Rewizja osobista w szkołach?

Montreal

Minister edukacji Quebecu Yves Bolduc stwierdził w środę, że przeszukania uczniów przez nauczycieli, podczas których uczeń musi się rozebrać, są dozwolone, jeśli są prowadzone z szacunkiem.

Minister komentował w ten sposób doniesienia o przeszukaniu 15-letniej uczennicy Neufchatel High School w Quebec City. O zdarzeniu pisał "Journal de Montréal". Dziewczyna była podejrzana o sprzedawanie narkotyków.

Uczennica opowiedziała dziennikarzom, że przeszukanie przeprowadziła dyrektorka szkoły i osoba z personelu szkolnego, również kobieta. Dziewczyna musiała się całkowicie rozebrać. Kobieta z personelu szkolnego trzymała przed dziewczyną prześcieradło, a pani dyrektor sprawdził jej ubranie.

De la Capitale School Board nie kwestionuje tej wersji wydarzeń. Dodaje, że obowiązkiem władz szkoły jest zapewnienie bezpieczeństwa i dbałość o zdrowie uczniów. Zgodnie z dokumentami rządowymi z 2010 roku, tego rodzaju przeszukania są dozwolone, jeśli doszło do złamania zasad panujących w szkole i istnieje przypuszczenie, że dowody mogą się znajdować w rzeczach lub w ubraniu ucznia.

Kuratorium podaje, jak należy prowadzić przeszukanie:

* jeśli uczeń ma się rozebrać, trzeba mu zapewnić parawan lub coś do okrycia;
* przeszukać można ubranie, a nie ciało ucznia;
* podczas przeszukania muszą być obecne dwie osoby, najlepiej tej samej płci;
* nie może dojść do bezpośredniego kontaktu z uczniem.

Przeszukanie zostało więc przeprowadzone właściwie. Kuratorium ma jeszcze zbadać sprawę i zastanowić się, czy może jakoś ulepszyć procedury.

Dziewczyna powiedziała reporterom, że chciała zadzwonić do matki przed przeszukaniem, ale jej nie pozwolono.

Jej rodzina zapowiedziała w czwartek, że poda szkołę do sądu.

W czwartek minister Bolduc zmienił też zdanie, zapewniając, że sprawa ta zostanie poddana pod rozwagę komisji

Więcej wiadomości w papierowym wydaniu "Gońca" - do nabycia w polskich punktach sprzedaży

Powiewający liść ma już 50 lat

Ottawa

Kanadyjska flaga ma 50 lat. Wcześniej kraj tak naprawdę nie miał oficjalnej flagi. Pierwsi osadnicy – pochodzący przede wszystkim z Anglii, Szkocji i Irlandii – najczęściej używali flag państw, z których przybyli, często wybierali flagę brytyjską Union Jack. Podczas pierwszej wojny światowej jednostki wojskowe używały Red Ensign – czerwonej flagi z brytyjskim czerwono-granatowym krzyżem w lewym górnym rogu i herbem złożonym z symboli prowincji, które podpisały konfederację w 1867 roku. Z czasem do herbu dodawano kolejne prowincje, flaga jednak nie miała statusu oficjalnej.

Sprawa powracała i zajmowały się nią kolejne rządy federalne. W 1925 roku zwołano specjalny komitet, który miał się zająć flagą. Jego członkowie przestudiowali prawie 100 projektów, ale do niczego nie doszli. Gdy wybuchła druga wojna światowa, Kanadyjczycy znów walczyli pod Canadian Ensign. Tym razem tylko w zależności od oddziału stosowano różne kolory tła.

Po drugiej wojnie powoływano kolejne komisje. Projektów było ponad 2000. I znów nie podjęto żadnej decyzji.

W 1963 roku do władzy doszli liberałowie i Lester Pearson. Pearson już wcześniej obiecywał, że rozwiąże sprawę flagi i zadba o to, by naród miał swój własny, niepowtarzalny symbol. Po roku urzędowania przedstawił swój pomysł. Chciał, by na fladze znalazły się trzy klonowe liście na białym tle z niebieskimi pasami po bokach (symbolizującymi oceany). Propozycja nie została zaakceptowana, ale następna komisja rozpoczęła pracę. Obradowała przez cztery tygodnie. W końcu o 15 grudnia 1964 roku o 2.15 nad ranem parlament zagłosował za projektem George'a Stanleya, nauczyciela z Royal Military College w Kingston. Od obecnego różnił się nieznacznie wyglądem liścia. Nową flagę po raz pierwszy wciągnięto na maszt 15 lutego 1965 roku.

Obecnie znajduje się w zbiorach historycznych Izby Gmin. W niedzielę natomiast premier Harper powiedział, że zamierza przekazać 50 flag 50 Kanadyjczykom i organizacjom jako wyraz uznania ich zasług. Gubernator generalny David Johnston zaprezentował z kolei w ottawskim Confederation Park nowe wzory okolicznościowej monety i znaczka pocztowego.

Antykobiecy film na walentynki

Ottawa

Posłanka konserwatywna Joy Smith z Manitoby wzywa do bojkotu filmu "Fifty Shades of Grey". Mówi, że film jest upokarzający, promuje degradację, emocjonalne i fizyczne wykorzystywanie kobiet. Film opowiada o związku studentki college'u z 27-letnim milionerem. Pokazywane sceny zniewolenia i sceny sadomasochistyczne mają przekonać widzów, że tego rodzaju przemoc wobec kobiet jest czymś normalnym, mówi Smith. Dodaje, że sama filmu nie widziała.

Posłanka mówi, że przez lata pracowała z ofiarami przemocy i często godzą się one na degradację ze strachu lub dlatego, że uważają, iż ktoś od nich tego oczekuje. Jej zdaniem, źle się stało, że premiera filmu wypadła w walentynki. Film nie opowiada o miłości, ale właśnie o wykorzystywaniu kobiet.
Smith powiedziała, że otrzymała setki maili z poparciem bojkotu. Większość jest od kobiet.

Niektóre dzielą się swoimi historiami.

Na początek sesji - afera

Toronto

Po dziewięciotygodniowej przerwie posłowie prowincyjni wrócili do pracy. Jak można się było spodziewać, najgłośniej było o dochodzeniu w sprawie śledztwa dotyczącego wyborów uzupełniających w Sudbury. Kandydat Andrew Olivier twierdzi, że partia zaoferowała mu pracę, jeśli się wycofa i zrobi miejsce dla Glenna Thibeaulta – wcześniejszego posła federalnego z ramienia NDP. Thibault ostatecznie wybory wygrał. Istnieje nagranie z rozmowy, podczas której Pat Sorbara, zastępca szefa biura pani premier, mówi do Oliviera, że będą musieli szerzej porozmawiać, co ten najbardziej chciałby robić.

Policja złożyła w sądzie dokumenty, w których stwierdziła, że istotnie mogło dojść do przestępstwa. Liberałowie twierdzą, że Olivierowi nic nie proponowali. Premier Wynne nie odpowiada na pytania dziennikarzy dotyczące tej sprawy od czasu, gdy sprawa trafiła do sądu. Podczas sesji pytań w parlamencie stwierdziła, że podczas nominowania kandydata skorzystała z prawa, jakie daje jej stanowisko lidera partii. Wolała, żeby Olivier poznał jej zdanie w podczas rozmowy, a nie dzięki lekturze gazet. Dodała, że nie oczekuje od Sorbary złożenia dymisji. Jej zadanie kierowania kampanią nie było związane z obowiązkami wykonywanymi w biurze.

W międzyczasie członkowie OPSEU pikietowali przed parlamentem, domagając się sprawiedliwych umów z 35 000 pracownikami ministerstw.

Nikt tego nie chce koło domu

Mississauga

Mimo sprzeciwów sąsiadów dom grupowy w okolicy Lisgar nie zostanie zlikwidowany. W zeszłą środę w ratuszu skargę złożyło kilku mieszkańców Laburnum Crescent. Przynieśli petycję.

Właściciel domu mówi, że mieszkają w nim osoby dorosłe niepełnosprawne umysłowo lub fizycznie, które wymagają 24-godzinnej opieki. Miasto przekazało, że poza opiekunami może w nim mieszkać do 8 osób.

Mieszkańcy Laburnum Crescent powiedzieli radnym, że obawiają się o bezpieczeństwo swoich dzieci. Nie są pewni, czy dzieciom bawiącym się na dworze nic nie grozi. Twierdzili też, że w domu mieszka za dużo osób.

