Polscy turyści, i nie tylko, są dość często zawracani z kanadyjskiej granicy. Zapewne wielu z Państwa obawia się perypetii swoich bliskich i znajomych na kanadyjskiej granicy, dlatego chciałabym przypomnieć, co może pomóc, a co może zaszkodzić polskim turystom, chcącym odwiedzić Kanadę.
Łatwiej jest osobom posiadającym rodzinę w Kanadzie, a zatem proszę podać swoim "gościom" z Polski wszelkie informacje kontaktowe, adres. Spotykałam się z odmową wizy turystycznej – czasowego pobytu, przyznawanej na granicy – tylko dlatego, że podróżujący nie pamiętał adresu czy numeru telefonu swojej rodziny lub przyjaciół w Kanadzie. Od razu wzbudza to podejrzenie, że turysta jest albo w nie najlepszych stosunkach z rodziną, albo zwyczajnie takiej nie posiada. Podanie samego imienia i nazwiska nie jest wystarczające. Można je przecież spisać chociażby ze strony Facebooka, także inne informacje o kanadyjskim rezydencie lub obywatelu... Zalecałabym posiadanie listu gwarancyjnego, ewentualnie znajomi czy rodzina mogą porozmawiać z urzędnikiem imigracyjnym, odbierając odwiedzającego.
Łatwiej jest także turystom posiadającym fundusze na podróż. Jeśli sytuacja finansowa osoby zapraszanej jest dobra, warto wziąć ze sobą zaświadczenia z banków, okazać się na przykład czekami podróżnymi, kartami kredytowymi itp. Osoby zamożne są mile widziane, by wydać fundusze na turystykę w Kanadzie, ponadto turyści ci w oczach urzędników są mniejszym zagrożeniem złamania prawa imigracyjnego – pozostania nielegalnie lub zatrudnienia bez autoryzacji pracy w Kanadzie.

Pomocne jest, jeśli odwiedzający Kanadę wykaże intencje powrotu, czyli posiada bilet powrotny. Nie jest prawdą, że Polacy mogą przebywać na terenie Kanady tylko przez 3 miesiące. Jeśli nie ma żadnych adnotacji urzędowych w paszporcie, jedynie pieczątka z datą wlotu/wjazdu – można pozostać na terenie Kanady przez 6 miesięcy, jest to ustalone prawem. Zalecamy także, by dokładnie zapoznawać się z dokumentami wydanymi na lotnisku. Niekiedy urząd oprócz adnotacji paszportowych wydaje dodatkowy wpinany w paszport dokument.
Zgłosił się do nas ostatnio młody mężczyzna, którego obecnie poszukuje urząd imigracyjny. Na lotnisku urzędniczka wydała mu czasowy pobyt (temporary residence) na okres 6 miesięcy, ale z restrykcją. Turysta miał się obowiązkowo stawić na lotnisku w urzędzie imigracyjnym przed wylotem – dostał do rąk własnych na lotnisku pismo, ale nie zapoznał się dokładnie z jego treścią. Dość rzadko urząd wydaje podobne restrykcje podróżującym, i jeśli w takiej sytuacji osoba nie pojawi się na meldunek przed odlotem, urząd może wystawić list gończy, rozpoczynając akcję porządkową, ewentualny areszt.

Wizy czasowego pobytu, także te z restrykcją, można przedłużyć, a zatem lepiej jest złożyć podanie o przedłużenie odpowiednio wcześniej, by informacja o przedłużeniu statusu wizytującego była odczytana z głównego systemu imigracyjnego, także przez urzędników na lotnisku, którzy anulują obowiązek meldunku przed odlotem. Pozostawanie nielegalnie i niezgłoszenie się na meldunek nie jest najlepszym rozwiązaniem, ponieważ władze imigracyjne mogą zaocznie wydać nakaz aresztu i list gończy.
Jeśli turysta chce opuścić Kanadę wcześniej, przed datą ważności wizy czasowego pobytu w powyżej opisanej sytuacji, powinien poinformować władze imigracyjne na lotnisku, by dokonano odpowiednich urzędowych adnotacji i wpisano datę stawienia się na meldunek. Niedopełnienie formalności może doprowadzić do wielu nieprzyjemnych komplikacji, także do odmowy przekroczenia granicy w czasie następnej podróży.

mgr Izabela Embalo
Licencjonowany doradca prawa
imigracyjnego, licencja 506496
Notariusz-Commissioner of Oath
OSOBY ZAINTERESOWANE IMIGRACJĄ LUB WIZAMI PROSIMY O KONTAKT:
tel. 416 515 2022, Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
www.emigracjakanada.net

Czasami słyszę  określenie "bridge mortgage" albo "bridge financing" – o jakich "mostach" tu mówimy i kiedy mają one zastosowanie?

