Emerytowany pilot wojskowy David Cooke mówi, że drony latające w ograniczonej przestrzeni powietrznej w końcu przyczynią się do czyjejś śmierci. Cooke latał odrzutowcami w Royal Canadian Air Force, pilotował śmigłowce zwiadowcze w Niemczech w czasach Zimnej Wojny i uczył latania w bazie wojskowej w Gagetown, N.B. W ostatnich latach prowadzi w Sarnii, Ont. prywatną firmę i lata dronami komercyjnie. Mówi, że w ostatnich latach mamy do czynienia z lawinowo rosnącą liczbą przypadków nieodpowiedzialnego używania dronów. W 2014 roku Transport Canada odnotowało 38 przypadków zbliżenia się drona do samolotu lub lotniska, w 2016 – 145, w 2017 – 135. W bieżącym roku do 30 czerwca odnotowano ich 48.

Cooke uważa, że to nie kryminaliści podlatują do samolotów, tylko zwykli idioci, którym się wydaje, że mogą wlecieć wszędzie. Filmy pokazujące startujące i lądujące samoloty są wrzucane na YouTube i inni właściciele dronów zaczynają myśleć, że mogliby to nakręcić lepiej, o zachodzie słońca albo w nocy.

Bernard Gervais, przewodniczący Canadian Owners and Pilots Association, stowarzyszenia liczącego 16 000 członków latających rekreacyjnie swoimi samolotami, mówi, że statystyki nie są dla niego zaskoczeniem. Kilka osób mówiło mu o bliskich spotkaniach z dronami. Jeden z członków stowarzyszenia był na wysokości 3000 stóp (914 metrów), gdy zauważył, że jakieś 7 metrów od jego lewego skrzydła leci dron. Gervais mówi, że gdyby taki mały bezzałogowiec wleciał w śmigło, samolot mógłby spaść. Porównuje drona do dużego ptaka, tyle że z metalu.

Cooke uważa, że szanse na zderzenei samolotu z dronem są raczej niewielkie. Niebezpieczeństwo może wynikać raczej z reakcji zaskoczonych pilotów, którzy będą wykonywać gwałtowne manewry, by uniknąć kolizji. Ktoś może wtedy zostać poważnie ranny, może też dojść do wypadku samolotu. Takich błędów mogą dopuścić się zwłaszcza piloci latający okazjonalnie albo kursanci, raczej nie piloci komercyjni.

Większość incydentów zgłaszanych do Transport Canada miała miejsce przy dużych lotniskach w Ontario, Quebecu i Kolumbii Brytyjskiej. Zgłaszającymi byli piloci i kontrolerzy ruchu lotniczego. Zgodnie z przepisami rekreacyjnie dronom nie wolno zbliżać się na odległość 5,6 km do lotnisk i miejsc, w których statki powietrzne mogą lądować lub startować. Transport Canada niby może karać właścicieli dronów, ale w praktyce niezmiernie trudno kogoś złapać. Zanim incydent zostanie zgłoszony, śledztwo wszczęte, po dronie w miejscu zdarzenia nie ma już śladu. Od 2015 roku wystawiono tylko 60 mandatów. Kary dla użytkowników rekreacyjnych mogą wynosić do 3000 dol.

Gervais uważa, że przepisy powinny być lepiej egzekwowane, należałoby jego zdaniem wprowadzić też jakiś system licencjonowania dla operatorów rekreacyjnych. Teraz jedynie osoby, które chcą korzystać z ograniczonej przestrzeni powietrznej lub zarabiać na lataniu dronem, muszą wystąpić o wydanie Special Flight Operations Certificate. W 2014 roku Transport Canada wydało 1672 takie zezwolenia, a w ubiegłym roku – aż 4096.

Z ostatnich testów przeprowadzonych przez Education Quality and Accountability Office (EQAO) w szkołach nadzorowanych przez kuratorium szkół katolickich regionów Dufferin-Peel wynika, że w porównaniu ze średnimi prowincyjnymi uczniowie radzą sobie całkiem nieźle z czytaniem i pisaniem, za to gorzej stoją z matematyką. Testy pisali uczniowie klas 3, 6, 9 i 10. W klasach 3 i 6 zauważono pogorszenie się wyników w podstawowej matematyce, a w klasach 9 – w matematyce stosowanej.

