Mieszkańcy Markham, którzy chcieliby skorzystać z nowej wolności danej im przez premiera Trudeau, powinni pamiętać, że ich miasto rządzi się nieco innymi prawami niż większość innych miejscowości. Niedługo przed wejściem w życie prawa o legalizacji rekreacyjnego używania marihuany radni Markham spotkali się na specjalnym zebraniu i wprowadzili nowy przepis. Jednogłośnie zakazali konsumpcji marihuany w miejscach publicznych: w parkach, na chodnikach, szlakach czy parkingach. Burmistrz Frank Scarpitti powiedział, że zainteresowani używaniem narkotyku wciąż mają wiele możliwości. Mieszkańcy wielokrotnie mówili, że nie chcą, by na ulicach unosił się zapach marihuany i by dzieci miały styczność z narkotykiem. Przepis mówi, że konsumpcji można się oddawać na prywatnych posesjach. Zakaz dotyczy również produktów do inhalacji, które wydzielają zapach marihuany. Jedyny wyjątek stanowi stosowanie marihuany w celach medycznych.

Za złamanie zakazu po raz pierwszy grozi kara pieniężna w wysokości od 100 do 500 dolarów, a po raz kolejny – nawet do 1000 dol.

nie jest to pierwszy sprzeciw Markham wobec marihuany. Wcześniej w sierpniu miasto zgłosiło rządowi prowincji, że nie życzy sobie, by na jego terenie powstawały prywatne sklepy z narkotykiem.

Kanadyjski związek zawodowy pocztowców (Canadian Union of Postal Workers) wystosował notę do Canada Post, informującą o tym, że pracownicy mogą rozpocząć akcję strajkową już w przyszłym tygodniu. Do związku należy około 50 000 osób. Strajk rotacyjny ma się zacząć w poniedziałek, jeśli nie zostaną osiągnięte porozumienia z oddziałami Urban Postal Operations i Rural and Suburban Mail Carriers. Związek walczy o lepsze zabezpieczenie miejsc pracy, zakaz przymusowych nadgodzin oraz poprawę ochronę zdrowia i bezpieczeństwa. Na razie nie podano, gdzie miałby się odbywać strajk rotacyjny.

Wyjątek kulturalny, który Kanada wywalczyła podczas negocjacji USMCA (czyli nowej umowy NAFTA), będzie zezwalał na stosowanie zasad dotyczących zawartości kanadyjskich treści także w mediach elektronicznych. Tekst USMCA został opublikowany 1 października, ale wtedy nie wiadomo było, które branże sektora kulturalnego będą objęte przepisami umowy, a będą objęte wyjątkiem.

Podobnie jak w NAFTA, tak i w USMCA pod koniec znajduje się dość ogólny zapis, mówiący o tym, że kanadyjskie rządy w dalszym ciągu będą mogły faworyzować rodzimych twórców kultury, m.in. w takich branżach jak wydawnictwo, film, telewizja, wiadomości i muzyka. Jednocześnie w rozdziale mówiącym o handlu w przestrzeni cyfrowej znajdujemy zdanie o tym, że żaden kraj nie może dyskryminować lub gorzej traktować wytworów cyfrowych stworzonych, wyprodukowanych, opublikowanych lub udostępnionych po raz pierwszy na terytorium innego kraju-sygnatariusza umowy lub produktów cyfrowych, których autor, wykonawca, producent lub właściciel pochodzi z innego kraju. Czytamy też, że rząd może subsydiować swoich obywateli lub rodzime przedsiębiorstwa.

Na początku strona amerykańska domagała się, by treści cyfrowe nie były objęte wyjątkiem, ostatecznie jednak stanęło na rozwiązaniu korzystnym dla Kanady. Kanadyjski rząd będzie mógł więc, teoretycznie, stworzyć program zapewniający finansowanie kanadyjskich mediów internetowych i przyznawać grant kanadyjskim dziennikarzom piszącym w serwisach internetowych o bieżących wydarzeniach w kraju. Nie będzie musiał traktować w ten sam sposób treści z zagranicznych portali. To samo będzie się odnosić do kanadyjskiej muzyki czy filmu.

Nie jest jednak powiedziane, że Stany Zjednoczone i Meksyk nie spróbują działań odwetowych. Jeśli uznają, że Kanada za bardzo chroni swój sektor kulturalny, mają prawo do podjęcia działań dających podobny efekt komercyjny.

Starszy oficer amerykańskich służb celnych Todd Owen ostrzega, że w świetle prawa federalnego w Stanach Zjednoczonych marihuana wciąż jest nielegalnym narkotykiem i ci, którzy jej używali, mogą mieć problemy z przekroczeniem granicy. Stuprocentowej pewności nie mogą mieć również osoby, które były w przeszłości skazane za przestępstwa związane z marihuaną, a potem objęła je amnestia. „Nie uznajemy kanadyjskiej amnestii – jeśli ktoś był skazany za czyny stanowiące naruszenie amerykańskiego prawa, to i tak nie ma wstępu do naszego kraju”, mówi Owen. Służby graniczne mogą odmówić wjazdu nawet, gdy ktoś przyzna, że używał marihuany tylko okazjonalnie. Owen radzi, by na pytania funkcjonariuszy odpowiadać szczerze, w przeciwnym razie można dostać dożywotni zakaz wjazdu do Stanów.

Ottawa rozważa zezwolenie osobom skazanym za drobne przestępstwa tego rodzaju na ubieganie się o wyczyszczenie historii notowań kryminalnych. W codziennym życiu może to mieć znaczenie podczas wynajmowania mieszkania, wnioskowania o kredyt hipoteczny, poszukiwania pracy, angażowania się w wolontariat lub właśnie przekraczania granicy. Dane są przechowywane w bazie danych policyjnego centrum informacji (Canadian Police Information Centre – CPIC). W momencie uzyskania amnestii dane o przestępstwach przeważnie są kasowane.

Niektóre stany zniosły zakaz posiadania marihuany, ale prawo federalne w dalszym ciągu go zakazuje – a na granicy stosuje się właśnie przepisy krajowe. Owen dodaje, że osoby, które będą miały marihuanę przy sobie albo w samochodzie, mogą być aresztowane. Łatwo nie będą mieć też osoby zaangażowane w marihuaniowy biznes. Może nie ci zaangażowani pośrednio (np. przez fundusze inwestycyjne czy emerytalne), ale właściciele czy bezpośredni inwestorzy, zwłaszcza jeśli jadą do USA w interesach, najprawdopodobniej zostaną zawróceni.

Kanadyjskie służby graniczne także przypominają, że do Kanady nie wolno wwozić marihuany. Funkcjonariusze są zobowiązani teraz do pytania wszystkich podróżnych o marihuanę, a pytanie o używanie narkotyku zostanie dodane do deklaracji granicznych używanych na lotniskach.