W minioną niedzielę w kinie Jackman Hall w Art Gallery of Ontario odbył się finał edukacyjnego projektu filmowego „We the Poles. Nasza droga do Kanady”, zorganizowanego przez Stowarzyszenie Filmowców Polskich, Związek Nauczycielstwa Polskiego i Festiwal Ekran.

        Projekt „We the Poles. Nasza droga do Kanady” – jak pisze w informacji pomysłodawca konsul Andrzej Szydło z Konsulatu Generalnego RP w Toronto – rozpoczął się w listopadzie 2015 roku. W jego ramach młodzi, ale już doświadczeni reżyserzy z Polski – Paweł Wysoczański i Łukasz Ostalski oraz filmowcy polskiego pochodzenia z Montrealu – Diana Skaya i Marek Krupa, wprowadzali młodych adeptów sztuki filmowej z Ontario w tajniki rzemiosła i pomagali im zrealizować ich własne filmy inspirowane tematem imigracji Polaków do Kanady. Zrealizowali łącznie 4 sesje warsztatów filmowych, czyli 125 godzin nauki. W ostatniej fazie projektu pozostała w nim szóstka zapaleńców, którzy stworzyli trzy niezwykle ciekawe i zróżnicowane filmy...

        Ich projekcja odbyła się właśnie podczas tego wydarzenia. W skład kilkunastoosobowego jury weszli przedstawiciele organizatorów, Polonii, filmowcy z Polski i Kanady oraz przedstawiciele festiwali TIFF Kids i HotDocs.  
 
        Tyle oficjalnych informacji. W świecie, w którym codziennie powstają miliony krótkometrażowych filmików na YouTube, a Facebook pęka od różnych „śmiesznych” dokumentów, zostać filmowcem nie jest łatwo.

        Wszystkie dzieci uczestniczące w projekcie podkreślały znaczenie zorganizowanych warsztatów, że im to bardzo dużo dało. No bo właśnie większość materiałów filmowych, jakimi dzisiaj przepełnionych jest Internet, to wielka amatorszczyzna – ślepo zmontowana i słabo opowiedziana. Prawdziwy film to jednak opowieść – list twórcy do mózgu widza.

        Konkurencję wygrał film animowany. I jeśli oceniać po „opowieści”, to rzeczywiście był najlepszy, bo zrobiony ze swadą, poczuciem humoru i dobrym tempem akcji – opisywał wrażenia z pobytu na obozie harcerskim.

        Pozostałe filmy – no cóż, od czegoś trzeba zacząć – stanowiły wprawki. Ale znów trudno porównywać olbrzymi nakład pracy włożony w grę aktorską, zdjęcia, udźwiękowienie (jeden miał asynchron) z pracą filmowca animowanego posługującego się nowoczesnym i drogim oprogramowaniem.

        Słowem, jury miało z pewnością dużą trudność.

        Scenariusz pierwszego filmu Nastazji Usakiewicz i Justyny Slawinski, urodzonych w 2002 roku uczennic polskiej szkoły im. Jana Brzechwy w Milton, zatytułowanego „Syrop”, opierał się na rozwiązywaniu zagadki zaginięcia zapasu syropu klonowego, który pewna dziewczynka wysyłała regularnie koleżance do Polski. Gdy okazuje się, że syrop został skradziony, ta z Polski rusza na pomoc i przylatuje do Kanady. Wspólna praca detektywistyczna daje rezultaty – okazuje się, że syrop kradną kosmici, w związku z tym dziewczynki proszą o pomoc szacownego kombatanta, p. Jana  Gasztolda, który występując w umundurowaniu z odznaczeniami na piersi, poleca polskie dzieci opiece Bożej i daje z szafki różowy proszek. Preparat dodany do syropu wyłożonego na wabia, truje kosmitów, którzy wiją się w mękach.

        Film dał okazję młodym ludziom skosztowania gry aktorskiej. Obraz zawiera przesłanie, że trucizna jest dobra na złodzieja, co w naszych politycznie poprawnych czasach jest dość odważne.

