Kanadyjski komisarz ds. ochrony prywatności orzekł, że RCMP sześć razy bezprawnie użyło technologii pozwalającej na śledzenie telefonów komówrkowych. Urządzenia typu MDI (Mobile Device Identifiers) przechwytują numery identyfikacyjne IMSI (International Mobile Security Identity) udając nadajniki sygnału i łącząc się z telefonami znajdującymi się w okolicy. Numer IMSI może być potem używany do śledzenia urządzenia, a nawet do podsłuchiwania rozmów czy uzyskiwania dostępu do wiadomości tekstowych.

W latach 2011-16 RCMP użyło urządzeń przechwytujących IMSI podczas 125 śledztw kryminalnych. W 29 przypadkach zrobiło to nielegalnie. 13 razy policja działała bez nakazu sądowego tłumacząc się w 7 przypadkach tym, że decyzję trzeba było podejmować szybko, by uniknąć ofiar.

Podróż premiera Trudeau i jego rodziny na wyspę Agi Khana kosztowała kanadyjskich podatników 215 398 dol. Liczby pochodzą z zestawienia RCMP udostępnionego CBC News na podstawie prawa o dostępie do informacji. W podanej kwocie mieszczą się koszty RCMP, DND, Global Affairs Canada i Privy Council. Jest ona o 70 proc. wyższa niż ta podawana wstępnie przez Ottawę (pierwotnie miało być 127 187 dol.). RCMP w marcu w parlamencie podawało kwotę 71 988 dol. zaznaczając, że proces rozliczeniowy jeszcze trwa i suma może się zwiększyć – zwiększyła się do 81 515 dol. Menedżer biura premiera ds. kontaktów z mediami odpowiada krótko, że biuro nigdy nie komentuje kosztów związanych z zapewnieniem bezpieczeństwa premierowi. O takie rzeczy należy pytać RCMP. RCMP powtarza, że różnica wynika z zakończenia rozliczeń. Nie podaje dokładnego rozbicia kosztów ani nie tłumaczy, z czego wynikają różnice w długości podróży funkcjonariuszy RCMP i premiera Trudeau. Podsumowuje, że wszystko jest ściśle związane z zapewnieniem bezpieczeństwa premierowi i jego rodzinie. Przepisy wymagają, by podczas każdych wakacji premierowi towarzyszyła grupa funkcjonariuszy RCMP. Każdy urlop premiera nakłada więc na podatników jakieś koszty.

W sprawie wakacji Trudeau trwa śledztwo prowadzone przez parlamentarną komisję ds. etyki. Badana jest kwestia konfliktu interesów.

Trudeau zwrócił 4895 dol. za przelot swojej rodziny i niani samolotem CC-144 Challenger należącym do departamentu obrony narodowej. DND szacuje jednak, że koszt lotu wynósł 32 000 dol. plus 1720 dol. na posiłki i napoje.

Ponad 50 000 osób może stracić pracę, jeśli rząd Ontario nie zrezygnuje z podwyższenia płacy minimalnej do 15 dol. za godzinę, alarmuje prowincyjne Financial Accountability Office. Szef FAO David West podkreśla, że najbardziej zagrożone zwolnieniami będą osoby młode i nastolatkowie, a liczba ontaryjczyków pracujących za minimum wzrośnie w 2019 roku z 500 000 do 1,6 miliona osób. Waters dodaje, że choć w innych jurysdykcjach są wprowadzane podobne zmiany, to nikt nie dokonuje ich w tak krótkim czasie jak premier Wynne. Teoretycznie podwyżka powinna przełożyć się na wzrost całkowitych dochodów wszystkich pracowników w Ontario o 1,3 proc., z analiz wynika jednak, że wzrost bezrobocia przyniesie większe straty.

Raport FAO nie zawiera żadnych rekomendacji, a jedynie prognozę rozwoju sytuacji, jeśli rząd będzie obstawał przy swoim. Zaznacza, że błędem jest sugerowanie, iż podwyżka nie będzie miała żadnego wpływu na przedsiębiorstwa. Część firm będzie mieć poważne trudności.

