Wiele kwestii prawnych związanych z imigracją do Kanady dotyczy dzieci osób starających się o pobyt stały.

    Rozpocznę od tego, że dzieci przybywające do Kanady turystycznie muszą posiadać autoryzację na wlot (eAUTHORIZATION), jaka będzie obowiązywać polskich obywateli od marca 2016. Posiadanie wizy elektronicznej-zezwolenia na wlot rodzica lub rodziców nie jest wystarczające. A zatem jeśli planują Państwo podróż do Kanady 15 marca lub później, zapoznajcie się z najnowszymi wymogami prawnymi w Kanadzie.

    W prawie imigracyjnym Kanady  dzieci objęte są specjalnymi przywilejami i jeśli wychowują się lub urodzą się w Kanadzie – dzieci te, także ich rodzice, mają realną szansę na otrzymanie pobytu stałego.

    Innymi słowy – posiadanie lub wychowywanie dzieci w Kanadzie jest podstawą do ubiegania się i otrzymania stałej rezydencji. Dzieci i ich prawa objęte są specjalną troską i dlatego warto niekiedy skorzystać z tych przywilejów prawnych, by osiedlić się na stałe w Kanadzie.

    Jeśli przypominają sobie Państwo głośną sprawę rodziny Sklarzyków, właśnie wprowadzenie przepisów uwzględniających interes dzieci (the best interest of the child/children) umożliwiło im powrót i otrzymanie pobytu stałego w tym kraju.        

    Wykorzystując te możliwości prawne, wielu imigrantów "nieudokumentowanych" decyduje się na założenie rodziny, w której rodzą się dzieci.

    W Kanadzie przyrost naturalny  jest nadal niski i rząd kanadyjski dba o interes swoich obywateli, a właśnie takimi są dzieci urodzone w Kanadzie, także z rodziców "nieudokumentowanych" rezydentów. Dobro dziecka musi być także uwzględniane w podaniach imigracyjnych ze względu na  takie właśnie szczególne traktowanie dzieci w prawie międzynarodowym, np. w Konwencji praw dziecka.

    Prawo imigracyjne Kanady uwzględnia także dobro dzieci nieurodzonych w Kanadzie. Wiele takich spraw przeprowadziliśmy z sukcesem, urząd nawet nie wymagał rozmowy kwalifikacyjnej, przyznając pobyt stały rodzinom imigrantów bez statusu, które wychowują w Kanadzie dziecko lub dzieci.

    Ponadto, osoby ubiegające się o pobyt stały i posiadające w kraju lub w Kanadzie dzieci poniżej 19. roku życia, muszą liczyć się z tym, że urząd imigracyjny może poprosić o specjalne deklaracje – zezwolenie na imigrację do Kanady rodziców pozostających za granicą, na przykład w Polsce.

    Nawet jeśli dziecko w Polsce ukończyło 18. rok życia, władze imigracyjne Kanady, zanim podejmą decyzję ostateczną, proszą o informacje dotyczące przyznanych praw do dziecka i ewentualnie uregulowanej kwestii alimentacyjnej. W przypadku gdy imigrant pragnie włączyć dziecko w swoje podanie, starając się jednocześnie o pobyt stały córki czy syna, musi być przygotowany na przedstawienie specjalnego zezwolenia na emigrację dziecka/dzieci od drugiego rodzica, jeśli posiada prawa rodzicielskie.

    Zwyczajnie władze imigracyjne, starając się zabezpieczyć przed "kidnapingiem", upewniają się, że dziecko nie zostaje sprowadzone do Kanady bez wiedzy lub zgody drugiego rodzica, pozostającego za granicą.

    Kwestie dotyczące przybywających do Kanady z wizytą dzieci mogą być przyczyną zatrzymania na granicy. Dlatego dobrze zabezpieczyć się i jeśli turyście towarzyszy osoba niepełnoletnia – syn, córka, bratanek itp., warto posiadać notarialną zgodę rodzica/rodziców lub prawnych opiekunów dziecka.

    Nie zawsze jest to sprawdzane, jeśli dziecko posiada paszport, ale niektóre linie lotnicze odmawiają zabrania dziecka na pokład samolotu, jeśli nie posiada się odpowiedniej dokumentacji, mimo że paszport dla dziecka został wydany za zgodą obydwojga rodziców/opiekunów.

