Wprawdzie – jak powiada poeta – "chwieją się fundamenty światów", ale przecież wśród tego rozchwiania jest we Wszechświecie punkt stały w postaci niepisanej zasady konstytuującej III Rzeczpospolitą. 

Jak wiadomo, aktem założycielskim tej formy polskiej państwowości była siuchta w Magdalence w roku 1989. Polegała ona na tym, że wojskowa razwiedka przekazała starannie uprzednio wyselekcjonowanym "przedstawicielom społeczeństwa" zewnętrzne znamiona władzy w zamian za gwarancje zachowania pozycji społecznej w nowych warunkach ustrojowych i zachowanie tego, co sobie ukradła w ramach uwłaszczenia nomenklatury. Gwarancje te umocnione były kompromatami, jakie razwiedka zachowała sobie na wypadek, gdyby któryś "przedstawiciel społeczeństwa" zapomniał, skąd wyrastają mu nogi. Dlatego podjęta 4 czerwca 1992 roku próba ujawnienia agentury w strukturach państwa została storpedowana przez obydwie strony umowy "okrągłego stołu", zaś niepisanym konstytucyjnym fundamentem III RP była zasada "my nie ruszamy waszych – wy nie ruszacie naszych".

https://www.facebook.com/events/1571947006376619/

Kiedy w 1990 roku zostałem zarejestrowany jako kandydat na prezydenta, postanowiłem nawiązać kontakty z tzw. antysystemową opozycją. Między innymi w kawiarni "Ambasador" w Warszawie spotkałem się z 10-osobowym aktywem Unii Polityki Realnej, który "na pięć minut" przed wyborami porzucił swego lidera, Janusza Korwin-Mikkego. Dlatego nie doszło do rejestracji jego kandydatury.

Byłem zdziwiony, kiedy niedługo potem w dworku w Pęcicach pod Warszawą, gdzie wynajmowałem kilka pokoi, pojawił się sam Korwin bez zapowiedzi. Nie można było jednak poważnie rozmawiać z facetem, którego właśnie opuściła cała jego organizacja i został osamotniony. Widziałem go później w tłumie na kilkunastu wiecach wyborczych, ponieważ jeździł za mną po całym kraju.