        Drugi film, autorstwa Ani i Kuby Przystupa i ich przyjaciela Krzysztofa Handzlika, który też był zagrany przez młodych aktorów, był o uczuciowym rozdarciu. Widzimy rozterkę młodych serc; kiedy to on jest w Polsce, a ona w Kanadzie. Nostalgiczny spacer nad brzegiem jeziora powoduje, że obydwie strony ważą w myślach, gdzie jest lepiej, czy w Polsce, czy w Kanadzie, przytaczając różne popularne argumenty, ostatecznie jednak następuje happy end, kiedy to on z Polski zjawia się nad brzegiem, gdzie stoi ona z Kanady, i padają sobie w ramiona. W filmie występuje również motyw listu w butelce wrzuconej do wody.

        Wspomniany film animowany nakręcony przez 13-letniego Jonasza Bernego z Mississaugi, ucznia polskiej szkoły sobotniej im. Mikołaja Kopernika, sprawia wrażenie bardzo dojrzałego. „Harcerz” w zabawny sposób opowiada, jak to nielubiący sportu młody człowiek trafia do obozu żeglarskiego szczepu „Bałtyk”. Filmik dobry i naprawdę śmieszny, ale w porównaniu do poprzednich jakby z innej bajki.

{gallery}film1317{/gfallery}

        Podsumowując.

        Fantastycznie! że konsulat zrobił taki projekt; fantastycznie! że polskie dzieci wzięły w nim udział – jak podkreślała współorganizatorka, przewodnicząca Związku Nauczycielstwa Polskiego w Kanadzie Iwona Malinowska inne dzieci  chciały, ale się bały, i dlatego te, które się nie bały, już przez sam fakt uczestnictwa wygrały, więc super, że jednak mamy też i tych odważnych; fantastycznie! że przy okazji dzieci się nauczyły różnych chwytów filmowych, bo nawet jeśli nie pójdą tą ścieżką, no to zamieszczając na YT filmiki o tym, jak wesoło im pies podskakuje, czy też jak kolega śmiesznie spadł z roweru, będą wiedziały, co i jak zrobić, żeby dzieło było zdatne do oglądania.

        Pan Gasztold z małżonką jest przyjacielem szkoły Kopernika i towarzyszy dzieciom we wszystkich przedsięwzięciach od jasełek po różne inne przedstawienia i chwała mu za to, bo chodzi o ciągłość tożsamości i most pokoleniowy.

        Imprezę z gracją prowadziła p. Anna Czyzon – na co dzień piosenkarka – a nagrody ufundował konsulat.

        No i bardzo dobrze.

        Moje trzy grosze?

        – A. dobrze byłoby kontynuować projekt,

        – B. rozszerzyć go o kręcone przez polskie dzieci i umieszczone w YouTubie filmiki na różne polskie tematy, na przykład rodzinnej historii imigracyjnej – i dokonywanie w ten sposób wstępnej selekcji uczestników warsztatów.

        Pierwsze koty za płoty.

        Przewodnicząca Ekran – Toronto Polish Film Festival – Marta Pozniakowska, apelowała do konsulatu o kontynuowanie projektu, czemu wypada przyklasnąć.

        Po ogłoszeniu wyników rozmawialiśmy z laureatem Jonaszem Berny.

        – Skąd pomysł na film?

        – Pomysł się zrodził po moim pierwszym pobycie na obozie na Kaszubach latem 2016 roku.

        – To twój pierwszy film?

        – Drugi film animowany, drugi animowany dokument; w ubiegłym roku zrobiłem jeden film w ramach zajęć szkolnych.

        – Bardziej interesuje cię animacja?

        – Absolutnie, chcę zrobić więcej filmów animowanych. Mam bardzo drogi software do produkcji filmów animowanych, więc muszę go używać.

        – Gratulacje i wszystkiego dobrego!

Dla „Gońca” notował (ak)

Koran w strzępach - gorąca debata w Mississaudze

Mississauga Rząd Ontario usankcjonował specjalny status religijny dla muzułmańskich uczniów szkół publicznych. Stało się to po przyjęciu przez Izbę Gmin uchwały potępiającej islamofobię.

        Peel District School Board pozwala muzułmańskim uczniom na uczestnictwo w piątkowych modlitwach w czasie zajęć szkolnych.

