Z naszego spotkania w Berlinie wzywam mieszkańców Niemiec do przejęcia odpowiedzialności.Dwukrotnie w historii nasz naród dał się zaprząc do wozu ciągnącego interesy gospodarcze, które miały na celu podbój Europy i świata za pomocą siły. Dwukrotnie w historii Niemcy, podburzani przez nienasyconą zachłanność przemysłu farmaceutyczno-medycznego i żądzę władzy jego stronników politycznych, ściągnęli na Europę i świat milionkrotne cierpienie.

Mój dziadek walczył we Włoszech w czasie I wojny światowej – pierwszej próby militarnego podboju świata przez kartel chemiczno-farmaceutyczny. Takie gospodarcze "plany podboju świata" tego kartelu były zręcznie skrywane za lojalnością wobec cesarza, fałszywie pojmowanym patriotyzmem i wszechobecnym hasłem o "miejscu w słońcu".

W czasie II wojny światowej mój ojciec walczył we Francji, w Rosji i w Afryce Płn. Cesarza zastąpił w międzyczasie Adolf Hitler – jako nowa polityczna marionetka kartelu. Ojciec i dziadek nie chcieli rozmawiać z nami, dziećmi, o wojnie, gdyż obaj przez długie lata odczuwali na własnej skórze jej koszmar.
Dla mnie jednak najstraszniejszy jest fakt, że żaden z nich do końca swego życia nie miał szansy zrozumieć, jak był wykorzystywany – dla tych samych interesów gospodarczych, mających na celu militarny podbój świata.
Także z tego powodu stoję dzisiaj w tym miejscu i mówię do Państwa dobitnie.
My, ludzie w Niemczech, mamy dzisiaj wyjątkową szansę pokazania ludziom w Europie i na świecie, że historia czegoś nas nauczyła. Już nigdy więcej nie damy się zmanipulować w imię interesów, których celem jest gospodarczy i polityczny podbój całych narodów i które dla osiągnięcia swego celu poświęcają miliony istnień ludzkich.

Zdarza się w życiu – pełnym wszak zaskakujących sytuacji – że na ten przykład – dwaj adwersarze ścierający się na serio i z tragicznym skutkiem, obaj są "w prawie", obaj mają rację i postępują racjonalnie. Obaj niewinni, a trup pada.

Jak to możliwe? Ano, tak: W jednym z amerykańskich miast czarne tzw. getto murzyńskie (oni lubią się skupiać) sąsiaduje z "białą" dzielnicą. Ponieważ często zdarzają się kradzieże, napady i rabunki dokonywane przez czarnych (co za niespodzianka!), biali powołali cywilne patrole, których celem jest prowadzenie obserwacji i współpraca z policją. Prewencja.

Dzień jak co dzień. Jeden ze strażników-ochotników postrzega, jak to się poprawnie politycznie mówi: gentlemana of color, dźwigającego coś wydaje się podejrzanego, do tego z kapturem naciągniętym na kędzierzawą głowę. Co on tam niesie? Może np. wideo-stereo z któregoś z domów? Strażnik dzwoni na policję i nie czekając na nią, podąża za podejrzanym. Chce sprawdzić, co jest na rzeczy. Młody Murzyn jednak nie widzi powodu, żeby poddawać się oględzinom jakiegoś cywila. Właśnie dokonał zakupów w sklepie i spokojnie wraca do domu. Powinien białemu natrętowi powiedzieć (gdyby umiał to wymówić!) – spieprzaj dziadu! Jednak konfrontacja nie ogranicza się do słów. Wiadomo, Murzyni mają tzw. krótki temperament – short temper. Reaguje więc czynnie, gwardzista-strażnik czuje się zagrożony i wyciąga pistolet. Szarpanina, broń w ręku, efekt nietrudny do przewidzenia. Pada (przypadkowy?) strzał, jak wynika z późniejszego protokołu – ze skutkiem śmiertelnym. Pech. Ludzie połykają (nie dosłownie!) po kilka kul i przeżywają. Tu stało się inaczej.

Ważniejsi
W Warszawie odbył się w niedzielę koncert poparcia białoruskiej opozycji. Nie przybył premier Tusk, ale dobił dawny premier Łobuzek i trochę mniejszych łobuzków. Było moc muzyków, kilka tysięcy rodaków, ale nie słyszałem, by ktoś zapytał, czemu nie było takiego koncertu dla poparcia Rodaków na Litwie czy Białorusi.

Dwie godziny śmiechu
Pan Tomasz Sommer wydał ostatnio książkę, która sprawiła mi dwie godziny radości, jej tytuł "Absurdy Unii Europejskiej".
Podam kilka przykładów jako reklamę, bo chcę podreperować budżet, przywożąc kilkanaście tych książek dla czytelników "Gońca". Ci będą płacili po znajomości tylko 20 dol., a inni, zwłaszcza czytelnicy "Gazety", już 33 dol.

21 marca, w 7. rocznicę ustanowienia World Down Syndrome Day, dzień ten będzie obchodzony po raz pierwszy pod egidą Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Jest więc szansa na to, by życie ludzi z zespołem Downa, czyli trisomią 21, czy też mongolizmem, znalazło się na moment w polu uwagi. Jest to grupa ludzi, wobec których dzisiaj najczęściej stosuje się eugenikę, zabijając w łonie matki. Z dostępnych danych wynika, że w roku 2002 usunięto 93 proc. płodów, u których podejrzewano zespół Downa.
Dlaczego? Brutalnie mówiąc, w zinfantylizowanym świecie lalki Barbie i Kena, nikt nie chce mieć “popsutych” dzieci. Chcemy mieć potomstwo ładne, słodkie i na gwarancji.
Tak przez minione dekady wbiła nam w mózgi nasza konsumpcyjna cywilizacja, która “naukowo” tłumaczy, że jesteśmy w stanie zrobić prawie wszystko; jesteśmy w stanie “poprawić” stworzenie i uszyć lepszego Frankensteina. Czasami to “poprawianie” oznacza zabijanie, no, ale zawsze są jakieś koszty.
W imię “lepszego” świata mordowali bolszewicy, w imię “lepszego” świata hitlerowcy wysyłali Żydów do gazu i w imię “lepszego” świata zabija się w łonie matek ludzi niepełnosprawnych.
Jedni robią to brutalnie, na chama, zasypują trupy wapnem w dołach, inni “technicznie” w gumowych rękawicach, jeszcze inni wkładają ssawkę do macicy.
Za tym wszystkim stoi jednak taka sama idea filozoficzna – uzurpowanie sobie prawa decydowania o życiu i śmierci i odsunięcie wartości cywilizacji chrześcijańskiej za zbędny balast; wiara, że jesteśmy w stanie przemodelować i przeprogramować człowieka, aby mógł realizować swój “pełny potencjał”.

Dalsza część artykułu dostępna po wykupieniu subskrypcji. Kup tutaj!