Masz dziś specjalną propozycję dla słuchaczy. Jaka to propozycja?

Polacy w Kanadzie, moim zdaniem, cieszą się bardzo dobrą opinią. Wielokrotnie słyszę od moich kanadyjskich znajomych, że jesteśmy narodem pracowitym, skromnym, uczciwym i czystym. My czasami myślimy o sobie inaczej, ale to często wynika z naszej przeszłości najeżonej kompleksami. Wśród wielu polskich "specjalności" jedna jest bardzo zauważalna. Nasza obecność na rynku budowy lub renowacji domów. Polscy fachowcy są powszechnie uważani za jednych z najlepszych na rynku i ja osobiście zgadzam się z tym poglądem. Sam budując lub remontując domy, najchętniej zatrudniam Polaków.
Po latach pracy dla "innych" wielu naszych budowlańców ma obecnie ochotę spróbować czegoś własnego, czyli zająć się renowacjami na własną rękę. Nie tylko sprzedawać swoje usługi, ale również robić profit na własnych umiejętnościach.

Dzisiejsza audycja jest skierowana do tych wszystkich, którzy myślą o czymś takim. Jest to z mojej strony propozycja biznesowa, która wykracza znacznie poza typowy serwis real estate.
Jak Państwo wiedzą, od ponad 20 lat sprzedaję domy, ale również od ponad 30 lat projektuję oraz buduję domy. Można powiedzieć, że "domy to moja specjalność". Dlatego zapraszam wszystkich zainteresowanych (nie tylko kontraktorów), którzy myślą o budowie nowego lub renowacji istniejącego domu, do współpracy.

To, co możemy zaoferować, jest bardzo kompleksowe:

1. Pomoc w znalezieniu właściwego domu (działki) z potencjałem do renowacji lub budowy nowego domu;

2. Wstępne sprawdzenie przepisów urbanistycznych (zoning by-laws), by ocenić przydatność wybranej nieruchomości;

3. Pomoc w podziale działki lub wystąpienie o niezbędne zmiany do istniejących przepisów urbanistycznych poprzez Committee of Adjustments.

4. Organizujemy "construction financing", by pomóc budować bez stresu.

5. Projekty domów i rozbudów – od wstępnej koncepcji do gotowych planów budowlanych zatwierdzonych przez miasto. Plany zawierają wszystkie komponenty architektoniczne, strukturalne oraz HVAC.

6. Prowadzimy rozmowy z miastem w całym procesie zatwierdzania projektu za naszych klientów.

7. Pomagamy wybudować zaprojektowany dom lub dobudówkę, jeśli jest taka potrzeba, albo w czasie budowy służymy poradą dla tych wszystkich, którzy robią to na własną rękę.

8. Pomagamy w czasie budowy – jeśli jest takie życzenie w doborze materiałów, detali wykończeniowych oraz kolorów.

9. Pomagamy przygotowywać domy do sprzedaży poprzez właściwy "staging".

Są to tylko niektóre nasze serwisy. Dodatkowe mogą wynikać ze specyficznych sytuacji. Nam zależy na stałej, długoterminowej współpracy z budowniczymi, gdyż wasz sukces finansowy będzie też naszym sukcesem biznesowym – jak to się mówi "win win situation".