    "Bridge mortgage" (w wolnym tłumaczeniu kredyt pomostowy) może być przydatny w wielu sytuacjach, ale dwie są najbardziej typowe.
    Pierwsza jest taka: wyobraźmy sobie sytuację, że znajdujemy dom naszych marzeń i chcemy złożyć na niego ofertę, a nie mamy jeszcze sprzedanego naszego obecnego domu, wówczas ten rodzaj krótkoterminowej pożyczki może nam pomóc.
    Druga typowa sytuacja jest taka, że sprzedaliśmy nasz obecny dom i kupiliśmy nowy, ale daty zamknięcia domów się nie zgadzają i przez moment musimy posiadać dwie nieruchomości. To jest właśnie typowy moment, kiedy "bridge mortgage" będzie przydatny.
    Tak na marginesie, to właściwie sugerowałbym zawsze tak ustawiać zamknięcie zmienianych domów, by dom, który kupujemy, był przejmowany 1 – 2 tygodnie wcześniej niż dom, który sprzedajemy. Takie rozwiązanie zapewnia nam bezstresową przeprowadzkę oraz czas na pomalowanie i uporządkowanie nowego domu.

    Istnieją dwa podstawowe rodzaje kredytów pomostowych:
    1. Kredyt pomostowy, który spłaca istniejący kredyt hipoteczny i daje pieniądze kredytobiorcy, zaliczkę (down payment) na zakup nowego domu. Zwykle w tego typu układzie kredytobiorca nie jest zobowiązany do płatności miesięcznych. Kiedy pierwszy dom zostanie sprzedany i nastąpi zamknięcie transakcji, kredytobiorca spłaca kredyt pomostowy wraz z naliczonymi odsetkami. Dzięki tej opcji kredytobiorca ma tylko jedną miesięczną opłatę za kredyt hipoteczny, czyli płatności za kredyt hipoteczny na nowym domu. Sytuacja taka zwykle może trwać do 6 miesięcy. Jeśli będzie to miało miejsce dłużej, instytucja finansowa może zażądać spłacenia nagromadzonego oprocentowania. Ważne jest też to, że zanim banki udzielą takiego kredytu (prześlą pieniądze do prawnika), chcą widzieć wiążące umowy kupna i sprzedaży obu domów.

