Miesiąc temu minęła 95. rocznica odzyskania przez Polskę niepodległości. Polacy na całym świecie, nie tylko w kraju, godnie uczcili tę rocznicę, ale niejako przy okazji chcę przypomnieć jeszcze jedną rocznicę, a mianowicie... protestów Polonii amerykańskiej w związku z atakami na Polaków, którzy mieli się dopuszczać antyżydowskich pogromów.

    Jak możemy się  przekonać dzięki cytowanym przeze mnie dokumentom polonijnych organizacji, antypolonizm to nic nowego i istniał na długo przed tym, co obecnie obserwujemy i co jest elementem szerszej kampanii, w tle której mamy żydowskie roszczenia na kwotę 60 miliardów dolarów. Bo tyle, zdaniem organizacji żydowskich, Polska powinna wyłożyć za straty poniesione przez ludność żydowską w okresie II wojny światowej. To wielka hucpa, nic więcej – ale takie są fakty i co jakiś czas nagłaśnia się rzekomy polski antysemityzm, współudział w zagładzie.

    Nasz wschodni słowiański sąsiad, Ukraina, historycznie nazywany był Rusią Czerwoną w odróżnieniu od Rusi Białej (tej, z której nasz człowiek kabluje nam aktualne wiadomości i plotki).

    W wyniku rewolucji te dwa kolory przylgnęły do nieco innych formacji. Nie kojarzę, czy Ruś Moskiewska odznaczała się kiedyś jakimś szczególnym kolorem. W każdym razie Rosja Petersbursko-Moskiewska w 1917 roku sama stała się biało-czerwona. Biała pod wodzą różnych nieudanych generałów Kołczaków, Denikinów i innych, oraz czerwona pod przewodem Władimira Lenina i Lwa Trockiego, czyli Lejby Dawidowicza Bronsteina. Genialny (tak, tak), choć nieprofesjonalny – bo nigdy nie był w wojsku – Jewrej Trocki wykołował i unicestwił zawodowych carskich oficerów.

    Małżeństwo emerytowanych poznańskich inteligentów dowiaduje się, że musi opuścić zajmowane od kilkudziesięciu lat mieszkanie. Nie stać ich na czynsz narzucony przez nowego właściciela kamienicy ani na zakup nowego lokum. Mieszkający w Austrii wnuk przyjeżdża, by towarzyszyć dziadkom w tych trudnych chwilach. Przejmująca historia rodzinna jest zapisem dokonujących się w Polsce przemian społeczno-ekonomicznych, ale także świadectwem radykalnej zmiany mentalności, którą najtrudniej zaakceptować przedstawicielom starszego pokolenia.

    O FILMIE – SPOJRZENIE Z ZEWNĄTRZ

    Chciałem udać się w filmową podróż w przeciwnym kierunku i pokazać historię życia moich polskich dziadków. Jako że przed dwudziestoma laty wyemigrowałem do Austrii, jest to też opowieść o powrocie do domu i korzeni.

Od tytułu "punkt.ca"

    Polskie losy są polskimi losami, jak każdy widzi. No, częściej doświadczamy na własnej skórze nasze bycie i życie polskością. Jest to stan zaraźliwy i w dobrych warunkach poddają się  takim nastrojom ludzie spoza naszego kręgu kulturowego z nami przebywający. Mówi się wtedy, że rozumieją nas i są życzliwi. Wielu z nich popada nawet w fascynację, potem zaś w miłość do "polskiej cywilizacji".

   Taka specyficzna odmiana cywilizacji łacińskiej została zdefiniowana przez profesora Feliksa Konecznego należycie en gross, ale w naszym przypadku, gdy sami jesteśmy przedmiotem i podmiotem historii zarazem, owa specyfika czyni z nas ludzi mających swoje losy.