"Smuci mnie, gdy odrażający przestępca zaczyna wyrastać na symbol walki o prawa człowieka" – oświadczyła pani sędzia Barbara Piwnik, ta sama, która w roku 2001, jako sędzia orzekająca w sprawie FOZZ, przyjęła od premiera Millera propozycję objęcia stanowiska ministra sprawiedliwości, w następstwie czego proces w sprawie gigantycznego rabunku państwa poprzez tzw. Fundusz Obsługi Zadłużenia Zagranicznego, który okupująca nasz nieszczęśliwy kraj soldateska za wszelką cenę starała się umorzyć, albo przynajmniej odwlekać w nieskończoność – musiał zacząć się od początku. A kiedy już musiał, pani Barbara Piwnik, jakby nigdy nic, powróciła po krótkiej ministerialnej przygodzie miłosnej na łono niezawisłości sędziowskiej. No a teraz ją "smuci". Ano, cóż począć; jeśli następcy pani Barbary Piwnik na stanowisku ministrów sprawiedliwości w osobach pobożnego posła Jarosława Gowina i Marka Biernackiego albo prokurują ustawy, zagrażające podstawowym swobodom obywatelskim, albo te ustawy próbują realizować, albo wreszcie – jak pan prof. Marian Filar, w swoim czasie podejrzewany przez IPN o kłamstwo lustracyjne – usprawiedliwiają podrzucanie przez służby pornograficznych zdjęć do celi Mariusza Trynkiewicza rzekomą "zasadnością" takiego łajdactwa, to nic dziwnego, że w tej sytuacji, gdy pretendenci do odgrywania roli autorytetów moralnych sprawiają wrażenie kupy śmierdzącego do samego nieba główna – na symbol walki o prawa człowieka zaczyna wyrastać "odrażający przestępca", jakim niewątpliwie był Mariusz Trynkiewicz.

Z końcem stycznia "The Washington Post" drobiazgowo opisał sprawę słynnego więzienia CIA w Starych Kiejkutach. Mimo że sprawę niespełna dekadę wcześniej ujawnił Human Rights Watch, wielu Polakom Kiejkuty wciąż kojarzą się z Klewkami, a te z kolei z fatamorganą Andrzeja Leppera. Czas na moment prawdy: lądowania "talibów" w Klewkach i Starych Kiejkutach miały miejsce. Jedni i drudzy lądowali na lotnisku w Szymanach.
To nie żart. Żartem mogą być rozważania, czy Natalia Siwiec, modelka erotyczna, zostanie lokomotywą wyborczą SLD w wyborach do europarlamentu. Fakt, iż media rozważają takie lokomotywy, nie świadczy najlepiej o motorniczym, pasażerach, społeczeństwie i mediach.
Wcale nie tak dawno przywódcy SLD, pytani o współpracę ich rządu z CIA, odpowiadali żartem (Leszek Miller) lub zagadkowo (Aleksander Kwaśniewski). Teraz, kiedy wyciekają kulisy dealu z Amerykanami oraz szczegółowe opisy tortur w kompleksie w Starych Kiejkutach, obaj spoważnieli, a nawet posmutnieli. O niczym nie wiedzieli…

W związku z narastającą falą frustracji z powodu biedy i korupcji w Polsce dostaję coraz więcej listów od sympatyków z propozycją ponownego kandydowania na prezydenta RP w przyszłych wyborach. A to dlatego, że moi korespondenci nie widzą w kraju kandydata godnego tego stanowiska.
Mam spore doświadczenie w polskiej polityce i wiem, co należy zrobić, aby wygrać wybory dla Polaków. Tak, dla Polaków, a nie dla siebie. Ciężka praca zaczyna się dopiero po wygraniu wyborów, ponieważ wiele rzeczy w Polsce trzeba zmienić, aby powstały normalne warunki bogacenia się i rozwoju. Po wybitnie trudnej i poniżającej medialnej nagonce w wyborach prezydenckich w 2005 roku (dostałem tylko 0,16 proc. głosów, co uwolniło mnie od wszelkiej odpowiedzialności politycznej) mogę podzielić się doświadczeniem, które wtedy zdobyłem. Chętnie pomogę innym kandydatom na to stanowisko, jeśli zobaczę, że są ludzie, którzy potrafią myśleć strategicznie i mężnie walczyć na arenie politycznej dla dobra Polaków, zgodnie z naszą racją stanu. Miałem swoje pięć minut w historii Polski i mój wiek już nie pozwoli na przeprowadzenie reform w kraju, aby polskie państwo było życzliwe dla Polaków. To jest ciężka praca dla młodszych ludzi. Ja z kolei mogę służyć swoim doświadczeniem i wyczuciem, według którego należy spełnić przynajmniej trzy warunki, aby odnieść sukces.

Raz po raz wraca czkawką kwestia oceny PRL-u, a jest to okres oficjalnie nierozliczony, pełen "dziwnych treści", w których coraz trudniej połapać się młodszym Polakom.

Te dziwne treści najczęściej dają o sobie znać przy okazji oceny ludzkich postaw. W każdym razie tamte spory nadal żyją trupim życiem, co widać na przykład w zamilczeniu śmierci reżysera Bogdana Poręby, było nie było Polaka i patrioty, twórcy "Hubala" i członka "Grunwaldu", postnatolińskiej frakcji "internacjonalistycznego" pezetpeeru.   Polub "Gońca"  na fejsbuku

Dalsza część artykułu dostępna po wykupieniu subskrypcji. Kup tutaj!