Jeszcze dziesięć lat temu coś takiego jak scion iQ miałoby marne szanse zaistnienia na kanadyjskim rynku, dzisiaj czasy się zmieniły i wyrosło nam nowe pokolenie konsumentów, pokolenie tabletowe. Do niego kierowany jest oferowany za 17 tys. scion iQ, auto, które skrótowo można opisać – cool.

Coś o kształtach smarta, ale jednak bardziej praktyczne, bo oferujące trzy miejsca dla kolegów lub koleżanek, a nie jedno. Jak zapewnia Cyril Dimitrios, dyrektor kanadyjskiej gałęzi Sciona – firmy, której "matkuje" Toyota – nowy model 2013 oferuje ulepszony system nagłaśniający i bardziej komfortowy fotel kierowcy, a także wiele możliwości spersonalizowania wyposażenia. Maleńki scion to szczyt myśli ludzkiej w zakresie optymalizacji wykorzystania przestrzeni, który śmiało może konkurować z kabiną promu kosmicznego.

Do standardowego wyposażenia należy klimatyzacja, automatyczne opuszczanie szyb i pilot do otwierania zamka. Osoby obawiające się małych rozmiarów samochodu ze względów bezpieczeństwa zadowoli fakt wyposażenia maleństwa w 11 poduszek powietrznych, które w chwili wypadku czynią ze sciona coś na kształt marsjańskiego lądownika marki Rover. – Oczywiście żartuję.

Wózek wyposażony jest w 16-calowe felgi i 1,3-litrowy czterocylindrowy superoszczędny silnik produkujący 94 KM mocy. Przeciętne zużycie paliwa w jeździe mieszanej to 5,1 litra, czyli mniej więcej tyle, ile porządny motocykl.

Nie trzeba dodawać, że jakość wykonania jest rodem z Toyoty.

Malkontenci narzekają na:

• twarde siedzenia z tyłu,

• tanie odczucia wykończenia kabiny pasażerskiej,

• dość głośną jazdę.

Cóż, wszystko to kwestia przyzwyczajenia, na trasie z Toronto do Montrealu z pewnością scion iQ nie przypomina komfortowego buicka czy caddy, ale nie tylko, że daje się wytrzymać w kabinie, to jeszcze silnik pozwala na całkiem dynamiczną jazdę. Coś, co ma trzy metry długości i prawie 100 koni mechanicznych, "rwie jak wiatr". Automatyczna bezstopniowa skrzynia biegów uniemożliwia zabawę obrotami. A szkoda, bo poza Ameryką samochód jest jednak do kupienia z 5- lub 6-biegową przekładnią. Standardowe wyposażenie to również kontrola stabilizacji i przyczepności.

Producent obiecuje na highwayu 4,7 litra na sto i może gdybyśmy starali się jechać z obrazem ubywającego paliwa w głowie, udałoby się nam takie osiągi uzyskać, zwłaszcza z Toronto do Montrealu, bo jak wiadomo, wiatry mamy raczej zachodnie, a gdy wieje w plecy, od razu lepiej się jedzie.

Samochód sprzedawany jest z myślą o nowych pokoleniach, stąd możliwość podłączenia usb.

Jeśli jedziemy w cztery osoby, to raczej z bagażem podręcznym – bagażnik liczy 99 litrów, ale po złożeniu tylnego siedzenia uzyskujemy bardziej wymiarowe 473 litry.

Słowem, jeśli ktoś chce samochodu na miarę nowych czasów scion iQ to jego auto, jeśli jednak jesteśmy ludźmi raczej starej daty – możemy z dużą przyjemnością popatrzeć na ten samochodzik z zewnątrz, gdy stanie obok nas na ulicy...

O czym zapewnia wasz
Sobiesław.

•••

Przy okazji nieco na temat niemieckiego supersilnika Volkswagena, który bezszelestnie i niezauważalnie odłącza niepotrzebne cylindry. Golf z takim cudem dostępny jest w Europie od 2012 roku Jak to działa?