We wtorek minister pracy Kevin Flynn stwierdził, że gospodarka prowincji jest silna i poradzi sobie z podwyżką płacy minimalnej. Powołał się przy tym na analizy OECD, Center for Economic and Policy Research i Canadian Centre for Policy Alternatives. Tłumaczył, że pieniądze przecież nie wyparują, pracownicy zarabiający więcej będą wydawać więcej. Pytany o to, jak powinni przygotować się właściciele firm, odpowiedział, że muszą znaleźć sposoby przystosowania się do nowej sytuacji. Zdaniem Patricka Browna rząd po prostu zakłada, że przedsiębiorstwa przerzucą dodatkowe koszty na klientów.

Ale to już było – igrzyska w liczbach
Od 29 lipca do 6 sierpnia 2017 roku trwały Światowe Letnie Igrzyska Polonijne Toruń 2017. Na sportowych arenach Torunia rywalizowało około 1000 uczestników z 33 krajów świata (m.in. Singapur, Ekwador, Egipt, Australia, RPA, Argentyna i Kanada).
Igrzyska odbyły się pod honorowym patronatem Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej Andrzeja Dudy. Organizatorem było Stowarzyszenie „Wspólnota Polska” i miasto Toruń, pod mecenatem Senatu Rzeczpospolitej Polskiej i Ministerstwa Sportu i Turystyki.
Dla startujących w 25 konkurencjach przygotowano 3300 medali, a dla najlepszych zespołów w rywalizacjach drużynowych przeznaczono 40 statuetek toruńskich aniołów.
Przyjęto następujące grupy wiekowe: dzieci do lat 12, młodzież 13-16 lat, dorośli 17-20, 21-35, 36-45, 46-55, 56-65, 66-70 i powyżej 71 lat.
Otwarcie igrzysk nastąpiło w Arenie Toruń, gdzie po przemarszu wszystkich ekip i części oficjalnej koncertował zespół „Feel”. Ceremonię otwarcia obserwowało ponad 3000 widzów. Znicz Igrzysk zapalił Sławomir Kruszkowski – wioślarz, olimpijczyk. Ślubowanie sportowców (przedstawiciel Kanady – Bartek Dąbrowa i młodziutka przedstawicielka czeskiego Zaolzia) odebrała Irena Szewińska – siedmiokrotna medalistka olimpijska.
Igrzyska to również: 13 obiektów sportowych, 5 hoteli, 12 autobusów dowożących uczestników, 22 koordynatorów dyscyplin.
W turnieju golfa wystąpił Bartosz Piasecki reprezentujący Norwegię, wicemistrz olimpijski z Londynu. W toruńskiej katedrze odbyła się Msza Święta w intencji Polonii. Polonusi uczcili minutą ciszy rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego.
W pierwszej konkurencji igrzysk, biegu na 5K, udział wzięło 43 zawodników z 12 krajów. Wygrał Paweł Czeczko z Białorusi przed Ryszardem Kaganem z Kanady. Najmłodszym uczestnikiem był jedenastoletni Emanuel Marculewicz z Kanady, najstarszym zaś siedemdziesięcioletni Mecislav Borusevic z Litwy.
Ceremonia zakończenia imprezy odbyła się w Fosie Zamkowej, gdzie po komunikacie klasyfikacji medalowej i udekorowaniu Pucharem Fair Play (Ryszard Piątek z Kanady) oraz wręczeniu nagrody dla najmłodszego i najstarszego uczestnika igrzysk odbyła się światowa premiera wodnego musicalu 3D „Romeo i Julia”.

