Czym przepowiednia różni się od zapowiedzi? Sprawdzalność przepowiedni determinują okoliczności. Te muszą być sprzyjające. Zapowiedź sprawdza się niezależnie od okoliczności.

Zacznijmy od zapowiedzi, proszę bardzo, można nawet powiedzieć: zacznijmy od zapowiedzi obustronnej, podanej w alternatywie. Otóż jeśli w najbliższą niedzielę zwycięży Bronisław Komorowski, tym samym wygrają interesy środowisk, skupionych tytularnie wokół "Wojskowych Służb Informacyjnych". Wówczas przyzwoita Polska przepadnie (albowiem nie oszukujmy się, za pięć lat już zbierać nie będzie czego). Z drugiej strony: zwycięstwo Andrzeja Dudy bez żadnych wątpliwości okaże się jaskółką, wieszczącą nam wiosnę w czasie najbliższej jesieni. Jakkolwiek by to brzmiało.

Agnieszka Baczyńska. Uczennica 9 klasy polskiej szkoły średniej im. św. Marii Magdaleny. Wesoła i zawsze aktywna, uśmiechnięta i pozytywnie nastawiona. Ma 15 lat.

Obecnie leży na oddziale reanimacji i nie może samodzielnie oddychać. Także czeka ją operacja kręgosłupa, ma dwa uszkodzone kręgi.
W niedzielę, 17 maja, dzieci, jak to zazwyczaj bywa, poszły trochę odpocząć. Wszyscy w dzieciństwie łaziliśmy po drzewach i chodziliśmy po starych opuszczonych budynkach, bo takich we Lwowie mnóstwo. W takich miejscach spędzało się wagary czy po prostu umawiało z przyjaciółmi. To były najprzyjemniejsze czasy w młodości.

Rzecznik prasowy Muzeum Holokaustu w Waszyngtonie, Andrew Hollinger, we wpisie z 1 maja odnosi się do słów szefa FBI o nazistowskich mordercach i ich "wspólnikach z Niemiec, Polski, Węgier i wielu innych miejsc".

Jak pisze, choć Polska była poddana brutalnej okupacji, wielu obywateli współuczestniczyło w likwidacji Żydów. Planując na przykład budowę obozów śmierci, naziści korzystali między innymi z pomocy polskich sił zbrojnych i kolejarzy, a także osób do pilnowania gett i deportacji Żydów do obozów.
Ponadto, niektórzy obywatele pomagali w identyfikacji, denuncjacji i odnajdywaniu ukrywających się Żydów i aktywnie uczestniczyli w plądrowaniu ich majątków. Oprócz tego mieszkańcy miasteczek wschodniej Polski przeprowadzali pogromy i mordowali żydowskich sąsiadów, między innymi w Jedwabnem koło Łomży.

"Ci nigdy nie oszaleją. Świat się będzie już walił, wąż ognia równik oplecie i kontynenty zapali, a oni, ironiści, mędrkowie wykrętów chytrych, wyciągną z teczki paragraf i rozprostują na wytrych. I jak klown na arenie otworzą drzwi tekturowe, przejdą na drugą stronę i dumnie podniosą głowę. Voila!" – pisał poeta o adwokatach.

Cóż dopiero by zrobić, gdyby miał pisać o demokratycznych politykach? Czy w ogóle znalazłby stosowne słowa? Bo adwokaci ("ach, ci nasi adwokaci, to są zdrajcy, to są kaci!") w końcu przez tekturowe drzwi przejdą ewentualnie sami, nie pociągając za sobą tak zwanych "mas" – jak za pierwszej komuny marksiści-leniniści zamiennie określali "lud pracujący miast i wsi" – podczas gdy politycy demokratyczni przez żadne tekturowe drzwi nie mają zamiaru przechodzić, tylko wpychają w nie tak zwane "masy".