Na początku 2012 roku najnowsza technologia Volkswagena – odłączanie cylindrów – zadebiutowała w nowym silniku 1.4 TSI. Jest to kolejny krok w kierunku zmniejszenia zużycia paliwa przez samochody marki Volkswagen.

Volkswagen jako pierwszy producent zastosował odłączanie cylindrów w seryjnie produkowanym czterocylindrowym silniku.

Ten nowoczesny system umożliwia znaczną redukcję zużycia paliwa, wyłączając chwilowo dwa z czterech cylindrów podczas ich pracy z niewielkim lub średnim obciążeniem.

Odłączenie cylindrów pozwala na obniżenie zużycia paliwa przez jednostkę 1.4 TSI w cyklu mieszanym o 0,4 l na 100 km.

Przez współpracę z funkcją Start-Stop, wyłączającą pracę silnika na biegu jałowym, oszczędność paliwa wyniesie ok. 0,6 l na 100 km.

Ta nowoczesna technologia przynosi największe efekty podczas jazdy ze stałą i umiarkowaną prędkością, np. przy 50 km/h na trzecim lub czwartym biegu oszczędność paliwa wynosi prawie litr na 100 km.

Przy 70 km/h na piątym biegu zużycie paliwa jest niższe o 0,7 l/100 km.

Nowy oszczędny silnik TSI będzie z łatwością spełniał wymagania przyszłej normy emisji spalin Euro6. Przy jego efektywności nie ograniczono wysokiego komfortu jazdy, doskonale wyważony silnik 1.4 TSI podczas pracy tylko z dwoma cylindrami jest nie tylko cichy, ale również pozbawiony wibracji.

Automatyczne odłączanie cylindrów występuje, gdy zakres prędkości obrotowej wału korbowego 1.4 TSI wynosi od 1400 do 4000 obr./min, a realizowany moment obrotowy zawiera się pomiędzy 25 a 75 Nm. W europejskim cyklu zużycia paliwa, taka sytuacja występuje prawie w 70 proc. standardowej eksploatacji samochodu. Jeżeli tylko kierowca silniej wciśnie pedał gazu, to niezauważalnie dla niego włączą się ponownie do pracy odłączone dotychczas cylindry 2 i 3. System sterowania pracą silnika uczy się charakterystycznego sposobu jazdy kierowcy. W przypadku sportowego stylu jazdy system rozpoznaje znaczne nieregularności będące odstępstwem od przyjętego wzorca i dlatego dezaktywuje funkcję odłączania cylindrów.

Pogoda nareszcie nas trochę zaczęła rozpieszczać i robi się głupio w trąbie, gdy zamiast korzystać z pięknego dnia, musimy zatłoczonymi ulicami dopychać się do pracy. 

Nie wszystko jednak stracone, ponieważ nawet najgorszą kluchę można jakoś sensownie doprawić, dlatego dzisiaj porozmawiamy o tym, czym dobrze jest dojeżdżać do biura, zakładu czy klienta. Nasze dojazdy mogą się stać swego rodzaju mikrowakacjami, zaś samochód dawać chwilę jakże potrzebnego wytchnienia.

Przede wszystkim przyjmijmy do wiadomości, że nie żyjemy jeszcze w czasach teleportacji i fakt czasowości przemieszczania się trzeba przyjąć za coś oczywistego i normalnego; rzecz, z którą musimy się pogodzić i sensownie otorbić. Jeśli ten czas będzie miły, to nie będzie nam go tak bardzo szkoda.
Zacznijmy od organizacji – dobra muzyka, książka głośno mówiona czy słuchowisko oraz dobra trasa – popatrzmy sobie na ulice, którymi dojeżdżamy, w Google'u Earth, zastanówmy się, czy nie powinniśmy może nadłożyć drogi i zamiast zapchaną autostradą jechać sobie boczkiem, boczkiem, ale w miłych okolicznościach przyrody.

