To pytanie często jest mi zadawane na konsultacjach, a zatem warto napisać o sytuacji osób, które pozostały już w Kanadzie bez ważnej wizy.

        Oczywiście, zawsze należy przeanalizować indywidualną sytuację imigranta, ale ogólnie informuję, że pobyt bez statusu nie wyklucza otrzymania pobytu stałego. Wielu moich klientów, którzy przebywali w Kanadzie bez dokumentów, otrzymało pobyt stały.

        Sytuacja pozostania bez ważnej wizy może natomiast pomniejszać szansę na korzystanie z niektórych programów pobytowych, zwłaszcza w programach ekonomicznych. Niektóre bowiem programy imigracyjne wymagają, by osoba starająca się o pobyt podtrzymała legalny imigracyjny status, podobnie członkowie rodziny, nielegalność pobytu małżonka może bowiem wpłynąć na decyzję pobytową głównego wnioskodawcy.

        Przykładem może być na przykład program nominacji prowincji Ontario lub program dla opiekunek.

        Osoby „nielegalne” mogą natomiast skorzystać z programu imigracyjnego „zasiedlenia”, mają też duże szanse, jeśli w Kanadzie wychowują lub posiadają dziecko/dzieci czy są sponsorowani w programie łączenia rodzin. Tu nie jest istotne, czy posiadają ważną wizę, urząd bowiem analizuje inne czynniki wpływające na ostateczną decyzję.

        Proszę też pamiętać, że osoby, które straciły status imigracyjny, mogą ubiegać się o przywrócenie imigracyjnego pobytu czasowego podaniem o restaurację wizy, ale można to zrobić w terminie do 90 dni od dnia stracenia statusu, i liczy się tu albo data wygaśnięcia wizy, albo data decyzji negatywnej, jeśli ktoś taką otrzymał.

        W niektórych przypadkach, jeśli minęło 90 dni, można wystąpić o tak zwane pozwolenie na zamieszkanie w Kanadzie (temporary resident permit), ale muszą zaistnieć określone okoliczności, by taki permit uzyskać. Najczęściej urząd przyznaje takie pozwolenie, jeśli ktoś nie otrzymał pobytu stałego tylko ze względu na posiadanie np. rekordu kryminalnego lub jeśli nie przeszedł pozytywnie badań medycznych.

        Sytuacje osób „nieudokumentowanych” są niekiedy skomplikowane, gdyż taka osoba może posiadać zaoczny nakaz deportacyjny, dlatego należy skonsultować się z doświadczonym, licencjonowanym specjalistą prawa, by uzyskać fachową poradę.

        Podpowiedzi znajomych, rodziny nie zawsze są trafne na przykład tylko dlatego, że kanadyjskie prawo imigracyjne nieustannie się zmienia.

Izabela Embalo
licencjonowany doradca imigracyjny
OSOBY ZAINTERESOWANE IMIGRACJą DO KANADY PROSIMY O KONTAKT:
        TEL/TEXT: 416 515 2022,
        Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
WWW.EMIGRACJAKANADA.NET
        Z DUŻYM SUKCESEM POMOGLIŚMY SETKOM POLSKICH IMIGRANTóW OSIEDLIć SIę NA STAŁE W KANADZIE. DZIAŁAMY OD 1998 ROKU.

        W sytuacji gdy całe pokolenia Polaków zamieszkują poza granicami kraju, pojawia się problem dziedziczenia majątku pozostawionego w Polsce. Śmierć spadkodawcy posiadającego majątek zarówno za granicą, jak i w Polsce, może powodować wątpliwości dotyczące tego, gdzie należy przeprowadzić postępowanie spadkowe. Nierzadko postępowanie takie należy przeprowadzić zarówno przed sądem zagranicznym, jak i polskim. Wskazać bowiem należy, że treść polskich przepisów przewiduje wyłączną jurysdykcję krajową w sprawach dotyczących dziedziczenia nieruchomości położonych w Polsce.

Konieczne drugie postępowanie

        Wyobraźmy sobie wcale nie nietypową sytuację, kiedy za granicą umiera osoba posiadająca majątek zarówno w kraju ostatniego zamieszkania, jak i w Polsce. Wśród Członków Polonii jest zapewne wiele takich osób, które po wyjeździe z Polski nie zdecydowały się na zbycie ojcowizny. Na potrzeby naszego kazusu wyobraźmy sobie, że majątek pozostawiony w Polsce stanowi nieruchomość. Spadkobiercy przeprowadzają postępowanie spadkowe przed sądem zagranicznym, w wyniku którego nabywają spadek po zmarłym, a w dalszej kolejności składają w polskim sądzie wieczystoksięgowym wniosek o wpisanie swoich praw do księgi wieczystej odziedziczonej nieruchomości położonej w Polsce i… spotykają się z odmową. Według prawa polskiego, tacy spadkobiercy nie są bowiem właścicielami nieruchomości położonej w Polsce, pomimo tego, że przeprowadzono za granicą postępowanie spadkowe po zmarłym spadkodawcy.