Radni wyjaśnili, że domami grupowymi zajmuje się prowincja, a nie miasto. Z punktu widzenia miasta muszą spełniać kilka przepisów związanych z budownictwem – np. muszą znajdować się w domu wolno stojącym, co najmniej 800 metrów od innego podobnego obiektu, muszą mieć określoną liczbę miejsc parkingowych i nie może w nich mieszkać więcej niż 8 osób. Dom przy Laburnum Crescent przepisy spełnia.

Radna Pat Saito powiedziała, że na terenie jej okręgu znajduje się kilka domów grupowych. W ciągu 23 lat wpłynęła tylko jedna skarga. Czasem osoby z takiego domu są lepszymi sąsiadami niż rodziny.

Carolyn Parrish dodała, że osoby, które są kwalifikowane do mieszkania w domu grupowym, przechodzą przez swego rodzaju proces rekrutacji. Jeśli zachowują się nieodpowiednio, są z niego usuwane.

Trzylatek wyszedł i zamarzł

Toronto

Trzyletni chłopiec, który oddalił się w mroźną noc z bloku przy Neptune Dr. w okolicy Bathurst i Hwy 401, gdzie mieszkał wraz z matką, został znaleziony martwy. Malec wyszedł około 4 nad ranem w czwartek ubrany jedynie w pieluchę, koszulkę bawełnianą i buty. Potwierdza to obraz z kamer bezpieczeństwa. Temperatura na zewnątrz wynosiła minus 19 stopni, z wiatrem minus 28.

Ciało znaleziono ok. 10.20 rano kilkaset metrów od miejsca zamieszkania na podwórku domu przy Baycrest Avenue. Malec wcisnął się w kąt ścian.
Nieobecność chłopca rodzina odkryła dopiero w czwartek o 7.30 rano. Podjęto zakrojoną na szeroką skalę akcję poszukiwawczą, w której wzięło udział ponad 100 policjantów oraz ochotnicy.

Policjanci z kamerą na piersi

Toronto

Komisarze ds. ochrony prywatności zwracają uwagę na narastające kontrowersje związane z umieszczaniem kamer wideo na policyjnych mundurach.
Z jednej strony, takie wyposażenie sprawia, że na policję wpływa mniej skarg i policjanci rzadziej używają siły. Instalowanie kamer znalazło się wśród zaleceń sformułowanych po zeszłorocznych przypadkach zastrzelenia nastolatków przez funkcjonariuszy policji. Technologia jest testowana w Calgary i Edmonton. W Toronto testy rozpoczną się jeszcze w lutym. Kamery znajdą się na mundurach 100 oficerów różnych wydziałów oraz zespołu natychmiastowego reagowania Toronto Anti-Violence Intervention Strategy (TAVIS).

Z drugiej strony – oznacza to mnóstwo nagrań zawierających dane osobowe. Policja powinna więc dobrze się zastanowić, jak je chronić, radzą komisarze. W przedstawionym w środę dokumencie zwracają uwagę na kilka zagadnień.

Należy więc rozważyć, czy nagrywanie byłoby prowadzone ciągle, czy uruchamiane doraźnie. Pierwsza opcja jest lepsza jeśli chodzi o odpieranie ewentualnych zarzutów o manipulowanie materiałem dowodowym. Pytanie też, kto miałby włączać i wyłączać kamerę – czy sam funkcjonariusz, czy też inna osoba w sposób zdalny. Ponadto policjant powinien informować innych, że używa kamery (może mieć stałą naszywkę lub naklejkę). Nagrania należy zabezpieczać i usuwać po określonym czasie, a w momencie udostępniania twarze osób postronnych powinny być rozmyte. Potrzebne są też wytyczne odnośnie do wykorzystania nagrań w innych celach, np. szkoleniowych.

Crombie zwiększa nakłady na biuro

Mississauga

Bonnie Crombie potrzebuje większej liczby pracowników i więcej pieniędzy na prowadzenie biura burmistrza niż jej poprzedniczka. Radni uważają jednak, że wszystko jest w granicach rozsądku. George Carlson, radny okręgu 11, zauważa, że Hazel McCallion niemal do przesady zaciskała pasa. Pat Saito z okręgu 9 też przypomina, że przez ostatnich 20 lat radni często mówili Hazel, że przydałoby się jej więcej ludzi.

Budżet na biuro burmistrza na 2015 rok wynosi 881 000 dol. McCallion w ostatnim roku urzędowania wydała o 300 000 mniej. Crombie ma obecnie 5 pracowników. Chciałaby zatrudnić jeszcze jednego, który pełniłby rolę doradcy politycznego.

Rok temu radni przyznali McCallion dodatkowe 200 000 dolarów na prowadzenie biura. Pani burmistrz nie skorzystała jednak z tych pieniędzy i trafiły one do rezerwy. Połowa z tego będzie teraz przeznaczona na nowy etat doradcy, druga połowa – na koszty operacyjne. Radni przyznali Crombie w tym roku dodatkowe 100 000 – kwota ta została przeznaczona na zatrudnienie osoby zajmującej się komunikacją.

Bonnie Crombie wytłumaczyła, że szanuje pieniądze podatników, jednak potrzebowała dodatkowych pracowników, by biuro mogło sprostać potrzebom tak dużego miasta jak Mississauga. Powiedziała, że rozmawiała z innymi burmistrzami zebranymi na ostatnim Federation of Canadian Municipalities Big Cities Summit w Toronto. Jej budżet i tak jest jednym z najskromniejszych (porównując oczywiście miasta podobnej wielkości; Mississauga ma 713 443 mieszkańców). Na przykład Linda Jeffrey z Brampton (523 911 mieszkańców) ma 7 pracowników (Jeffrey podaje, że ma 5) i budżet biura wynosi 997 000 dol., w Edmonton (812 201 mieszkańców) jest 9 pracowników, budżet wynosi 1,5 miliona, w Calgary (1,1 miliona ludzi) – 12 pracowników, 1,7 mln dol., w Vancouverze (603 502 mieszkańców) – 8 pracowników, 1,7 mln dol.

LCBO pozostaje bez zmian

Toronto

LCBO ostatecznie porzuciło plany związane z otwieraniem ekspresowych kiosków w ontaryjskich sklepach spożywczych. Liberałowie zakwestionowali ten pomysł podczas tworzenia planów zmiany zasad sprzedaży alkoholu w prowincji, powiedział rzecznik prasowy agencji. Nie będzie on rozpatrywany do czasu, aż rada doradcza premiera zakończy prace nad oceną majątku rządowego. Ministerstwo Finansów stwierdziło, że takie podejście jest jak najbardziej uzasadnione. Póki co panel doradców sugerował, by LCBO pozostało całkowicie państwowe, a Beer Store powinien płacić opłaty franczyzowe.

Minister Charles Sousa w kwietniu zeszłego roku mówił o pilotażowym programie otwarcia 10 ekspresowych punktów LCBO w sklepach spożywczych. Sklepy miały składać wnioski do 9 maja. Nic jednak nie nastąpiło.

Odra - sprawa nie do śmiechu

Toronto

Część przypadków odry w Toronto ma powiązania ze spotkaniem młodzieży chrześcijańskiej "Acquire the Fire". W wydarzeniu wzięło udział 1000 osób z całego Ontario. Odbywało się w dniach 6-7 lutego w Queensway Cathedral. Osoby, które były na spotkaniu, powinny sprawdzić, czy mają aktualne szczepienia. Większość nastolatków w Ontario przyjęła dwie dawki szczepionki w dzieciństwie.

Jeden z pięciu chorych z regionu Niagara potwierdził, że zaraził się właśnie podczas wspomnianego wydarzenia, przekazał główny urzędnik medyczny dr Robin Williams. Służba zdrowia w Niagarze podaje, że wszystkie tamtejsze przypadki są ze sobą powiązane. Osoby, które przyjechały chore na spotkanie młodzieży, najpewniej nie były świadome, że mogą zarazić innych odrą, choroba musiała być w okresie inkubacji. Okres ten wynosi 18 dni.
W poniedziałek potwierdzono 5 nowych przypadków. Wszystkich jest już 16.

Służba zdrowia w Quebecu potwierdziła, że w zeszłym tygodniu pojawiło się 10 nowych przypadków w regionie Lanaudiere (na północny zachód od Montrealu). Wszystkie mają związek z zachorowaniami z Disneylandu w Kalifornii. Tydzień temu odnotowano też pierwszy przypadek odry w Manitobie (jest to dziecko, które niedawno wróciło z Indii).

Na urodziny Mary Wagner pikiety solidarności i różaniec

Toronto

W czwartek odbyły się kolejne manifestacje w obronie Mary Wagner, kanadyjskiej obrończyni życia, która obecnie przebywa w areszcie. W tym dniu kobieta będzie obchodziła swoje kolejne urodziny. 

