Uczniowie ontaryjskich szkół średnich, którzy po dostaniu się na studia myślą, że ostatecznie zakończyli pewien rozdział życia, są w błędzie. Okazuje się, że na uniwersytecie wcale nie zaczynają z czystą kartą, bo uczelnie pilnie śledzą, skąd przyszli i doskonale wiedzą, czy ich oceny były zawyżane, czy nie. Uniwersytety tworzą na swoje potrzeby listy szkół średnich, z których dokładnie wynika, które i o ile procent zawyżają oceny. Uczelnie, wśród nich University of Waterloo, zaczęły zauważać, że studenci, którzy kończyli szkoły średnie ze znakomitymi wynikami, ledwo dają sobie radę na wybranych programach. Twierdzą, że wiedząc, o ile ich oceny były zawyżone, mogą lepiej pomóc studentom w przystosowaniu się do nowej akademickiej rzeczywistości.

University of Waterloo w latach 2016, 2017 i 2018 posługiwał się listą 74 prywatnych i publicznych szkół średnich w Ontario. Szczególną uwagę zwracano na 28 szkół, które najbardziej zawyżały oceny uczniów. W skrajnych przypadkach wyniki z testów na uniwersytecie były nawet o 27,5 proc. gorsze niż uzyskiwane w szkole średniej. Pod lupę brano nie tylko uczniów z Ontario. 26-procentowe spadki obserwowano np. wśród studentów z Nowego Brunszwiku. Do tego znacznie gorsze od deklarowanych ocen otrzymywali studenci z Egiptu, Arabii Saudyjskiej i Bangladeszu.

University of Waterloo przed dwa lata bronił się przed publikacją listy zasłaniając się ochroną prywatności. Ujawnił ją dopiero po wyroku sądowym.
Kontrowersje może budzić jeszcze fakt, że uniwersytety po cichu monitorują szkoły średnie, ale w żaden sposób ich o tym nie informują. W efekcie szkoły średnie nie wprowadzają żadnych działa korekcyjnych, za to ich absolwenci są odrzucani przez uniwersytety, i to bez podawania wyraźnego powodu.

Nowa partia Maxime'a Berniera będzie nazywać się People's Party of Canada. Polityk zapowiada, że w przyszłorocznych wyborach wystawi komplet 338 kandydatów. Mówi, że zbyt długo kanadyjska polityka była dyktowana przez rozmaite grupy interesów, kartele, lobbystów, organizacje międzynarodowe, związki zawodowe i biurokratów z Ottawy. Jego zdaniem interwencja rządowa nie jest sposobem na wszystkie problemy. Rząd federalny nie może się wtrącać we wszystko i dążyć w ten sposób do realizacji swojej utopijnej wizji społeczeństwa.
Obecnie Bernier zasiada w Izbie Gmin jako poseł niezależny. Teraz czeka go rejestracja nowej partii w Elections Canada. Na razie udało mu się zebrać 140 000 dolarów. Mówi, że przestrzega zasad Elections Canada dotyczących limitów darowizn, mimo że przynajmniej na razie nie może wydawać zaświadczeń do odpisów podatkowych.
Polityk zapowiada, że jako lider PPC będzie opowiadał się za zmniejszeniem liczby przyjmowanych imigrantów, w tym uchodźców. Zaznacza jednak, że nie jest to podyktowane ksenofobią i dla osób o takich poglądach nie ma miejsca w jego partii. Z innych założeń programowych Bernier wymienia jeszcze zmniejszenie rządu, szanowanie podatników, obronę konstytucji i likwidację programów, które blokują konkurencyjność.

Syryjczyk oskarżony o zabicie nastolatki Marrisy Shen z Burnaby, B.C., po śmierci dziewczyny zacgowywał się zupełnie normalnie, mówi przyjaciel jego rodziny.  Ciało Shen zostało znalezione w lipcu 2017 roku, 90 minut po zgłoszeniu jej zaginięcia. W poprzedni poniedziałek policja podała, że oskarżony o zabójstwo to 28-letni Ibrahim Ali. Ali przybył do Kanady na początku 2017 roku jako uchodźca z Syrii. Był sponsorowany przez grupę społeczną z St. Andrew's-Wesley United Church z Vancouveru. Rzecznik prasowy wspólnoty wyznaniowej złożył kondolencje rodzinie ofiary.

