W sprawach łączenia rodzin-sponsorowania przez konkubinat lub małżeństwo, istnieją dwie opcje procesowania wniosku o pobyt stały.

Jaką opcję wybrać i która jest najlepsza? Wszystko zależy od indywidualnej sytuacji imigranta i osoby sponsorującej. Często preferowana jest opcja załatwienia pobytu poza Kanadą i tylko dlatego, że sprawę można zakończyć o wiele szybciej, co jest dużym benefitem dla osoby oczekującej na stałą rezydencję.

Należy pamiętać, że wnioski pobytowe i sponsorskie różnią się trochę i dlatego należy wybrać odpowiedni. Przygotowanie nieprawidłowych podań może znacznie opóźnić decyzję urzędową.

Zauważyłam także, że niektóre osoby mają tendencję do nieprzedłużania wizy pobytu czasowego. Znajomi lub osoby nieprofesjonalne doradzają, że już nie ma potrzeby przedłużenia statusu pobytu czasowego, jeśli złoży się podanie o sponsorowanie rodzinne. Oczywiście nie zgadzam się z tym, osoba, która pozostanie bez ważnej wizy, może być aresztowana i deportowana. Dlaczego zatem dopuścić do sytuacji pozostania nielegalnie, jeśli osoba ma prawo do otrzymanego przedłużenia pobytu? Warto mieć to na uwadze.

Następna sprawa, jaka niepokoi, to kwestia rozłączenia partnerów lub małżonków. Nie zawsze istnieje konieczność separacji na czas urzędowego rozpatrywania sprawy, imigracyjne prawo zezwala, by para przebywała razem, tak jak wspomniałam, sponsorowana osoba może przebywać w Kanadzie, posiadając wizę turystyczną (czasowego pobytu).

Badania medyczne można także przeprowadzić na terenie Kanady, urząd imigracyjny posiada listę uprawnionych przez Ministerstwo Imigracji lekarzy i tylko ci lekarza mogą przeprowadzić badania kontrolne. Przypominam, że w przypadku łączenia rodzin-sponsorowania partnerów, małżonków i dzieci, władze imigracyjne nie mogą odmówić stałej rezydencji na podstawie badań medycznych, tak jak na przykład w przypadku sponsorowania rodziców.

Niektóre tylko przypadki chorób zakaźnych są powodem odmowy, dlatego by osoba nie stanowiła zagrożenia dla Kanadyjczyków i osób zamieszkałych już w Kanadzie. Sytuacje takie są rzadkie.

I najważniejsza kwestia, jeśli istnieje możliwość odmowy pobytu, powodem może być na przykład niespełnienie wymogów sponsorskich osoby sponsorującej, lepiej wybrać opcję składania wniosku sponsorstwa małżeńskiego (partnerskiego – konkubinat) na terenie Kanady. Powodem jest możliwość poproszenia o względy humanitarne, jakie muszą być brane pod uwagę przez urząd na terenie Kanady. Niestety, urzędy poza Kanadą, np. ambasady czy konsulaty, nie mają takiego prawnego nakazu i mogą do prośby humanitarnej się nie przychylić i jest to zgodne z prawem.

Pozostaje wówczas opcja odwołania od decyzji negatywnej, która może być kosztowniejsza i długotrwała.

Wiek dzieci tak zwanych zależnych (dependent child) zmienił się znacznie w styczniu. Obecnie możemy sponsorować lub włączyć w podanie imigracyjne dziecko tylko do 18. roku życia.

Izabela Embalo
licencjonowany doradca imigracyjny
The Immigration Network Canada
Posiadamy 16 lat doświadczenia w dziedzinie prawa imigracyjnego. Pomogliśmy setkom polskich imigrantów osiedlić się w Kanadzie.
Wiele informacji na temat imigracji znajduje się na naszej stronie internetowej: www.emigracjakanada.net lub na stronie tygodnika "Goniec "www.goniec.net, tel. 416 5152022, e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. (dwie dogodne lokalizacje, także blisko Mississaugi i Brampton). Przyjmujemy także wieczorami i w weekendy.

