Rząd Quebeku robi kolejny krok w kierunku wprowadzenia uniwersalnego zasiłku dochodowego, czyli dochodu podstawowego (basic income). W niedzielę ogłosił, że do wypłaty dochodu podstawowego ma się kwalifikować 84 000 mieszkańców prowincji, przede wszystkim tych niezdolnych do pracy z powodu niepełnosprawności ruchowej lub umysłowej. Ich zasiłki w przyszłym roku wzrosną o co najmniej 73 dol. miesięcznie i będą rosły dalej, by w 2023 roku każda z tych osób dostawała gwarantowaną kwotę 18 029 dol. rocznie.

Zasiłek jest częścią większego planu walki z biedą, na realizację którego rząd przeznaczy 3 miliardy dolarów.

Grupa Revenu de base Québec chwali rząd, ale podkreśla, że do ideału jeszcze trochę brakuje. Jednak dzięki nowemu zasiłkowi i emeryturze Old Age Security dwie najbardziej poszkodowane grupy społeczne będą mieć zapewniony pewien dochód minimalny. Przeciwnicy programu przypominają, że ideą dochodu minimalnego jest wypłacanie wszystkim po równo, a nie dzielenie ludzi na biednych i biedniejszych, i do tego sugerowanie, że zła sytuacja materialna tych, którzy nie są niepełnosprawni, nie jest uzasadniona.

W ubiegły piątek, 8 grudnia (w święto niepokalanego poczęcia Najświętszej Maryi Panny), Mary Wagner została ponownie aresztowana. Miało to miejsce w Women’s Care Clinic na piątym piętrze budynku przy 960 Dufferin Street w Toronto. Mary przyniosła ulotki z danymi kontaktowymi organizacji Sisters of Life oraz inne z hasłem “You can keep you baby. Love will find a way”, a także białe róże, do których był przymocowany model 10-tyogniowego dziecka w łonie matki. Towarzyszyła druga kobieta, siostra Immolacja, która trzymała plakat.

Policha przyjechała o 10:30 i po jakiś 45 minutach wyciągnęła z budynku zakutą w kajdanki Mary. Immolatia była eskortowana przez dwóch funkcjonariuszy do granicy posesji, na której stał budynek. Potem do kliniki chciał wejść jeszcze jeden świadek pro-life, ale i jego wyprowadziła policja.

43-letnia Wagner usłyszała jeden zarzut o naruszanie działalności legalnego biznesu i dwa zarzuty złamania warunków okresu próbnego. Żaden z zarzutów nie dotyczył złamania postanowień ustawy nr 163 o ustanowieniu strefy ochronnej wokół centrów aborcyjnych. Ustawa została przyjęta 26 października, ale przepisy wykonawcze do niej jeszcze nie są gotowe.

Mary nie zgodziła się na warunki wyjścia za kaucją, ponieważ nie byłoby to zgodne z jej sumieniem. Musiałaby trzymać się z dala od klinik aborcyjnych. Do czasu rozpoczęcia się procesu pozostanie więc w więzieniu. Na proces może czekać nawet kilka miesięcy. Wstępne przesłuchanie odbędzie się 21 grudnia w sądzie przy 1000 Finch. Mary będzie w nim uczestniczyć na zasadzie telekonferencji. Można do niej pisać listy na adres Vanier Center for Women, 655 Martin St., Milton, ON L9T 5E6.

Women’s Care Clinic tradycyjnie jest miejscem, przy którym co roku zbierają się uczestnicy październikowej akcji 40 Dni dla Życia. W klinice dokonywane są aborcje do 20 tygodnia ciąży.

Mary Wagner spędziła jak dotąd w więzieniu 4 lata i 8 miesięcy. Zawsze powtarza, że mogłaby bronić życia, gdyby nie wiara. Przypomina słowa Jezusa z 25 rozdziału Ewangelii według św. Mateusza: „Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili”. Siostra Immolacja mówi, że Bóg kocha i matkę, i dziecko, i jego ojca, i tych, którzy w sposób pośredni i bezpośredni przyczyniają się do śmierci. Jako osoby ochrzczone i katolicy musimy pomóc Jezusowi ocalić ich dusze.

Setki Palestyńczyków protestowały w weekend przy amerykańskim konsulacie w Toronto przeciwko oświadczeniu prezydenta Trumpa o planowanym przeniesieniu ambasady amerykańskiej w Izraelu z Tel Avivu do Jerozolimy.