Wspomniałeś o Committee of Adjustment. Co to jest? Do czego służy?
Jest to obszerny temat, dlatego ograniczę się tylko do podstawowych informacji. Committee of Adjustment zajmuje się przepisami urbanistycznymi. Nie może zmieniać wymagań konstrukcyjnych, gdyż te są regulowane poprzez Ontario Building Cod.
W idealnym świecie każdy powinien budować tak, jak pozwalają przepisy urbanistyczne, które określają maksymalną wielkość domu na danej działce, odległość do granic, wysokość itd. Niestety, nie zawsze jest to możliwe. Czasami nawet jeśli jest możliwe zmieścić się w wymaganiach urbanistycznych – właściciele mogą chcieć czegoś więcej! Większy dom niż przepisy wymagają, bliżej granicy itd. I w tych przypadkach należy złożyć podanie do COA, dokładnie pokazując, co chcemy uzyskać. Plany takie następnie są przez miasto udostępniane najbliższym sąsiadom do wglądu, którzy po zapoznaniu się z nimi mogą wyrazić swoje poparcie lub sprzeciw na specjalnym otwartym dla publiczności spotkaniu, które zwykle odbywa się raz w miesiącu z udziałem radnych miejskich oraz fachowcami z urbanistycznych służb miejskich. Jeśli odstępstwa od zasad są małe i nie ma sprzeciwu sąsiadów, to wówczas takie spotkanie to formalność. Jeśli jednak miasto uzna, że odstępstwa są zbyt duże albo został zgłoszony sprzeciw sąsiadów, wówczas często dostajemy decyzję odmowną.
Od decyzji COA – odwoływać możemy się do OMB – Ontario Municipal Board – ale to już jest bardziej złożony proces i zwykle wymaga zaangażowania prawników.

http://www.domator.com/home.aspx

Maciek Czapliński
Mississauga

Analizując nasze potrzeby w wieku emerytalnym, patrzymy zazwyczaj na takie aspekty, jak wartość portfolio, opodatkowanie, sytuacja na rynku inwestycyjnym. Zdaniem specjalistów, pomijamy tym samym sprawę, która ma wielce istotne, jeżeli nie najważniejsze, znaczenie dla zasobów gotówki, jakimi dysponować będziemy w okresie "złotego wieku". Mam na myśli nasze dzieci.

Pokolenie "baby boomers" dopieściło swoje pociechy. Według niektórych opinii – tak dopieszczonej generacji nie znają dzieje naszej cywilizacji. A system finansowy jest bezwzględny i nie bierze pod uwagę rodzicielskich sentymentów.
Mało, że dopieszczamy nasze niekiedy już dwudziesto- (i więcej) letnie pociechy iPhone'ami i hondami accord (albo przynajmniej ubezpieczeniem takowych), najpoważniejszym zagrożeniem dla stanu naszej kasy i dla naszej emerytury jest fakt, iż dzieci nadal uprzyjemniają nam rodzinny dom, rezydując na rodzicielskiej kanapie.

Dane Statistics Canada za rok 2006 wykazują, iż 42 proc. młodych dorosłych w wieku 20-29 lat nadal mieszka z rodzicami. Dane za rok 2011 potwierdzają tę tendencję. A tymczasem w roku 1991 z rodzicami mieszkało tylko 32,1 proc. młodych ludzi w tej kategorii wiekowej, a dziesięć lat wcześniej, w 1981 roku – zaledwie 26,9 proc. Jak na ironię, nieco ponad 2 procent z tych młodych ludzi nie tylko pozostało lub wróciło do domu rodziców, ale jeszcze wprowadziło tam swojego partnera.

Trzy czynniki utrudniają młodym ludziom proces przechodzenia "na swoje": wydłużenie się procesu kształcenia i wzrost jego kosztów, trudności w znalezieniu pracy i wysokie ceny wynajmu czy kupna domu.
Można to analizować jako zjawisko kulturowe, bowiem w określonych społecznościach do normy należy przytrzymanie młodych ludzi dłużej w zasięgu domu rodzinnego, albo też tworzenie rodziny wielopokoleniowej. Zjawisko kulturowe ma jednak przede wszystkim swój wymiar finansowy i każde kilka lat opieki nad dorosłymi dziećmi opóźnia o co najmniej tyle samo lat moment, w którym rodzice będą mogli spokojnie zażywać rozkoszy życia na emeryturze. I z tym mniejszym zasobem zgromadzonej gotówki.
Rządowa decyzja o wydłużeniu okresu pracy zawodowej i opóźnieniu wieku emerytalnego wywołała tu i ówdzie krytyczne głosy o rzekomym zamachu rządu na swobodę odpoczynku po pracy. Tymczasem, opóźnienie wieku emerytalnego ma miejsce niezależnie od decyzji administracyjnych i decyzję tę podejmujemy sami.

