Pokoik w wielkim domu milionerki – 92-letniej babci, która dbała o picie dla ptaszków.

       Dom stary, pomalowany na biało, koło Lubeki. Dom z basenem, też starym, a mój pokój z łazienką o kaflach niebieskich, na szczęście zamykany na klucz. Kilka osób miało klucze do tego domu. Jak się zamknęłam wieczorem, to już stamtąd bałam się wychodzić. Na początku błądziłam po tym domu, różne korytarze, rycerze w zbroi o normalnej wysokości człowieka. Raz tylko ta pani w nocy mnie zawołała, chyba też miała przycisk alarmowy, bo przecież była daleko ode mnie. Dziwny to był dom, a pierwszej nocy spałam w pokoju z balkonem, na którym królowały już gołębie i wszystko zabrudziły. W ciągu dnia wyjechała poprzednia opiekunka, więc poszłam na jej miejsce, lepsze, bo zamykane.

        Minęło już kilka miesięcy od mojego powrotu z Boliwii i czas, aby znów powrócić do doświadczeń i przeżyć z tego misyjnego kraju. Trudno pisać o Boliwii, pomijając rzeczywistą sytuację milionów ludzi, którzy żyją w ubóstwie z dnia na dzień, zatroskani myślą, jak przeżyć.

        I chociaż w tym czasie w Boliwii nie ma jakiejś oficjalnej wojny, nie spadają bomby, nie widać pomordowanych na ulicach – to lęk i uzasadnione obawy przed jutrem są wszędzie zauważalne. Lęk, o którym mówię, ma podłoże zdecydowanie egzystencjalne, czyli związane z brakiem podstawowych środków do skromnego przeżycia. Chociaż w poprzednich artykułach wspominałem o niektórych źródłach tego lęku; chciałbym je jednak jeszcze raz powtórzyć. Oto najważniejsze z nich: dramatycznie opadający poziom wód gruntowych i źródlanych, coraz mniej deszczu, skutkiem braku wody jest spadek urodzajów, bardzo słabo i wolno rozwijający się przemysł, ogromne bezrobocie. Tego lęku nie przeżywa garstka ludzi, którzy są u władzy lub z nią związani. W tym jakże biednym kraju, tylko znikomy procent ludzi żyje ponad stan i nie przejmuje się sytuacją kraju. Wręcz przeciwnie – robią oni wszystko, aby nic się nie zmieniło… . W przeciwnym razie musieliby zrezygnować z przywilejów, przyznać się do nieuczciwości, bezduszności i korupcji oraz wejść na drogę sprawiedliwości, miłości i pokoju. Czy do tego dojdzie kiedyś w Boliwii…?