Silni mówią. Całkiem otwarcie składając sobie oferty, dealując, negocjując, pisząc artykuły, wygłaszając orędzia, walczą o swoje strefy wpływów. Omnium contra omnes. Stół negocjacyjny, kancelarie dyplomatyczne, tajne dagawory stanowią na razie istotę rywalizacji o interesy.

Ich pochodną uboczną są spalone domy, zabite dzieci, strach i cierpienie. Szerokim gestem silni poświęcają mięso ludzkie, ukrywając się przezornie i taktownie za fasadą gier, troską o innych, demokratycznymi hasłami lub prawami człowieka. Chciałoby się powiedzieć: Business as usual, ale nie: niech was nie zwiodą te pozory. Rok 2015, podobnie jak poprzedni rok 2014, przynależy już do pre-war period, do fazy przygotowawczej przed wielką rozgrywką: fazą war period, i widać to wyraźnie, wielcy tego świata bowiem zajmują już pozycję i budują nowe sojusze, tak aby skuteczniej wyprowadzić pierwszy cios i samemu ponieść jak najmniejsze straty. Nie. To nie Business as usual, ale okres burzy i naporu. Naszym nieszczęściem jest z kolei to, że Polska nie zadaje w sposób podmiotowy pytań ani nie potrafi wyartykułować na nie w żaden sposób dobrych samodzielnych odpowiedzi. I to pamiętajmy. Ten degresywny parabyt, ta implozyjna struktura jest skazana na dalsze schodzenie w kierunku głębokiej nieważności w strukturze międzynarodowej. Cenę za to poniesiemy my wszyscy i żadnym pocieszeniem nie będzie to, że całą odpowiedzialność za ten stan rzeczy ponoszą ci, którzy od 1989 roku współtworzą tę hybrydę zakłamanej dumy i prawdziwego upadku.

Hańba. Tak można w skrócie określić obchody 70. rocznicy oswobodzenia więźniów Auschwitz przez Armię Czerwoną. To, co miało miejsce w minionym tygodniu w Polsce, woła o pomstę do nieba. To wstyd przed pomordowanymi w Auschwitz Polakami.

Każda rocznica związana z obozem Auschwitz daje okazję do przypomnienia naszej tragicznej historii – tego jak było, kto jest winien tej zbrodni, a także ostrzeganiu przyszłych pokoleń. Niestety, od lat jesteśmy bierni w obliczu mniej lub bardziej jawnych kłamstw i oszczerstw.

Dalsza część artykułu dostępna po wykupieniu subskrypcji. Kup tutaj!

Wojna propagandowa trwa 

Rozwija się i jest niezmiennym oraz koniecznym elementem, dodatkiem do wojny prawdziwej. Istotą tej wojny, którą toczą mocarstwa na terenie Europy oraz na terenie Wielkiego Bliskiego Wschodu – ze szczególnym natężeniem w naszym steranym regionie – jest rewizja ładu pojałtańskiego.

Różnice w dyskursie i w sposobie doboru środków tkwią w obraniu drogi do ustanowienia porządku przez dwóch głównych protagonistów – Ameryki i Rosji. I problem największy zawiera się w tym, że musi to być porządek zgodny z interesami albo Ameryki, albo Rosji.

Obchody 70. rocznicy wyzwolenia Auschwitz-Birkenau, czyli niemieckiego nazistowskiego obozu koncentracyjnego i zagłady (tak brzmi oficjalna nazwa tego kompleksu śmierci, uznana przez UNESCO), poza nami. I bardzo dobrze! Przestanie mi dokuczać podwyższone ciśnienie, przestanę ciskać gromami na niedouczonych pismaków i innych redaktorów, którzy bezmyślnie – ale czy sam siebie nie oszukuję? – powtarzali, iż Auschwitz to polski obóz...

Nie chcę sięgać po największe tytuły prasowe, nie chcę cytować audycji radiowych itp., ponieważ przez kilka dni każdy z nas mógł się przekonać, że środki masowego przekazu zwyczajnie łączą Auschwitz i Poland; taka zbitka zapada w pamięć niedouczonych mas i o to tylko chodzi, aby zagładę żydów kojarzyć z Polakami.