Mniejsza o społeczne i psychologiczne konsekwencje zaistniałej sytuacji. Warto przede wszystkim dokładnie i starannie przeanalizować jej aspekt finansowy. Jeśli chcemy uniknąć trudności (lub wręcz katastrofy) w wieku emerytalnym, nie do utrzymania jest sytuacja, w której mieszkające z rodzicami dzieci 80 – 90 proc. swoich mizernych dochodów wydają na elektronikę, kolacje w drogich restauracjach i wycieczki po świecie.
Jak i z innymi sprawami finansowymi – można i tak, można i tak, ale najpierw proszę policzyć się z konsekwencjami decyzji.

Kiedy płyną do nas informacje, że Polska, Rosja i inne kraje zmniejszają swoją populację, to Kanada ma inny problem. Może nie tak poważny jak spora liczba krajów tzw. starej Europy, ale jednak. Chodzi o nadmierną liczbę chętnych do osiedlenia się tutaj. Wynika to głównie z przyczyn ekonomicznych, bo Kanada, mimo kryzysu, szczególnie w Europie, daje sobie dość dobrze radę.
Trudno dokładnie wyselekcjonować, kto ma poważne problemy polityczne, religijne itp. w swoim rodzinnym kraju i komu należy pomóc oderwać się od nich, dając szansę na nowy start. Ale i ci, którzy emigrują głównie z przyczyn ekonomicznych, też budzą litość i chciałoby się im jakoś pomóc. Weźmy choćby przybyszy z Haiti, jednego z najbiedniejszych krajów świata, który to kraj dodatkowo zrujnowany został przed kilkoma laty trzęsieniem ziemi.

Jednym z głównych motywów emigracji i chęci znalezienia azylu w Kanadzie jest problem korupcji i przestępczości w wielu krajach świata. Pewna Ukrainka, która przybyła "za mężem" przed kilkoma miesiącami do Kanady, powiedziała, że w jej miasteczku, położonym niedaleko od Tarnopola, służba bezpieczeństwa jest tak skorumpowana, że nawet jeśli ktoś kogoś zabije, to za stosunkowo niewielką kwotę może liczyć na przymknięcie oczu przez "stróżów prawa". Tak więc, nic się nie zmieniło od czasów sowieckich, a może poszło jeszcze dalej. Pamiętam swoją jedyną podróż tymi okolicami przed 35 laty, kiedy obserwowałem wyraźne elementy korupcji i łapownictwa.

Kanada przyciąga w dużej mierze uciekinierów z Karaibów i Ameryki Południowej. Nieliczne z tych krajów mają uporządkowany system demokratyczny, dobrą gospodarkę i zapewniają bezpieczeństwo swoim obywatelom. Pogranicze meksykańsko-amerykańskie to "ziemia w ogniu", w Kolumbii nie gaśnie wojna z gangami narkotycznymi, a nawet chwalona za rozwój Brazylia ma enklawy biedy, bezprawia i bojaźni.
Kanada przyjmuje co roku mniej więcej ćwierć miliona nowych imigrantów. Ciągle czynione są próby poprawy systemu, w celu dania szansy na uzyskanie schronienia najbardziej potrzebującym, a z drugiej strony, wspomagające system gospodarczy Kanady. Nie wszystkim można pomóc, ale nawet dla tych, którzy szansę taką tracą, próbuje się złagodzić ich cierpienia związane z koniecznością powrotu do swojego rodzinnego kraju.
Przed kilkoma miesiącami przez publikatory przeleciała informacja, że jeśli ktoś dobrowolnie będzie opuszczał Kanadę, to dostanie przed odlotem "na otarcie łez" dwa tysiące dolarów. Pojawiły się od razu argumenty, że Kanada jest zbyt szczodra, że jest to wyrzucanie pieniędzy podatnika. Idea i praktyka jest trochę inna.

