Po niespodziewanych opadach śniegu w miniony weekend OPP podało, że do 8 wieczorem w niedzielę na drogach miało miejsce ponad 100 kolizji. Doszło m.in. do karambolu na północnej jezdni autostrady nr 400 w pobliżu drogi nr 9. Uczestniczyło w nim od 20 do 40 pojazdów, w tym dwie ciężarówki, przekazały służby ratunkowe regionu York. Dziewięć osób trafiło do szpitali. Poszkodowane pojazdy stały na odcinku 1 kilometra.

TTC donosiło o wielu objazdach na trasach tramwajów. W wielu miejscach tory były zablokowane tam, gdzie dochodziło do wypadków samochodowych.

Według władz Toronto solarki ruszyły na drogi tuż po 8 wieczorem w niedzielę i pracowały przez całą noc.

Sandra Hayley (44 l.) z Ottawy, która chorowała na raka i obawiała się o przyszłość swoich nastoletnich córek, zmarła w sobotę po południu. Przebywała w hospicjum. Jej choroba zaczęła się od raka piersi, po czym pojawiły się przerzuty do mózgu, kości, wątroby i płuc.

Hayley miała trzy córki w wieku 13, 15 i 17 lat. Miała nadzieję, że uda jej się dożyć czasu, gdy dziewczęta będą nastolatkami. Do jesieni zeszłego roku pracowała jako kierowca autobusu. Musiała porzucić pracę, gdy okazało się, że ma nawrót choroby. Mówiła, że wszystko stało się tak nagle. Przed śmiercią matki najmłodsza z córek przeprowadziła się do ojca. Dwie starsze jednak nigdy nie miały z nim silnej więzi. Hayley wiedziała, że 17-letnia dziewczyna legalnie może już mieszkać sama i spodziewała się, że jej córka wybierze właśnie taką przyszłość. Będzie mogła przy tym otrzymywać pomoc socjalną. Matka martwiła się o średnią córkę, która np. mogła trafić do domu dziecka.

Towarzystwo opieki nad dziećmi nie komentowało konkretnego przypadku sióstr. Teoretycznie jeśli jedno z rodzeństwa ma ponad 16 lat agencja stara się utrzymywać „zdrowe relacje wśród rodzeństwa”.

Siostry mają swoją stronę na Gofundme. Do niedzieli na ich przyszłość udało się zebrać 16 000 dol. Zbiórka ma być też zorganizowana 12 kwietnia w restauracji Heart and Crown przy Preston Street.

Ostatnia droga naszego burmistrza

Toronto Tysiące osób przyszły w środę rano do katedry św. Jakuba, by wziąć udział we mszy pogrzebowej za Roba Forda. Rano trumna z ciałem byłego burmistrza w uroczystej procesji wzdłuż ulicy King została przeniesiona z ratusza do kościoła.

    "Rob, będę za tobą tęsknił jak szalony, kochałem cię bardziej niż kogokolwiek innego na świecie", powiedział podczas mszy brat zmarłego Doug, który wygłosił bardzo emocjonalne przemówienie. Zapewnił żonę Roba Renatę oraz jego dzieci Stephanie (10 l.) i Douga (8 l.), że wszyscy będą się o nich troszczyć. Dodał, że ruch Ford Nation nie przeminie. Z trudem powstrzymywał łzy. Podziękował premier Wynne i burmistrzowi Tory'emu, że odsunęli na bok przekonania polityczne i przyszli.

    Stojąc u boku matki i brata Stephanie Ford powiedziała, że jej tata jest teraz pewnie w lepszym miejscu, że teraz jest burmistrzem nieba. Wspominała, że tata zawsze się cieszył, gdy mógł spędzać czas z nią i z Dougiem. Był najlepszym ojcem, chociaż czasami surowym. Pod koniec w szpitalu powiedział jej, że zostało mu już niewiele czasu, ale że zawsze będzie ją kochał, a ona i jej brat muszą być silni ze względu na mamę.

    Pierwszym, który przemawiał, był były premier Ontario Mike Harris. Porównał obecność Roba Forda w ratuszu do powiewu świeżego powietrza. Wśród obecnych oprócz wymienionych Kathleen Wynne i Johna Tory'ego byli m.in. gubernator prowincji Elizabeth Dowdeswell, posłowie, senatorowie, byli burmistrzowie David Miller, Mel Lastman i John Sewell, a także szef policji Mark Saunders i była burmistrz Mississaugi Hazel McCallion.
Po południu odbył się pochówek, przy którym obecna była tylko najbliższa rodzina.

