Niektórzy twierdzą, że nigdy nie kłamią. Bywa, że niektóre kłamstwa, szczególnie nieszkodzące nikomu, darujemy naszym bliźnim. Bywa też, że kłamstwo może być usprawiedliwione, bo tą drogą chronione jest większe dobro. Ale czasami trudno dociec, dlaczego dana osoba kłamie: z nawyku, odchylenia psychicznego, "namieszania" wokół siebie?

Marcin, około 45-letni mężczyzna, przywieziony został do aresztu imigracyjnego przez dwóch rosłych policjantów. Wkrótce pojawił się oficer imigracyjny, który, po konsultacji z policjantami, wydał decyzję o zatrzymaniu Marcina w areszcie. Skierowany został na oddział męski, gdzie już przebywało dwóch jego rodaków. Spędził na tym oddziale tylko jedną dobę i zdążył przez ten czas opowiedzieć im cały swój życiorys. A w zasadzie dwa. Zacznijmy od tego bardziej drastycznego.
Marcin urodził się na wschodniej granicy Polski w małym miasteczku, w rodzinie robotniczej, miał kilkoro rodzeństwa. Ukończył szkołę zawodową, podjął pracę w państwowym zakładzie remontowo-budowlanym, ożenił się, miał dwoje dzieci, potem się rozwiódł i był w głębokim dołku, kiedy nadszedł list zapraszający go do Kanady.

Osoby przybywające z wizytą do Kanady otrzymują zezwolenie na granicy na czasowe pozostanie, najczęściej do sześciu miesięcy lub krócej. Osoba taka może przebywać legalnie w Kanadzie w wyznaczonym terminie, ewentualnie czasowy pobyt można przedłużyć raz lub więcej razy.

Jeśli turysta zdecyduje się na wylot z Kanady, posiadając jeszcze ważną wizę turystyczną (pobyt czasowy), wiza ta praktycznie zostaje anulowana, a zatem nie upoważnia turysty do powrotu do Kanady. Opuszczając Kanadę, powracający turysta na granicy musi jakby ponownie dostać legalny czasowy pobyt. Ważność jest określana przez urzędnika, i tu mogą się dziać różne scenariusze. Wyjątkiem od reguły jest podróżowanie drogą lądową do USA. W tym przypadku będzie obowiązywać ważność czasowego pobytu, wydanego wcześniej, i wiza turystyczna nie jest anulowana w momencie opuszczenia terenu Kanady.

Na przykład, turysta wleciał do Kanady 1 września. Na granicy urzędnik postawił jedynie pieczątkę wlotu, czyli legalny status czasowy ważny jest przez sześć miesięcy. Turysta posiada wizę USA, planuje odwiedzić rodzinę w Nowym Jorku i powrócić do połowy października. Wracając do Kanady, pokazuje ważny już status czasowy, jaki otrzymał do marca 2016 roku, i nie powinno być problemu z ponownym wjazdem do Kanady.

W przypadku osoby wylatującej na przykład na Kubę, przy powrocie do Kanady urzędnik nie honoruje wcześniejszej decyzji, może wydać zupełnie inną, np. skracając czasowy pobyt turysty lub wydając dłuższe zezwolenie na pozostanie. Warto o tym pamiętać, planując podróże poza Kanadę.

Turystę obowiązuje posiadanie ważnego paszportu. Jeśli paszport wygasa w krótkim terminie, jego właściciel nie może dostać wizy turystycznej na dłuższy okres. Przedłużając pobyt czasowy, musimy okazać ważny paszport, w przeciwnym razie podanie zostanie odrzucone.

Warto też wspomnieć o sytuacji podróżowania z dziećmi. Proszę pamiętać, że często urzędnik na granicy, lub nawet przedstawiciel linii lotniczych wymaga, by przedstawić pisemną, podpisaną notarialnie zgodę drugiego rodzica na podróżowanie dziecka, nawet jeśli paszport został wydany za zgodą obydwojga rodziców.

Izabela Embalo
Osoby zainteresowane imigracją do Kanady prosimy o kontakt: 416-5152022, Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript..">Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript..
www.emigracjakanada.net
Specjalizujemy się w imigracji polskich obywateli do Kanady.
NOWA SIEDZIBA BIURA
W MISSISSAUDZE.