Pikiety solidarności z więzioną Mary Wagner odbyły się w Warszawie i Kijowie w czwartek, 12 lutego. 

W liście skierowanym do Polaków Jon Parr Vijinski, który kontaktuje się z Mary Wagner, napisał, że w trakcie ostatniej rozmowy z Mary Wagner wspomniał jej, że myśli dla niej o specjalnym prezencie urodzinowym. Ma nim być różańcowy bukiet. "Różaniec dla nienarodzonych dzieci. Mary kocha to! Ona chce tego! Różańce dla nienarodzonych dzieci na jej urodziny!" – czytamy w liście do Polaków.

W południe w czwartek rozpoczęła się kilkunastoosobowa pikieta w obronie Mary Wagner i dzieci nienarodzonych przed budynkiem legislatury Ontario w Toronto.

Więcej wiadomości w papierowym wydaniu "Gońca" - do nabycia w polskich punktach sprzedaży

Meksyk bierze nas w motoryzacji

Meksyk

W porównaniu z Meksykiem, gdzie w zeszłym roku wyprodukowano 3 miliony samochodów, Kanada zaczyna wyglądać blado. Na tle innych krajów NAFTA coraz gorzej wypadamy pod względem sytuacji w przemyśle samochodowym. Tendencja spadkowa utrzymuje się od recesji w 2008–2009 roku. Od tego też czasu poprawia się sytuacja Meksyku.

Światowi producenci samochodów w 2014 roku zainwestowali w Meksyku 7 miliardów dolarów amerykańskich. Z tego 3,6 miliarda przeznaczono na budowę trzech nowych fabryk (m.in. Mazdy i Hondy). Dla porównania, inwestycje w Kanadzie wyniosły ledwie 750 milionów, podaje Center for Automotive Research (CAR), niezależna organizacja doradcza z Ann Arbor, Mich. Dzięki wspomnianym inwestycjom w Meksyku wyprodukowano 19 proc. wszystkich samochodów powstałych w ubiegłym roku w całej Ameryce Północnej. Tymczasem udział Kanady w ogólnej produkcji spadł do 14 proc. To najniższy poziom od 1987 roku.

W Kanadzie i w Stanach od 2009 roku nie powstała żadna nowa fabryka samochodów. W USA w 2014 roku w przemysł samochodowy zainwestowano 10,5 miliarda dolarów, powstały tysiące nowych miejsc pracy. W Meksyku pracownicy otrzymują stawkę, która stanowi 10 proc. tej płaconej w Kanadzie i USA (w tych krajach pracownik ze stażem zarabia około 30 dol. na godzinę). Kraj ma dogodne położenie geograficzne, dzięki czemu gotowe pojazdy mogą być odbierane z portów i transportowane do wszystkich stron świata. Poza tym meksykański rząd stosuje zachęty finansowe, jakich próżno szukać w naszej federalnej i prowincyjnej polityce.

Deficyt handlu w naszym kraju w dziedzinie samochodów i części samochodowych wyniósł w odniesieniu do wszystkich państw 19 miliardów dolarów, a względem Meksyku – 10,3 miliarda.

Wykuwanie braterstwa broni

Ottawa

Nowy minister obrony Jason Kenney pozostawił otwartą możliwość uczestnictwa kanadyjskich żołnierzy w szkoleniu sił ukraińskich. Nasi mieliby dołączyć do Amerykanów, jeśli ci uznaliby taką pomoc za przydatną. Podobnie wcześniej stwierdził premier Harper: "wszystkie opcje są brane pod uwagę jeśli chodzi o przeciwstawienie się działaniom prowadzonym przez Rosję na Ukrainie", powiedział. Kenney wypowiadał się w środę dla CBC's Power and Politics.

Także w środę dowódca wojsk USA w Europie gen. Ben Hodges ogłosił, że batalion amerykańskich żołnierzy będzie szkolił trzy bataliony wojska ukraińskiego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Szkolenia odbędą się we Lwowie. Szkolenia rozpoczną się najwcześniej w marcu. Ich celem jest pokazanie Ukraińcom, jak "lepiej bronić się przed rosyjską i rebeliancką artylerią i rakietami".

W marcu kończy się misja kanadyjskiego wojska przeciwko ISIS. Póki co jeszcze nie zdecydowano, co będzie później.

Decyzję o włączeniu się w wojnę podejmuje w Kanadzie rząd, ale jest przyjęte, że podejmuje konsultacje w Izbie Gmin.

Albertę czeka recesja

Toronto

Ekonomiści zaktualizowali prognozy wzrostu gospodarczego dla Alberty. Według CIBC, w 2015 roku prowincję czeka recesja, gospodarka straci 0,3 proc., a bezrobocie wzrośnie z 4,7 do 6,8 proc. W ostatnich latach do Alberty przyjechało 80 000 pracowników, głównie z prowincji atlantyckich. Takie osoby mogą być mniej chętne do przeprowadzki, dlatego statystyki bezrobocia pójdą w górę. Jest szansa na uspokojenie sytuacji na rynku nieruchomości. Mieszkańcy prowincji zaobserwują spadek dochodów. Analitycy mówią, że liczba postępowań o ogłoszenie upadłości w ciągu roku – dwóch lat może wzrosnąć o 40 proc.

Podobnie wypowiada się Conference Board of Canada. Zdaniem rady, strata związana ze spadkiem cen ropy sięgnie 40 miliardów dolarów. Wzrost PKB dla całej Kanady ma wynieść w bieżącym roku 1,9 proc. (wcześniej, w listopadzie, przewidywano 2,4 proc.). Najbardziej stratne będą Alberta oraz Nowa Fundlandia i Labrador, w nieco mniejszym stopniu – Saskatchewan. Conference Board of Canada uważa, że w pierwszym kwartale ceny ropy ustabilizują się na poziomie około 60 dol. za baryłkę., czyli o 40 proc. niższym niż w ubiegłym roku.

Zarówno CIBC, jak i Conference Board są optymistyczne jeśli chodzi o gospodarkę Ontario i Quebecu. Jak już nieraz było mówione, prowincjom służy słaby dolar i niskie ceny ropy.

W Ontario PKB ma wzrosnąć o 2,8 proc., a w Quebecu – o 2,4-2,6 proc.

CSIS powie Ci, kim jesteś

Ottawa

Z nowo pozyskanych dokumentów Canadian Security Intelligence Service wynika, że gdy kanadyjscy szpiedzy sprawdzają, czy dana osoba ma powiązania z działalnością terrorystyczną, klasyfikują ją jako "terrorystę", "ekstremistę", "wspierającego" lub "sympatyka". Na tej podstawie CSIS stwierdza, czy ów cel jest zagrożeniem pierwszego czy drugiego poziomu. Tylko w przypadku tego drugiego może być stosowany podsłuch i nadzór.

Ostatnie zmiany prawne i stworzenie Anti-Terrorism Act pozwalają klasyfikować "sympatyków" terroryzmu jako zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego. Generalnie celem nowego prawa jest wprowadzenie środków, które mają służyć redukcji zagrożeń. Część obserwatorów zauważa, że możliwości agencji i tak się zwiększyły. Jednocześnie zastanawiają się, czy bycie "sympatykiem" to wystarczający powód do podjęcia działań. Przed 2012 rokiem w ogóle nie było takiej kategorii – wtedy rozróżniano "liderów", "członków" i "wspierających".

Wraże drony nad Arktyką

Ottawa

Departament Obrony z niepokojem obserwuje, czy rosyjskie lub chińskie drony latają nad częścią Arktyki należącą do Kanady. Zwłaszcza teraz, gdy Rosja systematycznie zaznacza swoją obecność w Arktyce.

W 2013 roku uważano, że Rosja i Chiny nie mają samolotów bezzałogowych zdolnych do prowadzenia rozpoznania nad kanadyjską częścią Arktyki. Nasz wywiad zdawał sobie jednak sprawę, że to się szybko zmieni, gdy zasięg dronów się zwiększy. Technologia staje się coraz szerzej dostępna, poza tym rosyjskie czy chińskie wojska mogą wypuszczać bezzałogowce z łodzi podwodnych, samolotów dalekiego zasięgu, czy nawet z pokrywy lodowej utrzymującej się na oceanach. Rosja podobno zakładała stacje badawcze na fragmentach lodu długości mniejszej niż 700 metrów.

Rząd premiera Harpera miął pewne plany co do zakupu samolotów bezzałogowych, jednak na przeszkodzie stanęła biurokracja. Co Kanada może zrobić, to prowadzić jak najwięcej ćwiczeń wojskowych w Arktyce. Na północy latają też samoloty zwiadowcze CP-140 Aurora.

