29-letni Cam Levins z Black Creek, B.C., przebiegł Toronto Scotiabank Waterfront Marathon w czasie 2 godzin 9 minut i 25 sekund i ustanowił nowy kanadyjski rekord na tym dystansie. Poprzedni rekord z 1975 roku – 2:10:09 – należał do Jerome’a Draytona. Levins mówi, że 3 kilometry przed końcem myślał, że ma szansę na rekord, pół kilometra przed metą już był pewny. Gdy przekraczał linię mety, po prostu cieszył się tą chwilą. Za pobicie rekordu otrzymał 43 000 dolarów, po 1000 dolarów za każdy rok obowiązywania „starego”.

Levins ukończył torontoński maraton z czwartym czasem w ogólnej klasyfikacji. Najlepszy wynik osiągnął Kenijczyk Benson Kipruto (2:07:24). W klasyfikacji kobiet najlepsza z Kanadyjek – Kinsey Middleton z Guelph, była siódma z czasem 2:32:09.

Levins już wcześniej bił rekordy w biegach długodystansowych. Podczas igrzysk olimpijskich w Londynie w 2012 roku był 14. na 5000 metrów i 11. na 10 000 metrów. Zdobył brązowy medal w biegu na 10 000 metrów podczas igrzysk Wspólnoty Narodów w Glasgow w 2014 roku. Potem jednak skręcił kostkę. Przeszedł operację i z powodu kontuzji przez dwa sezony nie brał udziału w zawodach.

Z wewnętrznych dokumentów Parks Canada wynika, że agencja zastanawia się nad nowymi sposobami zarabiania pieniędzy i rozważa nawet sprzedaż części majątku. Gdyby można było pobierać opłaty za przejazd drogami przebiegającymi przez parki narodowe w zachodniej części Kanady, można by było zarobić nawet 85 milionów dolarów rocznie, piszą konsultanci z KPMG LLP. Taka opcja jednak raczej nie wchodzi w grę, jako że prawo federalne nakazuje, by istniały alternatywne bezpłatne drogi. Konserwację dróg można jednak zlecić firmom prywatnym, by lepiej optymalizować koszty.

Przez parki w zachodniej Kanadzie przebiega pięć odcinków autostrady transkanadyjskiej. 186 km przecina parki narodowe Banff, Yoho, Glacier i Mount Revelstoke. KPMG wzięło pod uwagę liczbę pojazdów, które przejechały tymi drogami w 2017 roku i przyjęło opłatę za przejazd w jedną stronę w wysokości 2,50 dol. Odliczono koszty związane z budową punktów poboru opłat i koszty personalne.

Dochód można by czerpać też ze sprzedaży lub przeniesienia własności 103 tam i 80 mostów będących własnością parków. Szacowany zysk to 1,3 miliarda dolarów. Konsultanci zwracają uwagę, że w tym wypadku nie powinno być żadnych przeszkód prawnych. Mowa oczywiście o tamach i mostach, które nie mają żadnej wartości historycznej czy kulturowej.

Parks Canada posiada około 15 000 dóbr infrastrukturalnych – budynków, dróg, tam itp. – o łącznej wartości 17,5 miliarda dolarów, przy czym infrastruktura o wartości 8,3 miliarda nie jest klasyfikowana jako kluczowa dla realizacji misji agencji. Połowa inwentarza znajduje się w raczej opłakanym stanie i wymaga napraw o szacunkowej wartości 2,9 miliarda dol.

We wtorek wieczorem Izba Gmin niemal jednogłośnie przyjęła zaproponowaną przez opozycję uchwałę nawołującą rząd federalny do opracowania planu pociągnięcia do odpowiedzialności karnej Kanadyjczyków, którzy zaangażowali się w działalność terrorystyczną za granicą, a potem wrócili do kraju. 280 posłów zagłosowało za przyjęciem uchwały, jedna osoba była przeciw. Jej autorką jest konserwatystka Michelle Rempel.

Poza opracowaniem strategii postepowania z powracającymi ekstremistami autorka uchwały domaga się popierania innych inicjatyw, które służą temu samemu celowi. Wśród nich jest m.in. ustawa, nad którą pracuje parlament Ontario, pozbawiająca byłych terrorystów określonych przywilejów (np. możliwości korzystania z usług socjalnych czy zdrowotnych świadczonych przez prowincję).

Dyrektor Manitoba Trucking Association Terry Shaw tłumaczy, że właścicieli firm transportowych już teraz obowiązuje szereg obostrzeń, a jeśli chodzi o ograniczanie emisji spalin, to tak naprawdę wszystko zależy od rozwoju technologii i innowacji sprzętowych. Firmy nie mają zbyt dużych możliwości manewru. Jego zdaniem fundusze pozyskiwane z podatku węglowego powinny trafiać z powrotem do przemysłu transportowego na rozwój nowych technologii i programy mające na celu zwiększanie efektywności pojazdów. W przeciwnym razie podatek nie będzie służył ochronie środowiska, a stanie się zwykłym narzędziem do wyciągania pieniędzy.

Rolnicy z kolei skarżą się, że rząd federalny nie daje im rabatów na przystosowanie się do zmian klimatu. Uważają, że należałoby wprowadzić zwolnienia na paliwa do suszarek ziaren zbóż albo do systemów ogrzewania pomieszczeń dla zwierząt.