Stopa bezrobocia obniżyła się w lutym w Kanadzie do poziomu najniższego od 4 dekad poinformował w piątek kanadyjski urząd statystyczny; w lutym w Kanadzie powstało 15 400 nowych stanowisk pracy, czyli niewiele mniej od tego co prognozowali ekonomiści, którzy zakładali 21 000
Stopa bezrobocia zmniejszyła się do 5,8% z 5,9% w styczniu osiągając ponownie poziom grudnia, który był najniższy od 1976 r. Ekonomiści twierdzą że przyrost miejsc pracy odpowiada normalnej sytuacji dla gospodarki rozmiarów Kanady. Jednym negatywnym wskaźnikiem lutego było to że przyrost miejsc pracy po części zawdzięczamy zatrudnieniu w niepełnym wymiarze godzin, liczba stanowisk na pełny etat w rzeczywistości zmniejszyła się. Wzrost odnotowany w lutym następuje też głównie w sektorach usługowych; szczególnie w opiece medycznej oraz oświacie. Liczba stanowisk pracy w sektorze produkcyjnym zmniejszyła się o 16,5 tys., co pozytywne, przyrost miejsc pracy odnotowano również w prowincji Ontario, gdzie w ubiegłym miesiącu liczba stanowisk zmniejszyła się, co przypisywano podwyżce płacy minimalnej

Tu można się dorobić

Mississauga Mohamad Fakih, właściciel Paramount Fine Foods, który kupił prawa do nazwy Hershey Centre, mówi, że „Canadian Dream” może się spełnić w Mississaudze. Trzeba tylko uporu i poświęcenia. Fakih zaczynał w Bejrucie w Libanie. Mówi, że do Kanady przyjechał praktycznie z niczym. Przez pierwszych pięć dni pracował w Timie Hortonsie. Oszczędzał każdy grosz i w 2007 roku kupił upadającą libańską restaurację. Tak powstało Paramount Fine Foods. Teraz ma ponad 60 restauracji w różnych krajach świata. Większość działa na zasadzie franczyzy. Od 1 lipca nazwa jego sieci i jej logo będą się przewijać w całej Mississaudze. Paramount Fine Foods zastąpi Hersheya w nazwie areny sportowej przy Rose Cherry Place. Radni Mississaugi zgodzili się na zmianę nazwy na Paramount Centre. 

        Mohamad Fakih (46 l.) mieszka w Mississaudze, w Gordon Woods. Sprowadził się tu w 1999 roku i od tamtego czasu należy do grona najbardziej szanowanych i rozpoznawanych przedsiębiorców i filantropów. Po ubiegłorocznym zabójstwie pięciu osób w meczecie w Quebec City pokrył koszty pogrzebów oraz remontu. Zatrudnił też stu syryjskich uchodźców.

Odwodzenie od aborcji karalne

Toronto Od zeszłego miesiąca czynem karalnym w Ontario stało się podejmowanie prób pokazywania kobietom, które chcą dokonać aborcji, że są inne wyjścia niż zabicie swojego nienarodzonego dziecka. Nie można mówić o skutkach aborcji ani próbować potępiać zabijania dzieci w łonach matek w odległości 50 metrów (lub nawet 150) od klinik aborcyjnych. 

        Prawo jest tak sformułowane, że karalne jest samo podejmowanie próby przekonywania. Nie można też uparcie domagać się zaprzestania świadczenia usług aborcyjnych – nawet jeśli robiłoby się to w spokojny i kulturalny sposób. Podobnych przepisów nie ma w całej Kanadzie. Najbliższe im są te dotyczące zbrodni nienawiści i czynów nieprzyzwoitych. Najwyraźniej zdaniem ontaryjskiego rządu, działalność pro-life ma coś wspólnego z mową nienawiści i obnażaniem się w miejscach publicznych. Tamte prawa stosuje się jednak wtedy, gdy w grę wchodzi skutek danego czynu. W przypadku zakazu działań mających na celu obronę życia nielegalne jest nawet usiłowanie dokonania czynu.

