Michalkiewicz o Żydach
Stanisław Michalkiewicz jest jednym z najbardziej znienawidzonych przez Żydów polskich publicystów. Nie bez racji. Raz po raz, z ogromnym humorem i talentem literackim, w swoich felietonach Michalkiewicz udowadnia, że są w relacjach Polaków z Żydami rachunki krzywd, których filosemicka dłoń nie przekreśli.
Nakładem wydawnictwa von Borowiecky ukazał się kolejny zbiór felietonów Michalkiewicza. Tematem przewodnim "Herrenvolk po żydowsku" są Żydzi. Felietony Michalkiewicza poprzedza kalendarium stosunków Polaków z Żydami w latach 1981–2011, zajmuje ono 50 z 269 stron publikacji. Z kart kalendarium czytelnicy dowiedzą się o bliskiej współpracy Jaruzelskiego z Żydami od czasów stanu wojennego, antypolskiej kampanii nienawiści wobec Polski i Polaków rozkręcanej pod koniec lat osiemdziesiątych przez "Tygodnik Powszechny", lojalności rządów po transformacji ustrojowej wobec interesów żydowskich, szerzeniu nienawiści do Polski i Polaków przez środowisko "Gazety Wyborczej", przekazaniu majątku wartego 10.000.000.000 dolarów z budżetu państwa gminom żydowskim, żądaniach amerykańskich Żydów chcących przejąć majątek Polaków wart 65.000.000.000 dolarów, niedopuszczeniu przez Lecha Kaczyńskiego do przeprowadzenia ekshumacji w Jedwabnem, co pozwoliło chronić kłamstwa Grossa, filosemityzmie Marka Jurka i Lecha Kaczyńskiego, prożydowskiej polityce PiS.
W tekstach swoich felietonów Michalkiewicz nieustannie przypominał o realiach relacji Polaków z Żydami, walce Żydów z odrodzeniem niepodległej Polski w 1918 roku, badaniach księży Trzeciaka, Pranajtisa i Kruszyńskiego nad Talmudem, żydokomunie, realizmie Zofii Kossak wobec zagrożenia żydowskiego, udziale Żydów w zbrodniach komunistycznych, nadreprezentacji Żydów w komunistycznym aparacie terroru, odpowiedzialności komunistów za pogrom kielecki, prześladowaniu kardynała Kaczmarka przez komunistów za jego szczerość w mówieniu o udziale Żydów w komunistycznych zbrodniach – i udziale Tadeusza Mazowieckiego w prześladowaniu kardynała, odpowiedzialności emigrantów marcowych za zbrodnie stalinowskie, prześladowaniu historyków piszących o realiach relacji Polaków z Żydami – Jerzego Roberta Nowaka i Dariusza Ratajczaka, atakach Żydów i filosemitów na Radio Maryja, filosemityzmie PiS, szkodliwej dla Polski i Polaków działalności Adama Michnika i Jana Tomasza Grossa, uzależnieniu USA od Żydów, nazistowskiej polityce Izraela wobec narodu palestyńskiego, żydowskiej kampanii obwiniania Polaków o holokaust czy destruktywnej roli "Gazety Wyborczej" szerzącej wśród Polaków poczucie winy z powodu rzekomego antysemityzmu i narzucającej swoistą cenzurę polskiej debacie publicznej.
Felietony Michalkiewicza są też źródłem sentencji, które na trwałe zadomowiły się we współczesnej polszczyźnie. To z Michalkiewicza pochodzi definicja "Gazety Wyborczej" jako "żydowskiej gazety dla Polaków", "pełniącego w Polsce obowiązki Stalina red. Adama Michnika", czy antysemityzmu – "antysemitą jest każdy, kogo nie lubią Żydzi". Komentując dzień judaizmu w Kościele katolickim i jego hasło przewodnie, "kto spotyka Jezusa Chrystusa, spotyka też judaizm", Michalkiewicz stwierdził, że "sam Jezus Chrystus też spotkał judaizm i, jak wiadomo, tego spotkania nie przeżył". Opisując "Gazetę Wyborczą", Michalkiewicz stwierdził, że "w środowisku »Gazety Wyborczej« dominują stalinowcy w pierwszym, drugim, a nawet trzecim pokoleniu". Pisząc o emigrantach marcowych, stwierdził, że marcowa "emigracja, szacowana na 16 tys. osób, obejmowała w większości dawnych komunistycznych funkcjonariuszy, często zbrodniarzy". Zdaniem Michalkiewicza, Żydzi "Kościoła katolickiego od dwudziestu wieków nienawidzą" – przejawem tej nienawiści jest nienawiść Żydów do lefebrystów.