Przy obecnym dostępie do Internetu prawie każdy dom oferowany na sprzedaż można znaleźć w sieci. Powstaje pytanie, czy wobec tego agent real estate, który pomaga znaleźć dom dla kupujących, jest nadal potrzebny?

Moim zdaniem, jest on potrzebny bardziej niż kiedykolwiek przedtem! Nadmiar informacji może być często bardzo trudny do właściwej analizy.

Współpraca z ekspertem (konsultantem) w takim przypadku może okazać się bardzo przydatna. Pomoc w wyborze domu to nie tylko pokazywanie domów dostępnych na rynku potencjalnym kupcom. To jest trywialne i do tego nie potrzeba być ekspertem. Sztuka zaczyna się, kiedy należy obiektywnie ocenić jakość pokazywanych domów, umieć odrzucić domy, które są w złej lokalizacji, są nieciekawe funkcjonalnie, mają problemy techniczne czy są wycenione zbyt wysoko. Agent pracujący dla kupujących powinien potrafić dawać klientom sugestie i właściwe wskazówki we wszystkich tych aspektach. To jest bardzo trudne i odpowiedzialne zadanie i wymaga od agenta dużej odporności psychicznej i wiedzy, ale tego właśnie klienci powinni oczekiwać.

Większość ludzi poszukujących domów nie ma właściwej znajomości rynku, nie orientuje się w cenach domów w danej okolicy, nie ma rozeznania, które okolice są lepsze, a które gorsze. Jeśli trafią na agenta, który sprzedaje swój listing i któremu nie zależy na ich interesie, ale na szybkiej sprzedaży własnego listingu, skutki mogą być tragiczne i mierzone w dziesiątkach tysięcy przepłaconych dolarów. W wielu przypadkach poszukujący domów próbują kupić dom bezpośrednio od agenta, który listuje dom, mając nadzieję na znaczną oszczędność finansową. Najczęściej nie jest to prawdą. Agenci, którzy listują dom, pracują dla sprzedających i wcale nie są skłonni zaniżać cenę, by pomóc kupującym. Moim zdaniem, znacznie łatwiej uzyskać lepszą ceną, mając swojego własnego agenta, który pracując dla nas i znając ceny i rynek, będzie bardziej skuteczny w negocjacjach.

Proszę pamiętać, agenci, którzy pracują dla kupujących nieruchomość (buyers agent), są opłacani przez sprzedających – czyli właściwie ich serwis jest bezpłatny. Moim zdaniem, naprawdę ma ogromny sens korzystać z ich pomocy. Doświadczony agent pracujący dla kupujących nie tylko pomoże znaleźć okazję, ale również będzie w stanie pomóc Państwu przygotować właściwą ofertę, która jest ważnym dokumentem prawnym. Źle przygotowana oferta może spowodować duże straty finansowe i problemy prawne. Negocjacja ceny jest innym ważnym elementem, przy którym "własny" agent będzie bardzo przydatny. Większość typowych kupujących nie ma doświadczenia w negocjacjach związanych z zakupem domów i zbyt szybko odkrywa karty, tracąc szansę na lepszą cenę.

Od wielu już lat w real estate pojawiło się pojęcie buyer broker. Jest to agent, który właśnie na podstawie podpisanego kontraktu współpracuje z kupującymi przy znalezieniu nieruchomości. Taki kontrakt określa w sposób formalny zasady współpracy, określa jej czas trwania, zasady wynagrodzenia oraz terytorium działania. Jest to bardzo ważny dokument i obecnie wymagane jest, by każdy kupujący podpisał taki kontrakt z zatrudnianym agentem. Nie ma z tym żadnego problemu, bo kontrakt jest standardowy. Natomiast chciałbym uczulić Państwa na kilka naprawdę ważnych spraw.