        W zeszłym tygodniu w Ottawie miało miejsce następujące ciekawe zdarzenie: przed kliniką aborcyjną Morgentalera zebrała się grupa demonstrantów. Zaczęli wyjmować swoje plakaty. Co ciekawe, nie byli to obrońcy życia, tylko zwolennicy aborcji. Podeszło do nich dwóch policjantów, obejrzeli wypisane na tablicach hasła proaborcyjne i pozwolili protestującym zostać. Jedna z kobiet trzymała tablicę z napisem „Nie żałuję mojej aborcji”. Gdyby nie słowo „Nie” mogłaby zostać skazana na kilka miesięcy więzienia.

Według najnowszego badania opinii publicznej przeprowadzonego przez CART Insight 81 proc. ontaryjczyków uważa, że już najwyższy czas, by inna partia pokierowała prowincją. Tylko 19 proc. dałoby jeszcze jedna szansę ekipie Kathleen Wynne. Warto zwrócić uwagę na fakt, że ankietę przeprowadzono między 19 a 27 lutego, czyli w czasie, gdy członkowie partii konserwatywnej szykowali się do wyboru nowego lidera. Respondenci pytani o to, kto powinien przejąć władze w Ontario, najcześciej wskazują właśnie na konserwatystów (44 proc.). NDP wybiera 24 proc., liberałów – 19 proc., a 13 proc. uważa, że jeszcze koś inny.

Potrzeba zmian była najsilniejsza w północnym Ontario, gdzie za odejściem liberałów opowiadało 86 proc. ankietowanych. W Centralnej części prowincji było to 83 proc., w południowo-zachodniej – 82 proc., w GTA (strefa 905) – 81, a w Toronto – 78. Najbardziej przychylne liberałom były osoby z dochodem rodziny poniżej 50 000 dol., w wieku od 18 do 34 lat, z wykształceniem uniwersyteckim i mężczyźni.

Od zeszłego miesiąca czynem karalnym w Ontario stało się podejmowanie prób pokazywania kobietom, które chcą dokonać aborcji, że są inne wyjścia niż zabicie swojego nienarodzonego dziecka. Nie można mówić o skutkach aborcji ani próbować potępiać zabijanie dzieci w łonach matek w odległości 50 metrów (lub nawet 150) od klinik aborcyjnych. Prawo jest tak sformułowane, że karalne jest samo podejmowanie próby przekonywania. Nie można też uparcie domagać się od zaprzestania świadczenia usług aborcyjnych – nawet jeśli robiłoby się to w spokojny i kulturalny sposób. Podobnych przepisów nie ma w całej Kanadzie. Najbliższe im są te dotyczące zbrodni nienawiści i czynów nieprzyzwoitych. Najwyraźniej zdaniem ontaryjskiego rządu działalność pro-life ma coś wspólnego z mową nienawiści i obnażaniem się w miejscach publicznych. Tamte prawa stosuje się jednak wtedy, gdy w grę wchodzi skutek danego czynu. W przypadku zakazu działań mających na celu obronę życia nielegalne jest nawet usiłowanie dokonania czynu.

W zeszłym tygodniu w Ottawie miało miejsce następujące ciekawe zdarzenie: przed kliniką aborcyjną Morgentalera zebrała się grupa demonstrantów. Zaczęli wyjmować swoje plakaty. Co ciekawe, nie byli to obrońcy życia, tylko zwolennicy aborcji. Podeszło do nich dwóch policjantów, obejrzeli wypisane na tablicach hasła proaborcyjne i pozwolili protestującym zostać. Jedna z kobiet trzymała tablice z napisem „Nie żałuję mojej aborcji”. Gdyby nie słowo „Nie” mogłaby zostać skazana na kilka miesięcy więzienia.