Kuratorium oświadczyło, że w dalszym ciągu będzie kładło szczególny nacisk na poprawę nauki matematyki i wspieranie szkół w tym zakresie. Wyniki poszczególnych szkół będą dostępne w późniejszym czasie na stronie www.docdsb.org.

Po ostatnich tornadach w Ottawie coraz częściej odzywają się głosy wskazujące na konieczność sprawdzenia niezawodności sieci komórkowej w Kanadzie. Tysiące mieszkańców stolicy i okolic miało problemy z zasięgiem lub w ogóle nie mogło korzystać ze swoich telefonów w sytuacji kryzysowej. John Lawford z Public Interest Advocacy Centre zauważa, że w obecnych czasach coraz więcej osób rezygnuje z telefonów stacjonarnych, które są bardziej niezawodne niż komórki, jako że posiadają własne niezależne źródło zasilania. Na razie w Kanadzie nie ma żadnych standardów określających, jak długo systemy komórkowe muszą działać w sytuacjach kryzysowych. Zdaniem Lawforda rząd powinien się nad tym poważnie zasanowić.

Tornada nawiedziły region Ottawa-Gatineau 21 września. Przy jednym wiatr zerwał linie energetyczne dostarczające prąd do 170 000 osób. Awarii nie usunięto do następnego dnia i mieszkańcy, których telefony miały jeszcze naładowane baterie, zauważyli znaczny spadek siły sygnału – do jednej kreski albo nawet do zera.

Justice Centre for Constitutional Freedoms (JCCF) dotarło do korespondencji, z której wynika, że wiceminister edukacji Alberty Curtis Clark chciałby odebrać finansowanie i akredytację niezależnym szkołom, jeśli te nie usuną treści religijnych ze swoich statutów, regulaminów i pro-gramów. W dokumentach padają przykłady sformułowania przez niektóre szkoły przepisów "Safe and Caring", które rzekomo są sprzeczne z ustawą School Act, bo nie szanują różnorodności "sugerując, ze nie wszystkie opinie są tak samo uprawnione".

Prosimy o wsparcie

Kwestionowane są na przykład takie stwierdzenia jak: "mężczyźni i kobiety zostali stworzeni na obraz i podobieństwo Boga, dlatego mają transcendentną wartość", "mężczyźni i kobiety są równi co do godności i wartości, ale ich role są różne i uzupełniają się", "przestrzeganie Bożego prawa ma pierwszeństwo przed autorytetem człowieka", stawianie za cel "rozwijania patrzenia z boskiej perspektywy na małżeństwo i rodzinę", odniesienia do "niezmienności i nieomylności Słowa Bożego", utrzymywanie, że kluby studenckie muszą wpisywać się w wartości, zasady, misję i wizję szkoły". Szkoły, które nie usuną tego rodzaju sformułowań ze swoich dokumentów, powinny się liczyć z wszczęciem śledztwa przeciwko nim, z konsekwencjami finansowymi oraz zawieszeniem lub odebraniem akredytacji, napisał wiceminister Clark w e-mailu z 27 sierpnia. List z żądaniami został wysłany do szkół, które w marcu 2016 roku przesłały swoje regulaminy i programy ministrowi edukacji Davidowi Eggenowi i do września 2018 roku nie otrzymały żadnej odpowiedzi z Alberta Education.

Prokurator John Carpay, przewodniczący JCCF, uważa, że żądanie od niezależnych szkół usunięcia odniesień religijnych z dokumentów jest atakiem na bezpieczne, troskliwe i pełne poszanowania środowisko nauki, które te szkoły stworzyły. W imię "różnorodności" minister kwestionuje konstytucyjne prawo do posiadania opinii i przekonań innych niż jego. Chodzi mu tylko o zastraszenie szkół. Takiej taktyki można się było spodziewać w trzecim świecie, a nie w funkcjonującej demokracji.

Większość z 61 szkół, które otrzymały list wiceministra, ma starannie sformułowane regulaminy, które gwarantują równe traktowanie i ochronę uczniów, i jest to wplecione w tradycję i religię...