Nasza ocena – czyli miód z odrobiną dziegciu

Pozytywy:
Toruń przywrócił nadzieję, wiarę i dobre prognozy na zamgloną wizję poprzednich edycji igrzysk (zaczątki we Wrocławiu i Kielcach i pełna porażka w Katowicach) na przyszłość największej w świecie polonijnej imprezy sportowo-historyczno-kulturalnej, jakimi są igrzyska polonijne z ich historią, tradycją i korzeniami od 1934 r. Nie bez wpływu na sukces tej imprezy byli włodarze miasta Torunia, na czele z jego prezydentem Michałem Zalewskim, dyrektorem Wydziału Sportu i Turystyki Mariolą Soczyńską, zastępcą prezydenta miasta Torunia Zbigniewem Fiderewiczem oraz całym podległym resortem miasta Torunia. W kontaktach z włodarzami Torunia dało się odczuć ciepło, przychylność i takie zwykłe kumpelstwo, jakbyśmy się znali od lat i nic nie jest w stanie zmienić stosunku do naszego wspólnego dziecka, jakim są igrzyska polonijne.
Zgodnie z zaproszeniami pana prezydenta, schrupaliśmy pierniki Kopernika, historię i zabytki miasta i igrzyska w całej okazałości bez kacowych konsekwencji. Jednym słowem, panie prezydencie i TEAM (nie Canada tym razem) – dziękujemy!
Bliskość miasta z jego historią, zabytkami, Wisłą, hotelami, obiektami sportowymi, przychylnością torunian, nowoczesną i darmową dla uczestników igrzysk komunikacją miejską desygnuje Toruń na zdecydowanego lidera i przyjaciela sportowej Polonii świata. Marzeniem naszym byłoby wzorowanie się następnych gospodarzy igrzysk na Toruniu.
Już podczas rejestracji były wręczane dla każdego uczestnika pakiety startowe z niezbędnymi informacjami o igrzyskach, Toruniu, atrakcjach regionu i, co najważniejsze – każdy już był medalistą igrzysk poprzez pamiątkowy medal piernikowy-kopernikowy z tego pakietu – można było poznać smak toruńskich pierników. Codzienne biesiadowanie w obiektach centrum handlowego „Targi”, czyli naszej wioski olimpijskiej, sprzyjało zdecydowanie integracji środowisk polonijnych, wzmacniając jednocześnie więzy z krajem pochodzenia – Polską.
Każdy medalista był świadkiem niesamowitych ceremonii medalowych, mógł przeżyć emocje dostępne tylko medalistom olimpijskim. Mocny akcent na najmłodszych uczestników igrzysk, z ich udziałem w konkurencjach sportowych i życiową przygodą poprzez oficjalną ceremonię medalową, jest bardzo dobrym prognostykiem na przyszłość, i to nie tylko igrzysk.
Wspólne biesiadowanie do późnych godzin wieczornych przy różnorodnych koncertach i muzyce biesiadnej, wspaniałe przyjęcia wydane przez pana prezydenta oraz dzień „Polonia – Gospodarzom” na długo pozostaną w naszej pamięci i trudno będzie pobić takie właśnie klimaty.
Same zawody sportowe były sprawnie i gładko przeprowadzone przez profesjonalnych sędziów i nie mniej profesjonalną kadrę wolontariuszy. Zawodnicy, którzy postępowali zgodnie z regulaminem igrzysk, dyscyplin i kodeksem moralnym, mogli liczyć na pomoc i przychylność organizatorów. Kombinatorzy i łowcy medali za wszelką cenę musieli się liczyć z przykrymi konsekwencjami do dyskwalifikacji włącznie. Większość ceremonii medalowych odbywała się na obiektach tuż po zakończeniu zawodów, co zdecydowanie rozładowało dłużyzny i niekomfortowość w wiosce olimpijskiej. Jesteśmy pozytywnie zaskoczeni przychylnością nowych – starych władz Stowarzyszenia „Wspólnota Polska” z jego prezesem Dariuszem Piotrem Bonisławskim, jego pozytywne nastawienie do sportowej Polonii napawa nas pozytywami związanymi z przyszłością igrzysk, daje się odczuć powiew dobrych i ciepłych wiatrów. Jesteśmy pod wrażeniem niesamowitej pracy pani Magdaleny Okaj, którą wykonała, kontaktując się od początku akcji Toruń 2017 z niemal każdym uczestnikiem igrzysk, wprowadzając atmosferę spokoju, profesjonalizmu i troski o igrzyska. To jest kandydatura do sportowego Oskara Igrzysk Polonijnych.
Po raz pierwszy w historii igrzysk polonijnych, SWP ufundowała dla polonijnej młodzieży spoza tak zwanego bloku wschodniego refundację pobytu podczas igrzysk w Toruniu, dołączając do tego pakiety upominkowe. 5 młodych sportowców z Team Canada skorzystało z tej pomocy. Dziękujemy SWP za wyrzucenie do lamusa historii tego, co się nie udało w 2009, 2013 i 2015 r. i z nadzieją na przyszłość igrzysk kibicujemy i pomagamy SWP.
W Toruniu można było zauważyć nowe, pozytywne trendy, które będą chyba wpływały na igrzyska w przyszłości.
Nowe emigracje związane z wędrówkami za pracą Unii Europejskiej, zaczynają dominować igrzyska poprzez wcześniej niespotykane liczbę i to młodych ludzi. Taką jaskółką jest tutaj na pewno Polonia z Irlandii, która po raz pierwszy w historii wystawiła liczną ekipę, w liczbie 36 osób, w większości młodzieży i dzieci. Hiszpania stara się iść podobnym tropem, natomiast w kwestii przypomnienia Team Canada zawsze miał minimum 50 proc. młodzieży.
Hiszpania zajęła 6. miejsce, natomiast Irlandia 13., ale jej menedżer zapowiada marsz w górę na kolejnych igrzyskach. Brawa dla jednoosobowych reprezentacji, czyli Egiptu, Ekwadoru, Singapuru i Szwajcarii.

