Quebec może wkrótce żądać od kobiet noszących burki czy nikaby odsłaniania twarzy podczas jazdy miejskimi autobusami. Kierowcy już się zastanawiają, co to będzie… Głosowanie nad ustawą numer 62, zaproponowaną dwa lata temu, o neutralności religijnej może odbyć się w tym tygodniu (w prowincyjnym parlamencie partia liberalna ma większość). Ustawa skutecznie zabroni noszenia zasłon twarzy pracownikom służb publicznych – w tym pielęgniarkom, lekarzom czy nauczycielom – i osobom korzystającym z usług świadczonych przez prowincję. W sierpniu wprowadzono dodatkową poprawkę rozszerzającą zakres działania ustawy o usługi oferowane przez miasta, czyli na przykład o transport publiczny.

Prawo przewiduje jednak wyjątki. Istnieje w nim zapis, że zwolnienia są możliwe po złożeniu odpowiednio umotywowanego wniosku. Pozostaje jednak pytanie, jaki powód będzie dla rządu wystarczająco poważny.

Minister sprawiedliwości Stéphanie Vallée podkreślała w poniedziałek, że w ustawie chodzi o współistnienie obywateli i harmonię społeczną, temu ma służyć neutralność państwa. Uchwalenie tego typu prawa jest konieczne ze względu na możliwości komunikacji, identyfikacji i utrzymania bezpieczeństwa. Pani minister zaznacza, że ustawa nie zakazuje symboli religijnych. Dodaje, że odnosi się jednocześnie do zamaskowanych demonstrantów. Gdy zostanie przyjęta, prowincja zacznie rozmowy z miastami, szkołami i publicznymi punktami opieki nad dziećmi, by wypracować jasne wytyczne do wdrożenia nowych przepisów. Wytyczne będą gotowe nie wcześniej niż latem przyszłego roku i poprzedzi je seria konsultacji. Związek zawodowy kierowców montrealskich autobusów miejskich zastanawia się, jak będzie wyglądał okres przejściowy, czy w najbliższych miesiącach kierowcy będą musieli sami oceniać, czy mogą wpuścić daną kobietę, czy nie. Kierowcy oczekują jasnych wytycznych i nie chcą być zostawieni sami sobie. To nie do nich należy interpretowanie prawa.

Krytycy ustawy podkreślają, że prawo wymierzone jest przeciwko muzułmankom. Z kolei Parti Québécois i Coalition Avenir Québec uważają, że powinno być nawet bardziej restrykcyjne. Eksperci z dziedziny prawa przewidują, że prawdopodobnie po zatwierdzeniu ustawy do sądu zaczną trafiać wnioski o sprawdzenie jej zgodności z Kartą Praw i Swobód oraz z prowincyjną karta praw człowieka.

W zeszły czwartek po raz pierwszy w historii kanadyjskiego lotnictwa doszło do zderzenia komercyjnego samolotu pasażerskiego z dronem. Incydent miał miejsce nad lotniskiem Jean Lesage w Quebec City, samolot Skyjet lecący z Rouyn-Noranda, Que., z ośmioma pasażerami na pokładzie wylądował bezpiecznie. Został uszkodzony w niewielkim stopniu.

Minister transportu Marc Garneau podczas konferencji prasowej w Montrealu był zaniepokojony i wzburzony. Mówił, że drona nie powinno tam być, a skutki podobnych zderzeń mogą być dużo poważniejsze. Gdyby bezzałogowiec wpadł do silnika lub uderzył w kabinę pilotów mogłoby dojść do katastrofy. Minister dodał, że latanie dronem na wysokości 450 metrów jest niezgodne z przepisami. Do tego (bez specjalnego zezwolenia) nie wolno latać w promieniu 5,5 kilometra od lotniska lub 1,8 kilometra od lądowiska dla śmigłowców.

Minister poinformował w niedzielę, że ostateczne przepisy dotyczące operowania dronami będą wdrożone w 2018 roku. Ma być wyznaczony minimalny wiek operatora, wprowadzony obowiązkowy test pisemny i nakaz umieszczania na dronie nazwiska i adresu jego właściciela.

