielęgnowany był najwyższy patriotyzm pokolenia z okresu międzywojennego. Obejmował pamięcią żołnierzy, którzy wcześniej niż on walczyli o wolność naszą i waszą, w tym poległych żołnierzy innych narodowości. Przypomniał radosne i smutne majowe wydarzenia w naszej historii. Radosny był 3 Maj. Smutna była śmierć wielkiego Marszałka Józefa Piłsudskiego. Jakże smutne było odejście jego syna rok temu, kiedy obchodzona była rocznica bitwy o Monte Cassino. Przerywając przemówienie, zainicjował pieśń "Czerwone maki", ułożoną przez poetę Feliksa Konarskiego, sławnego Ref-Rena. Wszyscy z nim śpiewali. Kontynuując, mówił, że zwycięstwo Polaków było wysoko ocenione przez aliantów. Oficerowie i żołnierze II Korpusu noszą odtąd na ramieniu odznakę 8. Brytyjskiej Armii, Tarczę Krzyżowców.

Wystąpili też goście honorowi. Podziękowaniom nie było końca. Dziękowano za Polskę tym, którzy za nią zginęli, i tym, którzy tu są. Za pamięć o poległych. Za przekazywanie historii, aby świat jej nie zapomniał i nie zmienił. Za obecność młodego pokolenia. Za trud przygotowania tej uroczystości. Za dach nad sceną, gdzie już deszcz nie zakłóci żadnej uroczystości.

Komendant Krzysztof Tomczak dziękował II Korpusowi za dużą pomoc dla parku, a prezes Stefan Podsiadło dziękował Placówce 114 za udostępnienie parku na postawienie pomnika dla bohaterów bitwy o Monte Cassino.

Mszę św. z homilią odprawił o. Jan Szkodziński OMI. Długoletni oddany kapelan Placówki 114 SWAP poświęcił homilię głównie żołnierzom spod Monte Cassino. Przypomniał wypowiedziane już wcześniej przez siebie słowa. Gdyby był kapłanem wyższej, najwyższej rangi, ogłosiłby poległych żołnierzy świętymi, bo "nie ma większej miłości, niż gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich". Ze swoistą radością ucieszył zgromadzonych oznajmieniem, że więcej dłuższego kazania nie będzie dziś głosił. Ma wiele rzeczy do powiedzenia, ale w tej chwili nikt nie jest w stanie ich wysłuchać i zapamiętać. Dodał tylko kilka myśli o Duchu Świętym, którego zesłanie Kościół w tę niedzielę celebrował.

Po Mszy Świętej zostały złożone wieńce i kwiaty pod pomnikiem Bohaterów spod Monte Cassino. Po serii pamiątkowych zdjęć, zaproszeni goście udali się na obiad do sali hetmańskiej, gdzie oprócz portretów wielkich polskich królów i wodzów zgromadzone zostały cenne pamiątki wojskowe.

W parku, który staje się coraz większym symbolem polskości, rozpoczął się piknik i zabawa z zespołem "C'est la vie".

W małym domku na wzgórzu obejrzeć można było przygotowaną z tej okazji wystawę historyczną, poświęconą II Korpusowi 8. Armii.

Kolejne wspaniałe historyczno-patriotyczne wydarzenie miało miejsce w parku im. I. Paderewskiego, dzięki wysiłkowi i staraniom Placówki 114 SWAP z komendantem Krzysztofem Tomczakiem. Jak co roku żołnierze spod Monte Cassino z prezesem Stefanem Podsiadłą z honorem uczcili swoje zwycięstwo.

Krystyna Sroczyńska
Toronto

Sławek - Zbliża się pierwszy długi weekend sezonu letniego w tym roku, jak Pan spędzi czas wolny? - Na trailerze. - Pierwszy raz w tym roku, takie otwarcie? - Nie, nie, otwarcie już było w zeszłym tygodniu. - Pomimo tego, że jeszcze nie było ciepło? - No tam są obowiązki, trzeba pilnować wszystkiego. - Można zapytać, gdzie to jest? - Nad Pigeon Lake. - Od dawna Pan to ma? - No już chyba z 8 lat. - Zawsze tam Pan wyjeżdża na weekendy? - Zawsze, tam mam las, jezioro, rybki. - Czyli Victoria Day spędza Pan tradycyjnie? - Tak.

Józef - Zbliża się długi weekend, pierwszy w tym sezonie, chciałem zapytać, jak go Pan spędza? - No wie pan, ja już jestem emerytem. - Każdy weekend taki sam? - Tak, dla mnie to już nie robi wielkiej różnicy, po prostu spędzam go w domu albo z dziećmi, z wnuczkami. - Wyjeżdżają Państwo gdzieś? - Nie planujemy, jeżeli gdzieś pojedziemy, to do wnuczków do Oakville;do córki. Na wyjazdy przyjdzie czas w lipcu, wtedy będzie kąpanie. - Na razie zimna woda jeszcze? - No oczywiście, dla młodzieży to może nie, ale dla nas tak. - Zwłaszcza że lato spóźnione w tym roku? - Oczywiście.

