Obviously, neither of the works arose ex nihilo. There was a societal and cultural context out of which the two works sprang, these being roughly-speaking Britain/England, and America, respectively. Tolkien was deeply shaped by pre-World War One Britain, a society where propriety and decorum and so-called civilized values were not yet out of fashion. That society was to be sorely tested by the Great War, in which Tolkien fought heroically. The original inspiration of the hobbits was said to be the ordinary British “Tommies” who were living in the trenches (“holes in the ground”) of the Great War -- and rose to great levels of heroism, despite their preference for the simple comforts of home. This elevation of hobbits representing so-called ordinary people rising to extraordinary heights of courage is one of the main themes of The Hobbit and The Lord of the Rings.

Dzisiaj sobie powspominam.
Chciałam wam opisać mój wyjazd letni, to było chyba 2 lata temu. Firma była w moim rejonie nieznana, ale pani mila, przez telefon oczywiście wszystko się teraz załatwia. Dosyłam zdjęcia, dyplomów nikt nie chce. No, jeszcze rekomendacje. Mam je od ludzi prywatnych, od żadnych firm nic nie mam, bo nie leży w interesie danej firmy, żeby dobrze o mnie napisać. Wtedy szybciej od niej ucieknę.
Więc pani przez telefon przekonywała mnie do tej pracy, powiedziała zachęcająco, że pojadę do milionerki. Skusiłam się, chociaż w tym czasie bardzo dobra firma, z którą byłam już raz wcześniej, oferowała mi pracę u małżeństwa, z jazdą samochodem i chcieli nawet zapłacić za mnie więcej. Odmówiłam w końcu. Odmówiłam i źle zrobiłam. Tamta firma pogniewała się na mnie na amen, a wyjazd do milionerki był nieudany, a nawet straszny, jak się na końcu okazało.

Od samego dzieciństwa Antoni Kowalczyk ćwiczył się w cnocie pokory. Trudno powiedzieć, czy zdawał sobie sprawę z jej wagi. Nie mniej jednak wyczuł jej potrzebę. Kształtowała go. Stopniowo torowała mu drogę do doskonałości chrześcijańskiej. Od dziecka jej szukał i pragnął. Wiedział, że bez niej nie upodobni się do czczonych i znanych mu świętych. Antoni wychował się w czystej atmosferze katolickiej religijności. W domu rodzinnym panował duch modlitwy, który nie ograniczał i nie kończył się na samym odmawianiu pacierzy, ale na ich wcieleniu w codzienne życie. Duch ten postawił go przede wszystkim wobec boskiej osoby Jezusa Chrystusa i wobec Jego Matki Maryi, służebnicy Pańskiej. Ku Nim ukierunkował się całym sercem. W Nich znalazł sobie upodobanie i wzór. Analizował ich życie i maksymalnie naśladował. W całym późniejszym życiu nigdy już od tego naśladownictwa nie odstąpił pomimo doznania mnóstwa najróżniejszych upokorzeń, nawet ze strony przełożonych. Trwał na obranej drodze. Miał wytknięty cel i do niego dążył.

Mój nacjonalizm sięga korzeniami do rodzinnej wioski...

Na początku byli nacjonalisci...
Było (i jest) nacjonalistów wielu. Niemal pół wieku temu jeden z politologów wygłosił tezę: „Jeśli jest pełna zgoda wśród uczonych pod jakimkolwiek względem co do nacjonalizmu, to sprowadza się ona do wniosku, że nacjonalizmy różnią się i zmnieniają”. Aktualność tej tezy natomiast się nie zmienia: jest równie prawdziwa w 2013 r. jak była 1966 r.
Na początku byli nacjonaliści. Dopiero później przyszedł na świat nacjonalizm. Zarówno zjawisko jak i termin je opisujący narodziły się we Francji. O nacjonaliźmie jako fenomenie społecznym można mówić od połowy XVIII wieku (oświecenie i rewolucja francuska, nacjonalizm jakobiński). W XIX wieku, szczególnie w okresie romantyzmu, postawy, programy i działania polityczne typowe dla nacjonalizmu stały się jedną ze sprawczych sił przemian, jakim ulegały społeczeństwa doby późnej nowożytności. Natomiast doktryny i ruchy polityczne określające się w sposób jawny jako nacjonalistyczne pojawiły się dopiero w ostatniej dekadzie wieku XIX i na początku XX. Ta więc kilka pokoleń nacjonalistów było nimi faktycznie nie wiedząc o tym.
Nacjonalistów było wielu, ale bardzo różnych. Chcąc jich ogólnie scharakteryzować, można powiedzieć tylko tyle: każdy domniemany nacjonalista posługuje się rozróżnieniem „swój - obcy”, waloryzuje pozytywnie kategorię narodu, uznając, że wspólnota narodowa produkuje najważniejszy typ więzi społecznych obligujacy do lojalnosci, a nawet więcej, bo bezwarunkowo obligujących do największych poświęceń. T,o co różnicuje różne nacjonalizmy, to różne pojęcia narodu, relacja naród-państwo, stosunek do religii, a także związki z innymi ideologiami.