Niedawno odwiedziła mnie młoda kobieta, studentka, która chciała zasponsorować męża z Polski. Pobrali się w wakacje, ona wróciła do Kanady i rozpoczęła tu studia. Mąż zamierzał przylecieć do niej niebawem, by spędzić razem miesiąc miodowy, czekał na urlop w pracy.
Kobieta była przekonana, że jeśli sprawa jest uczciwa, to będzie także bardzo prosta, wystarczy wypełnić kilka kwestionariuszy, dołączyć kilka dokumentów i mąż będzie się mógł z nią połączyć w Kanadzie, co bardzo pomogłoby w jej finansowej sytuacji. Nie posiadała dochodów, studiowała księgowość w pełnym wymiarze godzin w lokalnym college'u.
Według instrukcji przeczytanych w Internecie podanie zostało starannie wypełnione, dziewczyna-sponsorka radziła się też znajomych, jakie dokumenty warto dołączyć, by jej podanie było rozpatrzone pozytywnie. Ktoś podpowiedział, że wszystkie dokumenty i podpisy muszą być poświadczone przez notariusza, ktoś inny, by rodzice podpisali sponsorstwo, gdyż ich córka nie posiada żadnych dochodów.
Wielkie było rozczarowanie młodej kobiety, kiedy urząd wydał decyzję odmowną . Nie tylko urząd nie zatwierdził pozytywnie sponsorstwa, sponsorowany mąż został zawrócony z kanadyjskiej granicy ze względu na odmowną decyzję w sprawie łączenia rodzin. W tak przykry sposób ich plany spędzenia wspólnie miesiąca miodowego nie doszły do skutku.
Dlaczego sytuacja, z pozoru prostej sprawy, łączenia rodzin dwóch młodych kochających się ludzi, w rezultacie zakończyła się fiaskiem i zawróceniem sponsorowanego męża z granicy kanadyjskiej?
1. Każdy program imigracyjny ma określone wymogi prawne, jeśli nie zostaną one spełnione, urząd nie wyda pozytywnej decyzji. Należy znać przepisy i dostosować się do nich.
2. Rodzice czy krewni nie mogą być sponsorami męża, to nie ich dochody będą brane pod uwagę, a jedynie żony-sponsorki. Jeśli nie posiadała ona żadnych dochodów i była utrzymywana przez rodzinę, nie zakwalifikowała się na sponsora.
3. Decyzja negatywna widniała już w imigracyjnym systemie, dlatego urzędnik na granicy kanadyjskiej miał powód, by zawrócić sponsorowanego męża na granicy.
4. Nie ma potrzeby, by potwierdzać notarialnie wszystkie dokumenty i podpisy w podaniu imigracyjnym. Jeśli ktoś tak radzi, naraża osobę na duże, niepotrzebne koszty.
Dopiero w tak skomplikowanej sytuacji młoda kobieta przyszła do naszej kancelarii, by się skonsultować i wyjaśnić przyczyny odmowy sprawy sponsorskiej. Nie zawsze bowiem pozornie łatwa sprawa może być zaakceptowana przez urząd.
Teraz należy podanie przygotować ponownie, tym razem poprawnie. Studentka musi znaleźć zatrudnienie i wykazać się dochodami, by utrzymać męża. Rodzice mogą jedynie zagwarantować pomoc – bezpłatne zamieszkanie i wyżywienie, co pozwoli na akceptację sprawy nawet przy małych dochodach sponsora-studentki. Rodzice nie mogą podpisać za córkę umowy sponsorskiej z kanadyjskim rządem.
Ciekawostką jest, że podania imigracyjne mogą wprowadzić osobę w błąd, ponieważ widnieje na nich miejsce na podpis i informacje współsponsora (co-signer). Jednak nie dotyczy to sprawy sponsorowania męża czy żony, a jedynie innych krewnych. Urząd przygotował ten sam kwestionariusz na wszystkie kategorie sponsorstwa, co – podejrzewam – wprowadziło w błąd studentkę i jej rodziców, nie znających obowiązujących przepisów.
mgr Izabela Embalo
Licencjonowany doradca prawa
imigracyjnego, licencja 506496
Notariusz-Commissioner of Oath
OSOBY ZAINTERESOWANE IMIGRACJĄ LUB WIZAMI PROSIMY O KONTAKT:
tel. 416 515 2022, Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
www.emigracjakanada.net