Jeśli ktoś z imigrantów zadeklaruje chęć opuszczenia Kanady tuż po uzyskaniu pierwszej decyzji o odmowie zalegalizowania jego tutaj pobytu, to może uzyskać do dwóch tysięcy dolarów pomocy, ale już po wylądowaniu w swoim rodzinnym kraju, jeśli zwróci się do najbliższej kanadyjskiej placówki konsularnej w tej sprawie. Z tej puli kwotowej mogą być pokryte najpotrzebniejsze na początku reemigracji potrzeby: pokrycie kosztów wynajmu mieszkania, zakupu odzieży dla dzieci itp. Władze imigracyjne płacą też za bilety lotnicze tych osób.
Coraz liczniejsza grupa imigrantów, którzy wcześniej, często naciągani przez różnego typu konsultantów, odwoływali się w nieskończoność, po ostatecznej przegranej chowali się przed urzędnikami imigracyjnymi, a zatrzymani, osadzani byli w areszcie imigracyjnym i stamtąd, w kajdankach, eskortowani do samolotu, obecnie wybiera tę łagodniejszą formę opuszczenia Kanady.

Jose i Marija opuścili Boliwię, bo mając dwoje małych dzieci, nie byli w stanie utrzymać się z dorywczej pracy głowy rodziny. Za pożyczone od rodziny pieniądze kupili bilety lotnicze i stanęli na ziemi kanadyjskiej. Już w porcie lotniczym zostali wyłuskani z grupy pasażerów i odesłani na pogłębione przesłuchanie. Opowiedzieli oficerowi imigracyjnemu o swoim losie, dodając do tego ciągły strach o bezpieczeństwo swojej rodziny, bo nawet tacy jak oni, ubodzy, byli napadani przez pojedynczych bandytów lub całe gangi. Papier (a w zasadzie komputer) to wszystko przyjął i zaczęła się normalna procedura. Dostali się do przytułku dla bezdomnych, gdzie pokierowano ich dalszym losem. Dostali zezwolenie na pracę, prawo do ochrony zdrowia i zasiłek. Po kilku miesiącach Jose dostał pracę i mogli się wyprowadzić z przytułku. Marija nigdy nie podjęła pracy, ponieważ oprócz opieki nad dwojgiem dzieci, które przyleciały z nimi, urodziła rok po roku dwoje następnych – już obywateli Kanady. Ale jakoś sobie dawali radę, przy stałej pomocy opieki społecznej.

I przyszła decyzja odmowna. Jose, który już potrafił się posługiwać angielskim, udał się do urzędu imigracyjnego, gdzie mu zaoferowano partycypację w nowym programie, ukazując jego plusy i konsekwencje odwołań czy ucieczki "w podziemie". Jose zadzwonił do Mariji i oboje zgodzili się na zaoferowaną im pomoc. Już same bilety kosztowały kilka tysięcy dolarów. Nadto mogli liczyć na pomoc przy ponownym zagospodarowaniu, przy ich 6-osobowej rodzinie, do 12.000 dolarów. Dla nich to był majątek. Dokładnie wysłuchali informacji tłumaczonej im na hiszpański, w jaki sposób mogą korzystać z tego funduszu w swoim rodzinnym kraju. Smutek zamienił się w odrobinę optymizmu.
Kiedy stawili się z czwórką dzieci i całym nagromadzonym majdanem, to trudno było zrozumieć, jak sobie dali radę z przywozem tego wszystkiego na lotnisko. Pełne dwa wózki walizek, duże plecaki na plecach starszych dzieci. Podwójny wózek z najmłodszymi, kocyki, fatałaszki, zabawki itp. Przy wsparciu towarzyszącego im oficera imigracyjnego i dużej życzliwości pracowników Air Kanada, jakoś to wszystko udało się porejestrować, poupychać, z dużą dozą spokoju przybyli do hali odlotów. Faktycznie, oferowana im pomoc była dla nich istotna. Bo zaoszczędzili tylko kilkaset dolarów i z taką kwotą wracali do Boliwii. Tam mogli liczyć na krótkotrwałą pomoc ze strony rodziny, ale nikomu się nie przelewało, tak więc pomoc ze strony Kanady dawała im szanse on "miękkie lądowanie".

