Przeciętni Niemcy, coś tam wiedzieli o obozach koncentracyjnych, ale woleli odwracać głowę.
Matrix "normalnego" życia pozwala wzruszać ramionami na rzeczy zakłócające święty spokój codzienności. Otarbiać je i oswajać. Dopóki nic nas nie trzyma za gardło, wolimy zmieniać temat…
Nasza świetna demokratyczna cywilizacja zabija już nie tylko dzieci nienarodzone, ale też te jak najbardziej obecne wśród nas.

W oświeconej Europie nastolatki w depresji zamiast pomocy psychologa dostają trutkę w żyłę. W Wielkiej Brytanii, na życzenie mamy zamordowano niepełnosprawną 12-letnią Nancy Fitzmaurice.- Dziecko samodzielnie oddychało, nie wymagało podtrzymywania funkcji życiowych i nie chorowało na żadną śmiertelną chorobę.

Zaczynamy mordować "niepożądanych", genetyczne pomyłki; po co mają się męczyć, po co my z nimi mamy się męczyć? Dzięki temu już jutro będziemy mieli lepszy wspaniały świat, tylko wytniemy tych, co nam nie pasują do obrazka.
Und morgen die ganze Welt…
Na naszych oczach.

Dalsza część artykułu dostępna po wykupieniu subskrypcji. Kup tutaj!

        Zdaje się, że „polski obóz władzy” czuje oddech na karku, bo zaczyna apelować do ścigających go lewicowych watah, strasząc… brunatną Polską.

        Piotr Wierzbicki w opublikowanym w „Rzeczpospolitej” tekście wskazuje na narodowego ducha młodzieży – materializującego się m.in. podczas Marszu Niepodległości (już niebawem w Warszawie – zapraszam), i ostrzega opozycję, że jeśli PiS zostanie odsunięty od władzy, to przyjdą „gorsi” – „formacja narodowa objawi się jako ruch radykalny  w programie i działaniu”. Wówczas naszym ciotkom rewolucji rzeczywiście połamią parasolki, tak że płakać będą za Jarosławem Kaczyńskim.

        Podobny argument pojawił się też na niektórych forach internetowych… że niby jak za trzy lata po nieudanych reformach, władza będzie leżała na ulicy, to pierwsi schylą się po nią „narodowcy”.

        Wynika z tego przekazu, że presja jest silna, co można wyczuć, czytając zagraniczne gazety – ciekawe, że PiS, który z natury Żydów lubi, kąsany zażarcie jest jako „skrajna prawica” właśnie przez liberalne środowiska żydowskie…

        Wygląda na to, że zbrunatnieniem Polski zaczynają straszyć tak ci z prawa, jak ci z lewa.

        Powody mogą być dwa.

        Albo rzeczywiście ktoś w PiS-ie postanowił zagrać znanym posunięciem typu – jesteśmy dla was mniejszym złem?

        Albo jest to przygotowanie pod dokręcenie śruby „zradykalizowanej” młodzieży – sądząc po cenzurze w Internecie (fejsbuk usuwa konta legalnych organizacji), być może naciskają na to właśnie „zagraniczni koledzy”.

        W każdym razie, jeśli ktoś ma nadzieję, że ruch narodowy mógłby w niedalekiej przyszłości objąć w Polsce władzę, to przede wszystkim musi… wierzyć w  demokrację; musi być przekonany, że polski system polityczny odzwierciedla poglądy większości, a nie interesy dużych graczy. Oczywiście, jeśli środowiska narodowe będą potrzebne „dużym misiom”, no to mogą zostać wykorzystane – choćby do patriotycznej mobilizacji – jak na Ukrainie. Aby jednak same z siebie były w stanie zagrać o Polskę – marzenie ściętej głowy.