Negatywy – czyli dziegieć
Jak zorganizować imprezę amatorską, jaką są igrzyska polonijne, by była przeprowadzona szybko, sprawnie, bezkolizyjnie, oszczędnie i była łatwa do okiełznania?
Odpowiedź – obciąć konkurencję, wprowadzić restrykcje z niejasnościami przy rejestracji, zlikwidować grupy wiekowe lub je połączyć, nie dopuścić do startu bez uiszczenia należności hotelowych z góry. Rozwiązania takie zostały wprowadzone w Toruniu i na pewno nie były one wszystkie do końca sprawiedliwe, ale pomogły? Chyba tak.
Regulaminy jak bumerang wracają na każdą edycję Igrzysk i za każdym razem są inaczej interpretowane przez organizatora i z mniejszym lub większym skutkiem przestrzegane. W Toruniu były one przestrzegane i wymóg przeprowadzenia konkurencji – 5 osób, i łączenia grup wiekowych były niesprawiedliwe do bólu, pozbawiając medalu lub miejsca osoby, które zgodnie z regulaminem powinny je zdobyć. Czy aby na pewno jednakowo znaczy sprawiedliwie? Tutaj prezes SWP obiecuje prace nad regulaminem i grupami wiekowymi w czasie międzyigrzyskowym, by mogły one być wprowadzone permanentnie na igrzyskach i były bardziej sprawiedliwe.
Regulaminy te pozbawiły na pewno Team Canada miejsca na podium, a jednocześnie zostałem wmanewrowany w twórcę tego regulaminu, kiedy zdecydowanie sprzeciwiłem się dokooptowaniu do drużyny piłkarskiej Irlandii piłkarzy z Polski oraz połączenia za pięć dwunasta koszykarzy z Litwy z dzieciakami z Hiszpanii z opcją legalnego uczestnictwa. Nie wiem, z jakiego powodu piłkarze z Irlandii i koszykarze z Hiszpanii odebrali specjalne nagrody za uczestnictwo. Czy zawodnik Singapuru, Egiptu, Ekwadoru, piłkarze z Argentyny, pięcioosobowa rodzina z Kanady po raz pierwszy w Polsce czy którykolwiek inny Rodzynek nie bardziej pasował do tej nagrody. Pytanie – czy takie nagrody o niejasnych kryteriach oceniania powinny być przyznawane?
Absurdem było przeprowadzenie turnieju koszykówki w ciągu jednego dnia. Czterech meczów dziennie nie zagra żaden zawodowiec, a amatorów zmuszono. W meczu o brązowy medal Kanada – Białoruś na parkiet wyszli kibice reprezentujący Team Canada, by turniej mógł się zakończyć.
Jest wysoce niesprawiedliwe, wbrew jakimkolwiek światowym regulaminom i standardom, by ograniczać liczbę startów w pływaniu, lekkiej atletyce czy innych dyscyplinach, oraz obcinać klasyczne dystanse czy konkurencje. Nagrodą dla ciężko pracującego sportowca – mistrza jest jego dominacja na zawodach, ale na igrzyskach musimy być politycznie poprawni, by wyrównać szanse wszystkim uczestnikom. Nie mamy nic przeciwko czyjejkolwiek dominacji (polonijnej w szczególności), pod warunkiem że jest ona z duchem fair play, ale mamy tutaj duże obiekcje przeciwko takiej dominacji, gdzie cwaniactwo jest jednym z czynników, na zasadzie „nasze musi być górą”.
Czy nie byłoby zasadne znów wrócić na kampusy akademickie z całym bagażem socjalnym igrzysk Warszawa 2005, Słupsk 2007, Toruń 2009 – taniej, razem bez zbędnych podróży? Dla osób bardziej wymagających pozostają hotele. Prosimy Stowarzyszenie „Wspólnota Polska”, jeśli dojdzie do ostatecznego ustalania regulaminu igrzysk – dyscyplin, grup wiekowych, o poddanie projektów pod dyskusję przynajmniej tym wiodącym ośrodkom polonijno-sportowym z limitem czasowym, byśmy mogli w końcu zamknąć ten temat na zawsze – aby były one jednakowe dla wszystkich edycji igrzysk.