        Co więcej, nieskuteczna będzie również próba uznania orzeczenia sądu zagranicznego w Polsce, jeżeli dotyczy ono nieruchomości położonej w Polsce. Dzieje się tak dlatego, że przepisy polskie przyznają wyłączną jurysdykcję krajową dla spraw, które dotyczą położonych w Polsce nieruchomości, a zatem to jedynie polski sąd może procedować nad sprawą, która dotyczy dziedziczenia nieruchomości znajdującej się na terenie RP. Wyłączna właściwość sądów polskich
we wskazanym wyżej zakresie ma zastosowanie również w stosunku do spadkodawców obcokrajowców, którzy zmarli za granicą. Rozwiązanie to, pomimo tego, że stwarza pewne problemy dla spadkobierców, ma jednocześnie na celu ochronę polskich gruntów przed kształtowaniem ich stanu własności przez sądy zagraniczne. W celu skutecznego nabycia w drodze dziedziczenia własności nieruchomości, położonej w Polsce, należy przed sądem polskim, właściwym ze względu na miejsce położenia tej nieruchomości przeprowadzić postępowanie spadkowe po zmarłym dotychczasowym właścicielu. Postępowanie takie należy przeprowadzić nawet wtedy, gdy sprawa o stwierdzenie nabycia spadku procedowana była przez sąd zagraniczny, bez znaczenia jest również obywatelstwo zmarłego spadkodawcy.

Sukcesja i wpis prawa własności

        Dla skutecznego przeprowadzenia takiego postępowania należy złożyć w sądzie rejonowym opłacony (50 zł) wniosek o stwierdzenie nabycia spadku, dołączając do niego: akt zgonu spadkodawcy (opatrzony klauzulą apostille) wraz z jego tłumaczeniem przysięgłym, akty urodzenia spadkobierców (jeżeli zostały wydane za granicą, należy je przetłumaczyć przysięgle i zaopatrzyć w klauzulę apostille), oraz oryginał testamentu (o ile został sporządzony). I tu ważna uwaga, sąd polski nie zadowoli się kserokopią testamentu choćby uwierzytelnioną przez sąd zagraniczny. Z tej przyczyny bardzo ważne jest rozważne dysponowanie oryginałem tego dokumentu.

        Należy również pamiętać, że po złożeniu oryginału testamentu w toku postępowania spadkowego w polskim sądzie, nie będzie możliwe jego późniejsze odzyskanie w oryginale (co nie wyklucza możliwości uzyskania odpisu). Dotychczasowa praktyka zawodowa niżej podpisanego podpowiada, że odzyskanie oryginału testamentu złożonego w sądzie zagranicznym również może okazać się niemożliwe. Na rozprawie sądowej wnioskodawca lub jeden z uczestników postępowania, (którymi są spadkobiercy ustawowi lub testamentowi) składa pod rygorem odpowiedzialności karnej zapewnienie spadkowe, które ma na celu ustalenie, że w dacie jego złożenia nie ma innych osób posiadających prawa do spadku po zmarłym spadkodawcy. Postępowanie kończy wydanie przez sąd postanowienia, które staje się prawomocne po upływie 21 dni od jego ogłoszenia, chyba że któraś z niezadowolonych stron zaskarży je apelacją do sądu okręgowego. Prawomocne postanowienie w przedmiocie stwierdzenia nabycia spadku jest podstawą do wpisu prawa własności spadkobiercy w księdze wieczystej nieruchomości.

Autor:
Adwokat Bartłomiej Tęczar
Tel.+ 48  512-879-084
e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
Grupa Adwokacka
adw. Tomasz Międlar
& adw. Bartłomiej Tęczar
z siedzibą w Strzyżowie
(woj. podkarpackie),
ul. Przecławczyka 4/6,
38-100 Strzyżów.

        Ten układ przypominał ten z „Trzech muszkieterów” Dumasa, tylko ten jeden (w odróżnieniu od D’Artagnana) w tym wypadku był najstarszy z nich, najbardziej doświadczony i najmniej wyrywny. On był ich cichym doradcą, nie ryzykował, czekał ciągle na swoją szansę. Gdy pozostali zamieszkiwali w jednym pokoju, to ten jeden w innym i kiedy doszło do wpadki, to był poza podejrzeniem. Co ich głównie łączyło? Otóż wszyscy byli muzułmanami.

