Wśród tysięcy przeciętnych podróżnych odlatujących codziennie z torontońskiego lotniska można wyłowić pewne oryginalne typy.

Na przykład, wśród odlatujących na wakacje na Karaiby, nawet w zimie, można zobaczyć tych, którzy już na lotnisku torontońskim paradują w krótkich spodenkach, a panie nadto z prawie odsłoniętymi biustami. Niektórzy przyjeżdżają na lotnisko w ostatniej chwili, tak jakby mieli wsiadać w dalszą podróż do tramwaju lub autobusu, a tu trzeba przejść jeszcze odprawę bagażową, przejść przez kontrolę osobistą, dojść do odległego miejsca postoju samolotu. Wpadają w ostatniej chwili w momencie, kiedy już podejmowana jest decyzja o wyładowaniu ich bagażu. Niektórzy tego doświadczają, oglądając oddalający się samolot i negocjując z przedstawicielami linii lotniczej zabranie ich, bez stosownej kary, na kolejny odlot.

Wracamy dzisiaj do naszych koni roboczych, czyli samochodów "pociągowych", niezawodnych, pakownych i oszczędnych. Jednym z absolutnych faworytów tej kategorii jest honda CRV klasyfikowana jako Compact Crossover Utility, czyli CUV.

Auto napędzane jest czterocylindrowym 16-zaworowym, 185-konnym silnikiem z napędem na cztery koła (większość wersji). W modelu 2015 jest to nowa jednostka.

Hondy CRV jeżdżą po drogach od 1995 roku i zdobyły już sobie wielu wiernych zwolenników. Po civicu, CRV jest najważniejszym modelem Hondy w Kanadzie, dlatego wszelkie zmiany i ewolucja modeli są dogłębnie przemyślane.

Oczywiście CRV idzie z duchem czasu i wspomniany silnik ma wtrysk bezpośredni, przez co jest bardzo wydajny. Wycisnąć 185 KM z 2,4 litra to jest wyzwanie, tym bardziej że spalanie przeciętne (miasto/autostrada) wynosi 7,6 litra na sto w przypadku napędu na przód i 8,3 litra w przypadku napędu na cztery koła. W porównaniu z modelem 2014, o 11 proc. wzrósł moment zamachowy silnika (torque).

W 2015 roku wszystkie modele mają bezstopniową automatyczną skrzynię biegów CVT oraz napęd na cztery koła – za wyjątkiem modelu podstawowego LX.

Zachwyca przestrzeń przedziału bagażowego – 1054 litry oraz 2007 litrów po złożeniu tylnego siedzenia. To wszystko za dużych rozmiarów klapą tylną.

Oczywiście, Honda oferuje całą gamę różnych opcji i gadżetów; m.in. nawigację satelitarną na siedmiocalowym kolorowym wyświetlaczu dotykowym.

Cena auta – całkiem rozsądna – od 25 990 dol. za podstawową wersję do 35 790 dol. w najwyższej wersji, touring. W tejże mamy do dyspozycji dwa wysoko zaawansowane systemy elektronicznego wspomagania kierowania – Collission Mitigation Braking System oraz Lane Keeping Assist System, jak również adaptacyjny tempomat pozwalający na utrzymywanie stałej odległości od samochodu jadącego przed nami.

Powyższe systemy automatycznego hamowania przed kolizją, jak też utrzymywania samochodu w pasie ruchu jeszcze niedawno były oferowane jedynie w luksusowych autach, dzisiaj to szara codzienność.

W górnych czterech wersjach mamy do dyspozycji Lane Watch – kiedy włączamy prawy kierunkowskaz kamera zamontowana pod lusterkiem bocznym pokazuje nam sytuację na drodze po prawej stronie auta, wyświetlając obraz na ekranie konsoli. Jeśli dodać do tego fakt, że kierowca siedzi w miarę wysoko i ma bardzo dobrą widoczność we wszystkich kierunkach, możemy stwierdzić, że jest to bardzo poważny atut bezpieczeństwa jazdy.

My tu w Kanadzie mamy specjalnie ułożoną krajową wersję SE zawierającą bogatą ofertą opcji za w miarę dobrą cenę – prawdopodobnie będzie to najlepiej sprzedająca się wersja modelu.