Igrzyska sportowo-statystycznie
Potwierdziła się reguła, że ekipy najliczniejsze zwyciężają w klasyfikacji drużynowej. Zwyciężyła Polonia z Czech przed Litwą, Białorusią i Kanadą. Kanada w ostatnim dniu igrzysk straciła miejsce na podium na rzecz Białorusi, przegrywając o jeden złoty medal. Liczbowo to: Czechy – 161 medali, Litwa – 158, Kanada – 98, Białoruś – 97 i potem to już przepaść Niemcy – 49.
Bez medalu pozostałe reprezentacje Belgii i Egiptu, chociaż na strzelectwie reprezentant Egiptu utrzymujący się na 3. miejscu pomagał spóźnionemu reprezentantowi Kanady tak intensywnie, że ten zajął 3. miejsce, spychając Ahmeda Gabra na miejsce 4., a może by tak w fair play? Na igrzyskach w Toruniu zarysowuje się trend zielonej corridy (sojusz irlandzko-hiszpański), czy wytrzyma próbę czasu i dotrwa to coś do 2019 roku? Prezes Stowarzyszenia „Wspólnota Polska” Dariusz Bonisławski nieoficjalnie namaszcza na gospodarza igrzysk 2019 – Gdynię. Zimowe Igrzyska 2018 – Szczyrk.