Rashad Saleh z kanadyjskiej rady palestyńskiej podkreślał, że Jerozolima leży w sercu Palestyny. Nawoływał społeczność międzynarodową do potępienia działań amerykańskiego prezydenta. Tłum zebrany na chodniku przy University Ave. trzymał kanadyjskie i palestyńskie flagi oraz wznosił hasła nawołujące do zakończenia okupacji i uwolnienia Palestyny. Pojawiły się też nawiązania do kanadyjskiej ludności rdzennej (hasło “From Turtle Island to Palestine, occupation is a crime”).

Demonstracja odbyła się też przed budynkiem prowincyjnej legislatury w Edmonton.

Liga Arabska stwierdziła, że oświadczenie prezydenta USA jest sprzeczne z prawem międzynarodowym i tak naprawdę nie ma mocy prawnej. Mimo tego wywołało burzę.

Ontario wydaje miliony dolarów na wysyłanie pacjentów do Stanów Zjednoczonych na leczenie komórkami macierzystymi, pisze w swoim dorocznym raporcie audytor generalny Bonnie Lysyk i zaznacza, że problem został zauważony prawie 10 lat temu. Czas leci, a prowincja dalej nie jest w stanie zapewnić leczenia wszystkim potrzebującym. Co więcej w Stanach transplantacja kosztuje 660 000 dol., a w Ontario średni koszt procedury to 128 000.

Podczas audytu Lysyk stwierdziła, że ministerstwo zdrowia i opieki długoterminowej zapłaciło za leczenie 53 pacjentów w USA 35 milionów dolarów. Gdyby te osoby otrzymały pomoc w Ontario, koszt byłby o jakieś 28 milionów niższy. Jeśli możliwości leczenia w kraju nie będą rozwijane, koszty znacznie wzrosną. Zgodnie z danymi przedstawionymi przez panią audytor od lipca ubiegłego roku do roku budżetowego 2020-21 na leczenie do USA miało pojechać 106 Ontaryjczyków.

Minister zdrowia Eric Hoskins powiedział, że prowincja wydała miliony dolarów na zwiększenie dostępu do leczenia komórkami macierzystymi. Ze środków skorzystały Sunnybrook Health Sciences Centre i szpital Mount Sinai w Toronto,a także inne ośrodki w London i Hamilton. Celem rządu jest, aby wszyscy chorzy mogli być leczeni w Ontario, zapewnił minister.

Pani audytor zwróciła również uwagę na to, jak długo muszą czekać na badania i leczenie pacjenci z nowotworami. Generalnie nie wyszło źle – w większości przypadków prowincja mieści się w zakładanych ramach czasowych. W niektórych przypadkach stwierdzono jednak opóźnienia. Tylko 46 proc. biopsji (wykonywanych podczas diagnozowania raka) wykonuje się w czasie 14 dni. Według prowincyjnych wytycznych pilne operacje powinny być przeprowadzane w ciągu 14 dni, tymczasem w przypadku 15 z 17 typów raka pacjenci muszą czekać od 1 do 35 dni dłużej. Widać spore różnice regionalne. W jednym szpitalu na operację raka piersi trzeba było czekać 44 dni, a w sąsiednim, oddalonym o 15 kilometrów, 14. Różnie bywa z oczekiwaniem na tomografię komputerową i rezonans magnetyczny – w pewnym szpitalu na CT czekał się nawet 49 dni, podczas gdy wystarczyło pojechać do innego, znajdującego się 5 kilometrów dalej, by mieć wykonane badanie w ciągu 11.

Bonnie Lysyk wytknęła rządowi fakt, że leczenie nowotworów jest refundowane tylko wtedy, gdy przeprowadza się je w szpitalach. Czyli na przykład za leki doustne przyjmowane w domu część pacjentów musi płacić z własnej kieszeni. Znacznie lepiej pod tym względem mają chorzy z Kolumbii Brytyjskiej, Alberty, Saskatchewan i Manitoby. Minister Hoskins podkreślił, że refundacja leków przyjmowanych w domu możliwa jest w ramach różnych innych programów, a w uzupełnieniu braków pozwoli nowy program refundacji OHIP+, który wejdzie w życie 1 stycznia. Pani audytor odnotowała jednak fakt, że prowincja przepłaca za niektóre leki. Mimo że ceny leków generycznych znacznie spadły w ciągu ostatniej dekady, to i tak w roku 2015-16 płaciliśmy kwoty o 70 proc. wyższe niż Nowa Zelandia.