Co jest też istotne przy tego rodzaju wyjeździe z Kanady, to to, że odbywa się to zupełnie anonimowo, tzn. wyjeżdżający nie są ostentacyjnie eskortowani przez umundurowanych oficerów. Są zmieszani z tłumem, a ich droga do samolotu i odlot jest tylko obserwowana z daleka przez odpowiedniego oficera, który z kolei fakt opuszczenia Kanady przez danego osobnika odnotowuje w systemie komputerowym. Powiadamiane też są kanadyjskie konsulaty o możliwości zgłoszenia się tego typu osób o pomoc. Pewna sytuacja wprowadziła w zakłopotanie oficera imigracyjnego. Na wylot z Kanady wyraziła zgodę czteroosobowa rodzina meksykańska. Kupiono im bilety. Na lotnisko zgłosiła się jednak tylko kobieta z dwójką dzieci. Ich ojciec "poszedł w podziemie". Kobieta tłumaczyła, że jej mąż zniknął z domu już poprzedniego dnia. Trójka odleciała i, mimo sprawienia pewnego kłopotu, skorzysta z przywilejów nowego systemu, a za tym, który się nie stawił, wszczęte zostały poszukiwania i kiedy już zostanie zatrzymany, odstawiony zostanie w kajdankach na lotnisko.

Wraz z otwarciem rynku pracy w Europie Zachodniej Kanada stała się mniej atrakcyjna dla Polaków, głównie ze względu na konieczność starań o zezwolenie na pracę i starań o uzyskanie statusu stałego rezydenta. Jest to duża szkoda dla obu stron. Dla Polski i Polaków ta strata to nie tylko czynnik ekonomiczny, ale również ograniczenie przenoszenia nawyków i wzorców z kraju o utrwalonej demokracji, do kraju będącego ciągle w tym zakresie na dorobku. Kanada traci europejski element "wielokulturowości". A może czas na zmianę jakościową, gdzie nie przemieszczanie się ludzi między takimi krajami, jak Kanada i Polska, będzie najistotniejsze, ale przenoszenie się kapitałów, z korzyścią dla obu stron? Początki tego już widać.

Aleksander Łoś
Toronto

Wielu naszych słuchaczy jest obecnie posiadaczami nieruchomości. W pewnej chwili może zaistnieć sytuacja, że będą chcieli zamienić obecny dom na większy lub mniejszy. W jakiej kolejności to zrobić? Czy najpierw sprzedać obecny dom i dopiero później szukać nowego, czy odwrotnie, najpierw kupić, a później sprzedawać?

Kiedy kupujemy pierwszą nieruchomość, jest to zdecydowanie prostsze. Wówczas najczęściej jesteśmy w sytuacji, kiedy wynajmujemy nasze miejsce zamieszkania (chyba że mieszkamy u rodziny). W takiej sytuacji nie ma pośpiechu i stresu. Jedynym ograniczeniem w terminie przejęcia nowego domu jest długość wypowiedzenia, do którego jesteśmy zobowiązani w chwili znalezienia wymarzonej nieruchomości.
Zupełnie inaczej zaczyna wyglądać sytuacja, kiedy zamieniamy nieruchomości. Wówczas koordynacja sprzedaży i zakupu zaczyna być niezmiernie ważna. Ilość czynników, które należy brać pod uwagę, jest ogromna, z tym że nasza psychiczna odporność jest najważniejsza.

Mimo że mamy bardzo gorący rynek nieruchomości i trudno znaleźć właściwy dom, to ciągle osobiście preferuję, by najpierw sprzedać posiadaną nieruchomość, a dopiero po uzyskaniu wiążącej umowy kupna-sprzedaży kupować nową. Szczególnie jest to ważne w sytuacji, kiedy mamy duży "mortgage" do spłacania, a nie dysponujemy dostatecznymi dochodami, by spłacać dwa domy w tym samym czasie.

Zadają mi klienci czasami pytanie: "Co będzie, jak nie znajdziemy na czas właściwego domu?". W najgorszym przypadku – można wynająć na okres przejściowy apartament – choć w praktyce, jeśli zapewnimy sobie dostatecznie długi czas na poszukiwania (3 do 4 miesięcy), najczęściej nie będzie to konieczne! Konieczność wynajęcia (w ostateczności) mieszkania na krótki okres będzie dla wielu ludzi mniejszym złem niż konieczność utrzymywania dwóch nieruchomości. Czasami nawet wynajęcie mieszkania na okres poszukiwań może nam wyjść na dobre, gdyż mając sprzedany dom – możemy negocjacje prowadzić z pozycji siły.