    2. Kredyt pomostowy, który "pożycza" na zaliczkę (down payment) pod zastaw kapitału zgromadzonego w pierwszym domu. Tak jak w przypadku pierwszego rodzaju kredytu, kredytobiorcy zwykle nie mają miesięcznych płatności za sam kredyt pomostowy. Po prostu spłacą go wraz z odsetkami, gdy dom zostanie sprzedany. W przeciwieństwie do pierwszego scenariusza jednak w tego typu kredycie pomostowym kredytobiorca musi jeszcze opłacać płatności miesięczne za swój pierwszy dom, na którym ma kredyt hipoteczny, a także miesięczne płatności za kredyt hipoteczny na drugim domu. Ten rodzaj kredytu pomostowego nie jest dla osób o słabych nerwach lub finansowych problemach.
    Jak w przypadku większości kredytów specjalnych, warunki kredytów pomostowych mogą się znacznie różnić pomiędzy bankami. Kredytobiorcy muszą się upewnić, że w pełni rozumieją zasady pożyczek, które biorą pod uwagę. Najlepsze oferty kredytów pomostowych zazwyczaj pochodzą od kredytodawcy, który zapewnia zarówno kredyt pomostowy, jak i pożyczkę hipoteczną na zakup drugiego domu.
    Stawki oprocentowania kredytu pomostowego są wyższe niż zwykłe oprocentowanie kredytów hipotecznych. Oprocentowanie pożyczek pomostowych można różnić się aż o dwa punkty procentowe więcej niż konwencjonalne oprocentowanie kredytów hipotecznych.
    Kredyty pomostowe mogą mieć znaczne opłaty i koszty związane z ich zamknięciem, czyniąc je kosztownym przedsięwzięciem. Opłaty i koszty różnią się pomiędzy bankami. Zwykle sam koszt manipulacyjny wynosi od 250 do 500 dolarów. Samo oprocentowanie liczone jest "day by day basis".
    Czas trwania kredytu pomostowego (czasu, do kiedy musi być spłacony) może się znacznie różnić pomiędzy bankami. Typowy okres dla kredytu pomostowego wynosi maksimum jeden rok, ale pożyczkodawcy oferują kredyty pomostowe z warunkami nawet do 36 miesięcy.
    Alternatywą dla kredytu pomostowego może być skorzystanie z "Home Equity Line of Credit" (HELOC) – jeśli ją posiadamy.
    Korzystanie z HELOC w miejsce kredytu pomostowego ma pewne zalety. Większość kredytodawców nie nalicza za to żadnych dodatkowych kosztów. Ponadto w HELOC oprocentowanie może być niższe od oferowanych kredytów pomostowych w bankach.
    Kiedy skorzystamy z HELOC jako sposobu uzyskania środków na "down payment", ważne jest, aby zrozumieć, że jako kredytobiorcy mamy trzy równoległe płatności:
    1. hipotekę na pierwszym domu (kapitał i odsetki),
    2. HELOC z miesięcznymi płatnościami (tylko odsetki),
    3. hipotekę na drugim domu (kapitał i odsetki).
    Jak widać, istnieje kilka opcji, które umożliwiają przez krótki okres posiadanie dwóch domów. Każda z nich, niestety, wymaga dodatkowych opłat i czasami nie jest to tanie, ale z drugiej strony, jest to często jedyna metoda, by kupić dom naszych marzeń lub sfinansować kupno w sytuacji, kiedy daty przejęcia i opuszczenia domu się nie zgadzają.

    Zupełnie inny temat. Wczoraj media podały, że sprzedaż nieruchomości w obrębie GTA w sierpniu spadła w stosunku do ubiegłego roku o 12,90 proc., a w skali Kanady spadła o 8,9 proc. Jak byś to skomentował?

    Warto oczywiście dodać, że według tych samych statystyk, średnia cena, porównując ten sam miesiąc, w obrębie GTA wzrosła o 6,5 proc.
    Wyjaśnienie jest bardzo proste. Oczywiście należy pamiętać, że mieliśmy wyjątkowo upalny miesiąc. Wiele osób zamiast myśleć o zmianie domu, wybierało wyjazdy na północ lub w inne miejsca (wakacje). Ale to był tylko jeden składnik.
    Prawdziwy powód to to, że ceny wywoławcze za domy wystawiane na sprzedaż w wielu przypadkach nie mają nic wspólnego z ich wartością. Domy często byle jakie i brudne są wystawiane za sumy, które odstraszają przeciętnego nabywcę. Rynek był zwykle napędzany przez kupujących po raz pierwszy i to oni nakręcali statystyki, jeśli chodzi o liczbę sprzedanych jednostek. Dziś, kiedy ceny są takie, jakie są, jest zdecydowanie mniej osób, które stać na zakup pierwszego domu.
    Domów sprzedaje się mniej, za to są one znacznie droższe. Jest to trochę niebezpieczny trend, bo eliminuje on chcących kupić pierwszy dom. Z drugiej strony, zaowocuje to tym, że ceny zaczną się stabilizować i być może będą bardziej rozsądne niż obecnie.

Konwencjonalna mądrość finansowa każe – przede wszystkim – zastanowić się nad kupnem własnego domu, jako drogi do poprawy rodzinnych finansów. Pomijając już takie aspekty sprawy, jak spokój, iż zawsze jest gdzie się schronić, na rzecz kupna przemawia wiele innych argumentów, łącznie z poczuciem bezpieczeństwa, bowiem na stare lata własny dom (spłacony) to podobno najlepsze zabezpieczenie finansowe. No i przekonanie, iż jesteśmy na swoim i spłacamy swoją pożyczkę hipoteczną, zamiast pomagać właścicielowi budynku w spłaceniu jego pożyczki na jego korzyść.
Jak do wielu konwencjonalnych finansowych mądrości, także i do tejże należy podchodzić ostrożnie i dobrze wszystko policzyć. Wbrew bowiem pozorom, może okazać się, że kupno własnego domu wcale nie jest najlepszym, najkorzystniejszym rozwiązaniem.