Inne państwa NATO też bacznie obserwują poczynania Rosji. Norwegia w przyszłym miesiącu planuje rozpocząć największe ćwiczenia wojskowe od czasów zimnej wojny.

Eutanazja - nowa rzeczywistość

Ottawa

W związku z piątkowym wyrokiem Sądu Najwyższego parlamentarzyści będą musieli sformułować nową ustawę regulującą wspomagane samobójstwo. Z pewnością nie zabraknie kwestii spornych – już wiadomo, że co najmniej cztery sprawy wymagają rozstrzygnięcia:

1. W wyroku czytamy, że w umieraniu można pomóc osobie pełnoletniej w pełni władz umysłowych, która jasno wyraża chęć śmierci i jej stan zdrowia jest nieodwracalny (np. choroba lub niepełnosprawność) i powoduje przedłużające się cierpienie nie do zniesienia dla danej jednostki. Jest to inne sformułowanie niż w ustawie z Quebecu, która ma wejść w życie jeszcze w tym roku. W ustawie 52 posłowie z Quebecu postanowili, że osoba prosząca o śmierć musi być u kresu życia. Sformułowanie użyte przez Sąd Najwyższy budzi szereg obaw o nadużycia wobec najsłabszych. Sąd Najwyższy mówi też o psychicznym cierpieniu, nie precyzuje jednak, czy osoby dotknięte ciężkimi chorobami psychicznymi będą kwalifikować się do eutanazji.

2. Następne pytanie, to czy będzie można z wyprzedzeniem zdecydować o wspomaganym samobójstwie. Nad tym długo zastanawiali się prawodawcy z Quebecu. Kwestia dotyczy najczęściej osób z chorobą Alzheimera.

3. Kolejna rzecz to lista badań, jakie będzie musiał przejść pacjent. Jest to istotne ze względu na uniknięcie nadużyć. Na pewno będzie wymagany okres, który dana osoba musi odczekać między złożeniem pisemnej zgody na samobójstwo a samym samobójstwem. Trzeba będzie określić, ilu lekarzy powinno wydać orzeczenie (dwóch czy może więcej? może będzie trzeba powołać specjalną komisję?).

4. I w końcu co z osobami, którym lekarze odmówią pomocy w zakończeniu życia. Z wyroku wynika, że lekarze nie mogą być zmuszani do pomocy w samobójstwie. Sędziowie zaznaczają jednak, że ustawa musi być tak sformułowana, by były poszanowane prawa zarówno lekarza, jak i pacjenta. Czy więc lekarz będzie zobowiązany skierować pacjenta do innej osoby?

Obrońcy życia potępiają decyzję

Ottawa

W zeszły piątek dziewięciu sędziów Sądu Najwyższego orzekło, że w demokratycznym społeczeństwie zakaz wspomaganego samobójstwa łamie prawo do życia. Występuje jeszcze przeciwko dwóm prawom: do bezpieczeństwa osobistego i wolności. Czyli jest niekonstytucyjny i trzeba zmienić Kodeks karny.

Sędziowie wyjaśnili, że "prawo do życia nie jest równoznaczne z brakiem prawa do umierania", i ostrzegali, że nie można tworzyć "obowiązku życia", bo wtedy powstaje pytanie, czy legalne jest odmówienie leczenia lub kuracji podtrzymującej przy życiu. Tymczasem to, jak dana osoba odpowiada na ciężki i nieodwracalny stan zdrowia, jest "kwestią krytyczną z punktu widzenia godności i autonomii". Więc całkowity zakaz wspomaganego samobójstwa ogranicza "możliwości decydowania chorych o własnym ciele i leczeniu". A z kolei narażanie pacjentów na długotrwałe nieznośne cierpienie jest złamaniem ich prawa do osobistego bezpieczeństwa.

Sposób sformułowania wyroku sądu może jednak spowodować, że w Kanadzie zostanie wprowadzone jedno z najbardziej liberalnych na świecie praw dotyczących wspomaganego samobójstwa. Jedno z kryteriów mówi o "nieznośnym cierpieniu", czyli jest zupełnie subiektywne. Jest też warunek pełnoletności osoby, która wyraża chęć zakończenia życia. Inne kryterium mówi, że stan zdrowia tej osoby musi być "ciężki i nieodwracalny (np. choroba lub niepełnosprawność) i musi powodować przedłużające się cierpienie, którego dana jednostka nie może znieść".

Wyrok sądu jednogłośnie potępiły organizacje broniące rodziny i prawa do życia. Minister sprawiedliwości Peter MacKay wypowiadał się ostrożnie i dyplomatycznie.

Council of Canadians with Disabilities (CCD) zwraca uwagę, że sąd nic nie mówi o wymogu dotyczącym nieuleczalnej choroby pacjenta. Takie wymaganie stawiają stany Waszyngton i Oregon. Nasz sąd uzależnia eutanazję od cierpienia, bazuje na psychologii jednostki. Takie postawienie sprawy jest niebezpieczne, jeśli chodzi o osoby upośledzone umysłowo, z ciężkimi zaburzeniami emocjonalnymi lub takie, które jeszcze nie pogodziły się ze swoją niepełnosprawnością.

Arcybiskup Edmonton Richard Smith mówi, że Kodeks karny jest w tej kwestii dobrze sformułowany i zakazując wspomaganego samobójstwa, chroni wszystkich obywateli. Wtedy możemy mówić, że godność człowieka jest szanowana, gdy nikt nie ma prawa do świadomego podjęcia działań mających na celu zabicie innej osoby.

Campaign Life Coalition wzywa parlament do skorzystania z klauzuli o wyrażeniu niezgody z orzeczeniem Sądu Najwyższego lub chociaż skonstruowanie nowego prawa, które będzie chroniło najsłabszych.

Life Canada zauważa, że coś, co było przestępstwem, stanie się teraz powszechnie akceptowaną praktyką medyczną, a lekarze zamiast troszczyć się o pacjentów, będą mogli ich zabijać. Powstaną przesłanki dla przyszłych pokoleń, że życie niektórych osób nie jest nic warte, a śmierć zadana przez lekarza jest prawem człowieka. Zabicie drugiego człowieka nie powinno podlegać relatywizmowi moralnemu.

Real Women of Canada przypomina, że od sprawy Rodriguez z 1993 roku parlament rozważał kwestię pomocy w umieraniu sześciokrotnie. Za każdym razem większość głosowała przeciwko eutanazji. Czyli obecny wyrok sądu nie jest zgodny z tym, jakie poglądy reprezentują parlamentarzyści wybrani przez naród w demokratycznych wyborach. Ale jak widać, sędziowie uważają, że wiedzą lepiej.

Ford popiera McNaughtona

Toronto

Rob Ford uważa, że Monte McNaughton to najlepszy wybór dla ontaryjskich konserwatystów, i podkreśla przywiązanie kandydata do wartości, jaką stanowi rodzina. Przypomina, że to jedyny polityk, który otwarcie sprzeciwia się programowi edukacji seksualnej lansowanemu przez liberalny rząd.

Dodaje, że dla niego pozostali kandydaci – Christine Elliott i Patrick Brown – zdecydowanie nie są konserwatywni. "Monte jest naprawdę niebieski, tak jak ja", zapewnia Ford.

Campaign Life Coalition bierze pod uwagę zarówno Naughtona, jak i Browna, jako tych, którzy uznają niezaprzeczalną wartość życia. Organizacja zachęca Ontaryjczyków do zapisywania się do Partii Konserwatywnej, by mogli mieć wpływ na to, kto zostanie jej liderem i jakie wartości będzie reprezentował. Roczny koszt członkostwa to 10 dolarów.

Transfer Adams do drużyny Trudeau

Ottawa

W poniedziałek posłanka konserwatywna Eve Adams ogłosiła, że zmienia stronę i przechodzi do liberałów. Podczas konferencji prasowej, w której wziął udział także Justin Trudeau, pytano ją o problemy w otrzymaniu nominacji z ramienia konserwatystów. Adams zaprzeczyła spekulacjom, twierdząc, że poprzednia partia nie wyraża jej poglądów. Dodała, że już od kilku lat źle się czuła wśród konserwatystów. A Kanada potrzebuje silnego lidera, który szanuje "prawa" kobiet.

Jednak jedynym przykładem różnic poglądowych, który podała Adams, jest kwestia aborcji. Posłanka pytała, jak to jest możliwe, że "prawo" kobiet do wyboru ciągle jest przedmiotem debaty parlamentarnej.