     
Izabela Embalo
licencjonowany doradca
tel. 416-515-2022, Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
Osoby zainteresowane imigracją – pobytem stałym, zatrudnieniem, studiowaniem czy sponsorowaniem do Kanady, prosimy o kontakt z naszym biurem:
emigracjakanada.net

Nasze biuro znajduje się w dogodnej lokalizacji w centrum Mississaugi (Dundas/Hurontario).

    Wielu Żydów, nawet kiedy już zostali wysadzeni na rampie w niemieckim obozie zagłady, w czasie II wojny światowej, jeszcze ciągle wierzyło, że Jahwe nie pozwoli im zginąć. Ta wiara w specjalną opiekę Boga nad "narodem wybranym" ciągle jeszcze pokutuje w świadomości niektórych z nich. A wszak stara zasada głosi: zadbaj sam o swoje interesy, a Bóg ci pomoże.

    Myriam nosiła żydowskie imię, ale nazwisko miała rosyjsko-ukraińskie. Urodziła się w Kijowie, w typowej rodzinie żydowskiej. Matka miała zakład fryzjerski, a ojciec kuśnierski. Czuli się oni "jewrejami", ale nie wszystkich zasad religijnych przestrzegali. Wojujący ateizm bowiem nie tylko dotknął w dawnym Związku Sowieckim chrześcijan, ale żydów również.

    Wiadomo, że jednym z czynników, który znacznie wpływa na cenę budowy, jest koszt ziemi. Wobec tego taniej jest kupić jedną działkę, podzielić ją na dwie i wybudować na niej dwa domy. Oczywiście, gdyby to było takie łatwe, to każdy by to robił. Na szczęście podziały nie są takie łatwe, bo inaczej mieszkalibyśmy na jeszcze mniejszych działkach niż obecnie, w jeszcze mniejszych domach. Z drugiej strony, jest to obecnie coraz silniejszy trend i nawet nacisk na zagęszczanie struktury miejskiej. Budowa nowych osiedli poza miastem wymaga ogromnych nakładów na infrastrukturę. Podział działek, tam gdzie jest to możliwe, w mieście tworzy nowe jednostki mieszkalne korzystające z już istniejącej infrastruktury, jednocześnie wprowadzające do kasy miasta nowe środki finansowe za podatek miejski.

    Miejskie tereny są zwykle objęte bardzo klarownymi i jednoznacznymi przepisami urbanistycznymi ("zoning-bylaw"), które dokładnie określają, czy dana działka może być przeznaczona pod zabudowę, czy nie. A jeśli tak, to czy jest przewidziana pod zabudowę mieszkaniową, czy na przykład pod instytucjonalną albo przemysłową. W przepisach ("zoning-bylaw") określane są dokładne wymagania co do minimalnej wielkości działki, jej szerokości, długości itd. Przepisy te określają również, co na takiej działce może być wybudowane. Mam tu na myśli gabaryty budynku, jego wysokość, odległość od sąsiadów itd. Te wymagania mogą być różne dla poszczególnych rejonów miasta, dlatego za każdym razem należy je sprawdzać. Można to obecnie robić przez Internet lub bezpośrednio w "planning department" odpowiedniego miasta. Myśląc o podziale działki na przykład na połowę, należy sprawdzić, jakie są minimalne wymagania, i wówczas będziemy wiedzieć, jakimi parametrami dysponujemy i czy mamy szansę na sukces, czy nie.

    Jeśli widzimy, że mamy szansę na podział, to należy przygotować odpowiednie rysunki, pokazujące proponowane działki oraz co na nich zamierzamy zbudować i wystąpić formalnie o taką decyzję. Niestety, nie jest to coś, co można łatwo robić samemu. Do podziału niezbędne jest zatrudnienie fachowców. Potrzebny jest "land surveyor" oraz projektant (architekt) lub "planer". Te osoby mogą  przygotować rysunki, które miasto może rozpatrzyć na specjalnej sesji "committee of adjustment".

