Shoppers Drug Mart chce zatrudnić menedżera marki, który zająłby się promowaniem medycznej marihuany. W ten sposób sieć stara się przygotować do wejścia na rynek, mimo że obecnie legalnie jest jedynie sprzedaż wysyłkowa marihuany medycznej. Narkotyk musi być wysyłana pocztą bezpośrednio do klientów i tylko przez licencjonowanych sprzedawców. Marihuany medycznej nie można dostać w aptece.

Nowy menedżer byłby odpowiedzialny za wdrażanie strategii marketingowej i podejmowanie działań marketingowych skierowanych do lekarzy i pracowników służby zdrowia. Do tego musiałby pilnować, by treści zawarte w materiałach promocyjnych były zgodne z przepisami Health Canada.

W październiku 2016 roku właściciel Shoppersa – Loblaw Companies Ltd. – złożył wniosek w Health Canada o wydanie licencji na sprzedaż medycznej marihuany.

Policja z regionu Peel przyznaje, że nad plagą przestępstw w Meadowvale nie można przejść do porządku dziennego. Napadów, aktów przemocy czy pijaństwa w miejscach publicznych nie można tolerować, dlatego uruchamia inicjatywę Problem Oriented Policing (POP), która przewiduje współpracę policjantów, przedstawicieli Safe City Mississauga i ekspertów z dziedziny zapobiegania przestępstwom. Taka grupa problemowa ma się zastanowić, co dalej zrobić z budynkiem przy 2869 Battleford Rd., naprzeciwko Meadowvale Town Centre, pod którym zdecydowanie za często stoją radiowozy.

9 listopada odbyło się spotkanie grupy POP z mieszkańcami. Rozmawiano o tym, dlaczego dochodzi do przesepstw, radzono, jak im zapobiegać oraz co robić i do kogo się zwrócić, kiedy coś się zaczyna dziać. Proponowano m.in. włączenie okolicy do Neighbourhood Watch Program.

W 2017 roku jak dotąd policja była wzywana na 2869 Battleford Rd. aż 40 razy.

Po zdecydowanym sprzeciwie wyrażonym przez obywateli, przywódców religijnych i organizacje stające w obronie rodziny zdominowana przez liberałów parlamentarna komisja sprawiedliwości utrzymała jedyny w kanadyjskim prawie bezpośredni zapis chroniący praktykowanie religii. Rząd premiera Trudeau chciał się pozbyć sekcji 176 kodeksu karnego wraz z innymi uznanymi za powtarzające się, niekonstytucyjne lub przestarzałe.

Sekcja 176 wyraźnie zakazuje zastraszania lub powstrzymywania od pełnienia służby osoby duchownej lub świeckiej prowadzącej liturgię. Wprowadza również zakaz przeszkadzania osobom zgromadzonym w celu uczestnictwa w nabożeństwie. W zeszłym tygodniu minister sprawiedliwości Jody Wilson-Raybould ostatni raz przekonywała komisję, że utrzymanie sekcji 176 jest nieracjonalne, bo w innych częściach kodeksu karnego można znaleźć zapisy dające ten sam efekt, zakazujące przemocy, powodowania zamieszania czy nienawiści wobec grup religijnych. Biskupi katoliccy i ewangeliccy nie przyjmowali tego tłumaczenia i twierdzili, że atak lub znieważenie kapłana jest wydarzeniem dotykającym wszystkich członków wspólnoty.

Poseł NDP Alastair McGeorge zasiadający w komisji powiedział, że został zasypany lawiną e-maili od osób i organizacji domagających się utrzymania zapisu. Podkreślał, że pisały do niego nawet dzieci. O odzewie społecznym mówił także poseł konserwatywny Rob Nicholson. W ciągu ostatniego weekendu do jego biura przyszło 900 maili. W końcu przewodniczący komisji poseł liberalny Anthony Housefather stwierdził, że dzięki sekcji 176 wiele grup religijnych czuje, ze jest uznawana, szanowana i chroniona przez państwo. Housefather przyznał, że nie widzi korzyści, jaka miałaby wyniknąć z usunięcia tego zapisu.