Kupno własnego domu jest zawsze związane z poczuciem bezpieczeństwa. Niemal zawsze jednak jest to wydatek, którego lepiej byłoby nie ponosić. Nawet w tak niepewnej jak obecnie sytuacji na rynku papierów wartościowych. Weźmy bowiem do ręki kalkulator i policzmy.
Najpoważniejszy wydatek przy kupnie nieruchomości to opłacenie "land transfer tax". W rejonie Toronto sięga on obecnie prawie 4 proc. ceny zakupu. Innymi słowy – jest to mniej więcej tyle, ile trzeba byłoby zapłacić za wynajem podobnego budynku przez cały rok.
Dalej – prowizja agenta. Zazwyczaj około 5 proc. Jeśli do tego doliczyć koszty przeprowadzki i opłaty prawne, wychodzi na to, że coś około 10 proc. ceny zakupu domu to koszty, których można uniknąć, wynajmując identyczną posiadłość. Co więcej, są to wszystko koszty płacone w gotówce, jaka zostaje nam po opłaceniu podatków.

Spójrzmy na kalkulację z przeciwnej strony. Załóżmy, że kupujemy dom o wysokiej cenie 800 tysięcy dolarów, bo na takich najlepiej się zarabia. Nawet jeśli w pięć lat później sprzedamy go za 950 tysięcy, po uwzględnieniu wspomnianych powyżej kosztów pozostanie nam w ręku zarobek w wysokości około 80 tysięcy dolarów. Na zainwestowanych pieniądzach zarobiliśmy coś około półtora procent. Może lepiej byłoby je wpłacić do banku, kupując rządowe obligacje? Bo na pewno (chociaż jest tu jakieś ryzyko) lepiej byłoby zainwestować tę sumę w najbardziej bezpieczne nawet fundusze powiernicze. Mało który osiągnął przez pięć lat zarobek zaledwie półtora procent.

Jeżeli ta podstawowa kalkulacja nie przekonuje państwa – proszę jeszcze rozważyć kwestię tzw. kosztów okolicznościowych. Zamiast zainwestować pieniądze na rynku finansowym, włożyliśmy je w dom. Teraz trzeba płacić podatek od nieruchomości, oprocentowanie pożyczki hipotecznej, ponosić koszty utrzymania budynku (zależnie od jego wieku mogą być niekiedy całkiem pokaźne) i całą serię drobnych kosztów incydentalnych. Jeżeli – oczywiście – oprzemy się pokusie poważniejszego remontu i związanych z nim wydatków.
Cała powyższa kalkulacja oparta jest na bardzo ogólnych danych. Jeżeli ktoś chce przeanalizować swoją własną sytuację nieco dokładniej, sieć Internetu daje wiele ciekawych możliwości. Jedną z nich jest prosty, ale bardzo skuteczny kalkulator przygotowany przez CanadaMortgage.com. Inny oferuje bank RBC. Jeszcze inny – Google czy Yahoo.

Najpierw policz, a potem podejmuj decyzję. Konwencjonalna mądrość nie zawsze jest przejawem największej mądrości.

Jak dotychczas każdy człowiek rodzi się z łona matki. Może w przyszłości zastąpione ono zostanie urządzeniem technicznym, ale jak dotychczas, aby dziecko przyszło na świat, musi przeciętnie dziewięć miesięcy rozwijać się w organizmie kobiety. Nastąpił postęp w sprawie leczenia bezpłodności czy metod sztucznych zapłodnień, a nawet, już zapłodnione jajo kobiety jest umieszczane w łonie zastępczych kobiet, gdzie dalej się rozwija. Pozostańmy jednak przy najbardziej naturalnym stosunku matki do swoich dzieci.
Zdecydowana większość matek wykazuje cechy naturalne w działaniu dla dobra swoich dzieci. Wiele z nich potrafi nawet poświęcić własne szczęście, aby zapewnić lepszy rozwój dla własnych dzieci. Wiemy to choćby na przykładzie imigrantów, gdzie często właśnie los dzieci był głównym powodem opuszczenia rodzinnego kraju, w którym matki miały lepsze warunki pracy i rozwoju niż, szczególnie w pierwszym okresie, w nowym kraju, do którego zabrały swoje dzieci.