Policja podała, że morderca ma status stałego rezydenta, ma pracę i w Kanadzie nie był notowany kryminalnie. Nie łączono go też ze śmiercią Shen, podejrzenia pojawiły się dopiero dwa tygodnie przed aresztowaniem. Informując o aresztowaniu policja twierdziła, że zabójstwo było raczej aktem przypadkowym w następstwie gwałtu.. Sprawcy postawiono jednak zarzut zabójstwa pierwszego stopnia, który odnosi się przeważnie do przypadków planowanego zabójstwa. 

Public Safety Canada nie komentuje konkretnego przypadku Alego. Stwierdza tylko, że Kanada posiada solidny system imigracyjny. Tymczasem w Kolumbii Brytyjskiej trwajł protesty mieszkańców,a zwłaszcza społeczności chińskiej w związku z morderstwem. 

Strażacy z Brampton i Mississaugi przypominają mieszkańcom wieżowców, że mimo wszystko powinni traktować każdy alarm pożarowy poważnie i działać szybko. Im szybciej podejmiesz decyzję o tym, czy wychodzisz, czy zostajesz w mieszkaniu, tym lepiej, mówi Nancy MacDonald-Duncan z wydziału prewencyjnego straży pożarnej i służb ratunkowych w Mississaudze. To samo powtarza Andrew VonHolt z wydziału prewencyjnego Brampton Fire and Emergency Services. Ostrzega, by nie lekceważyć alarmów. Radzi, by opuszczać mieszkanie, jak tylko usłyszy się alarm. Jeśli jednak trzeba zostać w mieszkaniu, należy sprawdzić, czy na korytarzu jest dym, i wiedzieć, co robić w takiej sytuacji. W większości wieżowców funkcjonuje system komunikacji i dozorcy mogą przekazywać mieszkańcom polecenia strażaków.

Warto znać plan ewakuacji i być przygotowanym na to, że jedna z dróg ewakuacji może być zamknięta. Jeśli w danej sytuacji bezpieczniej jest pozostać w domu, należy obkleić drzwi taśmą lub obłożyć mokrym ręcznikiem, by dym nie dostawał się do wnętrza. Mieszkańcy, którzy zostają, powinni dać znać o tym telefonicznie strażakom. W zestawie ratunkowym każdy powinien mieć gwizdek, latarkę i szmatę w intensywnym kolorze, którą można powiesić na oknie lub balkonie, by pokazać strażakom swoją lokalizację. MacDonald-Duncan mówi, że większość mieszkańców wie, że może zostać w swoim mieszkaniu, i w razie pożaru musi sama podjąć decyzję, co zrobi.

Straż z Brampton przypomina, z czego powinien składać się zestaw ratunkowy mieszkańców, którzy decydują się na pozostanie w swoim lokalu:

1. ręcznik - mokry należy umieścić pod drzwiami,

2. mocna szeroka taśma klejąca - do oklejenia drzwi i kratek wentylacyjnych,

3. elastyczna folia do pakowania - do zabezpieczania kratek wentylacyjnych,

4. gwizdek,

5. latarka,

6. mazak-marker - można nim napisać wiadomość na szmacie, drzwiach lub oknie,

7. prześcieradło - jeśli w pokoju zbiera się dużo dymu, należy zmoczyć prześcieradło i uformować namiot przy oknie,

8. szmata-zmywak - zmoczony trzymamy przy nosie i ustach, by łatwiej oddychać,

9. szmata w jaskrawym kolorze - do powieszenia na balkonie lub w oknie i oznaczenia lokalizacji,

10. plan ewakuacji z budynku,

11. Wiadro z pokrywką - do przechowywania wyżej wymienionych rzeczy, a w czasie pożaru należy napełnić je wodą.

Pożary w wieżowcach wybuchają najczęściej z kilku powodów. Są to pozostawianie gotujących się potraw na kuchni, nieostrożność podczas palenia papierosów, zwarcia elektryczne i braki obsługowe.

Strażacy z Brampton i Mississaugi systematycznie prowadzą akcje edukacyjne. Ostatnie pogadanki o bezpieczeństwie były organizowane dla mieszkańców komdominium przy Grand Park Drive, w którym pod koniec sierpnia w ciągu tygodnia wybuchły trzy pożary. Mississauga i Brampton otrzymały ostatnio w ramach prowincyjnej kampanii Project Zero ponad 760 czujników dymu i czadu. W Brampton czujniki trafią do mieszkańców okolic, w których najczęściej dochodzi do pożarów, a w Mississaudze zostaną rozdane w ramach projektu Fire Safe Older Adults.