Wróciłam z powrotem, do dziadka niemieckiego, który mieszka w Monachium. Opiekuję się nim od kilku miesięcy. Razem z dziadkiem mieszka jego rodzina, córka z rodziną. Mam pokój na poddaszu. Smutno mi było tu jechać, bo za krótko byłam w domu, w Polsce.

Mignęło, a po świętach brak ferii. Jedne uczelnie mają, inne nie. Syn wyjechał też dzisiaj, ale ja pierwsza. Ja wcześnie rano. Dziadek czuje się dobrze, widzę, że córka jego nakupowała teraz książek. Gazety dziadkowi nie wystarczały, to było widać. Za szybko je czytał, godzinami całymi, to bardzo pilny dziadek. Ta pilność przydałaby się jego wnukom. Jedna z tych książek jest taka, że lewa strona jest po rosyjsku, a prawa po niemiecku. Ten sam tekst. Kiedyś przecież dobrze czytałam po rosyjsku. Jednak teraz lepiej po niemiecku – i czytam, i rozumiem. Może, gdybym się uparła, dłużej poczytała, tobym sobie przypomniała ten język. 

W "Gońcu" nr 13 (27 II – 1 IV 2015) na stronie 17. ukazał się tekst pana inżyniera Ryszarda Szkopowskiego pt. "Prezydent »prezydętowi« bratem".

Nie jest moją intencją i rolą angażowanie się w bieżącą dyskusję natury politycznej, choć, jak każdy obywatel RP, mam prawo i obowiązek angażowania się w sprawy Polski. Do napisania tego tekstu skłonił mnie jednak fakt agresywnej napaści na Radio Maryja (a więc poniekąd na mnie) oraz na jego Dyrektora i Założyciela o. Tadeusza Rydzyka.

Kapitulantom, hamletom, oportunistom, stańczykom oraz zwykłym zdrajcom i obcym agentom pracę tę przypisuje Autor.

Ameryka chce porządku. Chce porządku globalnego zgodnego z jej interesami. W wymiarze globalnym zatem stoi po raz pierwszy od 25 lat przed zmierzeniem się z pretendentem pragnącym odebrać Stanom Zjednoczonym prymat nad całą planetą. Stoimy twarzą twarz z kolejną odsłoną rywalizacji o dominację nad Wyspą Świata. Niezmiennego celu walki od stuleci. Hegemon musi potwierdzić swoją dominację na wschodnich i zachodnich obrzeżach Wyspy. Musi dokonać finalnego wysiłku potwierdzającego, że tylko pax americana ma prawo być porządkiem światowym.

Przygotowuje się sumiennie i wielowarstwowo do głównego zderzenia z potęgą Chin, próbując brutalnie – ze względu na swoją rzekomą słabość oraz uciekający czas – wyjaśnić wszystkim, m.in. jaki porządek będzie panował na Półwyspie Europejskim, kto będzie decydował o rozdawaniu kart w korytarzu prowadzącym do heartlandu, kto jest wyłącznym suzerenem na jednym z najważniejszych terenów mapy świata – Europie Środkowej, zwanej: crash zone – którego trzymanie w garści zapewni duży wpływ nad próbującą powrócić do gry, starającą się dojść do prawdziwej potęgi, do upragnionego kręgu światła – ćmą rosyjską oraz może zadecydować o powodzeniu w starciu Rzymu Jedynego z azjatyckim barbarzyńcą stojącym u jego bram.

23 marca swój start w wyborach prezydenckich w 2016 r. zapowiedział Ted Cruz, polityk z prawego skrzydła Partii Republikańskiej (GOP), i od razu przeszedł do historii. Jest pierwszym pierwszoligowym kandydatem, który zapowiedział swój start w przyszłorocznych wyborach. Jeśli mu się powiedzie, będzie pierwszym od 1952 r. "pierwszym" deklarującym, którego wybrano na głowę państwa. 

Zdarzyło się, że w październiku 2011 r., bawiąc w Waszyngtonie, uczestniczyłem w Values Voters Summit, konserwatywnej konferencji, na której cyklicznie publikuje się wyniki sondaży prezydenckich. Organizatorem jest uchodząca za "ultrakonserwatywną" Family Research Council. W ciągu niespełna dziesięciu lat corocznych zjazdów znaczenie konferencji osiągnęło najwyższy pułap w środowisku konserwatystów amerykańskich. Nie powstydzi się wystąpić na niej żaden kandydat w wyścigu przedwyborczym. Jesienią 2011 r. na konferencji zjawili się prawie wszyscy.