W ocenie poglądów politycznych prowadzonej przez Campaign Life Coalition Eve Adams miała jak dotąd "żółte światło". W poniedziałek, po jej uwagach na temat aborcji, zmieniło się na czerwone. Wcześniej Adams głosowała przeciwko ustawie Stephena Woodwortha, który domagał się ponownego rozpatrzenia kwestii człowieczeństwa płodu.

Adams zarzuciła konserwatystom tworzenie podziałów społecznych. Jako przykład podała dzielenie dochodów na potrzeby rozliczeń podatkowych, na którym niewiele rodzin skorzysta.

Posłanka nie otrzymała nominacji w dwóch okręgach i stwierdziła, że nie będzie się ubiegać o reelekcję. Teraz jednak oświadczyła, że będzie się starać o nominację z ramienia liberałów w którymś z torontońskich okręgów.

Podobno zanim przeszła do liberałów, Eve Adams, spotkała się 5 stycznia z premierem Harperem, by rozmawiać o nominacji w nowym okręgu Mississauga-Malton. Miała obiecać premierowi, że przyprowadzi nowe osoby do partii, jeśli ten zgodzi się na jej kandydaturę. Miała też powiedzieć, że ona i Dimitri Soudas nie są już zaręczeni. Harper podobno powiedział, że nominacjami zajmuje się rada partii i wie, iż Soudas czeka na nią w holu hotelowym. Potem Adams mówiła, że nigdy nie twierdziła, jakoby zerwała zaręczyny.

Podczas konferencji prasowej Harper powtórzył, że kandydatów nominuje rada partii. Jakieś 10 dni temu powiedział Adams, że nie może być kandydatką konserwatystów z powodów, które chyba dla wszystkich są jasne. 29 stycznia oficjalny list do Adams wysłał przewodniczący partii John Walsh. Napisał, że partia nie wystawi jej w najbliższych wyborach.

Pstrykasz w parku? Uważaj!

Toronto

Okazuje się, że w torontońskich parkach nie można tak po prostu robić zdjęć.

Na stronie miasta można znaleźć wytyczne mówiące o tym, że osoby, które chcą używać aparatów fotograficznych, kamer wideo i innych urządzeń do rejestracji (np. w telefonach komórkowych) podczas udziału w programach organizowanych przez miasto lub na terenie obiektów miejskich, muszą otrzymać pozwolenie. Na czerwono dodano, że dotyczy to fotografowania w parkach i na terenie obiektów sportowych.

Powstaje pytanie, czy trzeba prosić urzędników o zgodę, by sfotografować swoje dziecko bawiące się w parku? Kto to kontroluje i czy w ogóle można ponieść karę za złamanie takich wytycznych?

Otrzymać pozwolenie na fotografowanie może wcale nie być łatwo. Przekonał się o tym Bill Andersen, który chciał zrobić zdjęcie na lodowisku w Greenwood Park. Pracownik lodowiska zapytał go wówczas, czy ma pozwolenie. Andersen oczywiście nie miał. Gdy zapytał o nie w biurze ds. rekreacji, urzędnik powiedział mu, że musiałby mieć pisemną zgodę wszystkich łyżwiarzy jeżdżących po lodowisku...

Wytyczne pochodzą z 2001 roku. Richard Ubbens, dyrektor miejskich parków, wyjaśnia, że bez ograniczeń można fotografować krajobrazy, czy też swoich znajomych lub rodzinę.

Należy jednak zwracać uwagę, by inne osoby nie były widoczne na zdjęciu, bo mogą sobie tego nie życzyć. Wytyczne nie są przepisami (bylaws), nie podlegają więc egzekucji. W razie wątpliwości pracownicy miasta najpewniej będą dzwonić na policję. Dodał, że miasto nawet niedawno zorganizowało konkurs fotograficzny na zdjęcia parków.

Rodzice oburzeni nowym seksprogramem

Brampton

Grupa rodziców z Brampton domaga się przeprowadzenia szerszych konsultacji przed wprowadzeniem do szkół nowego programu edukacji seksualnej. Spotkanie w tej sprawie zorganizowano 8 lutego w Bramalea, przyszło 150 osób, które zgodnie stwierdziły, że program nie jest odpowiedni do wieku uczniów. Organizatorzy – Home Owners Welfare Association (HOWA) – zaprosili członków różnych społeczności i przedstawicieli różnych wyznań, także posłów i członków rad kuratoriów szkół – większość z nich jednak nie przyszła.

Założyciel HOWA Jotvinder Sodhi powiedział, że zorganizował spotkanie, ponieważ nikt inny tego nie zrobił, a jego zdaniem, program jest nieodpowiedni i może mieć ukryte treści. Na plakacie zapowiadającym spotkanie znalazło się hasło "Chroń moje dzieciństwo; nie jestem jeszcze dorosły". Sodhi dodał, że liberałowie nie postarali się o poznanie opinii rodziców – na konsultacje zaproszono po jednym rodzicu z każdej szkoły, łącznie 4000 osób. Tyle mówiło w imieniu 2 milionów dzieci. Zamieścił w Internecie petycję (https://www.change.org/p/lsandals-mpp-liberal-ola-org-kathleen-wynne-premier-of-ontario-liz-sandals-ontario-minister-of-education-kathleen-wynne-ontario-ca-kathleen-wynne-ontario-ca-sex-ed-proposed-policy-requires-changes-with-the-consent-of-parents).

Billy Pang z York Region District School Board powtórzył, że rodzice domagają się upublicznienia całości programu i wstrzymania jego wprowadzenia do czasu zakończenia rzeczywistych konsultacji.

Minister edukacji Liz Sandals twierdzi, że program jest odpowiedzią na dane dotyczące zdrowia wskazujące na wcześniejsze dojrzewanie dzieci – w przypadku dziewczynek miałoby się ono zaczynać w wieku 8-9 lat.

Parental Education Defence Fund zwraca uwagę na najbardziej rażące kwestie podejmowane w programie: nauka nazywania intymnych części ciała w klasie 1, nauka o homoseksualizmie i tożsamości płciowej w klasie 3, nauka o randkach w klasie 4, nauka o masturbacji w klasie 5, nauka o seksie oralnym i analnym w klasie 7. Zdaniem organizacji, to nie edukacja, tylko zachęta do eksperymentów. Podkreślają, że zaktualizowany program był wcześniej tworzony przez byłego zastępcę ministra edukacji Benjamina Levina, na którym ciąży szereg zarzutów związanych z pornografią dziecięcą.

Kardynał Collins wzywa do działania

Toronto

Kardynał Thomas Collins, arcybiskup Toronto, przestrzegł, że legalizacja wspomaganego samobójstwa może sprawić, że lekarze staną się "agentami śmierci" zamiast tymi, którzy "niosą uzdrowienie". We wtorek kardynał mówił o zagrożeniach wynikających z decyzji sądu dla życia niewinnych ludzi, ryzyku związanym z uznaniem subiektywnego uzasadnienia wniosku o eutanazję, potrzebie ulepszenia opieki paliatywnej, współczuciu umierającym, a także o tym, co w sensie duchowym może zyskać osoba, która odchodzi, a co traci, gdy ze strachu decyduje się szybciej zakończyć życie.

Kardynał na początku podkreślił, że tak naprawdę nie ma potrzeby stosowania ekstremalnych środków mających służyć przedłużaniu życia. Ale jest różnica między trwaniem ze współczuciem przy osobie, która umiera i cierpi, a zabiciem tej osoby lub pomaganiem jej w popełnieniu samobójstwa.

Nikt nie ma do tego prawa. Z osobami, które myślą o samobójstwie, powinno się przede wszystkim rozmawiać, aby wiedziały, że są kochane i ich życie jest wartościowe. Proszenie lekarzy, by zamiast tego pomagali pacjentom umrzeć, jest wypaczeniem sensu powołania do bycia lekarzem.

Zauważył, że sąd wyraził nadzieję, że Colleges of Physicians będą chronić lekarzy, których sumienie odrzuca wspomagane samobójstwo. Kardynał powiedział jednak, że ontaryjski College of Physicians and Surgeons planuje, by ci, którzy nie chcą pomagać chorym w samobójstwie, odsyłali ich do innych lekarzy. To żadne rozwiązanie, bo przecież odsyłając, i tak stają się współwinni. Podobną politykę zamierza stosować Saskatchewan College.

Oba związki myślą też o wprowadzeniu obowiązku dokonywania aborcji i zabijania pacjentów w nagłych wypadkach, gdy żaden inny lekarz nie jest dostępny.

Na koniec kardynał stwierdził, że społeczeństwo, które dopuszcza eutanazję, straciło poczucie moralności.