Miasto mówiło "dziękuję"

Toronto Od 9 rano w poniedziałek do 9 wieczorem we wtorek w rotundzie ratusza pod honorową strażą policji wystawiona była trumna z ciałem Roba Forda przykryta miejską flagą. W środę rano trumnę przeniesiono do katedry św. Jakuba, gdzie odprawiona została prywatna Msza św. pogrzebowa. Każdy mieszkaniec Toronto mógł oddać hołd byłemu burmistrzowi i złożyć kondolencje jego rodzinie, m.in. żonie Renacie i dzieciom Stephanie i Dougowi, który w zeszłym tygodniu powiedział, że Rob Ford był najlepszym ojcem, jakiego można mieć. W ratuszu była też matka Roba Diane oraz jego rodzeństwo Doug, Randy i Kathy.

    Członkowie rodziny powiedzieli, że kondolencje i ciepłe słowa płyną do nich nie tylko z Toronto, ale z całej Kanady, a nawet ze świata. Podziękowali za okazywane wsparcie, a burmistrzowi Tory'emu – za możliwość wystawienia ciała w ratuszu. Zaznaczyli, że jeśli ktoś chciałby przekazywać dotacje, należy je kierować na konto fundacji naukowej Ford-Panov w szpitalu Mount Sinai.

    Przyszli byli i obecni radni miasta, przyjaciele i wrogowie z różnych partii politycznych. Burmistrz John Tory, były szef komisji budżetowej David Skonacki, radni, którzy w 2013 roku głosowali za pozbawieniem Forda władzy. W długiej kolejce stały setki zwykłych mieszkańców miasta. Ubrani na żółto i zielono byli członkowie drużyny futbolowej ze szkoły Don Bosco, której trenerem przez wiele lat był Rob Ford. Jeden z nich, Dshawn Stevens, który ukończył szkołę w 2014 roku, powiedział, że Ford nauczył ich szacunku do ciężkiej pracy i rodziny. Pokazał im, jak wkraczać w życie społeczne.

    Wiele osób wspominało swoje spotkania z Fordem, mówiąc, że był najskromniejszym i najbardziej ludzkim politykiem, jakiego kiedykolwiek spotkali, który po prostu troszczył się o ludzi. Niektórzy jednak zastanawiali się, czy były burmistrz zasługuje na takie honory jak honorowa gwardia policyjna, biorąc pod uwagę jego zachowanie pod koniec kadencji. Tysiące torontończyków, które przyszły w tym tygodniu do ratusza, nie miały wątpliwości.

Grupa rodziców z Alberty walcząca ze zmuszaniem prowincyjnych szkół do akceptacji transseksualizmu uczniów wzywa wszystkich do udziału w proteście zapowiadanym na 14 maja. Demonstracja ma się odbyć przed budynkiem prowincyjnej legislatury w Edmonton. Parents for Choice in Education prosi rodziców, by zgłaszali sprzeciw u swoich posłów i zachęcali do tego wszystkich znajomych.

Sprawa dotyczy ustawy numer 10, którą rząd konserwatywny uchwalił przed ubiegłorocznymi wyborami. Potem rząd NDP sformułował wytyczne, które zastąpiły ustawę i stały się dokumentem wykonawczym do niej.

Ustawa nr 10 i dokumenty wykonawcze do niej nakazują szkołom tworzenie klubów gejowskich na prośbę uczniów oraz akceptację uczniów homoseksualnych i transseksualnych (bez powiadamiania rodziców o preferencjach seksualnych ich dzieci). Przepisy nakazują likwidację drużyn sportowych dla określonej płci, zajęć prowadzonych dla przedstawicieli danej płci, a nawet mówią o usuwaniu zaimków wskazujących na płeć oraz określeń „matka” i „ojciec” z dokumentacji szkolnej.

Donna Trimble z PCE podkreśla, że w rząd próbuje pokazać, że dziecko borykające się z problemami dotyczącymi jego płciowości najlepiej poradzi sobie z nimi bez udziału rodziców. Przypomina, że takie podejście jest sprzeczne z traktatami międzynarodowymi i podaje przykład uniwersalnej deklaracji praw człowieka sformułowanej przez ONZ, która stwierdza, że podstawowym prawem rodziców jest możliwość wybierania edukacji ich dzieci. Zwraca też uwagę na decyzję sądu najwyższego Kanady w sprawie toczonej między Quebekiem i Loyola College, który stanął po stronie rodziców. Sąd stwierdził, że rodzice mają prawo przekazywać dzieciom swoją wiarę niezależnie od tego, jakie poglądy są preferowane przez rząd prowincji.

W ciągu kilku tygodni po publikacji wytycznych do ustawy PCE zebrała 12 000 podpisów pod petycją nawołującą do wprowadzenia zmian w dokumencie. W dwóch okręgach szkolnych udało się przeprowadzić plebiscyty, w których głosujący opowiedzieli się za obowiązkowym utworzeniem komitetów doradczych złożonych z rodziców.

Biskup Calgary Fred Henry wyraźnie oświadczył, że relatywizm płciowy jest niezgodny z katolickim nauczaniem dotyczącym ludzkiej seksualności.

31 marca minął termin, do którego wszystkie kuratoria w Albercie miały przedstawić plan wdrożenia wytycznych do ustawy.