Zamiast F-35 Super Hornety

Ottawa Minister obrony Harjit Sajjan ogłosił we wtorek, że rząd szykuje się do kupienia 18 boeingów Super Hornet. Ma to zaspokoić najpilniejsze potrzeby kanadyjskich sił powietrznych. Nie podał jednak, kiedy samoloty miałyby być zamówione ani ile będą kosztować. Powiedział jedynie, że program wymiany całej floty CF-18 ma się rozpocząć przed końcem kadencji rządu. Obiecał, że przetarg na nowe samoloty będzie otwarty i zostanie przeprowadzony według jasnych zasad, jego przygotowanie i przeprowadzenie potrwa jednak kilka lat. Rząd podejmie decyzję, mając na względzie potrzeby obronne kraju, a te ciągle jeszcze są określane. Przegląd polityki obronnej jest planowany na przyszły rok.

        Obecnie posiadane myśliwce służą w kanadyjskich siłach powietrznych od lat 80. Nowa flota miałaby osiągnąć gotowość bojową pod koniec nadchodzącej dekady. To nieco później niż planował Stephen Harper (jego rząd dążył do wycofania CF-18 w 2025 roku, chciał je jednak zastąpić myśliwcami Lockheed Martin F-35). Minister Sajjan nie wyklucza, że CF-18 będą latać do 2032 roku. Obecnie myśliwce są stopniowo remontowane i ulepszane. Na te prace jeszcze poprzedni rząd obiecał przeznaczyć 400 milionów dolarów.

        Liberałowie podczas kampanii zwodzili wyborców obietnicami, że korzystnie wymienią wysłużone CF-18. Przykład ostatniej transakcji dokonanej przez Kuwejt świadczy tylko o tym, że coś takiego jak tani myśliwiec nie istnieje i na samoloty nie ma promocji. Kuwejt kupił 40 Boeingów F/A-18 Super Hornets za 13,5 miliarda dol., czyli za pojedynczą maszynę zapłacił 335 milionów. Cena zawiera szkolenia, części zamienne i zapasowe silniki, a także uzbrojenie i wsparcie logistyczne. Trudeau optymistycznie zakładał, że będzie mógł kupić te same samoloty po 65 milionów za sztukę (z tym że bez szkoleń i części zamiennych). Liberałowie twierdzili, że Lockheed Martin F-35 – preferowany przez konserwatystów – to koszt rzędu 175 milionów. Rząd Harpera chciał przeznaczyć 9 miliardów dol. na zakup 65 myśliwców. Trudeau podczas kampanii snuł plany kupienia większej liczby mniejszych i „tańszych” maszyn, równie efektywnych jak F-35, które przede wszystkim będą służyć „obronie Ameryki Północnej”.

        Rząd federalny jeszcze w tym roku ma podjąć decyzję w sprawie wymiany samolotów.

Zima idzie mroźna i biała

Ottawa Jaka będzie tegoroczna zima? Zimna i śnieżna, w przeciwieństwie do ubiegłorocznej.

        Temperatury poniżej przeciętnych mają panować w całej centralnej części kraju, również nad Wielkimi Jeziorami i we wschodniej części Prerii (Regina, Saskatoon, Winnipeg, Thunder Bay, Toronto, Ottawa). Co jakiś czas będzie napływać mroźne powietrze z Arktyki, jednak nie będzie tak ekstremalnie jak w sezonie 2013–14.

        Śniegu na Preriach będzie tyle co zwykle, ponadprzeciętna ilość może wystąpić w zachodniej Albercie. Na białą zimę powinny się też przygotować Quebec i Ontario.

        W pobliżu Wielkich Jezior i wzdłuż Rzeki św. Wawrzyńca intensywne opady mogą pojawić się jeszcze pod koniec zimy.

        Kolumbia Brytyjska i Alberta powinny się raczej spodziewać temperatur tradycyjnych dla tej pory roku. Napływ arktycznego powietrza będzie obserwowany sporadycznie, a ochłodzenia będą rekompensowane wpływem powietrza znad Pacyfiku. To też powietrze wilgotne, czyli na zachodzie sypnie śniegiem, zarówno w Górach Skalistych, jak i w Lower Mainland.

        W prowincjach atlantyckich dominującym czynnikiem wpływającym na temperatury będą burze – w liczbie większej niż w ubiegłym roku. Burze charakteryzują się dużą zmiennością i nieprzewidywalnością. Będzie więc zmiennie: raz pojawi się cieplejsze powietrze z południa, a po jego przejściu wiatry z północy przywieją ochłodzenie. W kwestii opadów należy oczekiwać zarówno śniegu, jak i deszczu. Śniegu ma być mniej niż w sezonach 2013–14 i 2014–15.

        Co ciekawe, temperatury mają być wyższe niż zwykle w takich miejscach, jak Whitehorse, Yellowknife czy Happy Valley-Goose Bay, co nie oznacza jednak, że będzie tam ciepło.

        W całym kraju początek zimy będzie łagodniejszy, poważniejsze ochłodzenie przyjdzie w styczniu, a im później, tym zimniej.

Jest wielce prawdopodobne, że Tom Skrela będzie musiał zamknąć swoją legendarną restaurację Piatto przy Dundas West w Erindale Village. Skrela serwuje dania kuchni włoskiej i hiszpańskiej od 1989 roku. Jedzą u niego znane osobistości z Mississaugi, gościł nawet premiera Trudeau.

Teraz jednak właściciel budynku, w którym znajduje się restauracja, Erindale Village Living Inc., złożył wniosek o zmianę planu zagospodarowania przestrzennego. Chce wybudować w tym miejscu 7-piętrowy budynek ze 131 mieszkaniami i lokalami użytkowymi na parterze. Obecnie przepisy dopuszczają zabudowę trójkondygnacyjną. Projekt nazywa się EV Royale. Nie wszystkim mieszkańcom się podoba.

