W życiu na ziemi udział biorą Polacy oraz wiele innych wspólnot. Polacy, Meksykanie, Żydzi, Rosjanie, Niemcy, Czesi, Szkoci, Egipcjanie, Persowie – i tak dalej, i tak dalej. Ktoś zechce z powyższym polemizować? Nie widzę.

Skoro tak, warto zauważyć, że w każdej z wymienionych i niewymienionych, jeśli tylko jest to zdrowa wspólnota, opinia swojaka zawsze traktowana będzie z większą estymą niż opinia byle niemca (etymologicznie). To normalne, właśnie tak działa świat. Polacy mają swoje interesy, Niemcy swoje, a Rosjanie swoje. Żydzi mają swoje, i swoje interesy mają Palestyńczycy, i Persowie – i znowu "i tak dalej, i tak dalej".

Ach, piętrzą się nam zdarzenia i fakty, ach, piętrzą; na początek więc odpowiem na zarzut, bo oto ponoć lektura naszego pisma przygnębia i smuci – zbyt mało jest w nim wiadomości optymistycznych i wesołych, takich co to radość wleją w życie.

Cóż, wiele smutnych rzeczy na świecie się dzieje, ale przecież żaden z tych wypadków nie powinien przesłaniać nam tej najwspanialszej prawdy, że oto idziemy do lepszego świata. Radość ta jest niegasnąca, a pocieszanie się różnymi wesołymi ploteczkami to taki uśmiech na krótką metę. Radość życia nie wynika z tego, że "będzie słodko i cudownie", bo nigdy nie będzie tak dobrze, żeby nie mogło być lepiej, a jak coś się polepszy, no to wiadomo, że może się zepsuć...

Dalsza część artykułu dostępna po wykupieniu subskrypcji. Kup tutaj!

Szymon Nadzieja jest prezesem warszawskiej firmy Proventuss, handlującej materiałami budowlanymi i posiadającej oddział na Ukrainie. W ostatnich dniach był na targach... w Kijowie.

– Czy to była Twoja pierwsza podróż do Kijowa?

– To była moja pierwsza podróż do Kijowa po wielu latach, poprzednim razem byłem tam w 2006 roku.

O tyle było inaczej, że w dawnych czasach latałem na stary sowiecki terminal w Kijowie, a teraz jest tam piękne lotnisko. Ale nadal trzeba wypełniać deklarację, ile się wwozi do nich walut. Jak ludzie przechodzili przez terminal, niektórych się pytali, co wwożą. Akurat na mnie też trafiło, podszedł do mnie taki celnik, który miał wszystkie złote zęby, i zaczął wypytywać, ile wwożę pieniędzy. Pieniędzy nie wwoziłem, ale ponieważ jechaliśmy na targi, miałem całą walizkę pełną różnych gadżetów, na przykład z trzysta długopisów i pięćdziesiąt pendrive'ów. Pomyślałem sobie, kurczę, jak mi postanowią prześwietlić bagaż i stwierdzą, że mam jakieś tajne informacje na tych pendrive'ach...

W koszmarnej epoce Średniowiecza, ówcześni rycerze często wyzywali się na walkę pieszą alibo i konną, a kiedy już do takiego pojedynku doszło, to walczyli w nim nie tylko rycerze, ale i ich giermkowie. Ciekawe, że chociaż Średniowiecze już dawno się skończyło, to i teraz giermkowie walczą nie tyle może u boku rycerzy, bo współcześni rycerze walki wręcz raczej unikają, preferując pozostawanie w cieniu, a giermkowie walczą zamiast nich i w ich imieniu, chociaż starannie to ukrywają.

Z taką właśnie sytuacją mamy do czynienia w naszym nieszczęśliwym kraju. Oto niedawno, na skutek jakichś walk amerykańskich buldogów pod dywanem, pan Goldmann ujawnił w gazecie "Washington Post", że wojskowi tajniacy w miejscowości Kiejkuty na Mazurach udostępnili amerykańskim tajniakom tzw. dziuplę w tamtejszej akademii dla razwiedczyków. W tej "dziupli" amerykańscy razwiedczykowie oprawiali osoby podejrzane o przynależność do złowrogiej Al-Kaidy, a za te kuplerskie usługi i stanie na świecy przekazali razwiedczykom z tubylczego bantustanu 15 milionów dolarów gotówką, dostarczoną w dwóch tekturowych pudłach. Gdzie ta gotówka się następnie rozpłynęła – tego oczywiście nie wiadomo, tym bardziej że kierujący Wojskowymi Służbami Informacyjnymi pan generał Marek Dukaczewski twierdzi, że razwiedka dysponowała "tylko pieniędzmi budżetowymi".