Team Canada Toruń 2017
Wielkie podziękowania dla nas wszystkich, za to że byliśmy w Toruniu, że byliśmy mimo wielu trudności 3. ekipą pod względem liczebności. Byliśmy najlepiej ubraną ekipą na igrzyskach i najbardziej zdyscyplinowaną – powinna być nagroda. Za wizerunek dziękujemy wszystkim sponsorom, którzy jak zawsze – byli dla nas szczodrzy. Udowadniamy tym całemu światu, że jednak coś jest ważniejsze od medali, mimo tego że przywozimy profesjonalnych, młodych sportowców, którym niezbyt profesjonalni działacze chcą odebrać te medale, zmieniając regulaminy, niby wyrównując szanse dla wszystkich, wynosząc na piedestały średniaków lub nieudaczników.
Ryszard Piątek dostaje nagrodę Fair Play (żeglarstwo), Bartek Dąbrowa składa wraz reprezentantką Czech ślubowanie w imieniu wszystkich sportowców. Danuta Zieliński zostaje członkiem Rady Igrzysk. Najstarszym zawodnikiem igrzysk jest 85-letni Piotr Konior z Kanady.
Wielkie brawa dla koszykarzy, którzy w jednodniowym czteromeczowym turnieju, w meczu o brązowy medal nie są w stanie wyjść na parkiet, wysyłając do boju kibiców. Brawa dla pływaków i ich liderów: Janusz Tarnawski, multimedalista – 6 medali, rodzina Koniorów, czyli Maciek, Karolina, Klaudia, Michał i Piotr, którzy zdobywają kilkanaście medali, z jej liderką Karoliną – 5 złotych. Udany comeback Davida Nowickiego – 5 medali. Brawo Michelle Gajewski, Catherine VanDyke, Matthew i David Glazer, Konrad Pietrzak, Łukasz Welcz i cały pływacki team za 41 medali.
Wspaniale walczyli lekkoatleci – 32 medale do puli. Brawa dla Ryszarda Kagana i Ryszarda Lecha, Mariusza Kosińskiego i Marka Głowackiego, Andrzeja Dąbrowskiego i Teresy Nowakowski, Jana i Danuty Zielińskich. Jerzy Wyroba, Jerzy Kwaśnik oraz wszyscy pozostali kreują Canada Way.
Pierwszy złoty medal w tenisie ziemnym od niepamiętnych czasów – Chris Gos. Rodzina Marculewiczów po raz pierwszy w Polsce bez kontaktowego języka polskiego – 5 medali do puli. Siatkarze plażowicze tradycyjnie srebrni – Łukasz Porosa i Szymon Wierdak. Udany powrót Przemka Figaszewskiego, który gromi rywali w bowlingu. Medale dla Team Canada zdobywają też szefowie kanadyjskiej ekipy – Jerzy Dąbrowa i Piotr Lach, co dopełnia jakości całej drużynie. Nie tylko w gębie jesteśmy dobrzy.
Dwie drużyny piłkarzy nożnych w postaci Polonii Hamilton, która w walce o brązowy medal uznaje wyższość Ukrainy. Natomiast Olimpia Toronto trafia do tak zwanej Grupy Śmierci i mimo ambitnej postawy nie wychodzi z niej. Obydwie drużyny mogą być dumne ze swoich występów.
Tradycyjnie w środę biesiadujemy z całą masą zaproszonych gości na Canada Day, uświetnionym występami biesiadnymi i wspaniałym tenorem toruńskiego artysty Kuby Kubackiego, którego już niedługo będziemy podziwiać w Kanadzie. Dziękujemy za wspaniałe przyjęcie włodarzom „Przystani Toruń”.
Zdobywamy łącznie 98 medali, i zajmujemy 4. miejsce.
Z podniesionym czołem opuszczamy gościnny Toruń i przygotowujemy się na Gdynię 2019. Team Canada Toruń 2017 w większości był reprezentowany przez prowincję Ontario, Kolumbia Brytyjska zaznaczyła również swoją obecność. Zapraszamy już na 2019 do Gdyni całą Kanadę ze wszystkimi prowincjami.
Bądźcie z nami, pokażmy moc Polonii kanadyjskiej!

Jerzy Dąbrowa

Team Canada SIP

www.igrzyskapolonijne.ca
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
905 609-3345