        Część rodziców sprzeciwia się temu i tłumaczy, że na przykład chrześcijanie i Żydzi nie mają prawa do zgromadzeń religijnych. Minister edukacji Mitzie Hunter spotkała się z członkami rady kuratorium regionu Peel i stwierdziła, że jest zaniepokojona tym, co usłyszała. Dodała, że rząd nie będzie tolerował żadnego rodzaju dyskryminacji – czy to rasizmu, czy islamofobii. Pani minister nie przejęła się obawami rodziców i puściła mimo uszu pytanie o to, dlaczego tylko jedna religia ma być uwzględniania w szkołach. Szczególne oburzenie wyrażali rodzice – Hindusi, którzy z rodzinnych Indii pamiętają waśnie na tle religijnym. Podczas debaty w ub. tygodniu oburzeni rodzice podarli Koran. Wywołało to burdę na sali obrad.

        Minister powiedziała, że praktyka jest zgodna z kodeksem praw człowieka i wytycznymi co do uwzględniania przekonań religijnych w szkołach publicznych.

        Jej zdaniem, sprzeciw wobec piątkowych modlitw jest tylko i wyłącznie wynikiem uprzedzeń. „Oczekujemy, że szkoły publiczne będą działać zgodnie z Kartą praw i swobód oraz z ontaryjskim kodeksem praw człowieka, ale zdajemy sobie sprawę, że nienawiść szerzy się nawet w najbardziej zróżnicowanych społecznie częściach Ontario”, powiedziała Hunter.

        Szkolne modlitwy stały się zarzewiem konfliktu, ponieważ lokalni imamowie mogą modlić się z uczniami po arabsku. Kuratorium nie może w stu procentach wykluczyć ryzyka radykalizacji i indoktrynacji.

        W zeszłym tygodniu na YouTube ukazał się film nakręcony w montrealskim meczecie, na którym widać, jak imam nawołuje zgromadzonych: „zabij Żyda, który stoi za tobą”.

        Ze względu na sprawę piątkowych modlitw w szkołach publicznych regionu Peel kuratorium musiało wzmóc ochronę. Jak dotąd w tym roku dodatkowe koszty wyniosły ok. 5000 dol. Na zatrudnienie dodatkowych sześciu strażników i sprowadzenie dwóch policjantów podczas ostatniego posiedzenia rady kuratorium (22 marca) wydano 1300 dol. Normalnie w czasie spotkań rady w HJA Brown Education Centre na miejscu jest jeden strażnik. Dodatkowy strażnik kosztuje 100 dol. Od 10 stycznia na spotkania zawsze przyjeżdża policja. Właśnie 10 stycznia przedstawiono decyzje podjęte w związku z muzułmańskimi modlitwami. Nowe procedury operacyjne obowiązują od września. Publiczność tłumnie przychodzi na spotkania od listopada ubiegłego roku, gdy członkowie społeczności muzułmańskiej zaczęli sprzeciwiać się cenzurowaniu modlitw przygotowywanych przez uczniów.

        Szef rady Tony Pontes stwierdził, że pieniądze oczywiście mogłyby być lepiej wydane, ale należy zapewnić bezpieczeństwo pracownikom i utrzymać porządek publiczny.

MARIHUANA na parapecie?

Toronto W przyszłym miesiącu możemy się spodziewać przedstawienia ustawy legalizującej marihuanę. Proces legalizacji miałby się zakończyć przed 1 lipca 2018 roku. Proponowana ustawa ma ujrzeć światło dzienne za jakieś dwa tygodnie i prawdopodobnie będzie oparta na rekomendacjach sformułowanych przez grupę zadaniową, na czele której stanęła była minister sprawiedliwości w rządzie liberałów, Anne McLellan.

        Rząd federalny będzie więc dbał o ty, by marihuana trafiająca na rynek była bezpieczna i pochodziła od licencjonowanych producentów. Prowincje z kolei będą mogły zdecydować o sposobie dystrybucji i sprzedaży, a także o cenach. Ottawa dopuści sprzedaż osobom po 18 roku życia, prowincje będą mogły jednak podwyższyć próg wiekowy. Jeśli chodzi o samodzielną uprawę konopi, to jedno gospodarstwo domowe będzie uprawnione do hodowania czterech roślin.

        Legalizacja marihuany była jedną z obietnic składanych przez Justina Trudeau podczas kampanii wyborczej. Liberałowie przekonywali, że proces jest konieczny, by narkotyk nie trafiał w ręce dzieci, a kryminaliści nie czerpali zysków z jego sprzedaży.