Maria urodziła się jako jedna z pięciorga córek i dwojga chłopców, w średnio zamożnej rodzinie kolumbijskiej. Rodzice jej prowadzili małą restauracyjkę przy jednej z bardziej atrakcyjnych ulic Bogoty. Kiedy dzieci dorastały, pomagały im, nie zaniedbując przy tym obowiązków szkolnych. Maria była najmłodszą córką, a więc najdłużej pozostała przy rodzicach, kiedy starsze siostry i bracia wyfrunęli już w świat: zawarli związki małżeńskie, uzyskali prace w swoich zawodach, doczekali się dzieci. Najpierw wszyscy mieszkali w Bogocie, ale po latach niektórzy z nich przenieśli się w dalsze strony, a nawet za granicę.
Rodzice, będący już w wieku emerytalnym, w coraz większym stopniu zdawali się na Marię w prowadzeniu biznesu. Któregoś wieczora na kolację do tej restauracji przybył Pedro, świeżo upieczony adwokat. Kręcąca się po lokalu Maria wpadła mu od razu w oko. Tak się zaczął ich romans, który zakończył się ślubem i hucznym weselem.

Po tym rodzice sprzedali biznes. Tym bardziej, że Pedro życzył sobie, aby młoda, atrakcyjna żona była ciągle w jego pobliżu. Zarabiał wystarczająco, aby zapewnić im byt. Po dwóch latach od zawarcia związku małżeńskiego urodził się syn Juan, a dwa lata później córeczka Angelika. Tak więc rodzina była w komplecie. Przez dalsze lata Maria była wyłączną opiekunką dla swoich dzieci, choć dwa razy w tygodniu przychodziła dziewczyna do pomocy, jak również, kiedy państwo wychodzili, spędzała wieczory w ich domu, opiekując się dziećmi.
Kiedy jednak Angelika poszła do szkoły, Maria uznała, że powinna skończyć z pozycją "kury domowej". Skłoniła męża do zgody, aby otworzyli wspólnie restaurację. I tak się stało. Miała trochę doświadczenia, korzystała z porad doświadczonych rodziców, choć jej restauracja była na wyższym poziomie niż ich dawna. Mąż zapewnił finansowanie wszystkiego i to był jego wkład, a ona wszystko organizowała i kierowała całością. Sielanki ciąg dalszy trwał.

Aż najpierw cienkim strumyczkiem, a później coraz wyraźniej zaczęły docierać do Marii sygnały, że jest przez męża zdradzana. Był popularnym adwokatem i przystojnym mężczyzną. Którejś nocy wrócił do domu podpity, z wyraźnym zapachem kobiecych perfum. Kiedy Maria zapytała, gdzie tak długo był, to oświadczył, że u kolejnej kochanki. Doszło do karczemnej awantury. Na drugi dzień Maria przeprowadziła się z dziećmi do swoich rodziców. Kilka dni trwały ciche dni. Potem mąż Marii przyszedł do niej do pracy do ich wspólnej restauracji. Oświadczył jej, że chce się z nią rozwieść. Spytał, co zamierza zrobić z restauracją, bo on chce się z tego interesu wycofać. Postanowili, że ją sprzedadzą, a uzyskana kwota będzie stanowiła (w połowie) alimenty Pedra na dzieci. Tak też się stało.
Starsza siostra Marii przed kilkoma laty przeniosła się wraz z rodziną do Kanady, gdzie cała rodzina uzyskała statut stałych rezydentów. Trudno powiedzieć, jakich argumentów użyli, być może fakt, że Kolumbia była postrzegana jako kraj bezprawia, rządzących gangów narkotykowych, wystarczało.

Kiedy Maria zadzwoniła do siostry i poinformowała ją, co zaszło, ta zaproponowała jej pomoc w osiedleniu się w Kanadzie. Po kilku tygodniach Maria wraz z dziećmi już była u niej. Siostra zaangażowała agenta imigracyjnego, który złożył do władz imigracyjnych odpowiednie dokumenty i wnioski. Maria dostała pozwolenie na pracę. Nie znała prawie angielskiego. Siostra załatwiła jej pracę kelnerki na bankietach. Właścicielem lokalu był Kolumbijczyk. Dzieci poszły do szkoły. Po jakimś czasie, za zgodą właściciela, Maria zaczęła zabierać dzieci ze sobą do pracy. Nie chodziło tylko o pieniądze, bo Maria je miała po sprzedaży restauracji, ale o włączanie dzieci do życia kanadyjskiego i praktyczną naukę języka angielskiego. Po pół roku Maria, która mieszkała najpierw u siostry, przeniosła się z dziećmi do samodzielnego dwusypialniowego mieszkania. Po dalszych sześciu miesiącach siostra wraz z rodziną przeniosła się do Alberty, bo mąż siostry dostał tam bardzo dobrą pracę. Tak więc Maria musiała od tego czasu radzić sobie sama.