Tak więc, z pewnością nowe CRV nie będzie ustępować liczbą sprzedanych egzemplarzy dotychczasowym. Jeśli zaś myślimy o jeździe próbnej i kupnie, to oczywiście z ręką na sercu polecam naszych zaprzyjaźnionych sprzedawców z Marino's AutoGroup – gdzie znajdą Państwo wyśmienitą obsługę w języku polskim,

o czym zapewnia Wasz Sobiesław

Japońska Toyota Motor Corp. poinformowała w środę o zawróceniu do naprawy – łącznie 1,67 mln samochodów. Akcja odbywa się dobrowolnie i ma na celu zaradzenie trzem fabrycznym usterkom, m.in. wadliwej pompie hamulcowej (master cylinder), co może prowadzić do nieprawidłowego zadziałania hamulców. W e-mailu rozesłanym do agencji prasowych koncern stwierdza, że nie są mu znane jakiekolwiek przypadki zranienia czy śmierci w wypadkach spowodowanych przez te defekty. 1,05 mln samochodów zostanie naprawionych w samej Japonii, a 615 tys. poza granicami. Akcja obejmuje modele crown majesta, crown, noah, voxy, corolla rumion i auris, jak również kilka modeli lexusa.

W kwietniu Toyota nawróciła do naprawy 6,39 mln samochodów na całym świecie, a dwa miesiące później kolejne 2,3 mln w związku z wadliwymi napełniaczami poduszek powietrznych.

Obecnie druga wada dotyczy samochodów toyoty, w których zamontowano niewłaściwe przewody paliwowe – w najgorszym wypadku może to powodować pożar. Inna naprawa to wymiana fuel evaporative emission control unit.

Polsko-Kanadyjski Związek Wędkarski zaprasza wszystkich chętnych na zawody wędkarskie BIG PIKE z łodzi, które odbędą się 19.10.2014 na Lake Simcoe. Zawody są zaliczane do rocznej klasyfikacji.

Zbiórka przed zawodami o godz. 6.30 w Harrys Riverside Marina, Riveredge Dr., Keswick. Start zawodów o godz. 7.30. Wpisowe na zawody wynosi 30 dol. członkowie PKZW, 40 dol. wędkarze nieczłonkowie PKZW.

Łodzie można rezerwować u Harry'ego, dzwoniąc pod nr 1-905-476-0441.

Będą to już przedostatnie zawody PKZW w sezonie 2014.

Przed zawodami Big Pike w klasyfikacji o tytuł najlepszego wędkarza roku w PKZW prowadzi Roman Runo – 228 pkt. Drugie miejsce zajmuje Janusz Kawalec – 214 pkt. Na trzecim miejscu jest Waldemar Weselak – 210 pkt. Ta trójka wędkarzy ma już zagwarantowane trzy pierwsze miejsca. Tylko kolejność może ulec zmianie. Jedynym wędkarzem, który miał szansę wskoczyć do pierwszej trójki w sezonie 2014, był Marian Mulas, który miał w dorobku 191 pkt. Niestety, Marian wyjechał na stałe do Polski. Po nim w klasyfikacji jest już zbyt duża różnica punktów, aby ktoś mógł zagrozić pierwszym trzem wędkarzom.

W ubiegłym roku najlepszym wędkarzem na zawodach Big Pike był właśnie Marian Mulas. Złowił największego szczupaka o wadze 3,92 kg.
W 2012 r. Big Pike wygrał Roman Runo – szczupak – 3,78 kg.