Antoni Kantor ponownie staje w szranki

Mississauga

Coraz więcej osób chce się ubiegać o stanowisko radnego okręgu 4. Jak dotąd zgłosiło się 11 kandydatów. Wybory uzupełniające odbędą się 27 kwietnia.

Wśród chętnych do wejścia do rady miasta są Antoni Kantor (który 27 października był drugi), członek rady szkół katolickich regionów Dufferin-Peel Thomas Thomas, Michael Madej, Carlo Silvestri, Andrew McNeill, Joe Horneck (wiceprzewodniczący Western GTA Summit's Move Taskforce), Rabia Khedr, Hardat Sookraj, Amir Ali i Arshad Mahmood (były dyrektor Art Gallery of Mississauga, założycie festiwalu Mosaic South Asian). W zeszłą środę zarejestrował się były kandydat na burmistrza, Stephen King.

Kandydaci mogą zgłaszać się do 2 po południu 13 marca. Wcześniejsze głosowania zaplanowano na 13, 18 i 19 kwietnia.

Prognozowany koszt wyborów uzupełniających to 405 000 dol. Pieniądze będą pochodzić ze specjalnej rezerwy miejskiej.

Chińczycy gotowi puścić nas na magnesach

Pekin

Chiny są chętne do współpracy gospodarczej z Ontario i pragną pomóc prowincji w budowie linii szybkiej kolei. Azjatycki gigant chce w ten sposób poprawić swój wizerunek – nadszarpnięty po próbach inwestowania miliardów dolarów przez państwowe spółki energetyczne w wydobycie kanadyjskiej ropy i gazu.

Ontario dopiero rozważa możliwość budowy szybkich kolei. Wiadomo, że miną lata, zanim inwestycja zacznie się zwracać – jeśli w ogóle zacznie. Chin to jednak nie zniechęca. Chiński ambasador Luo Zhaohui już lobbuje projekt budowy 370-kilometrowej linii z Toronto do Windsor. Mógłby to być jeden z największych projektów infrastrukturalnych w historii prowincji. Chiny zaproponowały zarówno pomoc w projektowaniu, budowie, jak i podczas eksploatacji linii.

Minister transportu Steven Del Duca mówi, że jest otwarty na dyskusje i chętnie porozmawia o chińskiej propozycji. W zeszłym roku prowincja zleciła rozpoczęcie procesu oceny środowiskowej projektu szybkich kolei. Ocena taka nie będzie gotowa szybciej niż za 4-6 lat, czyli czasu na dyskusje trochę jest. Del Duca twierdzi, że po jej zakończeniu można by ruszyć z budową. Zwraca też uwagę na kwestie finansowania. 

Proponowana linia miałaby kosztować 11,1 miliarda dolarów – do tego dochodzi koszt nabycia gruntów oraz zakup lokomotyw i wagonów.

Więcej wiadomości w papierowym wydaniu "Gońca"

Wyraźne ożywienie na giełdzie

Toronto

We wtorek indeks S&P/TSX torontońskiej giełdy poszedł znacząco górę. Było to związane ze wzrostem cen ropy, która zwyżkowała w ciągu czterech sesji – aż o 19 proc. Notowania sektora energetycznego w poniedziałek wzrosły o 4,5 proc. W górę szły też akcje spółek notowanych na giełdzie w Nowym Jorku.

Odbił się też loonie. W poniedziałek kosztował już 80,67 centa amerykańskiego. We wtorek podrożał o ponad jednego centa.

Analitycy z En-Pro International obserwujący ceny paliw twierdzą, że w ślad za giełdą pójdą ceny na stacjach benzynowych. Ostatnio zaczęliśmy przyzwyczajać się do dobrego, ale jak widać przychodzi czas na zmianę. W Toronto jest drożej o jakieś 3 centy, podobnie w innych częściach kraju. Za litr benzyny średnio trzeba zapłacić 93 centy. Nie należy się jednak spodziewać, że ceny zaraz urosną do poziomu z lata 2014 roku, raczej pozostaną na umiarkowanym poziomie.

Wszystko to jest odpowiedzią na wiadomość o zmniejszeniu wydobycia. Według Baker Hughes, koncernu zajmującego się eksploatacją odwiertów w Ameryce Północnej, w zeszłym tygodniu działały 1223 odwierty – o 94 mniej niż tydzień wcześniej i najmniej od trzech lat. W Kanadzie liczba eksploatowanych odwiertów w ciągu minionego roku zmalała o 35 proc. Na takie wyniki tylko czeka OPEC.

Po tej informacji cena ropy West Texas Intermediate pierwszy raz w tym roku skoczyła powyżej 51 dolarów za baryłkę, sprzedawano ją za 52,45 dol. (wzrost o 2,89 dol.). Ropa Brent kosztowała 57,59 dol. (wzrost o 2,84 dol.), a Western Canada Select – 40,35 (wzrost o 2,78).

Tymczasem BP opublikowało raport finansowy za czwarty kwartał 2014 roku. Koncern odnotował 4,4 miliarda straty i zdecydował się na zmniejszenie wydatków na inwestycje o 20 miliardów na całym świecie.

Herbatka była zbyt mocna

Lima

32-letnia Jennifer Logan zmarła po wypiciu herbaty podczas peruwiańskiej ceremonii, której przewodniczył szaman. Kobieta była zapaloną podróżniczką, niedawno wróciła do Kanady z Arabii Saudyjskiej, gdzie uczyła angielskiego, wcześnie była w Nepalu i Indiach. W Peru zarezerwowała dwutygodniowy pobyt w Canto Luz Centre, niedaleko Puerto Maldonado. Potem miała się spotkać z mamą, która zamierzała przyjechać do Peru z przyjaciółmi.

Jennifer wzięła udział w kuracji oczyszczającej, podczas której pracownicy ośrodka podawali do picia różne napary. Owe herbaty są skomponowane tak, by wywołać wymioty. Trzy pozostałe kobiety z grupy przestały wymiotować po 15 minutach. Logan nie przestała. Zemdlała. Zabrano ją do szpitala, ale lekarze nie zdołali jej uratować.

Matka, młodsza siostra Jennifer i inni krewni polecieli do Peru, by zabrać ciało kobiety. Spotkali się z policją i prokuratorami, którzy poinformowali, że śledztwo trwa. Zabezpieczono naczynie, z którego piła Logan, oraz dzbanek, z którego nalewano herbatę. Ze wstępnej autopsji wynika, że przyczyną śmierci był obrzęk płuc. W płucach zebrał się płyn i doszło do niewydolności oddechowej.

W najbliższych tygodniach ma się okazać, czy rzeczywiście była to reakcja na herbatę. Ośrodek Canto Luz wydał oświadczenie, w którym nazwał mieszankę, którą wypiła Jennifer "ekstremalną i niezwykłą". Dodał, że szaman, który ją przygotował, ma 20 lat doświadczenia. Osoby biorące udział w kuracji są informowane o możliwych reakcjach ubocznych i podpisują zgodę. Do czasu wyjaśnienia śmierci dziewczyny ośrodek nie przyjmuje klientów.

A może to była mafia?

Toronto

Durval Terceira, reprezentant związku United Brotherhood of Carpenters, 11 grudnia został zaatakowany przez dwóch napastników z kijami bejsbolowymi, gdy odśnieżał podjazd przed swoim domem. Terceira mówi, że nie wie, kto nasłał na niego ludzi z kijami. Śledztwo w tej sprawie prowadzi policja regionu York.

Po wypadku, zaczęto znowu, po 15 latach spokoju, mówić o przemocy w torontońskim sektorze budowlanym. W drugiej połowie ubiegłego roku doszło do jeszcze kilku podobnych zajść.

Wiadomo, że Terceira jest związany z kilkoma procesami, w których stroną pozwaną jest LIUNA (Labourers' International Union of North America, Local 183 – największy związek zawodowy skupiający pracowników budowlanych w Kanadzie). Z kolei LIUNA wytoczyła trzy procesy United Brotherhood of Carpenters. Wszystkie sprawy opiewają na 50 milionów dolarów. Związki oskarżają się o pomówienia i niesprawiedliwe prowadzenie rekrutacji.

LIUNA twierdzi, że z atakiem na Terceirę nie ma nic wspólnego, deklaruje, że nikogo nie zachęca do przemocy i nie popiera takich metod.