Bardzo pomocne były dzieci, które w mig poznały język angielski. Uczyły się dobrze. Problemem był status rodziny w Kanadzie. Po roku Maria dostała pismo z urzędu imigracyjnego oddalające jej wniosek o uzyskanie wraz z dziećmi statusu stałych rezydentów Kanady. Wprawdzie agent imigracyjny zwykłe zdrady małżeńskie Pedra nazwał znęcaniem się psychicznym i napomknął o znęcaniu fizycznym (choć dowodów na to nie było), jednak to nie wystarczyło. Odwołanie nic nie dało, zapadła decyzja odmowna. Maria miała dość.
Chciała, jak dobra matka, wybrać swoim dzieciom jak najlepsze miejsce do życia. Zazdrościła siostrze i każdemu przechodniowi, że może żyć w kraju spokojnym, bezpiecznym, gdzie sama się wyciszyła, a dzieci były z dala od problemów między rodzicami. Tutaj miały matkę, która je bezgranicznie kochała i godziła się poświęcić swoje nadzieje na szczęście, dla ich dobra. Była bardzo ładną kobietą, szczupłą szatynką. Typową Kreolką hiszpańskiego pochodzenia. Dzieci były wyższe od niej. Syn zachował jaśniejszą karnację, ale córka, mimo podobieństwa na twarzy do matki, była pulchna i miała odrobinę cech indiańskich, po którymś z przodków ojca.
Maria radziła się rodziców, co robić. Tęsknili oni za nią i wnukami. Z nimi byli najbliżej, kiedy mieszkali w Bogocie. Mieli obszerny dom i zapewniali, że miejsca tam dla wszystkich wystarczy. Maria też skontaktowała się z byłym mężem, bo już byli po rozwodzie. Oświadczył, że będzie łożył na utrzymanie dzieci. Syn bowiem, po ukończeniu w Kanadzie szkoły średniej, chciał studiować prawo. Córka miała jeszcze dwa lata nauki w szkole średniej.

Maria, mając za sobą doświadczenie zawodowe ze swojego rodzinnego kraju i podpatrując branżę restauracyjno-bankietową w Kanadzie, wiedziała, że nie zginie. Część pieniędzy ze sprzedaży restauracji jeszcze miała w banku. Mogła też liczyć na pożyczkę w tym banku, jako długoletnia dobra klientka. Pożyczkę oferowała też siostra, której dobrze się wiodło w Calgary.
Na koniec Maria z dziećmi przeżyła ciekawą historię. Kupiła bilety powrotne ze swojego miejsca zamieszkania do Toronto i dalej do Bogoty. Między lądowaniem z rana w Toronto a odlotem do Kolumbii była tylko godzina. Samolot spóźnił się do Toronto. Ten do Bogoty już odleciał. Co robić? Maria poszła z dziećmi do pracownicy Air Kanada i oświadczyła, że przecież nie z jej winy nie mogła polecieć dalej i teraz musi spędzić dwa dni w Toronto. Skierowano ją do hotelu, gdzie miała z dziećmi zapewnione za darmo dwa noclegi i całodzienne wyżywienie. Wykorzystali oni te dwa dni na zwiedzenie Toronto. Była piękna pogoda, więc spędzili całe dwa dni, przemierzając to największe kanadyjskie miasto wzdłuż i wszerz.
Maria nie uznała za stracony okres półtora roku, przez który zamieszkiwała w Ontario. Wiedziała, że dzieci na tym dużo skorzystały. Zobaczyły lepszy świat. Z tym ładunkiem doświadczeń, nawet po powrocie do niezupełnie uporządkowanego swojego rodzinnego kraju, miały łatwiejszą możliwość wyboru, w którym kierunku podążać.

Aleksander Łoś
Toronto