Na przykład, zamiast QEW do Oakville przejedźmy się po Lakeshore nad jeziorem; wolniej i przyjemniej wśród starych drzew i eleganckich domów. Musimy po prostu odejść nieco od ustalonego schematu, zerknąć, jakie mamy możliwości, i przede wszystkim nie denerwować się – nie ma po co się spieszyć i tak wszyscy zdążymy umrzeć, a więc spoko.

Być może powinniśmy sobie sprawić motocykl, może elektryczny rower, by nasza trasa latem stała się jeszcze bardziej urozmaicona. Jeśli jednak zostaniemy przy samochodach, to oczywiście zalety ma tutaj odkrywany dach. Z drugiej strony, proszę uważać, bo stanie kabrioletem w korku na 401 to średnia przyjemność.

Jeśli auto odkrywane, to może jakiś classic. Pamiętają Państwo "Absolwenta" z Dustinem Hoffmanem? To, co tam grało, być może nie zbyt praktyczne, alfa romeo spider, wymagałby od nas więcej zachodu niż prosty i wciąż do nabycia w dobrym stanie, a bardzo podobny roadster MGB z lat 70. Ma on co prawda ten mankament, że jest dwumiejscowy, ale auto daje dużą przyjemność – tak akustyczną, jak kręcenia kierownicą i operowania pedałami. Oczywiście, nie oczekujmy tutaj automatycznej skrzyni biegów. Krótka peregrynacja w kijiji wyrzuciła mi trzy wozy rocznik 71 do 77 w cenie od 6500 do 10 000 dol. Za 10 tys. dostaniemy auto z odbudowanym silnikiem; za 8,5 tys. – kompletnie odbudowane 5 lat temu.

Oczywiście wśród starych aut można przebierać, jeśli ktoś lubi starą Europę, całkiem niezła propozycja to vw beetle – te składano w Meksyku jeszcze całkiem niedawno. Garbus nie stanowi nawet namiastki porsche, ale dla Volku do jeżdżenia po ontaryjskich drogach, gdzie 100 km/h jest najwyższą dopuszczalną prędkością, są w sam raz. Tu też do nabycia za 10 tys. dol. Garbus to praktyczny, bo 4-miejscowy kabriolet. Zresztą nawet zwykły beetle – powiedzmy – z odsuwanym dachem to miłe auto na lato. Przygodą stanie się każdy dojazd do pracy.

Tak więc jeśli tylko mamy po drodze "do roboty" kawałki nadające się na spacerową jazdę – jak choćby Mississauga Rd. – to naprawdę za niewielkie pieniądze możemy mieć sporo przyjemności, i to nie tylko przy dojazdach do pracy.

Taki MGB to samochód zdolny zaspokoić niejednego smakosza, z napędem na tylną oś i od czasu do czasu nawet sześciocylindrowym silnikiem.
Ot taka mała torpeda, łatwo się zabić, a zatem zmusza nas do myślenia o sprawach ostatecznych.

Tyle fanaberii, teraz na poważnie – samochody rocznik 2013 uznane za najlepsze na dojazdy – z różnych powodów i bez oglądania się na grubość portfela. Oczywiście, dojazd dojazdowi nierówny i inne są potrzeby, gdy wskakujemy na 15 minut i jesteśmy na miejscu, a inne gdy liczy się spalanie, bo mamy do pokonania w obie strony 200 km. Oczywiście wszelkie porównania nie mają tu sensu, no bo trudno o wspólną kategorię, na czele listy może być na przykład toyota prius robiąca na jednym baku 1100 km czy golf gti – nie dość, że oszczędny, to jeszcze komfortowy i przyjazny kierowcy.

