Po raz kolejny wybrałem się na Jasną Góre z rędziną ojca Rydzyka, tym razem pierwszy raz Pendolino. Rzeczywiście wygoda przednia, jazda szybka i w dwie godziny byłem na miejscu.

Niestety, wyrzucono 3.000.000.000 zł. Te pociągi chyba jeszcze 10 lat nie będą mogły rozwijać prędkości do 240 km, a tylko coś 160 km na godzinę. Za połowę tych pieniędzy można było kupić polskie wagony z Bydgoszczy, a resztę wydać na remonty torów. Niestety, jak mówią kolejarze, ktoś się obłowił, ale nikogo za to dotąd nie powieszono.

Historia tego sanktuarium zaczyna się od 1598 roku, gdy Jan Pac przekazał bernardynom obraz Matki Boskiej otrzymany od papieża Klemensa VIII. 28 sierpnia 1633, dzięki donacji Floriana Kaleckiego, opiekuna wileńskich bernardynów, a potem ze środków hetmana polnego litewskiego Jana Kiszki oraz rodziny Dolmatow-Isajkowskich położono kamień węgielny pod kościół drewniany i poświęcono go 9 lipca 1643.

W latach 1767–1783 – bernardyni zbudowali kościół kamienny w stylu późnego baroku z dwoma kaplicami.
W 1864 – władze carskie ostatecznie zlikwidowały klasztor bernardyński w odwecie za pomoc udzielaną powstańcom styczniowym, przeznaczając go na wojskowe stajnie. Od tego czasu w Budsławiu funkcjonował kościół z parafialną szkołą oraz synagoga. Po 1991 roku powrócili tu bernardyni i rozpoczęła się tradycja pielgrzymek do sanktuarium.
Niekoniecznie lubię jeździć do tego sanktuarium położonego z dwie godziny drogi autem na północ od Mińska, niedaleko Mołodeczna, które do 1939 r. było na terenie Polski. Tam przeżyłem bardzo smutny fakt w 1992 r., gdy kardynał Świątek kazał zerwać z muru otaczającego kościół polską flagę, która była obok białoruskiej, maryjnej i papieskiej.
Wtedy praktycznie wszystko, włączając kazania, było po polsku, tylko jedna msza była po białorusku i widać było, że mało kto ją rozumie i jest dla nich obca. Teraz tam odprawiana jest tylko jedna msza polska, i to nie ta główna, a wszystko po białorusku. Jak nastąpiła depolonizacja Białorusi, świadczy fakt, że gdy rozdawałem tygodnik katolicki "Idziemy" wydawany przez diecezję warszawsko-praską, nie więcej niż jedna na dziesięć osób mówiła, że czyta po polsku, i jej go dawałem.

List bez odpowiedzi do dnia 26 czerwca 2015.

Dr Andrzej Duda,
Prezydent Elekt RP
Szanowny Panie Prezydencie,
Wracam z Kijowa, gdzie byłem na konferencji prasowej rzecznika MON Ukrainy. Od wielu tygodni zawieszenie broni uzgodnione w Mińsku w lutym NIE działa. Strony ostrzeliwują się. Giną żołnierze i cywile, a końca konfliktu NIE widać.
Zakończenie konfliktu widzę przez:
1 – demilitaryzację obu obłasni-województw, czyli ługańskiej i donieckiej, oraz wycofanie – WSZYSTKICH – wojsk,
2 – wprowadzenie na teren obłasni ługańskiej, czyli tzw. Ludowej Republiki Ługańskiej, pod flagą ONZ wojsk Szwecji nienależącej do NATO,
3 – wprowadzenie na teren obłasni donieckiej, czyli tzw. Ludowej Republiki Donieckiej, pod flagą ONZ wojsk nienależącej do NATO Finlandii,
4 – ewentualnie wprowadzenie policji neutralnej,
5 – referendum, które umożliwi obywatelom obu "republik" zdecydowanie o swym losie, co może oznaczać:
a – włączenie się do Federacji Rosyjskiej,
b – ogłoszenie się niezależnymi państwami,
c – na jakichś nowych warunkach wejście w skład Ukrainy.

Wyruszyliśmy po kontroli granicznej z Białorusi i już widać różnice między krajami. Drogi ukraińskie są w fatalnym stanie i często autobus musiał nawet zjeżdżać na przeciwny pas, by wyminąć sporą jamę. Autobus był godzinę opóźniony w Czernichowcach, pierwszym mieście na Ukrainie. Na dworcu przy drzwiach autobusu czekało dwoje ludzi, którzy proponowali nam wymianę pieniędzy. Dostawaliśmy po 21 hrywien za dolara, czyli 70 proc. więcej niż rok temu, ale potem dowiedziałem się, że w tym czasie hrywna skakała nawet do 50 za dolara.

W Czernichowcach siadła obok mnie emerytowana bibliotekarka, która jechała dalej tym autobusem do Nikołajewa, już tylko 30 km od Morza Czarnego, gdzie mieszka jej matka. Ma męża, dwóch dorosłych synów i daczę, gdzie spędza większość czasu latem. Choć jest Ukrainką, w domu mówi po rosyjsku i nie lubi tych z zachodniej Ukrainy, co chcą na chama promować język ukraiński.