Najgorsza jest niepewność

Toronto

Póki co nie widać, by słaby dolar działał na korzyść kanadyjskiej gospodarki i wspomagał odbudowę sektora produkcyjnego. Jak wynika z raportu Royal Bank, w styczniu wskaźnik purchasing managers index – PMI (odzwierciedlający aktywność menedżerów nabywających różnego rodzaju dobra i usługi) spadł do poziomu 51 punktów. Wartość powyżej 50 oznacza, że dany sektor gospodarki się rozwija. Obecna wartość jest jednak niższa niż w grudniu (53,9), listopadzie i październiku (55,3 w obu miesiącach). Jest najniższa od dwóch lat. Co więcej, po raz pierwszy od około roku spadło zatrudnienie. Wartość dolara kanadyjskiego spada dość szybko, co powoduje, że przedsiębiorcy są niepewni i wstrzymują się z inwestycjami.

Teoretycznie na korzyść produkcji powinien działać słaby dolar – w tej sytuacji ceny naszych produktów są konkurencyjne – oraz niskie ceny energii – bo spadają koszty produkcji. Analitycy mówili, że kanadyjskie fabryki mogą zauważyć wzrost popytu ze strony amerykańskich klientów. Może sektor potrzebuje po prostu więcej czasu.

Statistics Canada podało w zeszły piątek, że w listopadzie PKB spadł o 0,2 proc. W sektorze produkcyjnym spadek wyniósł 1,9 proc. Widać, że sektor ten jest powiązany z koncernami naftowymi, które rocznie kupują sprzęt za 11 miliardów dolarów.

Można się pocieszać, że w styczniu zmalała produkcja w Chinach (według China Federation of Logistics and Purchasing była najniższa od 28 miesięcy), co może stymulować popyt na kanadyjskie towary.

Nasze życie w rękach Sądu Najwyższego

Ottawa

W piątek Sąd Najwyższy wyda wyrok w sprawie Carter/Taylor, w której chodzi o uchylenie zapisów Kodeksu karnego zakazujących eutanazji i wspomaganego samobójstwa. Obecnie namawianie do samobójstwa i pomoc w odebraniu życia są uznawane za przestępstwo.

22 lata temu w podobnej sprawie sąd opowiedział się za obroną życia. Stwierdzono wówczas, że "w interesie państwa leży ochrona życia ludzkiego i ochrona osób najbardziej narażonych". Jest to ważniejsze niż chęć danej jednostki do odebrania sobie życia. Przez ostatnie dwie dekady sytuacja się jednak zmieniła i obywatele non stop są atakowani propagandą o "prawie do śmierci". Lobby "Death with Dignity" ma przyjaciół nawet wśród sędziów Sądu Najwyższego Kolumbii Brytyjskiej. W 2012 roku sędzia Lynn Smith stwierdził, że skoro w Kanadzie samobójstwo nie jest nielegalne, to zakaz wspomaganego samobójstwa w przypadku osób niepełnosprawnych, które ze względu na niepełnosprawność potrzebują pomocy, by dokonać tego aktu, jest niekonstytucyjny.

Sprawa, która rozstrzygnie się w piątek, dotyczy przypadku Glorii Taylor, u której w 2009 roku stwierdzono chorobę Lou Gheriga (stwardnienie zanikowe boczne). Kobieta w tamtym czasie nie zamierzała odebrać sobie życia, ale chciała zapewnić sobie prawnie taką możliwość. Obecnie Taylor już nie żyje.

Rząd złożył apelację od ówczesnej decyzji sądu. W końcu sprawa ma się rozstrzygnąć przed Sądem Najwyższym. Możliwe, że po piątkowej decyzji rząd będzie musiał wprowadzić poprawki w prawie, podobnie jak było w przypadku ustawy o prostytucji.

Zawał coraz bardziej okiełznany

Ottawa

Ze statystyk Heart and Stroke Foundation dotyczących przeżywalności zawału serca wynika, że w ciągu ostatnich 60 lat w Kanadzie poczyniono znaczne postępy w zakresie leczenia i diagnostyki. Jednocześnie jednak widać, że populacja się starzeje, coraz więcej osób ma też problem z otyłością.

Fundacja pisze w najnowszym raporcie, że w latach 50. po ataku serca do szpitala trafiało 65-70 proc. osób. Obecnie jest to 95 proc. Chorzy po zawale mają też dziś szanse na lepsze życie – często wychodzą ze szpitala po kilku tygodniach i niedługo potem mogą wracać do pracy. 50 lat temu zawałowcy byli chorzy do końca życia i trudno im było funkcjonować tak jak wcześniej. Obecnie w Kanadzie żyje około 1,6 miliona osób, które przeszły zawał serca.

Należy jednak pamiętać, że im starsza populacja, tym ryzyko zawału większe. Do tego dochodzą takie czynniki ryzyka, jak zła dieta, otyłość, cukrzyca i mało aktywny tryb życia. Może się okazać, że przesłonią one postęp, jaki dokonał się w leczeniu.

W celu zmniejszenia ryzyka zawału zaleca się:

* przejście na zdrową dietę, spożywanie 5-10 porcji warzyw i owoców dziennie,
* aktywność fizyczną – co najmniej 150 minut w tygodniu,
* rzucenie palenia,
* umiarkowane spożycie alkoholu – dla kobiet: 2 drinki dziennie, nie więcej niż 10 w tygodniu, dla mężczyzn: 3 dziennie, 15 w tygodniu.
* kontrolowanie stresu,
* kontrolowanie ciśnienia tętniczego,
* regularne badanie poziomu cholesterolu,
* leczenie cukrzycy, jeśli została stwierdzona,
* walkę z otyłością, zwrócenie szczególnej uwagi na otyłość brzuszną.

Arcybiskup zachęca do protestów

Ottawa

Arcybiskup Terrence Prendergast z Ottawy przyłączył się do głosów tysięcy rodziców protestujących przeciwko programowi edukacji seksualnej, którego premier Wynne jeszcze nie ujawniła, a który chce wprowadzić już tej jesieni. Arcybiskup zachęcał rodziców i wszystkich obywateli, którzy mają zastrzeżenia do programu, do kontaktu z rządem. "Powiedzcie im, że obawiacie się utraty władzy rodzicielskiej", mówił abp Prendergast podczas gali z okazji 10-lecia Maryvale Academy, prywatnej szkoły katolickiej w Ottawie. Dodał, że najlepszymi nauczycielami w delikatnym temacie edukacji seksualnej są rodzice. Nauka moralności jest ich fundamentalnym prawem, które rząd próbuje im odebrać. Po wprowadzeniu obowiązkowego programu nie będą mogli chronić dzieci przed treściami, które ich zdaniem są niedostosowane do wieku dziecka lub po prostu niemoralne.

Biskup skrytykował też sposób prowadzenia "konsultacji" dotyczących programu. Wzięło w nich udział kilku wyselekcjonowanych rodziców, którzy musieli odpowiadać na pytania dotyczące istotnych kwestii związanych z edukacją seksualną, a którym nie dano do przeczytania kopii programu.

Powiedział również, że cała akcja z programem wygląda na skierowaną przeciwko edukacji katolickiej, jako że szkoły katolickie mają być zmuszone do realizowania przyjętych założeń. Co więcej, rząd ma określić, kiedy i jak poszczególne zagadnienia powinny być wprowadzane – niezależnie od stopnia przygotowania dziecka do przyswojenia danych treści.

Snowden dzieciom do rozumu

Toronto

Uczestnicy konferencji dotyczącej polityki międzynarodowej, która odbyła się w Upper Canada College, wysłuchali w poniedziałek wystąpienia Edwarda Snowdena, które było transmitowane za pośrednictwem Internetu. Snowden bagatelizował swoją historię, mówił raczej skromnie i ostrożne, ale padły też wielkie słowa o zmienianiu świata.
Mówił o tym, że dziennikarze, skupiając się na jego osobie, odwracają uwagę od znaczenia informacji, które ujawnia. Kilkakrotnie wspomniał o tym, że co innego nakazuje prawo, a co innego moralność. Powiedział, że przekazywanie informacji do mediów w pewnym stopniu oczyszcza go z winy, jako że działa w interesie publicznym, jednocześnie minimalizując ryzyko społeczne.
Dużo więc zależy od dziennikarzy. Jednym z nich jest Glenn Greenwald, który opublikował wiele informacji uzyskanych od Snowdena i który także uczestniczył w konferencji za pośrednictwem Internetu. Powiedział, że kanadyjscy politycy próbują wytworzyć atmosferę strachu, która uzasadniałaby proponowane nadmierne środki bezpieczeństwa w odniesieniu do technologii informacyjnych.
Zarówno Greenwald, jak i Snowden stwierdzili, że większe jest prawdopodobieństwo śmierci na skutek uderzenia pioruna niż ataku terrorystycznego. Do tego Greenwald umieścił St-Jean-Sur-Richelieu w północnym Quebecu (miasto leży pod Montrealem).
Snowden mówił również, że społeczeństwu są odbierane prawa, dlatego obywatele powinni się otwarcie bronić. Jako przykład podał odchodzenie od tradycyjnych metod zbierania informacji przez służby wywiadu, które powinny używać nadzwyczajnych środków tylko w szczególnych sytuacjach. Zacytował swojego dawnego szefa z National Security Agency, Michaela Haydena, który miał powiedzieć, że dane typu metadata są używane do tego, by zabijać ludzi.