Jeśli pieniądze nie grają roli, poradzić można audi A6 – superkomfortowe obszerne i dopracowane technicznie pod każdym względem, cudowne w prowadzeniu; jeśli jeszcze znajdziemy osoby chętne do dzielenia się kosztami za wspólne dojazdy – czegóż więcej chcieć od życia?

Mówiliśmy starych kabrioletach, a z nowych z pewnością dużo przyjemności da nam mazda miata mx-5, samochód praktyczny, niezbyt drogi i niezbyt kosztowny w eksploatacji.

Jeśli na dodatek postanowimy ją nieco wypróbować przez weekend, to okaże się, że jest to perfekcyjnie wyważony wózek, z dynamicznym silnikiem i dobrą skrzynią biegów.

Z pewnością też na naszej liście powinny się znaleźć łatwe do parkowania i wciskania się "gokarty" w rodzaju fiata 500 zwłaszcza abarth, za którego niestety będziemy musieli nieco przepłacić, czy mini – doskonałe prowadzenie, a do tego oszczędne silniki sprawiają, że nie będzie się nam chciało z nich wychodzić nawet przed domem po powrocie.

Pozostając przy wózkach wielkomiejskich, pozwolę sobie pominąć smarta – dlaczego, o tym innym razem – a zaproponować całkiem nieźle wyglądającego sciona iQ, który w jeździe mieszanej miejsko-wiejskiej narazi nas na opłacenie zaledwie 6,36 litra na sto kilometrów. Co ciekawe, w środku auto nie sprawia wrażenia ciasnego.

Mówiliśmy o golfie GTI, ale dla oszczędnych jeszcze lepszy byłby diesel tdi golf lub jetta, samochody, które biorąc pod uwagę wartość odsprzedażną, są naprawdę tanie i ekonomiczne w użyciu. Mamy więc do koloru do wyboru, ale proszę pamiętać – nie o markę tu chodzi, lecz o to by idąc do dilera wybierali Państwo coś, co się podoba, w czym dobrze się czujemy, co nas oblecze jak poszewka kołdrę.

I nie przeglądajmy się tym samochodem w oczach sąsiada - tu chodzi o nas i o nasze kilka lat w nim spędzone. Ma być przyjemny, i leżeć nam w rę-ku. A to jak może wyglądać około 9.00 rano 6-kilometrowa trasa "opłotkami" do pracy w Mississaudze, proszę sobie obejrzeć na youtube.

O czym zapewnia Wasz Sobiesław

Dla tych, którzy jednak nie wygrali mercedesa w ostatnim losowaniu u Maćka Czaplińskiego, mam dzisiaj propozycję "krajową" – auto całkiem rozsądnie wycenione i nowoczesne, a na dodatek niedostępne na rynku amerykańskim.

Chevrolet trax, bo o nim tu mowa, od 2013 roku dostępny jest na tym kontynencie, ale tylko w Kanadzie i w Meksyku. Coś, co można zakwalifikować jako mały SUV lub crossover, ustawione jest do konkurencji zderzak w zderzak z takimi tuzami, jak hyundai tucson i nissan juke.

Zdaniem specjalistów od marketingu GM, kanadyjski rynek motoryzacyjny zasadniczo różni się od amerykańskiego i jest w nim miejsce na auto mierzone w segment konsumpcyjny pt. młoda kobieta (w wieku do 35 lat) – czynna zawodowo i technicznie rozgarnięta.

Aby przyciągnąć młodzież, trax ma nowoczesny system komunikacyjny MyLink pozwalający przy pomocy Bluetooth podłączyć smartfone'a, korzystać z wyjść USB, radia internetowego czy nowego oprogramowania nawigacyjnego BringGo na smartfony - które po prostu możemy sobie ściągnąć za jedyne 50 dol. i władować do pamięci stałej. Co ciekawe, odtwarzacz płyt CD znajduje się wyłącznie w jednym "środkowym" modelu – 1 LT.
GM jest przekonany, że odtwarzacze CD odchodzą do lamusa, a z pewnością nie używają ich już przyzwyczajeni do plików MP3, iTunes i muzyki z cloud młodzi ludzie.

