W piątek, 21 sierpnia, jak co roku zresztą, zostało otwarte Canadian National Exhibition. Następnego dnia w centrum Exhibition, w International Pavilion, odbyło się spotkanie członków Rady Mediów Etnicznych.

Zaproszonym gościem był były szef policji torontońskiej pan Bill Blair i były ontaryjski minister do spraw wielokulturowości pan Tony Ruprecht. Pan Bill Blair będzie w nadchodzących wyborach do sejmu Kanady kandydował z ramienia Partii Liberalnej w okręgu Scarborough Southwest. Były i zdjęcia, i sprawne krótkie przemówienia. Pan Bill Blair zaprezentował się dosyć dobrze. Nie jest gadułą. Jest konkretny. Bill Blair zdaje się być dobrym dodatkiem do Partii Liberalnej, która, jak się wydaje, od czasu odejścia z przywództwa tej partii Jeana Chretiena przeżywa intelektualny kryzys.

Pewien mądry badacz stosunków społecznych powiedział: "Rząd państwa pozbawiony kontroli społecznej jest rządem totalitarnym. A państwo takie przybiera formę państwa autorytatywnego, bezkompromisowego, niebiorącego pod uwagę oczekiwań społecznych. I do takiej formy zarządzania doszły kolejne rządy Kanady i Polski.

W każdym z nich administracja rządowa stosuje różniące się formy zarządzania, ale zmierzające do objęcia zupełną kontrolą ludności na każdym szczeblu. Rozbiło to społeczeństwo na dwie grupy. Uprzywilejowaną grupę pracowników państwowych i grupę wytwarzającą dochód narodowy, czyli pracującą w takich działach gospodarki, jak przemysł wydobywczy, rolniczy, energetyczny, transport lądowy i morski, budownictwo, produkcja, przemysł leśny, eksport, handel i dystrybucja wytworzonych dóbr.

Wojna jest ojcem wszechrzeczy – Heraklit

I. P O Ż O G A

Połowa drugiej dekady XXI wieku, to okres rosnącej ekspansji globalnego chaosu. Jesteśmy świadkami wykuwania nowego ładu planetarnego, charakteryzującego się dekonstrukcją dotychczasowego porządku światowego, destabilizacją środowiska bezpieczeństwa w wielu regionach oraz złożoną i przemyślaną grą wielu podmiotów, której celem jest dominacja jednego suprematora nad innymi graczami. Ten czas przyspieszającej zmiany, zwiększenia labilności układu sił na świecie oznacza dla słabych podmiotów jeszcze głębszą desuwerenizację lub – w nieodległej perspektywie – całkowitą waporyzację ich samodzielności strategicznej.

Najmocniej przepraszam, ale chyba nie rozumiem pytania. Znaczy co? Z żywymi naprzód iść, po życie sięgać nowe, czy jak to tam szło? Było, minęło? Kości pomordowanych nie szukać? Wstecz nie spoglądać? Dołami niepamięci myśli sobie nie zaprzątać? Czy jak?

Raczej wprost przeciwnie. To znaczy nie przebaczać i nie zapominać. Odmawiać różaniec w intencji. Flagi na dachach i balkonach eksponować. Znicze na parapetach palić. Doły zapomniane odnajdywać. Morderców z imienia i nazwiska wskazywać. Groby kopać i święcić, kości w święte groby kłaść, tablice nagrobne wykuwać, wieńce ustawiać, pomniki wznosić. Znicze z parapetów między krzyże nagrobne nieść.