30 listopada 1939 r. sowieckie samoloty zaczęły bombardować Helsinki i większe miasta Finlandii. Tak zaczęła się fińsko-sowiecka "wojna zimowa", w której mała Finlandia sprawiła manto wielkiej Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej.

Gdy tylko Sowieci z Niemcami rozgromili Polskę, Stalin zaproponował państwom bałtyckim sojusz wojskowy. Estonia, Łotwa i Litwa w ramach tego sojuszu dały Sowietom bazy, a Litwa dostała Wileńszczyznę. Potem Stalin "poprosił" Finlandię o korektę granicy oraz wydzierżawienie na dłuższy okres półwyspu Hak. Finowie zgodzili się na pewne zmiany granicy, ale stanowczo odmówili wydzierżawienia wspomnianego półwyspu, z którego Sowieci by kontrolowali ruch w zatoce.
Po tym, bez wypowiedzenia wojny, nastąpiło bombardowanie miast fińskich, co było łatwe, bo samoloty Krasnej Armii startowały z lotnisk w Estonii, a wojska lądowe ruszyły do ataku wzdłuż praktycznie całej, prawie tysiąckilometrowej granicy. Finowie stawiali mocny opór, a fakt, że Sowieci nie potrafili wejść głębiej na tereny fińskie, było zasługą fińskiego Szweda, marszałka Carla Gustawa barona Mannerheima.
Ten wspaniały dowódca zaczął swą karierę w armii rosyjskiej, gdzie zresztą zwłaszcza w XIX wieku było moc oficerów z Finlandii. W przeddzień I wojny światowej był dowódcą brygady kawalerii rosyjskiej w Warszawie i jedynym oficerem rosyjskim przyjmowanym na salonach polskiej arystokracji.
W 1918 roku z pomocą Niemców pokonał Czerwonych Finów i przez kilka lat był regentem, ale potem przegrał wybory na prezydenta i wyjechał z kraju. Na kilka lat przed wojną powrócił – stanął na czele wojsk Finlandii i przygotował, mimo sporej kontrakcji lewicujących posłów, jej obronę, tworząc między innymi "linię Mannerheima".

 Stolica bez śniegu, ale z lekkim mrozem i wiatrem, co zaś nie powoduje, by Krakowskie Przedmieście i Nowy Świat wieczorem opustoszały.

Wieczorem na tych ulicach jest bardzo ładnie. Skrzą się wszystkie drzewa z umieszczonych na nich setek małych żarówek. Zaś na latarniach miejskich umieszczono swego rodzaju "parasole" i na nich są też małe żaróweczki.

Skandalu ciąg dalszy
W szeregu pism opisano różne szczegóły ostatnich wyborów i tylko imć Komorowski i pani Kopacz próbują wcisnąć rodakom bzdurę, że wszystko było w porządku, a tylko drobne pomyłki tu i tam.
Niestety nie tak, było pełno niechlujstwa i ordynarnych kantów szczególnie dotyczących liczby nieważnych głosów.
Dla wielu nie jest dziwne zachowanie "męża opatrznościowego", jakim chce się przedstawiać Jarosław Kaczyński. Zamiast wziąć się za organizowanie już teraz wielkich demonstracji, odkłada to do 13., a tu trzeba kuć żelazo póki gorące.

Jak już pisałem, pan Sakiewicz przedrukował egzemplarz przedwojennej codziennej, piłsudczykowskiej "Gazety Polskiej".

Jest tam moc artykułów na temat wojny włosko-abisyńskiej, opis uroczystości rocznicy powołania policji państwowej, bardzo krytyczny artykuł opisujący, jak firmy tworzące kartele podnoszą ukradkiem ceny, oraz opis burdy między polskimi i żydowskimi studentami z okazji rocznicy zabicia przez Żydów polskiego studenta Wacławińskiego w Wilnie.
W tymże numerze GP jest tekst pana Pospieszalskiego, który wspomina, że z okazji wyborów do parlamentu Europy wyszło na ja, że firma Unizeto, która wygrała przetarg na obsługę informacyjną wielu ważnych instytucji państwowych, jest własnością honorowego konsula Rosji, a w niej pracował też do niedawna Stanisław Sz. zatrzymany pod zarzutem szpiegostwa na rzecz Rosji.

Sformowany w Warszawie o 15.00 przy rondzie Piłsudskiego obok Hotelu Polonia, Marsz Niepodległości, który zgromadził blisko 100 000 głównie młodych narodowców z całego kraju, pomaszerował Alejami Jerozolimskimi za Wisłę do Stadionu Narodowego. W drodze skandowano różne hasła, w tym: "Wczoraj Moskwa – dziś Bruksela wolność nam odbiera".

Policja zablokowała wyjście pod Stadion Narodowy, a z ulicy Francuskiej wtargnęli na maszerujących jacyś zorganizowani w kominiarkach ludzie. Policja polewała narodowców wodą, która – jak się potem okazało – miała specjalne elementy, które pozwalały oblanych identyfikować.