A ja nadal pracuję jako opiekunka ludzi starszych w Niemczech. W dzień polskich wyborów samorządowych, czyli regionalnych, wyjeżdżałam do Niemiec.

Córka pana starszego niemieckiego się ucieszyła, gdy przyjechałam tu z powrotem. Nogi mnie bolą, bo pobłądziłam po Berlinie, zanim dotarłam. Jakaś młoda para niemiecka chciała na peronie sprzedać bilet całodniowy, na dwie osoby. Kupiłam od nich, bo dlaczego nie... Za 3 euro, za połowę jego ceny, czyli na jedną osobę. Nic z tego nie miałam, ale wyglądali na uczciwych. Potem zobaczyłam, że jest on na obszar ab, a ja potrzebowałam na większy obszar, na abc. Na obszarze c kierowca jednak powiedział, że wszystko jest dobrze, i nie chciał ode mnie żadnej dopłaty. Na peronie kolejki jacyś młodzi ludzie z Polski nie wiedzieli, jak dotrzeć na miejsce. Przyjechali na koncert grupy hardkorowo-metalowej. Ja też nie wiedziałam, jak dojechać do mojego pana starszego, do jego domu, w którym już byłam, a wyjechałam na kilka dni do domu. Ktoś mnie skierował do kolejki, ale nie było tam numeru potrzebnego mi pociągu. Popytałam i dla siebie, i dla tych Polaków. Przy okazji zapytałam dwie głuchonieme panie. Wciąż mi ktoś pomagał, ale najlepiej, najbardziej życzliwi są ludzie ze Wschodu – Chińczycy czy Japończycy. Biegną sami, niezapytani, aby pomóc. Najczęściej kobiety.

Niektórzy z Wolnych mogą zapytać, dlaczego w ogóle warto wyrwać spod władzy real playerów tylu, ilu się da spośród Zależnych? Czyż nie lepiej zostawić ich samym sobie? "Pies ich j…ł. Polska ich nie potrzebuje!" 

Otóż – jak pisałem – musimy pomóc im, aby uratować siebie.

Tylko wspólne wyjście z grobu ocali kraj. Wymaga tego od nas interes narodowy, logika potencjału, wpływów, możliwości etc., ale przede wszystkim, co o wiele ważniejsze, wymaga tego od nas chrześcijańskie miłosierdzie.

Zanim jednak rozprawię się z tym piramidalnym oszustwem, muszę się pochwalić – znowu wygrałem. Oczywiście, że nie żartuję. Wygrałem wraz z całą grupą osób bojkotujących ostatnie wybory.

Było nas ponad 52 proc. wszystkich uprawnionych. Nie zagłosowałem, chociaż byłem w kościele i miałem przy sobie dowód osobisty. W klasycznym rozumieniu demokracji, rzeczywistej a nie wirtualnej, te wybory powinny zostać uznane za nieważne. 52 proc. – owa większość nie zaakceptowała formuły, zatem należy zmienić formułę. I chyba najwyższy czas rozpocząć na ten temat dyskusję. Żałuję jedynie, że nie było nas przynajmniej 60 proc. Byłoby dużo łatwiej udowodnić, że system narzucony Polakom po roku '89 nie ma legitymizacji społecznej. Rzućmy się zatem z motyką na słońce.

"Dzień dobry! Mam na imię Marcin, mam 49 lat, od dwudziestu lat pracuję w samorządzie i ciągle jestem uczciwym człowiekiem. Witaj! Mam na imię Petronela, mam 30 lat, od piętnastu lat zajmuję się prostytucją i wciąż jestem dziewicą."

I tyle w sprawie nadwiślańskich wyborów samorządowych, oglądanych za pośrednictwem nadwiślańskiego telewizyjnego okienka. Wyniki pierwszej tury znamy, tu i ówdzie rozkręca się druga, równie pasjonująca, ale ja nie o wyborach dzisiaj chciałem.