    Niestety, nie jest to też za darmo. Koszt "land surveyor" – zależy od wielkości zlecenia, ale honorarium za typowy podział na pół zwykle wynosi około 2000-3000 dol., honorarium dla architekta, opłaty dla miasta za rozpatrzenie przez "committee of adjustment" od 3000 do 5000 dol. od działki. Oprócz tego należy zapłacić tak zwane "development charges", które są kosztowne i w różnych miastach mogą być różne. Na ogół sięgają 30.000-50.000 dol. od każdej nowo utworzonej działki. Jeśli proponowany podział działki spełnia wszystkie punkty określone w wymaganiach urbanistycznych, to zwykle nie będzie problemu z podziałem. Natomiast jeśli nie spełnia wszystkich wymagań, to jest jeszcze szansa wystąpienia o tak zwany "minor variance" również poprzez "committee of adjustment". Niestety, za dodatkową opłatą. Szansa na sukces wynosi często 50/50.

    Wspomniałem wcześniej o "committee of adjustment". Co to jest?  W idealnym świecie wszystko powinno być tak robione, jak narzucają przepisy. Ale wiemy, że nie jest to możliwe. Odnosi się to też do budowy lub renowacji starych domów. Otóż w obrębie każdego miasta istnieje specjalna komisja, która skupia polityków ("city councellors"), którzy mają reprezentować interes miasta i jego mieszkańców, rozpatrując wszelkie podania o odstępstwa od obowiązujących przepisów urbanistycznych. Taka grupa "mędrców" bazuje swoje opinie na przygotowywanych przez fachowców z miasta raportach. Są to raporty urbanistów, transportowców, ludzi od drzew itd. Oczywiście członkowie tej komisji są w niej latami i doskonale wyczuwają, co może być zatwierdzone, a co nie powinno być. Ponieważ jest to publiczny proces, każdy sąsiad w promieniu 100 metrów dostaje listowną informację, co jego sąsiad planuje, i ma prawo przyjść i wyrazić swoją opinię i ewentualną opozycję do planowanych zmian. Takie argumenty, jak zasłanianie widoku czy słońca, nie są brane pod uwagę. I zwykle pojedynczy "oponent" ma małą szansę na powodzenie. Natomiast zdarzają się sytuacje, że jakieś proponowane zmiany (na przykład podział działki na pół) wywołują zorganizowany protest sąsiadów i wówczas panowie z komisji, będąc między innymi wybieralnymi politykami, przychylają się do decyzji "tłumu" i odmawiają zaakceptowania podania, pomimo że nawet parę minut wcześniej zaakceptowali bardzo podobne podanie, wobec którego nie było opozycji.

    Od decyzji COA istnieje możliwość odwołania się do ciała nadrzędnego, które nazywa się Ontario Municipal Board. Takie odwołanie należy złożyć w ciągu 20 dni od wydania decyzji przez COA. Jeśli tego nie zrobimy, decyzja COA nabiera mocy prawnej. O ile podanie o zmianę decyzji poprzez COA jest w miarę szybkim procesem, bo trwa od 2 do 3 miesięcy, to odwołanie do OMB nie podlega żadnym kryteriom czasowym. Osobiście jestem w trakcie odwoływania się do OMB. Złożyłem odwołanie w październiku, a przesłuchanie zostało wyznaczone na lipiec. Opozycja sąsiadów chce to nawet jeszcze bardziej opóźnić. Na szczęście w OMB nie ma już polityków wydających często decyzję "pod publiczkę". Pracują  tam sędziowie, którzy rozpatrują sprawę na podstawie faktów i podobnych przypadków. Dlatego na tym etapie niezbędne jest zatrudnienie prawników specjalizujących się  w przepisach urbanistycznych oraz "planerów", którzy mogą przygotować specjalne statystyki i fakty dla OMB pozwalające przechylić szalę na korzyść wnioskującego.

    Podsumowując, we wszystkich przypadkach, o których dziś piszę, planując zakup nieruchomości z myślą o przyszłym podziale, warto konsultować decyzje z ludźmi, którzy mają doświadczenie w tych sprawach. Oczywiście – chętnie pomagam.

    Na zakończenie jeszcze dodam, że istnieje kilka polskich firm, które mogą pomóc w podziałach czy przygotować "land survey". Dwie z nich warte polecenia to: Avanti Surveyors (Chris Beresniewicz – 416-231-1174) oraz Cuningham LTD (Jarek Legat – 905-845-3497).

    Posiadamy już więcej informacji na temat podań wizowych, które składa się elektronicznie, by uzyskać pozwolenie na wlot.