Czasami sprzedając dom, który cieszy się dużym zainteresowaniem, można nawet dołożyć specjalną klauzulę pozwalającą na dodatkowe przedłużenie czasu opuszczenia domu o dodatkowe 60-90 dni. Jest to szczególnie łatwe, jeśli dom jest kupowany przez klientów, którzy wynajmują mieszkanie i kupują swój pierwszy dom. Często w takim przypadku można nawet zaproponować kupującym nasz dom zapłacenie ich czynszu za mieszkanie na dodatkowy miesiąc lub dwa.
Oczywiste jest, że jeśli wolą Państwo najpierw kupić nowy dom, a następnie sprzedawać obecny – logiczne jest również zapewnienie sobie w trakcie negocjacji kupna jak najdłuższego terminu przejęcia zakupionej nieruchomości. Da nam to czas na marketing i spokojną sprzedaż posiadanego domu.

Tak naprawdę duży wpływ na to, który wariant wybrać, ma tak zwana sytuacja rynkowa.
Jeśli mamy do czynienia z tak zwanym "buyers market", czyli nadmiarem domów do sprzedaży przy minimalnej liczbie kupujących – to zdecydowanie zacząłbym od sprzedaży, a zakupu w drugiej kolejności.
W sytuacji odwrotnej, tak zwanym "sellers market", co mamy obecnie – braku podaży domów – można zdecydować się na kupno najpierw, a sprzedaż później.

W przypadku sprzedaży najpierw, a kupna później mogą zaistnieć następujące problemy:

• może istnieć potrzeba ponownej przeprowadzki – jeśli na czas nie znajdziemy właściwej posiadłości,

• konieczność wynajmowania przejściowego miejsca zamieszkania,

• istnieje możliwość kary za wyrejestrowanie pożyczki – jeśli nie możemy jej przetransferować z jednej nieruchomości na drugą.

W przypadku najpierw kupna, a późniejszej sprzedaży typowe problemy to:

• jeśli zaistnieje problem z przejęciem kupionego domu – może być konieczne zerwanie umowy, co zwykle powoduje ogromne koszty prawne. Czasami może być potrzebnych kilka transakcji – efekt domina – wówczas koszty prawne mogą być astronomiczne!

• by zamknąć transakcję, może istnieć konieczność zorganizowania tak zwanego "bridge financing" – jest to czasami dogodne rozwiązanie, by zyskać na czasie, i łatwe w sytuacji, kiedy mamy duże "equity", ale w przypadku kiedy nasze zasoby finansowe są znikome – może to przekroczyć Państwa możliwości finansowe!

Domator Team przygotowuje specjalne seminarium dla planujących zakup nieruchomości. Kiedy i gdzie to seminarium będzie miało miejsce oraz jak można się zarejestrować, by zapewnić sobie miejsce?

Data seminarium dla planujących zakup nieruchomości została ustalona na 30 października. Jest to wtorek, a początek spotkania planujemy na 18.30. Seminarium jest oczywiście bezpłatne i przewidziane są przekąski. Jest ono organizowane wraz z oddziałem banku RBC, który zlokalizowany jest na rogu Glen Erin i Britania w Mississaudze.

Ogłaszamy to jako seminarium dla kupujących, ale zapraszamy do udziału wszystkich zainteresowanych rynkiem nieruchomości, z tym że liczba miejsc jest ograniczona i by zapewnić sobie udział, należy się zarejestrować.
Można to zrobić albo wysyłając e-mail do mnie: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript., albo telefonicznie, dzwoniąc pod numer 905-278-0007, lub w naszym biurze w Starskym 2.

Na seminarium poruszymy tematy związane m.in. z:
• bankowością – czyli pożyczki hipoteczne i różnego rodzaju kruczki prawne,
• procesem zakupu,
• przepisami i przywilejami dla kupujących po raz pierwszy,
• inspekcją domów.
Serdecznie zapraszamy!

Maciek Czapliński
Mississauga