Co najbardziej ponętne to fakt, że trax mimo niskiej ceny i niezbyt mocarnego silnika napędzać może cztery koła, co – jak wielu z nas zdołało się przekonać, przydaje się nie tylko zimą na śniegu. Tak więc pod maską tego sprawiającego dobre wrażenie wyglądem samochodu znajduje się malutki 1,4-litrowy turbodoładowany silnik czterocylindrowy z chevroleta sonica, który daje nam maksymalnie 138 KM mocy.

Cena wyjściowa w Kanadzie to 18 495 dol., jednak jeśli dodamy automatyczną przekładnię i klimatyzację plus kilka luksusowych gadżetów, rośnie do 27 450 dol. (LTZ), ale dostajemy za te pieniądze bardzo dużo samochodu. Warto dodać, że mechanicznie buick encore dzieli z naszym chevy całą mechanikę.

Napęd na cztery koła jest inteligentny, działa kiedy potrzeba – nawet przy wstecznym oraz przy ruszaniu trax zawsze rusza z kopyta na wszystkie koła.
Mimo niewielkich rozmiarów auto jest przestronne w środku, a przestrzeń została bardzo ergonomicznie wykorzystana. Jeśli potrzebujemy jej w wypadkach nagłych, można złożyć w pół przednie siedzenie.

Małe rozmiary kierownicy sprawiają, że trax prowadzi się niczym sportowy samochód i niewielkimi ruchami możemy szybko zmieniać pas.
Co powiedziawszy, nie można zapominać, że trax to nie jest bmw czy turbodoładowany golf i 1,4-litrowy silnik został zaprojektowany przede wszystkim z myślą o oszczędnej jeździe. Na autostradzie mocno go słychać, zwłaszcza gdy zmuszeni jesteśmy do nagłego przyspieszania.

To właśnie silnik sprawia, że gdy myślimy o czymś do holowania, to raczej powinien to być w tym segmencie hyundai tucson.

Jak wspomniałem, dobrą stroną jest zużycie paliwa – 7,8 l w jeździe miejskiej i 5,7 na autostradzie, co jak na SUV-a robi wrażenie. Osiągi te nieco się pogarszają przy wersji z napędem na cztery koła. Silnik być może nie uciągnie jachtu na kółkach, ale całkiem zbornie napędza traxa pod każde wzniesienie, do tego różne ułożenia automatycznej skrzyni biegów zapewniają możliwość hamowania silnikiem w trudnych warunkach zimowych –zapewnia to możliwość dobrania biegu.

Tak więc mamy auto, które daje dużo za mało pieniędzy i jedyny problem dla niektórych – to kształty. Jest to jednak rzecz gustu, jednym będzie się podobała kia soul czy nissan juke, jeszcze inny wyczuje w podpompowanym wizerunku traxa coś atrakcyjnego.

Podsumowując, trax, który po raz pierwszy wszedł w 2013 roku na nasz rynek, stanowi ciekawą propozycję GM tam, gdzie do tej pory koncern łatał dziury jakimiś dziwacznymi autami.

Czy się przyjmie? Zobaczymy – bardzo możliwe.

Dla zwolenników prawdziwego jeżdżenia, czyli kontrolowania mocy spływającej na koła samochodu przy pomocy ręcznej przekładni, mam dobrą wiadomość – model LS będzie można wziąć z 6-biegowym standardem z automatycznym hamulcem zapobiegającym uciekaniu auta do tyłu podczas ruszania pod górkę.

Jeśli już mowa o wyposażeniu i modelach, to nawet podstawowy wariant jest bardzo dobrze wyposażony – 10 poduszek powietrznych, teleskopowa, zginana kolumna kierownicy, a także Electronic Stability Control.