        Określenie „władza leży na ulicy”, choć powabne, nigdy nie opisywało prawdziwych zdarzeń. Po to by rządzić, trzeba mieć struktury, kadry i pieniądze; trzeba mieć kanały propagandowe i komunikację etc. Po prostu trzeba mieć zdolność wpływania na rzeczywistość. Jeśli ta zdolność sprowadza się do aranżacji niewielkich ruchawek ulicznych, to o czym tu mówimy?

        środowisko narodowe do tej pory nie potrafiło stworzyć nawet jednej silnej organizacji politycznej. Prawdopodobnie dlatego, że jest wystarczająco zinfiltrowane przez system, by nie stwarzać kłopotów.         

       Organizacja polityczna wymaga dobrej propagandy, wywiadu wewnętrznego i zewnętrznego oraz  finansowania. Słowem, narodowcy nie są na polskiej scenie politycznej wystarczająco poważnym graczem.

        Po to, by byli, muszą profesjonalnie reprezentować interesy poważnej części wpływowych Polaków – np. polskiego biznesu. To prawdopodobnie jedyna droga do odbudowania polskiej endecji. Jeśli w ogóle jest to możliwe, to od dołu, a nie z góry – nie przez zafascynowanych polityczną literaturą młodych ludzi, lecz przez rozumiejących życie i układ poważnych udziałowców polskiego życia gospodarczego.

        Być może wtedy. Bo obecna partia rządząca, mimo kilku dobrych kroków, skupia się na fiskalizmie i etatystycznej ingerencji państwa, a nie na wypuszczeniu polskiego żywiołu gospodarczego; odblokowaniu gospodarczej energii narodu. Tu właśnie jest pies pogrzebany. Chorego trzeba wyleczyć, a nie tyrpać elektrowstrząsami państwowej ingerencji. Niestety, „far-right” socjaliści z PiS-u tego się boją. Kiedyś mój kolega Janek Kowalski rzucił pomysł partii drobnych ciułaczy, myśląc o drobnych i średnich przedsiębiorcach. To oni stanowią sól ziemi w każdym zdrowym systemie gospodarczym. Dopóki ruch narodowy nie wprzęgnie się w interesy tego środowiska (tradycyjnie przecież popierającego endecję przed wojną), będzie tylko mniej lub bardziej podmalowanym papetem, niezdolnym nikomu realnie zagrozić.

Andrzej Kumor

Dalsza część artykułu dostępna po wykupieniu subskrypcji. Kup tutaj!

        The right-wing Greens have also sharply criticized various globalization tendencies, such as so-called Free Trade, outsourcing, and the bringing of cheap labor into America, especially through illegal immigration. They argue that policies of so-called cheap labor serve mostly the interests of “the plutocracy” (or what today have been called “the one percent”). They point out that supporters of the recent “amnesty and immigration surge” legislation have included some of the wealthiest persons and companies in America, who are part of various pro-immigration lobbying efforts that have spent close to 1.5 billion dollars (US) since 2007.

        The right-wing Greens lament the disappearance of millions of American industrial jobs, many of which have now apparently been shifted to places like China. They argue that the maintenance of “hard industries” is still important for the future of any great nation.

        On July 1, 2013 (Canada Day) the right-wing Green criticism of immigration was offered unexpected support by David Suzuki, a prominent Canadian environmentalist usually identified with the Left. During an interview with a Quebec reporter, he openly stated that “Canada is full”, and that the country – in those southern areas which were easily habitable -- was near to exhausting its carrying capacity. He also made the argument that Canada, by drawing in the more enterprising people from Third World countries, was doing a disservice to possible progress in those countries.

        In 1988, The New York Times had commissioned an op-ed piece from Edward Abbey, the famous environmentalist and radical writer, on immigration issues. However, after they saw it, they refused to publish it, nor did they even give him his kill-fee (the fee paid to commissioned authors if their article remains unpublished).  “Immigration and Liberal Taboos” (1988) is a quite pointed argument for immigration restriction, on the grounds of environmental preservation as well as national interest.

        In the October 1998 issue of Harper’s, there had appeared a remarkable ecological /environmentalist article, “Planet of Weeds” by David Quammen – “Earth will soon support only survivor species – dandelions, roaches, lizards, thistles, crows, rats. Not to mention 10 billion humans. A grim look into the future by David Quammen.”