        Pierwszy, niski, około 25-letni, pochodził z Pakistanu. On też był najbardziej z nich religijny. Bił głową o podłogę w przepisanych porach dnia, nie jadł w ogóle mięs. Była to jego pierwsza podróż zagraniczna. Nie mówił po angielsku. Liczył z początku na pomoc dalekich krewnych zamieszkałych od kilku lat w Kanadzie. Kiedy jednak na kolejnych dwóch rozprawach uzyskał decyzję odmowną co do wyjścia na wolność, nawet za kaucją, to zdecydował się partycypować we wspólnym przedsięwzięciu. Zdecydowany był nie wracać do swojego miejsca zamieszkania. Wykształcenie zdobył w szkole religijnej na pograniczu Pakistanu i Afganistanu. Świat zachodni przedstawiany był uczniom tego typu szkół jako siedlisko diabła. Mimo słabej postury był zdecydowany walczyć dla swoich zbożnych celów, ale z uwagi na słabość fizyczną, uznał, że może to robić poprzez własny przykład religijności, a być może poprzez uzyskanie stanowiska mułły w którejś ze świątyń muzułmańskich. Wybrał Kanadę, bo uzyskał informację, że w kraju tym jest duże środowisko muzułmańskie i panuje duża tolerancja dla wyznawców tej religii.

        Wiele kwestii prawnych związanych z imigracją do Kanady dotyczy dzieci osób starających się o pobyt stały. Od zeszłego roku prawo zmieniło się korzystnie, ponieważ kanadyjski Sąd Najwyższy wzmocnił precedensami sądowymi przepisy dotyczące dzieci w podaniach o pobyt stały, a zatem osoby wychowujące dzieci w Kanadzie mają większe szanse na zalegalizowanie stałej rezydencji w Kanadzie właśnie w oparciu o przepis, który wymaga, by urzędnicy imigracyjni kierowali się interesem dzieci w Kanadzie, niekoniecznie tu urodzonych.

        Dzieci przybywające do Kanady turystycznie muszą posiadać autoryzację na wlot (eAUTHORIZATION), jaka już obowiązuje od listopada. Posiadanie wizy elektronicznej-zezwolenia na wlot rodzica lub rodziców nie jest wystarczające.

        W prawie imigracyjnym Kanady  dzieci objęte są specjalnym przywilejem i jeśli wychowują się lub urodzą się w Kanadzie – dzieci te, a  także ich rodzice mają realną szansę na otrzymanie pobytu stałego. Innymi słowy – posiadanie lub wychowywanie dzieci w Kanadzie jest podstawą ubiegania się i otrzymania stałej rezydencji, nawet jeśli rodzice przebywają w Kanadzie już bez ważnej wizy. Dzieci i ich prawa objęte są specjalną troską. W Kanadzie przyrost naturalny jest nadal niski i rząd kanadyjski dba o interes swoich obywateli, a właśnie takimi są dzieci urodzone w Kanadzie, bez względu na status imigracyjny rodziców. Dobro dziecka musi być także uwzględniane w podaniach imigracyjnych ze względu na takie właśnie szczególne traktowanie dzieci w prawie międzynarodowym, np. w Konwencji praw dziecka. Podania imigracyjne z uwzględnieniem dobra dziecka są obecnie rozpatrywane relatywnie szybko (co może się oczywiście zmienić). Moja ostatnia sprawa rozpoczęła się w marcu, złożyliśmy wówczas podanie o pobyt stały dla młodego małżeństwa, które w Kanadzie wychowuje córeczkę, a pobyt stały został przyznany w styczniu. Inne wstępne pozytywne decyzje ostatnich spraw otrzymywałam w około 6 – 7 miesięcy.

        Oczywiście, samo posiadanie dziecka nie jest wystarczające, podanie musi być odpowiednio udokumentowane i opisane. Urząd imigracyjny bierze pod uwagę wiele dodatkowych czynników, jakie mogą korzystnie wpłynąć na ostateczną decyzję.

        Jeśli rozważają Państwo opcję ubiegania się o pobyt stały ze względu na posiadanie lub wychowywanie w Kanadzie dziecka lub dzieci, warto skontaktować się z doświadczonym specjalistą prawa imigracyjnego. Przypominam, że dziecko/dzieci nie muszą być urodzone w Kanadzie, i nie jest ważne, czy rodzice dziecka/dzieci mają ważny imigracyjny status.

Izabela Embalo
licencjonowany doradca imigracyjny
        
        Osoby zainteresowane imigracją-pobytem stałym, zatrudnieniem, studiowaniem czy sponsorowaniem do Kanady, prosimy o kontakt z naszym biurem, tel. 416-5152022, e-mail:Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript., emigracjakanada.net.
        Nasze biuro znajduje się w dogodnej lokalizacji w centrum Mississaugi (Dundas/Hurontario).