Napęd na cztery koła to opcja kosztująca 1950 dol. dodatkowo, wedle wyliczeń GM samochód w takiej wersji kupi ok. 30 proc. nabywców. Elektronicznie zarządzany napęd AWD działa w ten sposób, że auto zawsze rusza z czterech kół, po czym dla oszczędności napęd ogranicza się do dwóch przednich kół przy prędkości 5 km/h i wraca do AWD, gdy komputer wykryje poślizg koła.

Co ciekawe, samochód ten z pewnością spodoba się tym, którzy lubili pontiaca vibe'a.

Podsumowując, główne zalety to opcja napędu na cztery koła, bardzo dobrze rozplanowane wnętrze i system audiokomunikacyjny. No i – oczywiście – przystępna cena.

Co będzie nas drażniło? – Niezbyt mocny, choć w większości sytuacji wystarczający silnik. Ale do tego trzeba się przyzwyczaić; w dzisiejszych czasach nikt już nie buduje tanich aut dla Kowalskiego z ośmiocylindrowymi smokami z wielkim nadmiarem mocy, zdolnymi unosić w powietrze psa Huckleberry'ego; dzisiaj moc sączy się jak soczek przez rurkę. Takie czasy.

O czym z nostalgią powiadamia wasz Sobiesław.

Pamiętam, jak przy Gardinerze straszyła kiedyś wielka tablica świetlna z kią rio, gdy ten koreański koncern wchodził na kanadyjski rynek i reklamował swoje auto za cenę poniżej 10 tys. dol.; cyfry 9999 dol. – ostro wybijały pod obrazkiem auta podobnego do mydelniczki.

Od tamtych czasów upłynęło sporo wody w Humber River i obecnie Kia oferuje modele dojrzałe i nadal po cenach niższych od przeciętnych dla danego segmentu. I tak, nową kia forte 2014 – auto czterodrzwiowe, obszerne i jakoś tak dziwnie podobne do elantry hyundaia (ta sama platforma wyjściowa). Hyundai Motor Group od 98 roku jest właścicielem pakietu kontrolnego w Kia Motors. A więc jeśli jesteśmy minimalistami, to już za 16 tys. dolarów (bez piątki) dostaniemy podstawowy model forte wyposażony w standardową skrzynię biegów, bez klimatyzacji. Jeśli jednak jesteśmy podobni do większości ludzi i dbamy o to, by bo kilku latach cena naszego samochodu nie była niższa od ceny mopedu, to bierzemy klimatyzację i automat, co podnosi wyjściową cenę do 18.695 dol. – gdy dodamy wszystkie opłaty i podatki, będziemy musieli wyłożyć na stół ok. 23 tys. dol. Jeśli dodamy wszystko, co Kia może w tym modelu zaoferować – jeszcze 10 tys. dol. więcej.

Nowy forte sedan jest nieco większy od obecnego na naszym rynku od kilku lat poprzednika; nieco lepszy, gdy chodzi o moc silnika i zużycie paliwa, i nieco bardziej elegancko zaprojektowany. Nadal jednak jest to auto podstawowe i jako takie powinniśmy je oceniać. Oczywiście nie będę ukrywał, że jeśli ktoś, kto kocha jeździć, wybierze forte, to powinien ją wziąć bez automatu z całkiem sensowną 6-biegową skrzynią, która pozwoli ekonomicznie rozłożyć 148 KM mocy 1,8-litrowego podstawowego czterocylindrowego motoru. Znów możemy mieć tutaj deja vu z silnikiem elantry. Nie trzeba więc dodawać, że są to dopracowane superekonomiczne silniki, które na autostradzie pozwolą nam zejść ze żłopaniem benzyny do 5,5 litra, a w mieście do 8,3. Są to fabryczne dane dla automatika, więc jeśli chcemy się ścigać w tej materii, to zwykła skrzynia pozwoli nam nieco je poprawić.

