Zdjęcie dwóch torontońskich homoseksualistów odbierających dziecko urodzone dla nich przez surogatkę jest używane w Europie podczas kampanii przeciwko rodzicielstwu zastępczemu. Mężczyźni na zdjęciu to BJ Barone i jego partner Frank Nelson, a dziecko – noworodek Milo. Chłopca urodzila matka zastępcza podczas World Pride Week w Toronto, 27 czerwca 2014 roku.

Fotografię zamieściła niedawno na swoim fejsbuku Mary Fitzgibbon, kandydatka niezależna w startująca w wyborach parlamentarnych w Irlandii. Opatrzyła je odnośnikiem #no2surrogacy.

Barone i Nelson dowiedzieli się o tym z mediów społecznościowych i postanowili walczyć. Ostatecznie Fitzgibbon przegrała w swoim okręgu. Wybory odbyły się w zeszły piątek.

Niewykluczone jednak, że zdjęcie będzie użyte w innej podobnej kampanii. Mężczyźni znaleźli je w internecie opatrzone logo włoskiej partii prawicowej Fratelli D'Italia. Na plakacie widnieją też hasła mówiące o obronie praw dzieci.

Koty zabijają rocznie w Kanadzie około 200 milionów ptaków. Według raportu organizacji Nature Canada są główną przyczyną (związaną z „działalnością człowieka”) śmierci ptaków. Grupa zaczęła więc kampanię "Keep Cats Safe and Save Birds Lives", w której stara się przekonać właścicieli kotów, by nie wypuszczali swoich zwierząt na dwór bez nadzoru. Mają na tym zyskać zarówno koty, jak i oczywiście ptaki. Właściciele kotów mogą składać w internecie deklaracje, że nie będą puszczać swoich zwierzą wolno.

Nature Canada szacuje, że jedna taka deklaracja oszczędzi życie 16 ptaków rocznie. Tyle bowiem według statystyk uśmierca wałęsający się kot. W grupie ryzyka znajdują się przede wszystkim gatunki spędzające wiele czasu na ziemi oraz te odwiedzające przydomowe ogródki.

Twórcy kampanii przypominają, że wiele kotów też niepotrzebnie ginie. Są potrącane przez samochody i zjadane przez drapieżniki. Podają, że w 2015 roku w Toronto służby oczyszczania miasta sprzątnęły z ulic 1300 martwych kotów, a 50 000 innych odesłały do uśpienia.

Premier Justin Trudeau ułaskawił pośmiertnie Everetta George’a Klipperta, który w latach 60. podczas śledztwa przyznał, że jest gejem. Został uznany za niebezpiecznego przestępcę seksualnego i osadzony w więzieniu. Decyzji premiera od razu przyklasnęły organizacje broniące praw homoseksualistów.

Klippert był przesłuchiwany przez RCMP w sprawie podpalenia, które miało miejsce w 1965 roku w Pine Point, N.W.T. Nie oskarżono go o żadne czyny związane z pożarem. W czasie przesłuchania dobrowolnie przyznał, że był z relacjach seksualnych z czterema mężczyznami (były to związki prywatne, bez stosowania przemocy). Oskarżono go o rażącą nieprzyzwoitość. Trafił do więzienia. Po roku psycholog orzekł, że homoseksualizm Klipperta jest „nieuleczalny” i przez to skazany został sklasyfikowany jako niebezpieczny przestępca seksualny. Sąd stwierdził, że powinien prewencyjnie siedzieć w więzieniu. Wyrok poparł sąd najwyższy w 1967 roku. Tamtejszy sędzia zaznaczył, że prawo powinno być jednak doprecyzowane, by nieszkodliwi homoseksualiści nie byli tak traktowani.

Klippert wyszedł z więzienia w 1971 roku. Zmarł w 1996 w wieku 69 lat.

Biuro premiera oświadczyło ponadto, że rząd zastanowi się, jak traktować tego rodzaju sprawy z przeszłości, czy stosować np. domyślne ułaskawienie w przypadku osób skazanych za poważne nieprzyzwoite zachowania lub za czyny homoseksualne. W oświadczeniu stwierdzono, że przypadek Klipperta przyczynił się do legalizacji w 1969 roku w Kanadzie aktów homoseksualnych między osobami dorosłymi, które wyrażają na nie przyzwolenie.

W zeszłym tygodniu Justin Trudeau potwierdził, że przyjedzie do Toronto na paradę równości, która odbędzie się 3 lipca. Będzie pierwszym urzędującym premierem, który weźmie udział w imprezie.

Władze federalne zdecydowały się podwoić liczbę podań przyjmowanych każdego roku w ramach programu imigracyjnego sprowadzania rodziców i dziadków imigrantów mieszkających już w Kanadzie.
Rząd wydał w piątek oficjalne instrukcje zwiększające liczbę przyjmowanych podań w tym roku i w każdym następnym do 10 tys. z obecnych 5 tys. podań. Zwiększenie limitu jest realizacją jednej z obietnic wyborczych Partii Liberalnej złożonych w minionych wyborach.

Program ściągania rodziców i dziadków jest jednym z najbardziej obleganych programów imigracyjnych. Poprzedni rząd ograniczył program, wskazując na olbrzymie zaległości w rozpatrywaniu podań.