    Podanie jest dość proste, nie posiada za wiele pytań, jednak w moim odczuciu, pytania nie są precyzyjnie sformułowane. Trudno na przykład niektórym osobom znaleźć odpowiedni zawód. Nie ma klasyfikacji na zawód wyuczony i wykonywany. Podanie elektroniczne posiada miejsce na wpisanie uzasadnienia powodu podróży, ale nie ma możliwości za wiele tam wpisać. Na odpowiedź z urzędu imigracyjnego w sprawie jakichś komplikacji czeka się elektronicznie nawet i jeden miesiąc.

    Ponadto, wstępnie podania rozpatruje komputer, a nie oficer imigracyjny. Osoby, które pracują i mają fundusze na przyjazd do Kanady, otrzymują zezwolenie na wlot praktycznie automatycznie, w ciągu nawet kilku sekund drogą e-mailową.

    Osoby, które miały jakąkolwiek imigracyjną negatywną historię w Kanadzie, na przykład odmowę wizy, odmowę pobytu, odmowę zezwolenia na pracę lub wizy studenckiej, są kierowane na dokładniejsze sprawdzenie informacji. Urząd wymaga wówczas dosłania dodatkowych dokumentów, na przykład dowodów posiadania funduszy na wlot, biletu powrotnego, zatrudnienia w kraju pochodzenia.

    Pomimo że po złożeniu podania często przychodzi informacja, iż urząd skontaktuje się z wnioskodawcą w terminie 72 godzin, nie zawsze tak się dzieje. Można nawet czekać kilka tygodni na dalsze instrukcje, dlatego zalecam, by osoby, które miały kiedyś negatywną decyzję, wysłały swoje podania wcześniej, nie krótko przed planowaną podróżą. Ogólnie, podania elektroniczne stały się często bardzo uciążliwe, jeśli system nie działa prawidłowo.

    Związek adwokatów imigracyjnych ma zamiar zorganizować spotkanie z przedstawicielami ministerstwa w sprawie nieprecyzyjności systemu przyjmowania i procesowania podań imigracyjnych. Urząd, by zaoszczędzić sobie pracy i kosztów, nakazuje składać wiele podań drogą elektroniczną, która niestety często zawodzi. Strona internetowa urzędu często blokuje się, nie można załadować dokumentów, zdarzają się nawet błędy w odczytywaniu składanych dokumentów.

    Systemy elektroniczne miały zadanie ulepszyć pracę urzędu, przyspieszyć procesowanie podań imigracyjnych, jednak w praktyce niekiedy okazują się utrapieniem dla samego wnioskodawcy oraz dla osób prowadzących sprawy. Za niedosłanie dokumentacji, co często odczytuje niepoprawnie system komputerowy, osoba ubiegająca się o pobyt lub wizę może dostać odmowną decyzję. W dodatku, by zapamiętać niektóre podania imigracyjne, trzeba czasami używać kosztownych programów komputerowych, których osoby prywatne często nie posiadają.

    Niebawem także opłaty imigracyjne w większości będą musiały być uiszczane kartą kredytową, czyli także elektronicznie. Urząd imigracyjny  zaprzestaje wydawania papierowych druków wpłat skarbowych, jakie należy obowiązkowo zapłacić, by złożyć podanie. Zastanawia mnie, co zrobią osoby w przypadku nieposiadania kart kredytowych.

    Mam nadzieję, że urząd imigracyjny będzie w stanie w niedalekiej przyszłości usprawnić swoją stronę internetową i program przyjmowania wniosków elektronicznych. Obecnie tendencja jest, w moim odczuciu, taka, by urząd miał wygodniejszą pracę, nikt nie myśli, jak wiele aspektów elektronicznych procedur imigracyjnych jest dużym utrudnieniem dla wielu osób, starających się o wizę lub pobyt.

    Moim zdaniem, nadal powinny być dwie opcje do wyboru, podania elektroniczne i papierowe.

Izabela Embalo
licencjonowany doradca
tel. 416-515-2022, Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
    OSOBY ZAINTERESOWANE IMIGRACJĄ DO KANADY PROSIMY O KONTAKT.
    NOWA SIEDZIBA BIURA W MISSISSAUDZE. PRZYJMUJEMY TAKŻE W NIEKTÓRE WIECZORY I WEEKENDY.
9 LAT DOŚWIADCZENIA
www.emigracjakanada.net