Chińskie karty płatnicze – debetowe i kredytowe – UnionPay stają się coraz bardziej popularne w Kanadzie. Wiąże się to z rosnącą liczbą azjatyckich turystów, którzy chętnie robią u nas duże zakupy. Właściciele drogich sklepów przekonują się, że opłaca się akceptować karty UnionPay.

Organizacja UnionPay powstała 15 lat temu za zgodą chińskiego rządu. Zajmuje się transakcjami międzybankowymi i roszczeniami w Chinach. Z biegiem czasu zaczęła też wydawać karty płatnicze i obecnie konkuruje z Visą i MasteCard. Liczba kart UnionPay (prawie 40 milionów w 40 krajach) jest większa niż konkurentów. W 2015 roku ich posiadacze dokonali zakupów na kwotę 8,8 biliona dolarów, o 30 proc. wyższą niż w 2014. Wisa i MasteCard nie mogą pochwalić się takim wzrostem.

Karty UnionPay po raz pierwszy pojawiły się w Kanadzie w 2009 roku, rok przed zatwierdzeniem naszego kraju jako celu turystycznego przez rząd Chin – co umożliwiło publikacje ogłoszeń turystycznych i organizowanie wyjazdów grupowych. W ciągu ostatnich pięciu lat liczba turystów z Chin wzrosła ponad dwukrotnie, do 500 000 w 2015 roku. Grace Xin specjalistka ds. turystyki chińskiej z Tourism Industry Association of Canada mówi, że Chińczycy bardzo często zwracają uwagę na możliwość płacenia kartami UnionPay, dlatego Kanadyjczycy, chcąc ich przyciągnąć, powinni o to zadbać.

Na dzień dzisiejszy chińskie karty są akceptowane przez około 70 000 sprzedawców. Karty mogą być też używane do wypłaty gotówki w 85 proc. bankomatów (spośród dużych banków nie przyjmują jej tylko maszyny Toronto-Dominion). Dla porównania Visę przyjmuje 800 000 sprzedawców. Według UnionPay większość sprzedawców akceptujących karty w Kanadzie to sklepy w strefie bezcłowej, sklepy sieciowe i jubilerskie. Większość znajduje się w Kolumbii Brytyjskiej i w Toronto. Moneris Solutions Corp., największa w Kanadzie firma przetwarzająca płatności, podaje, że w ostatnim roku suma wydana przez posiadaczy kart UnionPay podwoiła się. Przeciętna kwota transakcji dokonywanej chińską kartą to 2500 dol. kanadyjskich – 25 razy więcej niż każdą inną kartą debetową. Chińczycy płacą za hotele i wynajmowania samochodów, kupują też prezenty dla bliskich.

Rząd Ontario interweniuje w sprawie obrony praw rodziców. Chodzi o sprawę złożoną w sądzie przed czterema laty przez Steve’a Tourloukisa, ojca dwójki dzieci z Hamilton. Tourloukis broni swoich praw wynikających z faktu bycia rodzicem oraz prawa do wolności religijnej. Wszystko zaczęło się w 2010 roku, gdy jego córka była w przedszkolu, a syn w 2 klasie.

W zeszły czwartek w końcu odbyła się rozprawa. Tourloukis i jego prawnik Albertos Polizogopoulos byli zaskoczeni, gdy na sali zobaczyli nie tylko przedstawicieli Hamilton-Wentworth District School Board, lecz także reprezentantów prowincyjnego związku zawodowego nauczycieli podstawówek i rządu Kathleen Wynne. Naprzeciw prawnikowi Tourloukisa stanęło sześciu „reprezentantów przeciwnika”, opłacanych w większości z kieszeni podatników.

Tourloukis chciał, by sąd potwierdził, iż jako rodzic ma prawo decydować o tym, czego jego dzieci uczą się w szkole publicznej. Uważał, że HWDSB łamie jego prawo do wolności religijnej wynikające z Karty Praw i Swobód, ponieważ nie informuje go z wyprzedzeniem, kiedy i jak będą prowadzone lekcje dotyczące takich tematów jak aborcja, homoseksualizm, „małżeństwa” homoseksualne. W ten sposób kuratorium uniemożliwia mu zabranie dzieci z lekcji, na których mówi się o „fałszywym nauczaniu” według nauki kościoła grekokatolickiego. Tourloukis nie jest przeciwny przekazywaniu obiektywnej informacji, ale chce wiedzieć, kiedy i jak będzie przebiegać nauka. Nauczyciele są autorytetami dla uczniów, zauważa. Twierdzi jednak, że nauczyciele w szkole jego syna zostali poinstruowani, jak odmawiać prośbom rodziców.

W instruckji HWDSB z 2010 roku jest napisane, że kuratorium nie toleruje zabierania dzieci z lekcji o homoseksualizmie. Nauczyciele powinni odpowiadać w takich wypadkach rodzicom, że: „Tu nie chodzi o władzę rodzicielską. Dzieci mają prawo do nauki w duchu akceptacji, wolnej od dyskryminacji”. Polozigopoulos powiedział w sądzie, że kuratorium najwidoczniej bierze pod uwagę tylko odczucia hipotetycznej grupy uczniów, którzy mogliby poczuć się urażeni tym, że dzieci Tourloukisa nie przychodzą na zajęcia. Z tego przekonania bierze się brak możliwości uczynienia wyjątku.

Kuratorium nigdy nie wzięło pod uwagę praw religijnych Tourloukisa. Ojcu powiedziano tylko, że może posłać dzieci do szkoły katolickiej lub prywatnej, albo uczyć je w domu.