•••
Cecylka Knedelek, nowa niefeministyczna lektura dla małych dziewczynek
Nakładem wydawnictwa Jedność ukazały się dwie książeczki z przygodami Cecylki Knedelek. Ich autorką jest Joanna Krzyżanek, ilustracje są dziełem Zenona Wiewiurka.
W "Cecylka Knedelek i ulica Naleśnikowa" mali czytelnicy poznają Cecylkę Knedelek i jej rodzinne miasto. Cecylka, głucha na feministyczną propagandę, spełnia się, robiąc naleśniki, podobnie też czynią i jej koleżanki. Każdy robi naleśniki na swój własny sposób. Zamiast w manifę, grupa rówieśnicza Cecylki angażuje się w konkurs na najsmaczniejszy naleśnik. W smażeniu naleśników bierze też udział gęś Waleria, niestety jej smakołyki zostają zrabowane przez mrówki nie znające szacunku dla własności prywatnej.
Wstrząsającą historię o naleśnikach uzupełniają liczne dokładne i całkiem poważne przepisy na naleśniki przeznaczone dla ich mam albo starszych sióstr. Przepisy na: naleśniki z truskawkami, szpinakiem, szparagami, malinami, bananami, borówkami lub grzybami, owoce smażone w naleśnikowej panierce, naleśniki z równych rodzajów mąki i w różnych kształtach, gofry z ciasta naleśnikowego.
W "Cecylka Knedelek i kanapki z kanapy" wszyscy przyjaciele Cecylki dokonują ważnych zmian w swoim życiu: oddają za małe ubrania, postanawiają jeść szpinak, czy jak gąska Waleria iść do szkoły. Dramatyczną i pełną zaskakujących zwrotów akcję uzupełniają przepisy na kanapki – w różnych smakach i fantazyjnych kształtach, na zimno i na ciepło.
•••
Trójmiejska anarchistyczna kontrkultura lat osiemdziesiątych
Nakładem Narodowego Centrum Kultury ukazały się dwie pozycje autorstwa Pawła Konjo Konnaka. Jedną z nich jest wybór jego wierszy "Nikt nie odda się za zupę", a drugą jego autobiografia "Gangrena – mój punk rock song".
Zbiór poezji "Nikt nie odda się za zupę" zawiera współczesne wiersze Pawła Konjo Konnaka będące zapisem życia jego i innych przedstawicieli kultury, płciowości ludzkiej, III RP zakorzenionej w PRL. Brzydota i bezsens będące kontestacją konformizmu zawarty w tej poezji mógł być rewolucyjny w ostatniej dekadzie PRL. Dziś wiersze te są blade i zwyczajne wobec rzeczywistości, której ton nadaje estetyka narracji posła Grodzkiego.
"Gangrena – mój punk rock song" to prawie 500-stronicowy album formatu A4. Wspomnienia o życiu artystycznym trójmiejskiej anarchistycznej kontrkultury lat osiemdziesiątych są ważnym dokumentem epoki. Zilustrowane zdjęciami z epoki wspomnienia autora o PRL przybliżają czytelnikom: realia ekonomiczne PRL, pop kulturę Polski ludowej, scenę alternatywną, zjawisko muzyki disco, niedostępność koncertów, płyt i sprzętu odtwarzającego, skandalicznie kiepskie wykonanie urządzeń w PRL, absurdy propagandy sukcesu w latach siedemdziesiątych, gospodarkę niedoboru, kartki, kolejki, sprowadzane z zagranicy czasopisma porno, niezapomniane erotyczne momenty w pop kulturze PRL, dżinsy będące marzeniem każdego młodego człowieka w PRL, fascynacje Zachodem, lektury młodzieży, naturalną niechęć do PRL i komunizmu, beznadzieje życia codziennego. Czasy: liceum, karnawału solidarności, stanu wojennego, konspiracyjnych drukarni, uniwersytetu, rewolucji wideo, ruchu anarchistycznego, Totartu. Subkultury: poppersów, punków, nazi punków, hipisów, konformistów, dla których PRL był normą. Co ciekawe z narracji i ilustracji kolejny raz wynika że w historii Polski, nawet w historii polskich anarchistów i kontestatorów, kobiety jakiejkolwiek roli nie odgrywały.
Jan Bodakowski