Biedniejsze kraje, w tym te, które wyrwały się z "objęć" sowieckiego komunizmu, stały się śmietniskiem tego, co zużyte w krajach bogatszych. Głównie dostrzec to można na przykładzie samochodów. Wielkie ciężarówki zwożą stare lub rozbite samochody z Europy Zachodniej do krajów, w których, zwykle po wyklepaniu i lekkim remoncie, idą jak woda. Ale po pierwszym zachłyśnięciu się produktami konsumpcyjnymi, w drugiej fali idzie zapotrzebowanie na środki produkcji. Też z drugiej ręki.

Kiedyś "za wielką wodę" płynęło się tygodniami za chlebem, ale czasy się zmieniły i to nie głód głównie kieruje ludzi z Europy na kontynent amerykański, ale pragnienie bezpieczeństwa, nabrania doświadczenia zawodowego, zdobycia środków na poprawę bytu w krajach rodzinnych, a w ostateczności zaopatrzenia się w środki produkcji.

Nie jest prawnym wymogiem, by zatrudnić prawnika czy konsultanta, aby pomógł w poprowadzeniu sprawy imigracyjnej. Wiele osób myśli, że załatwianie sprawy samemu lub z pomocą znajomych, może lepiej znających język angielski, jest w zupełności wystarczające. Rzeczywiście, jest możliwość załatwienia sprawy pozytywnie, ale czy zawsze? I jakie jest ryzyko?

Każda sprawa jest inna, gdyż dotyczy zupełnie innych okoliczności i zupełnie innej osoby czy rodziny. Dlatego nie należy porównywać się z innymi, lepiej zasięgnąć informacji u profesjonalistów, chociażby skorzystać ze wstępnej konsultacji. Łatwiej jest bowiem podpowiedzieć coś właściwego na początku, aniżeli potem rozwiązywać problemy, które wyniknęły z braku odpowiednich informacji czy znajomości procedur.

Zatrudnienie fachowej pomocy może przyczynić się do zaoszczędzenia czasu. Pomoże także uniknąć niepotrzebnych błędów, które w następstwie mogą być powodem otrzymania decyzji ODMOWNEJ. Oczywiście od większości decyzji można się odwoływać, ale jest to bardzo kosztowne i długotrwałe.

Należy pamiętać, że podanie właściwych informacji oraz skompletowanie odpowiedniej dokumentacji obowiązkowej i pomocniczej może przyspieszyć czas oczekiwania, gdyż niektóre dokumenty można wysłać do urzędu już na samym początku, zamiast w późniejszym czasie czekać na instrukcje urzędowe.

Niezmiernie istotną kwestią jest odpowiednia interpretacja prawna oraz spełnienie kryteriów programowych, co należy udowodnić już na samym początku sprawy.

Ja osobiście dobieram indywidualne listy dokumentów pomocniczych, które mogą pomóc imigrantom przedstawić swoją sprawę jak najdokładniej. W początkowej fazie procedury urzędnicy widzą nie osobę, a jedynie złożone podanie imigracyjne i załączoną dokumentację. Jeśli są one solidnie i profesjonalnie przygotowane, najczęściej urząd wydaje decyzję zaocznie, czyli zwalniając osobę z rozmowy kwalifikacyjnej, co uważam za bardzo korzystne zwłaszcza w przypadku spraw małżeńskich lub humanitarnych prowadzonych na terenie Kanady. Okres oczekiwania na pobyt stały wydłuża się znacznie, jeśli imigranci będą musieli przejść osobiste rozmowy z urzędnikiem.

Zauważyłam także, że jednym z większych problemów jest dla Państwa dobór odpowiedniego programu imigracyjnego, a jest to spowodowane tym, że z instrukcji opisanych w informatorach imigracyjnych lub w Internecie zapoznają się Państwo z bardzo ogólnymi informacjami, pomijając czystą praktykę.

Instrukcje imigracyjnych formularzy nie zawierają WSZYSTKICH możliwych informacji, gdyż jest ich zbyt wiele. W dodatku instrukcje i porady ogólne nie są przeznaczone do spraw indywidualnych i nie uwzględniają wcześniejszych historii imigracyjnych wnioskodawców. Na przykład inaczej może przebiegać sprawa imigracyjna sponsorowanej małżonki, która ubiegała się wcześniej o azyl polityczny i jest obecnie proszona o opuszczenie Kanady po zakończeniu wszystkich możliwych odwołań. Inaczej odbędzie się sprawa sponsorska żony, którą sponsor sprowadza po raz pierwszy do Kanady. W pierwszym łatwiej udokumentować będzie prawdziwość związku, jeśli małżeństwo zamieszkuje ze sobą i posiada wiele dowodów na wspólne pożycie, trudniej jednak może się sprawa potoczyć ze względu na zaistniały nakaz deportacyjny i wcześniejszą negatywną historię imigracyjną. W przykładzie drugim natomiast może się okazać trudniejsze udokumentowanie związku-pożycia małżeńskiego, gdyż małżonkowie są rozłączeni i żyją na odległość, nie będzie natomiast żadnych prawnych komplikacji administracyjnych lub opóźnień ze względu na brak wcześniejszych negatywnych decyzji imigracyjnych.