Zdobywcy Pucharu "Gazety", a później tytułu najlepszego wędkarza i Pucharu PKZW

1994 – Krzysztof Kluska
1995 – Krzysztof Kluska
1996 – Waldemar Weselak
1997 – Zbigniew Pokorski
1998 – Krzysztof Kluska
1999 – Gustaw Chmura
2000 – Gustaw Chmura
2001 – Ireneusz Lazowski
2002 – Ireneusz Lazowski
2003 – Krzysztof Chmura
2004 – Rafał Tarasiewicz
2005 – Piotr Gorlewski
2006 – Ryszard Dyjasek
2007 – Ireneusz Lazowski
2008 – Ireneusz Lazowski
2009 – Marian Mulas
2010 – Marian Mulas
2011 – Adam Czyż
2012 – Roman Mikucewicz
2013 – Roman Runo

Wakacje 2015

Kto zamierza wybrać się na wędkarskie wakacje na jezioro Esnagami w północno-zachodnim Ontario, do ośrodka Esnagami Lodge, powinien już teraz przynajmniej ustalić datę i zrobić rezerwację. Pod koniec grudnia każdego roku miejsca bywają już zajęte.

Dzięki doskonałym warunkom do łowienia ryb, obsłudze, zakwaterowaniu i wyżywieniu Esnagami Lodge ma ponad 90 procent stałych i powracających co roku klientów.

Ośrodek oferuje dwa plany: American Plan i Housekeeping Plan oraz zniżki dla rodzin, osób poniżej 21 lat i par.

O tej porze roku miejsca można rezerwować pod numerem tel.: 519-474-6988.

Przy rezerwacji wymagany jest depozyt.

Sukces Polaków na WCC 2014

Polska drużyna w składzie: Andrzej Walczak, Gabriel Starzec i Krzysztof Charmuszko, wygrała prestiżowe zawody w łowieniu karpi – World Carp Classic.

Zawody odbyły się we Włoszech, na jeziorze Bolesna, w dniach 29 września – 4 października. Polacy wygrali WCC po raz drugi w historii. W 2006 r. we Francji na jeziorze Orient wygrali Mariusz Ciach i Jarosław Płochocki.

Oficjalne wyniki, pierwsze trzy najlepsze drużyny:

1. Polska – 20 karpi, 204,1 kg
2. Holandia – 16 karpi, 187 kg
3. Holandia – 16 karpi, 169,3 kg

W przyszłym roku WCC powraca do Francji, na jezioro Madine. Nad tym jeziorem WCC odbyły się też w 2011 r.

Na karpie z St. Croix

Amerykański producent wędek, firma St. Croix, powiększył asortyment o karpiówki – Avid Series Carp Rods.

Karpiówki miały już okazję być sprawdzone podczas ostatnich zawodów – World Carp Fishing Championship, które odbyły się na jeziorze Pietrafitta we Włoszech pod koniec września tego roku.

Podczas 72-godzinnych zawodów na karpiowe wędki St. Croix łowiła reprezentacja Stanów Zjednoczonych, która ostatecznie zakończyła zawody na 21. miejscu.

Gdy po raz pierwszy zobaczyłem Trofidę, po upływie blisko dwóch lat od czasu wspólnej służby w wojsku; ledwie go poznałem. Wyszczuplał, był opalony, głowę miał lekko wciągniętą w kark, jakby się stale bał uderzenia z tyłu; oczy miał lekko przymrużone. A gdy lepiej mu się przyjrzałem, spostrzegłem na jego twarzy wiele zmarszczek. Stanowczo się zestarzał, chociaż był tylko o pięć lat starszy ode mnie. Był po dawnemu wesoły, lubił żartować i robić kawały, lecz teraz czynił to niechętnie, jakby z przymusu. Myśli jego błądziły gdzie indziej. W kilka lat później zrozumiałem to dobrze.

Poznałem, co się kryło w przymrużonych oczach, które raziło światło dzienne.

Szliśmy po polach i łąkach. Nogi ślizgały się po mokrej trawie, osuwały się z wąskich miedz, grzęzły w błocie. Szliśmy przez lasy, przedzieraliśmy się przez krzaki. Wymijaliśmy różne przeszkody. Jedne mogliśmy dostrzec, o innych wiedział tylko Trofida. Czasem zdawało mi się, że idziemy bez celu, że gubimy kierunek, błądzimy... Niedawno, na przykład, wspinaliśmy się stromym stokiem wzgórza, na którego szczycie rosła, bielejąca w ciemności brzoza. Teraz znów wspinamy się po gliniastej roli na szczyt wzgórza i znów... brzoza. Miałem chęć zwrócić na to uwagę Józka, lecz nie wypadało mi tego robić.