Osobom, które łamią przepisy dotyczące latania w pobliżu lotnisk, grozi kara pozbawienia wolności lub kara pieniężna do 25 000 dol. W 2017 roku do Transport Canada wpłynęło 1596 zgłoszeń incydentów z dronami, w przypadku 131 stwierdzono zagrożenie dla lotnictwa.

Poseł konserwatywny Peter Kent w liście do komisarz ds. etyki i konfliktów interesów Mary Dawson zwraca uwagę na to, że minister finansów Bill Morneau przez dwa lata ani słowem nie wspomniał o istnieniu swojego przedsiębiorstwa SCI Mas des Morneau. Firma jest zarejestrowana we Francji, jej własnością jest willa ministra w miasteczku Oppède w Prowansji, zajmuje się zarządzaniem nieruchomością. Istnieje od 10 lat. Kent domaga się zbadania sprawy i stwierdzenia, czy Morneau złamał prawo o konflikcie interesów. Dodał, ze większość zwykłych Kanadyjczyków nie może sobie pozwolić na luksus wynajęcia doradcy finansowego, który zasugeruje, że lepiej zapisać dom we Francji na firmę niż posiadać go bezpieśrednio.

Biuro ministra oświadczyło, że Morneau mówił wcześniej komisarz Dawson o willi. O firmie miał ją poinformować 22 września, gdy CBC News zaczęło mówić o sprawie. Miało to wynikać z „początkowego nieporozumienia natury administracyjnej”.

Członkowie parlamentu są zobowiązani do poinformowania komisarza ds. etyki o wszystkich posiadanych prywatnych przedsiębiorstwach, również tych działających za granicą. Następnie wszystkie dane są umieszczane w rejestrze publikowanym na stronie internetowej biura komisarza.

W niewoli znacznie schudli

Ottawa Joshua Boyle, Kanadyjczyk  z Nowego Brunszwiku, oraz jego amerykańska żona Caitlan Coleman zostali w czwartek wraz z trójką swych dzieci zwolnieni z niewoli. Byli oni od 2012 roku przetrzymywani przez jedno z afgańskich ugrupowań związanych z Talibanem. Obydwoje w niewoli znacznie schudli, a wcześniej mieli nadwagę.

        W niewoli też poczęły się ich dzieci.

        Mimo że rodzice więzionych usiłowali ich przedstawiać jako naiwnych turystów, którzy zawędrowali w góry na północ od Kabulu z czystej ciekawości, to jednak pobieżna kwerenda internetowa pozwala ustalić, że Boyle od lat był zainteresowany terroryzmem. Był też trzecim mężem siostry Omara Khadra, przetrzymywanego przez wiele lat w Guantanamo za zabicie amerykańskiego żołnierza w Afganistanie, i przez jakiś czas mieszkał wraz z nią w Toronto.

        Na jednym ze ślubów Zaynab Khadr obecny był sam Osama bin Laden. Boyle popierał starania Zaynab o zwolnienie brata.

Państwo coraz bardziej partyjne

Toronto  Kathleen Wynne przypuszcza kolejny atak na prawa rodziców i wychowanie dzieci. Po tym, jak doniesiono jej, że uczniowie z liceum w Hamilton zaliczają swoje „volunteer hours”, biorąc udział w działaniach pro-life – takich jak akcja „40 dni dla Życia” – pani premier musiała zareagować. Zakazała uczniom zaliczania godzin pracy społecznej pracami wykonywanymi na rzecz propagowania idei sprzecznych z liberalnym światopoglądem. Dowiedziawszy się o sytuacji w Hamilton, Wynne powiedziała dziennikarzom, że po raz pierwszy słyszy o czymś takim i 40 godzin wolontariatu nie do tego służy. Teraz jej rząd „przygląda się sprawie” – czyli robi podchody, jak tego zakazać.

        Minister edukacji Mitzie Hunter mówi, że kuratoria przygotowują listy zatwierdzonych działań, które mogą być zaliczane jako wolontariat. Prowadzone są przy tym konsultacje z radami rodziców i lokalnymi grupami. Uczniowie od lat wybierali działalność pro-life. Teraz minister Hunter powtarza za premier Wynne, że zaliczanie w ten sposób godzin pracy społecznej jest sprzeczne z ideą „volunteer hours”.

        Co innego oczywiście, gdyby uczniowie działali na rzecz Planned Parenthood…