I na zakończenie jeszcze jeden przykład. Konsultowałam ostatnio klientkę, która z pomocą koleżanki przygotowała swój wniosek o pobyt stały na terenie Kanady (podanie humanitarne). Wniosek był starannie przygotowany według instrukcji z Internetu i informacji od innych osób, ubiegających się o pobyt w ten właśnie sposób. Sprawa miała naprawdę duże szanse powodzenia, ale jeden mały błąd, wynikający z braku aktualnych informacji na temat zmian prawnych w efekcie był przyczyną otrzymania decyzji negatywnej. Imigrantka podała w swoim podaniu, że obawia się swojego eksmęża w Polsce i powód ten został zinterpretowany przez urzędnika jako kwalifikujący sprawę na program azylu, a niestety, Polacy obecnie nie są obywatelami krajów otrzymujących w Kanadzie azyl. Jedna mała pomyłka wynikająca z nieznajomości najnowszych przepisów zaważyła na całym życiu imigrantki, która w Kanadzie mieszka już ponad pięć lat i nie ma do kogo i do czego powrócić. W dodatku apelacje sądowe od decyzji negatywnej oraz deportacji są bardzo kosztowne, trudne i nie ma gwarancji, że decyzja apelacyjna będzie pozytywna, ponieważ trudno jest podważyć decyzję urzędnika imigracyjnego, który notabene wydał ją zgodnie z istniejącym prawem w Kanadzie.

IZABELA EMBALO
licencjonowany doradca

OSOBY ZAINTERESOWANE UBIEGANIEM SIĘ O POBYT STAŁY LUB WIZĘ IMIGRACYJNĄ INNEJ KATEGORII PROSZĘ O KONTAKT Z NASZYM BIUREM, TEL. 416-515-2022, E-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript..">Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript..
WWW.EMIGRACJAKANADA.NET

UWAGA! NOWA LOKALIZACJA W MISSISSAUDZE (HURONTARIO I DUNDAS).

Emigracja, czyli wybycie z rodzinnego kraju, i imigracja, czyli przybycie do innego kraju, to nie tylko sprawa migracji biedoty za chlebem. Bo choćby Pułaski czy Kościuszko nie cierpieli głodu, podejmując decyzję o udaniu się z Europy na kontynent amerykański. Szukali miejsca, gdzie mogliby być użyteczni, gdzie mogliby zrobić karierę.

Po Powstaniu Listopadowym z 1830 roku na Wielką Emigrację udał się cały przekrój polskiego społeczeństwa, ale głównie pochodzący ze średnio zamożnych rodzin szlacheckich czy kupieckich. Ale przewodził im książę Adam Czartoryski, którego stać było na kupno czy wynajęcie całego hotelu w Paryżu. Pomniejsi zamieszkali w biednych skupiskach, gdzie często topili smutki w alkoholu.

Przedłużając pobyt turystyczny, należy liczyć się z tym, że urząd imigracyjny ma prawo wydać decyzję negatywną. Jeśli podanie o przedłużenie wizy przygotuje się starannie z odpowiednią argumentacją, decyzja jest najczęściej pozytywna, choć są powody, jakie mogą na niej zaważyć.

Na przykład brak funduszy na pobyt lub brak gwarantora w Kanadzie, niekompletne podanie. Odmowną decyzję wizową można także otrzymać, jeśli nie załączy się kopii ważnego paszportu.

Decyzję negatywną można dostać w różnej postaci - albo listu, albo e-maila. Jeśli do decyzji dołączona jest kartka, jaką należy oddać na lotnisku, o nazwie Voluntary Departure Order, oznacza to, że rząd kanadyjski prosi o dobrowolny, nieprzymusowy wylot lub wyjazd z kraju.

Urząd wyznacza także datę opuszczenia Kanady. Jeśli turysta nie pojawi się na lotnisku i nie opuści Kanady, może zostać wezwany w późniejszym czasie na rozmowę z oficerem straży granicznej, który wydaje decyzje deportacyjne, ewentualnie wręcza zakupiony bilet lotniczy.