Biorą DNA od ludzi

Windsor

Policja z Windsor w zeszłym tygodniu prosiła mieszkańców o próbki krwi, co może być pomocne przy rozwiązaniu zagadki morderstwa. Sprawa od ponad miesiąca pozostaje niewyjaśniona. Policjanci odwiedzali mieszkańców w domach i pytali o zgodę na pobranie próbki DNA. Dowiadywali się też, jak długo dana osoba mieszka w tym miejscu, czy wynajmuje dom, czy też jest on jej własnością, z kim mieszka, jaki ma samochód i jaki jest jego numer rejestracyjny.

31-letnia Cassandra Kaake została zamordowana 11 grudnia. Jej ciało znaleziono w podpalonym domu, w którym mieszkała. Kobieta była w ciąży. Jak dotąd policja nie wpadła na trop sprawcy. Ma nadzieję, że teraz uda się sporządzić spis podejrzanych.

Z okolicy, w której doszło do morderstwa, na pobranie próbek krwi zgodzili się prawie wszyscy mieszkańcy.

Aktywiści z organizacji broniących praw obywatelskich uważają, że taktyka łamie zasady prywatności i wychodzi z założenia, że wszyscy są winni, dopóki nie udowodnią swojej niewinności. Pobieranie próbek DNA bez nakazu jest, ich zdaniem, co najmniej niepokojące. Osoby, które powołując się na swoje prawa, odmawiają pobrania próbki krwi, mogą budzić niepotrzebne podejrzenia.

Policja nie zgadza się z zarzutami.

Rozwarstwienie postępuje

Ottawa

1 proc. najbogatszych Kanadyjczyków to 261 000 osób, które łącznie zarabiają 10 proc. całkowitego dochodu obywateli. Według najnowszego raportu na temat dochodów przygotowanego przez Oxfam International, wkrótce w ich rękach może się znaleźć nawet połowa majątku krajowego. Powstaje pytanie, co z pozostałymi 99 procentami?

Niektórzy ekonomiści, powołując się na dane Statistics Canada, twierdzą, że pozostała część społeczeństwa też będzie się bogacić i przyszłość nie wygląda tak dramatycznie, jak pokazuje to Oxfam. Inni dodają, że wszystko zależy od punktu widzenia. Wiadomo, że klasa średnia nie ma się co porównywać z 1 proc. najbogatszych, ale czy tak naprawdę potrzebuje, jeśli we własnym odczuciu radzi sobie dobrze i niczego jej nie brakuje.

Według danych Statistics Canada z 2011 roku, 20 proc. najlepiej zarabiających obywateli, którzy płacą podatki, zarobiło średnio (po opodatkowaniu) 87 800 dol. To o 2,4 proc. więcej niż w 2007 (wtedy średni dochód 20 proc. najbogatszych wyniósł 85 700). 1 proc. najbogatszych zarobił w 2011 roku średnio 191 000.

Analizując dane, agencja statystyczna dzieli Kanadyjczyków według dochodu na pięć równolicznych grup. Za podstawową klasę średnią można uznać trzecią z nich. W tej grupie w 2011 roku średni dochód wyniósł 39 900 dol. (wzrost o 3,9 proc. w porównaniu z 2007). Jeśli wziąć pod uwagę trzy środkowe grupy wyodrębnione według wspomnianego podziału, to dochód osób do niej należących w latach 2007–11 wzrósł o 3,6 proc. Grupę najsłabiej zarabiających tworzyły osoby zarabiające 31 000 i mniej.

Pierwszy raz od 30 lat w latach 2006-12 odnotowano stały wzrost dochodów w grupach 90, 95 i 99 proc. społeczeństwa (po odrzuceniu najbogatszych). W tym czasie 1 proc. najlepiej sytuowanych zarobiło 10,3 proc. całkowitego dochodu obywateli – najmniej w ciągu 6 lat.

David Hulchanski, kierujący badaniami Neighbourhood Change prowadzonymi na UofT, mówi, że tak naprawdę jedynym sposobem, by odwrócić obecne trendy, jest wprowadzenie wyższych podatków dla najlepiej zarabiających. Dodaje, że coraz więcej osób nie stać na jedzenie, czynsz, rzeczy dla dzieci. Dlatego należy podjąć jakieś działania, by zmniejszyć przepaść w dochodach.

Philip Cross, były analityk Statistics Canada pracujący obecnie w Macdonald-Laurier Institute, nie zgadza się z tezą, że bogaci bogacą się kosztem klasy średniej. Jego zdaniem, z danych statystycznych tak nie wynika. Tłumaczy, że majątek osób uznawanych za klasę średnią zwiększa się szybciej niż najlepiej zarabiających, szybciej niż jakiejkolwiek innej grupy. Widać to wyraźnie, gdy się przeanalizuje wyniki ostatniej ankiety z 2011 roku.

Canadian Centre for Policy Alternatives zwraca uwagę na sytuację najgorzej zarabiających. Podkreśla, że ostatnie obniżenie stóp procentowych nie zachęca do oszczędzania. Wśród najgorzej sytuowanych często są osoby stosunkowo młode, których długi przewyższają zarobki. Pewne nadzieje mogą wiązać z faktem, że niedługo na emeryturę zaczną przechodzić osoby z wyżu demograficznego. Może się to wiązać ze wzrostem wynagrodzeń.

Grupa 10 proc. społeczeństwa, która ma najniższe dochody, praktycznie nie ma żadnego majątku. W grudniu zadłużenie przeciętnego gospodarstwa domowego wzrosło do rekordowego poziomu 162,6 proc. dochodów.

Domy nadal pompowane

Toronto

Ekonomiści przewidywali, że rynek nieruchomości w Toronto zyska na niskich cenach paliw i obniżce stóp procentowych. Póki co wszystko wskazuje na to, że mieli rację.

W styczniu sprzedaż domów była większa o 6,1 proc. w stosunku do stycznia 2014, podaje Toronto Real Estate Board. Średnia cena nieruchomości wzrosła o 4,9 proc. Na rynek weszło o 9,5 proc. nowych domów więcej niż przed rokiem. Większość sprzedanych domów znajdowała się za miastem.

W centrum najchętniej kupowano condominia (wzrost o 6 proc. w stosunku do stycznia ubiegłego roku), spadała sprzedaż bliźniaków i townhouse'ów (o 2 i 10 proc.). Na przedmieściach z kolei sprzedaż condominiów poszła w górę aż o 23 proc., a domów jednorodzinnych – o 10. Za dom jednorodzinny w centrum trzeba było płacić średnio 950 000 dol., za miastem – 650 000.

Styczeń był drugim miesiącem z kolei, w którym odnotowano duży ruch na rynku nieruchomości. Niepewność inwestorów widać natomiast po liczbie wynajmowanych lokali użytkowych, która w porównaniu ze styczniem 2014 spadła o 25 proc. Liczba wynajmowanych biur spadła o 3,3 proc. Spadły też ceny budynków i lokali użytkowych – nawet o 40 proc. w przypadku budynków przemysłowych.

Według przedstawicieli służby zdrowia osoby urodzone przed 1970 rokiem są uznawane za odporne

na odrę, bo albo same chorowały, albo miały styczność z chorymi. Szczepienia rekomendowane są

osobom urodzonym po 1970 roku.

Public Health Agency of Canada w 2011 roku przeprowadziła ankietę w sprawie szczepień. Wynikło z

niej, że 95,2 proc. respondentów przed ukończeniem drugiego roku życia przyjęło co najmniej jedną

dawkę szczepionki, a 94,9 proc. – co najmniej dwie dawki przed siódmymi urodzinami. Jednak np. w

jednej z torontońskich szkół – Alpha Alternative School – tylko 43 proc. uczniów jest zaszczepionych.

To juz budzi poważne obawy epidemiologów. Średnio w torontońskich szkołach zaszczepionych jest

91 proc. uczniów.

Za naszą południową granica w tym roku stwierdzono już 102 przypadki odry w 14 stanach. Wiele z

nich zaraziło się chorobą w Disneylandzie.

Każdego roku na świecie około 20 milionów ludzi choruje na odrę.