Maria - Pierwszy długi weekend lata, gdzie Pani spędza ten czas? - Jestem po szpitalu i wyszłam pierwsze dni na powietrze, korzystam z tej pogody. - Nigdzie się Pani nie wybiera? - Tym razem nie. Będę z rodziną, z dziećmi, wnukami. W piątek wyszłam ze szpitala po wszystkich badaniach i ciekawa jestem, jak to wyjdzie. - Nie zawsze jest tak, jak by człowiek chciał? - Nie zawsze.

Pelagia - Mamy wkrótce długi weekend, jak Pani go spędza? Jakoś szczególnie? - Nie, nie szczególnie, ponieważ jestem samotna. - Wyjeżdża Pani gdzieś? - Nigdzie nie wyjeżdżam, jestem na emeryturze. - A jakieś spotkania ze znajomymi? - Tak, ze znajomymi tak, mamy dobrych znajomych, dobrych przyjaciół i odwiedzamy się razem.

Antonina Karpiel - Jak Pani spędzi ten pierwszy długi weekend lata? - Pojedziemy na cottage z rodziną.- Już otwarty, czy pierwszy raz w tym roku? - Pierwszy raz. Troszeczkę spóźnione wszystko w tym roku, bo było zimno. - Od dawna mają Państwo cottage? - Jestem akurat z wizytą u siostry, więc jestem do niej zaproszona. Pierwszy raz będę zwiedzać. - Można zapytać, skąd Pani jest? - Z Zakopanego, zimno mnie tu nie zdziwiło. - Długo Pani zamierza być? - Zależy, jeszcze nie wiem. - A skąd z Zakopanego? - To jest wieś Kościelisko - dokładnie. - No wieś Kościelisko to my wszyscy znamy. - U wejścia do Doliny Kościeliskiej.

W obronie wolności słowa

W sobotę, 18 maja, przed konsulatem RP w Toronto odbyła się trzecia już manifestacja w obronie Telewizji Trwam, która zgromadziła ok. 300 osób. Podpisywano kolejną petycję do KRRiT. Prowadzący spotkanie duchowy opiekun Rodziny Radia Maryja w Kanadzie o. Jacek Cydzik podkreślił, że nieprzyznanie TV Trwam miejsca na multipleksie to nie tylko lekceważenie katolików, ale również naruszenie zobowiązań międzynarodowych Polski wynikających z podpisanych konwencji. Odczytano petycję:

"Arbitralna odmowa miejsca na multipleksie dla Telewizji Trwam, jaką zadekretowała Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, jest w naszej ocenie przejawem niechęci i dyskryminacji wobec katolików w Polsce. Jest przejawem braku zrozumienia dla potrzeb Polonii w świecie (…). Nasza walka o sprawiedliwe, należne TV TRWAM miejsce na multipleksie symbolicznie nawiązuje do Monte Cassino. I dziś, wykorzystując wszelkie, demokratyczne środki, będziemy walczyć o TV TRWAM aż do zwycięstwa. Tak nam dopomóż Bóg".

Śpiewano patriotyczne pieśni, w tym – w związku z rocznicą bitwy pod Monte Cassino przypadającą w tym dniu, "Czerwone maki". Kilka utworów wykonał też goszczący akurat w Kanadzie, a przybyły przed konsulat Paweł Piekarczyk, bard patriotyczny, który przekazał pozdrowienia od środowiska "Gazety Polskiej".

Uroczystość, która miała charakter majówki, zakończyło odmówieni przypadających na sobotę 5 tajemnic różańca, którymi zebrani obmodlili intencję.
Wśród zgromadzonych, oprócz działaczy klubów GP i środowisk PiS, reporter "Gońca" dostrzegł działaczy Gminy 1 ZNP.

Redaktora "Gońca" poproszono o zabranie głosu. Andrzej Kumor powiedział m.in., że fakt nieprzyznawania TV Trwam miejsca na multipleksie świadczy o wojnie ideologicznej, która obecnie prowadzona jest w Polsce, a której stawką jest kształt narodu; to kim będą Polacy, na kogo będą pracować, czyli to czyja będzie Polska, i wezwał, by każdy robił co do niego należy, aby są temu przeciwstawić.

Pogoda dopisała, protest był dobrze przygotowany, prezentowano wiele transparentów obustronnie, tak by z ich treścią mogli zapoznać się pasażerowie tramwajów i przejeżdżających samochodów. Na koniec o. Jacek Cydzik zaprosił zebranych na piknik Rodziny Radia Maryja do parku Paderewskiego 9 czerwca.