W przypadku otrzymania decyzji odmownej, można jeszcze zastosować prawną procedurę odnowienia wizy. Jednak należy pamiętać, by wysłać odpowiednią dokumentację w terminie do 90 dni od daty otrzymania listu lub przed datą wyznaczoną na opuszczenie terenu Kanady. To bardzo istotne, ponieważ straż graniczna wstrzymuje wówczas proces deportacyjny, widząc dokumentację złożenia podania o przywrócenie imigracyjnego statusu. I jeśli podanie to zostanie rozpatrzone pozytywnie, osoba taka podtrzymuje legalny status, może pozostać w Kanadzie, w dodatku ma prawo do ponownego złożenia podania imigracyjnego.

W sytuacji otrzymania odmowy przedłużenia wizy lub dobrowolnego nakazu opuszczenia Kanady warto skonsultować się z licencjonowanym specjalistą prawa. Proszę także pamiętać, że niestawienie się na wezwanie urzędu imigracyjnego lub straży granicznej może zakończyć się wystawieniem listu gończego i nakazem aresztowania.

Izabela Embalo
licencjonowany doradca imigracyjny
TEL.
416-515-2022 Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
www.emigracjakanada.net

NOWA DOGODNA LOKALIZACJA BIURA W MISSISSAUDZE!
OSOBY ZAINTERESOWANE IMIGRACJĄ PROSIMY O KONTAKT.

POSIADAMY 18 LAT DOŚWIADCZENIA. POMOGLIŚMY SETKOM POLSKICH IMIGRANTÓW OSIEDLIĆ SIĘ NA STAŁE W KANADZIE.

O tym pojęciu pierwszy raz usłyszałem, kiedy mój szef, na mój wniosek, przyznał nagrodę dla podległego mi pracownika, tuż po jego śmierci. Oczywiście pieniądze miały trafić do wdowy po zmarłym. Podpisując decyzję, szef powiedział, "przekaż ten wdowi grosz żonie zmarłego". Później okazało się, o czym nie wiedzieliśmy, że zmarły pracownik od kilku lat był rozwiedziony, ale pieniędzy już nie wypadało cofnąć do kasy i trafiły do byłej żony zmarłego.

Ta historia przypomniała mi się, kiedy do aresztu imigracyjnego trafiła Luba, Żydówka z Gruzji, która miała przy sobie 25 000 dolarów. Trzymała setki i pięćdziesiątki w woreczku plastikowym, umieszczonym w dość pokaźnej damskiej torebce. Torebka prawie ocierała o ziemię, kiedy Luba trzymała ją w ręce. Bo była ona niskiego wzrostu i o zaokrąglonych kształtach. Wyglądała jak mała baryłeczka. Sprawiała wrażenie osoby sympatycznej, miłej, zagubionej. Ale pozory mylą.

Jednym z popularniejszych programów imigracyjnych jest program łączenia rodzin. Wielu współmałżonków lub konkubentów chce zamieszkać i żyć razem w Kanadzie, ale zanim takie plany można spełnić, kanadyjski obywatel lub rezydent musi zasponsorować żonę/męża/konkubinę lub konkubenta.

Ważne jest, by odpowiednio przygotować podanie imigracyjne. Należy bowiem pamiętać, że urzędnik imigracyjny nie widzi wnioskodawców, widzi jedynie dokumentację, jaką otrzyma od sponsora i wnioskodawcy. Po wielu latach praktyki wiem, że osoby ubiegające się o pobyt stały nie rozumieją za bardzo prawnych reguł gry i przede wszystkim zasady, że sprawę należy udowodnić, i to tak, by przekonać urzędnika imigracyjnego o tym, że małżeństwo jest zawarte po to, by zaistniała jednostka rodzinna, która chce wspólnie żyć w Kanadzie.

Klienci czasem mówią mi, że posiadają legalny ślub, więc dlaczego muszą coś dokumentować, przedstawiać dowody swojego związku. Każdy ślub jest legalny i akt ślubu pary prawdziwej i fikcyjnej nie różnią się niczym od siebie. Fakt zawarcia związku małżeńskiego lub zadeklarowania konkubinatu nie jest wystarczający.

