Paweł Zyzak dla "Gońca"

Największe szanse przebicia się ze swą filozofią mają dziś nie uczeni filozofowie, myśliciele, przywódcy religijni, czy nawet znający przyrodę jak swą własną kieszeń górale, ale gwiazdy show-biznesu.

Wyczuły one ową anomalię w "macierzy" i bez skrępowania zajmują stanowisko w tematyce filozoficznej, etycznej, religijnej. Z kolei cynicy z branży przyklaskują im i kiwają głowami. Dbają o dobre samopoczucie klienta, podczas gdy w jego psychice zachodzą doniosłe zmiany. Zmienia się przede wszystkim jego wyobrażenie o nim samym. Taka gwiazda wygłosi kilka maksym, wstrzymuje oddech… i uznaje, że nikt jej nie nakrył na błazenadzie, a nawet cytuje się ją tu i ówdzie. Wyprostowuje tedy plecy, unosi wyżej brodę, poważnieje na twarzy i dzieli się z napotkanym dziennikarzem refleksją, z jaką zamykała dziś rano drzwi od łazienki.

W książce W. Reymonta pt. "Ziemia obiecana" jej główny bohater na koniec czuje, że zmarnował życie w pogoni za pieniądzem, i postanawia pomagać innym ludziom, zamiast myśleć tylko o sobie.

Karol Borowiecki czuje się przegrany, ale nikt nie może go nazwać nieudacznikiem, niedojdą czy niedorajdą. Albowiem w czasie swojego życia nabył on wiele umiejętności, które dały mu możliwości zarobkowe, aby dzielić się swoim dochodem. Większość ludzi nie ma takich możliwości i sami potrzebują pomocy.

Zanim nasz mniej wartościowy naród tubylczy pogrąży się w majówkowej nirwanie, spowodowanej bezpośrednią bliskością aż dwóch świąt państwowych, niezależne media głównego nurtu próbują wprawić go w stan euforii przy pomocy Roberta Lewandowskiego. 

W meczu Borusii Dortmund z Realem Madryt Lewandowski strzelił Realowi 4 gole, co jest rzeczywiście wyczynem rzadko spotykanym. Zwycięstwo przypadło co prawda Borusii Dortmund, a nie, dajmy na to, Legii Warszawa – ale jak się nie ma, co się lubi, to się lubi, co się ma.

Lekko podrażniają mi oczy ludzie, którzy w dzisiejszym "tu i teraz" wyrażają opinie, w rodzaju – wiesz, w firmach kanadyjskich jest lepsze niż... w polonijnych to czy tamto. Dlaczego drażnią? – Bo powielają stereotyp, którego zapewne sami są ofiarami; jakobyśmy byli tu, w Kanadzie, w jakimś sensie poza głównym nurtem; że jesteśmy niszowi, stoimy z boku, nie to co... "Kanadyjczycy".

No właśnie, nie to, co kto? Które firmy są "kanadyjskie"? – Czy prowadzony przez Tamilów Sram-Tax to jest ta kanadyjska firma, czy też może hongkoński bank HSBC, a może arabska Rabba, a może założony i prowadzony przez austriackiego imigranta gigant części samochodowych Magna? Czy mississaudzki Cyclone, należący do Polaka i zatrudniający gros naszych rodaków, to jest zakład "polonijny" czy "kanadyjski", a supermarkety Starsky'ego?

Dalsza część artykułu dostępna po wykupieniu subskrypcji. Kup tutaj!