Z początkiem maja starły się ze sobą dwie owiane legendą postacie. Otóż słynna motorniczy Henryka Krzywonos zdenerwowała Lecha Wałęsę, sugerując, że to nie on, bo Bogdan Borusewicz, "kręcił tym strajkiem" w Sierpniu 1980 r. w Stoczni Gdańskiej. Borusewicz przezornie przeczekał medialną burzę i bagatelizując całą sprawę, przyznał laur kierownictwa i sobie, i Wałęsie.

Wałęsa wyczuł tu atak. Niewykluczone, że słusznie. Atak ten miałby przynieść symboliczną korzyść Borusewiczowi. Wszak dzisiejszy marszałek wiele nie ustępuje Wałęsie w falsyfikowaniu kulis strajku "sierpniowego". Borusewicz również z powodzeniem wykorzystywał swój status polityczny do eliminowania ze świadomości społecznej niewygodnych świadków historii. Z grona osób przygotowujących strajk odpadli na przykład Jan Karandziej i Leszek Zborowski, najwcześniej wtajemniczeni w plany strajkowe.

Pisanie o wydarzeniach związanych z polityką zagraniczną przypomina czasem wymacywanie pstrągów pod korzeniem. 

O prawdę jest tu bardzo trudno, a to o czym otwarcie mówi się i pisze, jest wypadkową wielu czynników – często celową dezinformacją wywoływaną przez zainteresowane strony. Ponadto zbiorowo przejmujemy się tym, czym tzw. media głównego nurtu, a więc nasi kierownicy, każą się przejmować, nie zaś tym co jest ważne.

Dalsza część artykułu dostępna po wykupieniu subskrypcji. Kup tutaj!

Jedną z bolączek polskiej polityki, w sytuacji zawłaszczonego państwa, jest brak narodowych środków pozwalających na finansowania działalności. W zwykłej sytuacji polityka finansowana jest przeważnie przez wielkie pieniądze, koncerny czy korporacje, które widzą możliwość dalekosiężnego zabezpieczenia interesów – stabilizacji systemu prawnego, dostępu do surowców, ochrony szlaków handlowych. To z kolei przekłada się na interes zwykłych ludzi, zazwyczaj przez wielki pieniądz w tej czy innej formie zatrudnionych albo bezpośrednio, albo przez związki gospodarcze. 

W Polsce sytuacja jest inna, bo oprócz kilku wyprysków rachitycznego kapitału rodzimego, zazwyczaj zbudowanego na rabunku własności państwowej, wielkich polskich korporacji nie ma, zaś nawyk finansowania życia społecznego czy "płacenia za własne poglądy" zaginął wraz z hekatombą wojny.
Nawyk ten został skutecznie zadeptany przez kilka pokoleń hochsztaplerów, którzy obiecywali złote góry, a następnie uciekali z pieniędzmi.

Dalsza część artykułu dostępna po wykupieniu subskrypcji. Kup tutaj!

13 maja br. w budynku parlamentu prowincji Ontario odbyło się comiesięczne spotkanie redaktorów mediów etnicznych oraz konferencja prasowa z przywódczynią ontaryjskiej New Democratic Party (NDP), panią Andreą Horwath. Pani Horwath towarzyszył jej osobisty sekretarz oraz pan Sanjeet Singh z tej samej partii.

Pani Horwath (na wstępie) w krótkich słowach powiedziała, że NDP skupi się na obniżeniu stawek za ubezpieczenia samochodów osobowych o 15 proc. dla mieszkańców prowincji Ontario. Pani Horwath powiedziała, że w związku z wysokimi kosztami ubezpieczeń samochodowych NDP będzie proponowała powołanie rzecznika do spraw ubezpieczeń (Financial Accountability Office), którego zadaniem będzie monitorowanie kosztów ubezpieczeń i ewentualnych nadużyć ze strony firm ubezpieczeniowych. Partia NDP będzie również proponowała ustanowienie rzecznika (ombudsman) do spraw służby zdrowia, którego zadaniem będzie monitorowanie kosztów służby zdrowia, jakości pracy służby zdrowia, będzie proponowała rozszerzenie uprawnień rzecznika praw obywatelskich prowincji Ontario (seeking more powers for the Ombudsman of Ontario).