Członkowie komisji zgodzili się, że należy poprawić sformułowania zawarte w sekcji 176, tak by język był neutralny płciowo i obejmował osoby duchowne wszystkich religii oraz świeckich przywódców religijnych. Decyzje i poprawki wprowadzone przez komisję sprawiedliwości musza być zatwierdzone przez Izbę Gmin i Senat.

Nowy znaczek pocztowy uczy historii

Halifax W poniedziałek kanadyjska poczta przedstawiła nowy wzór znaczka, który pokazuje chwilę pro zderzeniu francuskiego statku Mont Blanc załadowanego materiałami wybuchowymi z norweskim statkiem Imo. Miało to miejsce 6 grudnia 1917 roku, prawie 100 lat temu. Po kolizji nastąpił gigantyczny wybuch, który zniszczył miasto. 2000 osób zginęło, 9000 zostało rannych, a 25 000 straciło dach nad głową. Wybuch został uznany za największy spowodowany przez człowieka przed detonacja pierwszej bomby atomowej.

Główny projektant znaczka Larry Burke mówi, że w Halifaksie każdy wie o wybuchu, ale gdzieś w Saskatchewan czy w Vancouverze to już niekoniecznie. Mały znaczek ma opowiadać historię i dać innym pojęcie o tym, co się stało. Widać na nim na pierwszym planie Imo, a w oddali Mont Blanc, z którego zaczyna unosić się dym. To chwila około 20 minut przed eksplozją. W górnej części znaczka znajduje się nagłówek z gazety Halifax Herald z następnego dnia z tytułem „Halifax wrecked”. Burke mówi, że ten nagłówek był dla niego najważniejszy i najbardziej wymowny. Jego zespół projektantów wykonał makiety statków, by sprawdzić, z której strony najlepiej przedstawić je na znaczku. Do pracy włączony był również specjalista badający eksplozje Joel Zemel. Określono dokładnie porę dnia, pozycję słońca i charakter wody. Dzięki temu osiągnięto historyczną dokładność.

Coraz więcej wydatków na leki

Toronto Największą część wydatków na służbę zdrowia w Kanadzie pochłaniają szpitale (28,3 proc.), ale najszybciej rosnącą grupą wydatków są leki, podaje Canadian Institute for Health Information. W bieżącym roku łączne wydatki na opiekę medyczną wyniosą prawdopodobnie 242 miliardy dolarów, co po przeliczeniu na osobę daje 6604 dol. (o 200 dol. więcej niż rok temu).

Koszty wahają się w zależności od regionu. Najdrożej jest na północy. W Trytoriach Północno-Zachodnich kwota na osobę wynosi 17 150 dol. W prowincjach waha się od 6321 dol. w Kolumbii Brytyjskiej do 7378 na Nowej Fundlandii i Labradorze. Koszt utrzymania szpitali to 1871 dol. na obywatela, koszt leków – 1086 (16,4 proc. wszystkich wydatków), koszt lekarzy rodzinnych – 1014.

Pod względem tempa wzrostu kosztów najszybciej rosną koszty leków – o 4,2 proc., potem koszty lekarzy rodzinnych – 3,4 proc., a szpitali – tylko o 1,9 proc. Naukowcy z CIHI podkreślają, że na rynku jest coraz więcej drogich leków, m.in. z grupy biofarmaceutyków (wytwarzanych przez żywe komórki). W 40 proc. przypadków za leki wydawane na receptę płacą prowincje. Pozostałą część pokrywają firmy ubezpieczeniowe lub pacjenci muszą płacić z własnej kieszeni. Przeciwnicy takiego systemu uważają, że Kanada wiele traci. Gdyby miała jednolity publiczny system refundacji leków mogłaby negocjować niższe ceny z koncernami farmaceutycznymi. Zdaniem parlamentarnego biura budżetowego na ogólnokrajowym systemie refundacji leków Kanada zaoszczędziłaby 4,2 miliarda dol. rocznie.