Jeśli urzędnik nie będzie przekonany o prawdziwości rodziny i intencjach sponsora i sponsorowanej osoby, może w łatwy sposób wydać decyzję negatywną. Wtedy zaczynają się długie i kosztowne procesy odwoławcze, jakich warto uniknąć. Staranne i odpowiednie przygotowanie podania imigracyjnego oraz dokumentacji zazwyczaj przynosi odpowiedni efekt, a zatem pozytywną decyzję, i często bez rozmowy z urzędnikiem imigracyjnym.

Spotykam się czasem z sytuacją, kiedy ktoś dzwoni do mnie, ale już po zakończeniu procesu imigracyjnego, kiedy żona lub mąż dostaje decyzję odmowną. Po przejrzeniu dokumentacji widzę, że sprawa była niestarannie przygotowana albo informacje w podaniu były sprzeczne, co daje urzędnikowi podstawę do podważenia prawdziwości związku. Przykre jest, jeśli urzędnik imigracyjny rozdziela prawdziwą parę-rodzinę, bo i takie sytuacje się zdarzają. Dlatego radzę, by do swojej sprawy sponsorskiej podejść poważnie i przygotować naprawdę staranny materiał dowodowy. Pamiętajmy, że prawo ciągle zaostrza się. Wprowadzono już pewne mechanizmy zabezpieczające, na przykład zakaz sponsorowania na okres pięciu lat dla osób, które uzyskują pobyt stały poprzez sponsorowanie rodzinne (małżeństwo, konkubinat). Pobyt stały może być także odebrany, jeśli związek nie utrzyma się przez dwa lata po otrzymaniu stałej rezydencji, ale są wyjątki od tej reguły.

Radzę także sprawdzić, czy sponsor spełnia wymogi prawne, zanim podanie zostanie złożone w urzędzie. Nie każdy obywatel czy rezydent może sponsorować członka rodziny na pobyt stały. Także nie każda osoba może być zasponsorowana. Warto zapoznać się z wymogami prawnymi. Osoby w związku konkubinatu mogą skorzystać z możliwości sponsorskiej dopiero po dwunastu miesiącach wspólnego pożycia, małżeństwo nie musi spełniać tego wymogu. Po zawarciu ślubu sponsor ma prawo złożyć swój wniosek sponsorski praktycznie nawet następnego dnia.

Izabela Embalo
licencjonowany doradca

OSOBY ZAINTERESOWANE IMIGRACJĄ DO KANADY PROSIMY O KONTAKT: TEL. 416-515-2022, Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript..">Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript..
Z dużym sukcesem pomogliśmy setkom polskich imigrantów osiedlić się na stałe w Kanadzie
www.emigracjakanada.net

Zwykle osoby podające się za uciekinierów politycznych przylatują do Kanady bez grosza lub z jakimiś kilkusetdolarowymi sumami. W pewnym okresie przemytnicy doprowadzali do lotnisk kanadyjskich uciekinierów, z których każdy miał czterdzieści dolarów amerykańskich, jednakową walizeczkę i mało różniące się rzeczy w środku. Ale to się zmieniło.

W pewnym okresie rząd chiński domagał się od Kanady wydania uciekinierów, którzy ukradli w tym kraju między sto milionów a ponad pół miliarda dolarów każdy, przetransferowali te sumy do Kanady i tutaj toczą się latami ich procesy imigracyjne. Mają za co płacić adwokatom, którzy walczą jak lwy, aby dodać Kanadzie nowych obywateli-złodziei.

Imigracja i erotyzm, a ściślej seks, mają ścisłe powiązania. Kraje bogatsze wysysają nie tylko co światlejsze umysły z krajów biedniejszych, ale również co ładniejsze dziewczyny, z których te, które odrzucają możliwość rozpoczęcia życia w nowym kraju od sprzątania, czy doglądania niedołężnych osób, wybierają niby łatwiejszy kawałek chleba, sprzedając się na ulicy.

Tak dawniej, jak i obecnie „córy Koryntu” zwykle nie pracują w pojedynkę, bez udziału, czy to „madam”, czyli szefowej domu publicznego, czy też męskiego „opiekuna”, „pimpa”, czyli sutenera.

John urodził się na przedmieściu Chicago i tam zaczął swoją życiową karierę. Ten, wówczas młody, wysoki, przystojny Murzyn, najpierw zaczynał w gangu młodzieżowym, trudniąc się drobnym rozbojem, ale wkrótce prosta przemoc mu obrzydła. Tam, pierwsze swoje dziewczyny tej samej rasy zaczął wysyłać na ulice, czerpiąc coraz większe zyski.