Toronto Burmistrz Toronto John Tory poinformował, że na dwóch głównych arteriach prowadzących do miasta i będących własnością komunalną – Don Valley Parkway oraz Gardiner Expressway – założone zostaną urządzenia do pobierania opłat za przejazd. Koszt przejazdu szacuje się obecnie na dwa dolary.
Tory wyjaśnił, że miasto dynamicznie się rozwija i potrzebuje nowych środków finansowych, zaś on przeciwny jest zmniejszaniu zakresu usług komunalnych i szukaniu oszczędności. Pobieranie opłat za przejazd jest – według doświadczeń innych aglomeracji – skutecznym sposobem ograniczenia zatłoczenia. Uzyskane w ten sposób środki zasilą specjalny fundusz - zarządzany przez niezależną komisję i co roku audytowany. Będą z niego finansowane rozwój komunikacji miejskiej oraz utrzymanie tych autostrad.
Ontaryjski minister komunikacji Steven Duca oświadczył, że nie zna szczegółów planu przedstawionego przez Tory ego, ale miasto będzie potrzebowało prowincyjnej aprobaty dla swojego projektu. Duca dodał, że szczegółowo przeanalizuje tę propozycję. Władze Ontario testują obecnie w ramach programu pilotażowego system opłat za korzystanie z wydzielonych pasów ruchu na Queen Elizabeth Way i planują rozszerzenie tej inicjatywy na inne autostrady na obszarze GTA.
John Tory przedstawił swój projekt w czwartek, podczas przemówienia na forum Toronto Region Board of Trade. Plan zakłada, że wprowadzenie 2-dolarowej opłaty za przejazd pozwoli zgromadzić 200 mln dol. rocznie dodatkowo. Tory wykluczył jednocześnie zwiększenie dynamiki wzrostu podatku od nieruchomości ponad wielkość wynikającą z inflacji.
Kolejne 20 mln dol. rocznie powinien przynieść nowy podatek hotelowy, który obejmie już od 2017 roku również Airbnb.

Kanadyjska gospodarka w większości sektorów ciągle się rozwija, w odczuciu wielu obywateli nie przekłada się to jednak na poprawę jakości życia. Naukowcy z University of Waterloo przedstawili raport Canadian Index of Wellbeing (CIW) obejmujący okres od 1994 do 2014 roku. Podczas obliczania wskaźnika wzięli pod uwagę 64 czynniki pogrupowane w 8 kategorii (zdrowie, rozrywka i kultura, dysponowanie czasem, edukacja, standardy życia, zaangażowanie w demokrację, udział w życiu społeczności lokalnej oraz środowisko).

W rozważanym okresie PKB w przeliczeniu na obywatela zwiększył się o 38 proc., a CIW wzrósł tylko o 9,9 proc. Największy spadek odnotowano w dziedzinie kultury i rozrywki, aż 9-procentowy. Warto zauważyć, że to dziedziny, które wzbogacają życie, pomagają w rozładowaniu stresu, przyczyniają się do budowania relacji z innymi i socjalizacji. Kanadyjczycy mają mniej czasu na wakacje i na obcowanie ze sztuką. W rozważanym okresie przeciętne gospodarstwo domowe wydawało najmniej na kulturę i rekreację w ostatnim, 2014 roku.

Jeśli chodzi o gospodarowanie czasem, to ilość czasu spędzanego z przyjaciółmi spadła o 30 proc. Kanadyjczycy coraz więcej czasu tracą na dojazdy, a tylko 35 proc. śpi tyle, ile potrzebuje (w 1994 roku – 44 proc.). Jeden na trzech pracowników nie ma regularnych godzin pracy.

Pogorszyły się też standardy życia, co jest związane z rosnącymi cenami domów i żywności oraz większą liczbą osób bezrobotnych przez dłuższy czas. Niewiele się zmieniło w kwestii zaangażowania w demokrację. Gorzej jest w kategorii „Środowisko” – spadek o 2,9 proc.

Jeśli chodzi o zdrowie, wskaźnik wzrósł o 16,2 proc. Zwiększyła się oczekiwana długość życia, znacząco spadła liczba młodzieży palącej tytoń, nieco poprawiło się zdrowie psychiczne Kanadyjczyków. W tym samym czasie liczba chorych na cukrzycę zwiększyła się 2,5 razy. Więcej niż jedna na pięć osób ma jakieś ograniczenie zdrowotne lub ruchowe.

Optymistycznie wygląda kategoria „Edukacja”, w której wskaźniki wzrósł o 32,8 proc. Poprawił się stosunek liczby nauczycieli do liczby uczniów, inwestowano w szkoły podstawowe, więcej osób kończyło szkołę średnią i szło na wyższe uczelnie. 9 na 10 uczniów liceum kończyło je, a w 2014 roku 28 proc. Kanadyjczyków było po studiach (w 1994 roku dyplom miało 17 proc.). W ciągu 21 lat dwukrotnie zwiększył się liczba dzieci w regulowanych punktach daycare (choć i tak miejsce znajdzie tylko jedno na czworo dzieci – i to jeśli rodzina ma wystarczający dochód, by zapłacić za opiekę).

Nieźle jest też w „Życiu społecznym” – wzrost o 15 proc. Wzrosło poczucie przynależności do społeczności lokalnej, do tego obserwuje się spadek przestępczości, więc obywatele czują się bezpieczniejsi. Zaangażowanie w wolontariat wrosło znacząco w latach 1994-2008 (z 15 do 65 proc.), jednak drastycznie spadło w czasie kryzysu. Obecnie jest na podobnym poziomie jak w połowie lat 90.