Prawnik kuratorium Mark Zega stwierdził, że Tourloukis ma prawo do publicznej edukacji, ale może narzucać swoich przekonań religijnych mówiąc, że czyjeś zachowanie jest nie do przyjęcia. Wychodzenie dzieci z lekcji o tym świadczy i nie może być akceptowane w szkole publicznej, która stawia sobie za cel statutowy tolerancję. Zega, prawnicy związku i ministerstwa prokuratora generalnego odnosili się do ustawy nr 13, Ontario’s Accepting Schools Act.

Polozigopoulos podkreślał, że prośba jego klienta wpłynęła przed czerwcem 2012 roku, czyli była przed uchwaleniem ustawy. Podawał przykłady uwzględniania podobnych próśb. Zega twierdził, że prośba została przedstawiona w taki sposób, że nic się nie dało z nią zrobić. Prawnik EFTO dodał, że nie tylko była nieuzasadniona, lecz także nieodpowiednia.

Tourloukis zwraca uwagę, że nie jest jedyny, a kuratorium ma dwa przepisy, które obligują szkoły do informowania rodziców o przekazywanych treściach. Nawet konsultant z kuratorium powiedział mu, że jego prośba powinna być uznana. Identyczna prośba złożona w innym kuratorium nie wzbudziła wątpliwości.

Przewodniczący Parental Rights in Education Defense Fund (PRIEDF) Lou Iacobelli porównuje sprawę do walki Dawida z Goliatem. Zwraca uwagę, że liberałowie wtrącają się do sprawy cywilnej i sami wystawiają sobie świadectwo. Pokazują, że nie zamierzają respektować praw rodziców i wolności religijnej, tylko forsują swoją edukację.

Podczas rozprawy przed budynkiem sądu zebrało się około 40 osób, które protestowały przeciwko łamaniu praw rodziców.

W piątek tuż przed 10 wieczorem doszło do karambolu na autostradzie numer 400. Uczestniczyło w nim 12 pojazdów, w tym 3 ciężarówki. Zginęły 4 osoby. Policja na początku nie chciała podawać nazwisk i wieku ofiar, wiadomo było jedynie, że jedną z nich jest dziecko. Czekano na wyniki badań patologicznych. Dwie inne osoby trafiły do szpitala, kilka innych odniosło niewielkie obrażenia i otrzymały pomoc na miejscu.

Wypadek miał miejsce na jezdni prowadzącej w kierunku południowym, tuż za zjazdem na ulicę Finch. Sierżant Kerry Schmidt z OPP mówił, że to jeden z najgorszych, jakie widział. Dwa samochody osobowe i przyczepa ciężarówki stanęły w płomieniach. Na miejsce oprócz policji przybyli strażacy i ratownicy medyczni.

Większość pasów była zamknięta do 3:30 po południu w sobotę. Służby policyjne zajmujące się badaniem wypadków przeprowadziły rekonstrukcję zdarzenia. Jezdnia została posprzątana, nawierzchnia – naprawiona (podczas pożaru metalowe części samochodów zostały wtopione w asfalt).

Częstsze strzelaniny w Mississaudze

Mississauga W porównaniu z zeszłym rokiem w Brampton i Mississaudze o 130 proc. wzrosła liczba przypadków użycia broni. Od stycznia do maja 2016 roku było ich aż 30 (statystyka obejmuje przypadki strzałów oddanych do ludzi, pojazdów i budynków), w całym 2015 roku – 39, w 2014 – 30, 2013 – 23, 2012 – 38, 2011 – 31, 2010 – 37.

        W ciągu pierwszych pięciu miesięcy bieżącego roku postrzelono 16 osób. Rok wcześniej w tym samym okresie ofiar było tylko 7, w całym 2015 roku – 21. Spośród 6 ofiar tegorocznych zabójstw, 5 zostało zabitych przy pomocy broni palnej. Dla porównania, w ubiegłym roku żadna z 16 ofiar morderstw nie zginęła od ran postrzałowych.

        Szef policji Jennifer Evans mówi, że statystyki są niepokojące. Nie chce, by stały się normą. Niestety, podobne rzeczy dzieją się w Toronto. Zwraca uwagę, że policja w Ontario zaprzestaje praktyki legitymowania, przez co przestępcy z bronią czują się bezkarni.

        Evans przypomina, że policja regionu Peel jako pierwsza w prowincji w kwietniu wprowadziła nowe zasady legitymowania (ustawodawca dał czas na zmiany do końca roku). Nowe przepisy są bardziej skomplikowane i niektórzy kryminaliści źle je rozumieją.

Miasto potrzebuje pieniędzy

Toronto Firma księgowa KPMG przygotowała raport dla władz Toronto na temat możliwości wprowadzenia nowych podatków. Analitycy rozważyli kilka rodzajów nowych podatków, m.in. podatek hotelowy, od miejsca parkingowego, na alkohol i od rozrywek. Wpływy miałyby być przeznaczone na rozwój infrastruktury i transportu.

        Jeśli podatek od miejsca parkingowego wynosiłby od 50 centów do 1,5 dolara dziennie za miejsce, miasto zarobiłoby do 535 milionów dol. rocznie. W przypadku podatku alkoholowego w wysokości od 1 do 10 proc. wpływy wyniosłyby do 151 mln.

        Ogólnie na wszystkich podatkach Toronto wzbogaciłoby się o kwotę 3,6 miliarda dol. rocznie.

        Komitet wykonawczy miasta ma się spotkać 28 czerwca, by przedyskutować potencjalne zmiany. Potem raport trafi pod dyskusję radnych. Stanie się to już po wakacjach.