Załącznik Nr. 3 do pisma Nr. „ST” 2/62

N O T A T K A

dot. sprawy Biernackiego

        1. W połowie stycznia br. zakończyła się definitywnie sprawa oskarżeń o szpiegostwo w stosunku do osoby Biernackiego. W wyniku drugiej rozprawy sąd odrzucił zarzuty stawiane Biernackiemu przez organa śledczo-prokuratorskie nie dopatrując się w nich podstawy do oskarżenia o naruszeniu przepisów  dotyczących bezpieczeństwa państwa. Resultat drugiej rozprawy sądowej został skomentowany przez większość tutejszej prasy jako dotkliwa porażka RCMP, które było głównym motorem całej sprawy. Ponadto treść komentarzy prasowych daje odczuć, że w swojej drugiej fazie, sprawę starano się naciągnąć w celu podtrzymania wiarogodności insynuacji przedstawionych prasie i opublikowanych tuż po aresztowaniu Biernackiego. Poza składaniem winy na RCMP do prób naciągania spraw włącza się również organa prokuratorskie prowincji oraz szczebla federalnego. Oceniając całą sprawę od strony jej wyników jako propagandy antykomunistycznej widać wyraźnie, że przyniosła ona porażkę jej organizatorom i w efekcie rzuciła niezbyt jasne światło na metody i przedsięwzięcia RCMP oraz organów prokuratorskich. Wywołało to napewno określone nastroje w tych organach czemu wyraz dał wiceminister spraw zagranicznych w rozmowie z naszym I Sekretarzem ŁASZCZEM stwierdzając, że prawnie jest wszystko w porządku jednak w rzeczywistości Kanadyjczycy posiadają pełne dowody na stwierdzenie, iż Biernacki usiłował prowadzić w Kanadzie pracę wywiadowczą na podstawie zadań otrzymanych w Polsce.

        Kto to jest żul? Żul to człowiek bez pieniędzy i najczęściej bez mieszkania. Jeśli jest starszy, to jest to dawny człowiek pracy, bo wtedy wszyscy pracowali. Starszy żul czeka na emeryturę z utęsknieniem, bo wtedy przestanie być żulem, wróci do tej części społeczeństwa, które nie musi wyjadać ze śmietnika, iść po zupkę na plebanię. Opieka społeczna nie starcza na chleb i wielu mężczyzn przez wydłużenie wieku emerytalnego (rok 2013) stało się żulami.

        Obecnie Polska wróciła do wieku emerytalnego sprzed roku 2013, czyli do wcześniejszych umów ze społeczeństwem, wg których mężczyzna w wieku lat 65 może odejść na emeryturę. Może, ale nie musi. Na pewno musi, jeśli nie ma pracy i nie ma za co żyć, aby nie powiększać szeregów polskich żuli. Brzydko się o nich mówi, ale ja myślę o nich ze współczuciem.

        Miły czytelniku (i czko) „Gońca”. Gdy ten tekst się ukaże, pewno skończy się nam już upalne wrześniowe lato, tak miłe po chłodnym sierpniu. Będziemy też wiedzieli, że Putin nie wykorzystał (jeszcze) „zapadnych” manewrów do zaatakowania Bałtów, wg schematu przećwiczonego już na Ukrainie. Estonia ma wszak duży procent ludności rosyjskiej, która „tylko marzy” o połączeniu się z tzw. macierzą. Są oni także na Łotwie i Litwie. A przesmyk suwalski (?), który wszak rozdziela „sziroką stranę” od jej odwiecznej enklawy kaliningradzkiej, to też mógłby być piękny casus belli. Tam na szczęście Ruskich nie ma. To znaczy w przesmyku.

        Możemy więc odetchnąć z ulgą? Póki co? Bo nie można całkiem wykluczyć pewnych groźnych politycznych kalkulacji przewrotnych kacapów. Sytuacja jest ciągle ciekawa. Oto „na drugim końcu świata” koreański tłuścioszek strzela sobie dookoła, na razie na wiwat, coraz doskonalszymi rakietami, m.in. nad nerwową (Hiroszima, Nagasaki) Japonią i w kierunku ważnej amerykańskiej bazy na wyspie Guam. Prezydent Trump w ONZ powiedział – zniszczą Koreę Północną! Bagatela, to ponad 30 milionów ludzi! A jeśli grubasek zdąży jeszcze wystrzelić skutecznie do południowego sąsiada i Japonii, to tych ofiar może mocno się namnożyć! Chiny wysyłają już swoje lotniskowce na morze – notabene chińskie. Uważają tę strefę Pacyfiku za swoje tereny wpływów. Chcący lub niechcący może łatwo dojść do konfliktu obu mocarstw. Donald Trump uważany jest za nieprzewidywalnego, a nawet nieobliczalnego. Czy tylko jak dotychczas w słowach? Jeśli na tym Dalekim Wschodzie nastąpi wybuch, to cała uwaga Stanów tam się oczywiście skoncentruje. A tu nagle, np. w Estonii, rodacy Władimira Władimirowicza, akurat całkiem przypadkowo zostaną zaatakowani przez estońskich nacjonalistów-faszystów, to czy matuszka Rosja nie poczuje się zobligowana (jak na Ukrainie czy w Czeczenii?) do udzielenia zaatakowanym „bratniej pomocy”? Nie żadnej tam wielkiej inwazji. Ot, pojawią się przysłowiowe zielone ludziki, z którymi Putin nie ma przecież nic wspólnego, i urwą niechący kawałek Estonii, ogłaszając tam coś na kształt republiki donieckiej czy ługańskiej. To, porównując potencjały wojskowe Rygi i Moskwy, może być akcja chirurgiczna, 24-godzinna. Raz, dwa, trzy i po wszystkim. Stało się i już jest przecież spokój! 

        Podobno Tadeusz Boy-Żeleński nie zasypiał, póki czegoś nie przetłumaczył z francuskiego na polski. I nie chodzi bynajmniej o etykiety na pudełkach z zapałkami. 

        Złośliwcy twierdzili, że wieczorne przyzwyczajenia Boya dotyczyły także poranków, nie uściślając przy tym, czy znaczy to, że to czy owo Żeleński tłumaczył przed porannymi ablucjami, przed konsumpcją śniadaniowego jajeczka, czy może jeszcze zanim otworzył szeroko któreś z ócz, co oznaczałoby translację przez sen. Jak u jakowegoś, normalnie, geniusza.