Amatorów bardziej dynamicznej jazdy zaspokoi całkiem nowy 2-litrowy silnik z bezpośrednim wtryskiem o mocy 173 KM, który w 2014 roczniku zastępuje jednostkę o większym litrażu i takiej samej mocy. Nowa forte jest o 100 kg lżejsza od poprzedniczki, a to dzięki zastosowaniu wytrzymałej stali, dzięki której także karoseria jest sztywniejsza o 1/3.

Auto prowadzi się dobrze i cicho (czego osobiście nie lubię), jest wygodne, poprawione zostały przednie zawieszenie i układ kierowniczy, choć jeśli o mnie chodzi, usztywnianie i rozluźnianie czucia kierownicy po naciśnięciu guzika Flex Steer to coś, czego normalny człowiek nie potrzebuje i co może jedynie służyć jako gadżet reklamowy – no bo gdy komuś przeszkadza opór kierownicy przy skręcaniu – powinien iść do lekarza, bo to znaczy, że ma zwiotczenie mięśni. Nie przesadzajmy – kierownica powinna być w miarę sztywna.

Co jest najbardziej w nowej kii miłe, to ogólne mniej cheapowate wrażenie, a to dzięki zastosowaniu lepszych i bardziej miękkich plastyków.
Tak więc jeśli chcemy mieć niezawodne, dobrze skrojone, tanie auto, które nie zapuszcza nam paliwowego węża do portfela – warto dać szansę nowej kia forte.

A teraz nieco nowości z Kontynentu. Otóż Volkswagen, który oferuje już w Europie 7. wersję golfa, pokazał niedawno w Genewie nowe wyposażenie modeli 2014 i 2015. Po raz pierwszy w popularnym wśród młodzieży modelu GTI będą dwie propozycje mocy 2-litrowego silnika; jedna standardowa – 220 KM i 258 stopofuntów momentu obrotowego, i podrasowana wersja z mocą 230 KM, która przy rozpędzaniu się do 100 km/h poprawi nam osiągi o 0,1 sekundy do 6,4 sekundy.

Obiecujące jest też wersja dieslowa, GTD, która daje nam w tym małym samochodzie 184 KM turbomocy i aż 280 stopofuntów momentu obrotowego, przy czym ze swoją cudowną 6-biegową skrzynią samochód zużywa na trasie... 4,2 litra. Na razie Volkswagen milczy pytany, czy model ten będzie dostępny w Kanadzie,dyplomatycznie nie zaprzecza i nie potwierdza, sprawdzając zainteresowanie dilerów z naszego kontynentu. Na razie szansa określana jest jako fifty-fifty.

Z całą pewnością za to dostaniemy w Kanadzie golfa wagona, gdzie jedną z dwóch możliwości napędowych tego kombi będzie 2-litrowy diesel TDI.
Jak we wszystkich nowych vw wyposażenie wnętrza zostało zauważalnie udoskonalone i jest bardziej luksusowe.

Przenieśmy się jeszcze na moment do Chin, gdzie "triumfy" zaczął święcić amerykański Ford ze swym nowym focusem. Mówi się, że ford jedzie na chińskiej awersji do samochodów japońskich w tym segmencie (jakoś nie obserwuję, byśmy w Polsce mieli podobną awersję do aut niemieckich). Ford podwoił potencjał produkcyjny w Chinach, dzięki czemu w 2017 roku może mieć 3,4 proc. udziału w rynku. Menedżerów Forda nie niepokoi spowolnienie chińskiej gospodarki, jakie ostatnio zauważają ekonomiści, ponieważ jakkolwiek by na to patrzeć, są to wskaźniki wywołujące zazdrość na całym świecie – wzrost chińskiego PKB "zmalał" do 7,7 proc. w porównaniu do prognozowanych 8 proc.

Proszę pomyśleć, jak bardzo zieloną wyspą byłaby Polska, gdyby wzrost PKB wynosił 7,7 proc....

O czym z zazdrością donosi Wasz Sobiesław.