Terroryzowanie profesorów na amerykańskich uniwersytetach

        Jeśli nasi czytelnicy należą do starej szkoły i uczyli się czytać z polskiego elementarza, w którym było napisane, że „Ala ma kota...” i że alfabet angielski, a także polski, zaczyna się od liter  ABCD etc.,  teraz ci studiujący na amerykańskim uniwersytecie dowiedzą się, że alfabet winien się zaczynać od  liter: LGBTQA+. Te litery są niezwykle ważne do określenia studenta, albo uniwersyteckiego profesora przynależności do właściwej orientacji seksualnej.

        Dla analfabetów wyjaśniam znaczenie poszczególnych liter: L – znaczy lesbijka, G – znaczy gay (homoseksualista), B – znaczy osoba biseksualna,  o podwójnym seksualnym zainteresowaniu,  T – osoba w trakcie procesu zmiany swojego seksu z męskiej na żeńską albo odwrotnie, Q – osoba zwana „Queer”, A – osoba aseksualna, znak (+) oznacza inne grupy, które jeszcze nie zostały sklasyfikowane. 

        Człowiek bywa łajdakiem i szują, ale bywa też świętym, do świętości wcale nie aspirując. 

        Spostrzeżenie banalne co najmniej od czasów spirytusu płynącego (wiejącego?) w stronę miasta Vult (czy jakoś podobnie), ale konkluzja już niekoniecznie taka, chodzi bowiem o proporcje. O zawartość szlachetności w człowieku (nie mylić ze szlachectwem). Ale najpierw kontekst. 

        Otóż lokalne społeczności mogły dotąd regulować liczbę znajdujących się na terenie gmin punktów sprzedaży napojów alkoholowych zawierających powyżej 4,5 proc. alkoholu. Po nowelizacji ustawy o samorządzie terytorialnym, rady gmin będą mogły limitować liczbę punktów sprzedaży każdego napoju alkoholowego, w tym piwa. 

Właściwie przyzwyczailiśmy się już, że rząd jest marnotrawny, że miliardy dolarów są po prostu wyrzucane w błoto albo wykorzystywane „niezgodnie ze swoim przeznaczeniem”, co oczywiście jest eufemizmem oznaczającym rozkradanie. 

Rozkradanie przez ludzi, którzy mają „dojście”; rozkradanie przez  grupy „interesów specjalnej troski”, ludzi, którzy podpłacają polityków po to, żeby dostać od nich ten najlepszy miodzik, czyli pieniądze wyciśnięte z nas przez urząd skarbowy. Znajomy pracujący dla tegoż urzędu z pewnym zażenowaniem tłumaczy nawet, że od jakiegoś czasu trwa „rozkułaczanie”, to znaczy biorą różnych takich cienkich Bolków pomniejszego garnituru; ludzi, którzy kombinują jak koń pod górkę, mając nadzieję, że jednak im się poprawi i jakoś się dorobią. 

Ta nadzieja jest jednak coraz bardziej płonna, bo socjalistyczny rząd prowincji Ontario i socjalistyczne władze federacji uważają, iż dobrobyt można zadekretować, że wystarczy podkręcić płacę minimalną, aby dostatek rozlał się na nas wszystkich.

Dalsza część artykułu dostępna po wykupieniu subskrypcji. Kup tutaj!

Nie wiem do końca, czy ja zawsze wiem o czym mówi i co ma na myśli premier Kanady Justin Trudeau; rozumiem jednak że jest to człowiek wrażliwy, który często płacze. Ma problem z kontrolowaniem własnych emocji to fakt, ale zastanawiam się czy nie ma też problemu z kontrolowaniem logiki swojego myślenia.
Premier federalny pojechał do Chin. Złośliwi twierdzą że po nic, bo efekty wyjazdu nawet opisane w tradycyjnej dyplomatycznej terminologii są mizerne, o ile nie zerowe. Chińscy gospodarze stwierdzili przytomnie, że biorąc pod uwagę okoliczności polityczne - to cytat - "jest rzeczą naturalną, iż Kanada i Chiny patrzą inaczej na wiele spraw" .
Nasz premier pouczył nas tymczasem, że wolny handel z Chinami to będzie lekarstwo na "narastający populizm i odradzający się nacjonalizm", które stwarzają zagrożenie dla kanadyjskiego biznesu. Rozumiem że aby w Kanadzie było lepiej powinniśmy otworzyć się na Chiny i wyeksportować tam jeszcze więcej miejsc pracy, wtedy populizm przejdzie nam jak ręką odjął...
Może jest w tym jakaś logika, ale jej dostrzeżenie jest trudne bez właściwego przygotowania w naszych ośrodkach deradykalizacyjnych...

Słuchając wypowiedzi chińskich biurokratów podczas spotkań z kanadyjskim premierem, trudno nie odnieść wrażenia że mają do niego stosunek taki jak stary kocur do osieroconej myszy, którą trzeba się trochę kurtuazyjnie pobawić zanim się ją zje. Tego bowiem wymaga kultura.

Dalsza część artykułu dostępna po wykupieniu subskrypcji. Kup tutaj!