        One of the favorite books of the right-wing Greens is the French author Jean Raspail’s The Camp of the Saints (1973), a dystopia which portrays Western civilization overrun by mass Third World immigration. Some of the dystopian science fiction cinema products which are suggestive of right-wing Green concerns, include: Silent Running (1972); Soylent Green (1973); The Road Warrior (1981); Blade Runner (1982); District 9 (2009); Dredd (2012); and Elysium (2013).  One should also mention the unusual environmentalist film, Koyaanisqatsi (a Hopi term for “life out of balance”) (1982).

        The right-wing Greens frequently cite Rachel Carson’s Silent Spring (1962) as an inspiration. They also certainly appreciate the ecological dimensions of J. R. R. Tolkien’s writing.

        The right-wing Greens point out that traditionalist philosophy shares with ecology a profound disgust with the late modern world, a critique of current-day capitalism, and an embrace of healthy and thrifty living -- rejecting the current-day, ad-driven, consumption culture of brand fetishism and profligate waste. The commonalities and convergences of traditionalism and ecology have been pointed out by, among others, British political theorist John Gray (formerly at Oxford, now at LSE) in his insightful essay, “An agenda for Green conservatism.”  (in Beyond the New Right: Markets, Government and the Common Environment (1993)). John Gray has also published, among other works, a sharp indictment of globalization -- False Dawn: The Delusions of Global Capitalism (1998), which a reviewer has characterized as written “with all the dash and recklessness of a Polish cavalryman”. In 2012, Roger Scruton, often considered one of the leading conservative thinkers of the contemporary era, released his book, How to Think Seriously About the Planet: The Case for an Environmental Conservatism (2012), which was a revised edition of his earlier work, Green Philosophy: How to Think Seriously About the Planet (2011).

        The right-wing Greens are somewhat linked to the American Agrarian thinkers today, typified by Wendell Berry (who is also an acclaimed fiction writer), Bill Kauffman, and the website, frontporchrepublic. Rod Dreher coined the term “crunchy cons” to describe a subset of pro-ecological traditionalists. The grand old figure of American conservatism, Russell Kirk, certainly had so-called “bohemian Tory” tendencies, and criticized the automobile, for example, as “the mechanical Jacobin”.

        The right-wing Greens argue that Western welfare-societies are the very opposite of premodern “stable-state” (or “steady-state”) societies. They suggest that had the resources offered by the consumptionist welfare-state over the last fifty years been carefully husbanded or shepherded, they could have possibly lasted for centuries -- relative to previously available material standards of living for most of human history and humankind. They suggest  that the Western-derived, socially-liberal, multicultural, consumptionist welfare-state might well be only a very brief episode in human history, before some kind of massive dissolution into chaos, or, possibly some sort of new re-integration, takes place.

        The right-wing Green outlook argues for a re-examination of many central ideas of current-day America, in hope of a more stable-state society. It believes it offers a possible way out from the current-day mega-crises and mega-dilemmas.

        Based on a draft of a presentation for the 2013 Conference of the Polish Association for American Studies (PAAS) (Eating America: Crisis, Sustenance, Sustainability) (Wroclaw, Poland: University of Wroclaw, Department of English Studies), October 23-October 25, 2013. Another version of this essay has appeared at Quarterly Review (UK) (April 22, 2015).

Minął sierpień, mija wrzesień
znów październik i ta jesień

        Wielką karierę zrobiło zdjęcie (zresztą podobno upozowane) żołnierzy Wehrmachtu radośnie łamiących polski biało-czerwony szlaban w roku 1939. W Sopocie dziś naszym.

        Wylano już – jak to się mówi – morze atramentu na temat drugiej wojny światowej, którą, stawiając opór najeźdźcy, nasz właśnie kraj praktycznie rozpoczął. Bić się, czy nie bić – jak Czesi?