Ostatnie, pełniejsze, zweryfikowane i uściślone dane, dotyczące niemieckiego obozu zagłady dla Polaków w Warszawie KL Warschau, zostały przedstawione w zbiorowym opracowaniu książkowym pt. „Plan zagłady Warszawy. KL Warschau”  (Pod redakcją: W. Bojarski, wyd. Myślę Ojczyzna, Warszawa 2014). 

        Taka bolesna prawda jednak nie wszystkim odpowiada; jest też przemilczana, a od czasu do czasu pojawiają się niepełne i zafałszowane wypowiedzi przeciwne. Ostatnią rewelację pt. „Po latach badań w końcu wiadomo, gdzie znajdował się niemiecki KL Warschau!” ogłoszono w tygodniu przedświątecznym i prawie z tą samą datą 12 kwietnia br. podało Radio Warszawa, „Rzeczpospolita”, „Super Ekspres”, „Fakt” i inni, a za nimi „Polonia Christiana” w Krakowie, a nawet wydawany w Toronto polskojęzyczny „Goniec”. Nieco wcześniej ukazał się, z licznymi fałszami, artykuł Bogusława Kopki pt. „Niemiecki obóz koncentracyjny w Warszawie. Wspólna historia Żydów i Polaków”  („Kombatant” Nr 6, czerwiec 2016).

        O wstąpieniu Ukrainy do Unii Europejskiej mówią już dawno, ale jednak niektóre współrzędne i dane wyjściowe nam się pozmieniały. Teraz ludziom na Ukrainie narzucono ogólną myśl, że ruch bezwizowy jest równoznaczny ze wstąpieniem do Unii Europejskiej. Czasem mam wrażenie, że nikt niczego nie analizuje. Wszyscy zapomnieli o tym albo nie chcą wiedzieć, z czym tak naprawdę wiąże się ruch bezwizowy.

        Po pierwsze, z dłuższą kolejką na granicy, po drugie, z jeszcze większym sprawdzaniem dokumentów i danych paszportowych, które człowiek przekraczający granicę powinien posiadać. Oprócz tego, ruch bezwizowy wcale nie daje pozwolenia obywatelom Ukrainy na pracę w Polsce ani w innych krajach Unii Europejskiej. M.in. Polska już po wstąpieniu do Unii czekała, aby móc legalnie pracować w Niemczech – cztery lata. Jakoś o tak „mało znaczącym” fakcie jak różnica pomiędzy ruchem bezwizowym a wstępem do UE ludzie nie pamiętają.