Podpisany kontrakt jest ważnym dokumentem prawnym i nakłada na obie strony pewne zobowiązania. Ze strony kupujących warto wiedzieć, że jeśli damy agentowi nieograniczone prawo do reprezentacji nas na przykład na zakup wszelkiego typu domów na terenie na przykład Ontario na okres na przykład 6 miesięcy, a w tym czasie kupimy dom przy pomocy innego agenta, to wówczas możemy być odpowiedzialni za "utracone" wynagrodzenie przez agenta, z którym podpisaliśmy kontrakt. Czyli istotne jest, by podpisując taki kontrakt na współpracę, pamiętać o kilku sprawach. Po pierwsze, jeśli nie jesteśmy pewni, czy nasza współpraca z danym agentem będzie nam odpowiadała – to możemy podpisać umowę tylko na limitowany czas. Na przykład tydzień lub dwa. W przypadkach kiedy jesteśmy zainteresowani tylko jednym konkretnym domem, możemy wręcz wpisać adres domu oraz czas trwania kontraktu ograniczyć do kilku dni.

Oprócz kontrolowania okresu trwania kontraktu, możemy również określić typ domu, jakiego szukamy, jego lokalizację lub cenę. Pozwoli to Państwu na przykład zupełnie legalnie zatrudnić dwóch agentów w różnych rejonach miasta czy prowincji. Jak wiadomo, rynek real estate jest lokalnym rynkiem i jeśli na przykład w tym samym czasie szukamy cottege'u oraz domu w Mississaudze – unikamy problemów.

Wybór agenta jest jednym z najważniejszych posunięć. To tak jak z dentystą czy księgowym, którzy najczęściej są wybierani na wiele lat. W każdym z tych przypadków współpraca powinna opierać się na całkowitym zaufaniu, które często przeradza się w wieloletnią przyjaźń. Radziłbym używać Internetu do ogólnego rozpoznania rynku, ale do znalezienia własnego domu – zdecydowanie radziłbym nawiązać współpracę z "własnym" wybranym agentem real estate. 

"Własny" agent oprócz znalezienia domu i negocjacji może pomóc w wielu innych sprawach, jak:

Finansowanie – umiejętność zorganizowania finansowania oraz doradzenia właściwego finansowania – jest bardzo ważnym czynnikiem naszej pracy. My jako agenci real estate – często kierujemy naszych klientów do wybranego banku. Naszym obowiązkiem jest umiejętność doradzenia, który mortgage i dlaczego jest lepszy lub gorszy w danej indywidualnej sytuacji;

Prawnik – na ogół w większość z nas nie korzysta z pomocy prawników, dopóki nie mamy specyficznej potrzeby. Kupno domu jest jedną z takich sytuacji, w których prawnik jest niezbędny. Którego wybrać? Agent w tej sytuacji jest często znakomitym kontaktem i wie, który prawnik będzie najlepszy oraz rozsądny cenowo;

Ubezpieczenia – w jakiej firmie ubezpieczyć dom? Czy warto ubezpieczyć się na życie, kupując dom? Czy lepiej ubezpieczyć hipotekę, czy raczej wykupić ubezpieczenie personalne na życie? Znajdowanie odpowiedzi na te pytania na własną rękę bez pomocy własnego konsultanta potrafi być bardzo kosztowne!

Renowacje czy rozbudowy domów – są często marzeniem wielu naszych rodaków. Jest to znakomity sposób na tworzenie własnego miejsca pracy oraz zarabianie pieniędzy. Ale bez właściwej i rzetelnej porady opartej na wiedzy i zaufaniu – taka inwestycja może być pod znakiem zaufania.

Inspekcja domu – który inspektor ma sprawdzić dom? Czy warto robić inspekcję? To częste dylematy kupujących.

Jest jeszcze wiele innych pytań, na które kupujący dom potrzebują odpowiedzi – od początku do końca procesu. "Własny" agent jest dla kupujących najważniejszym ogniwem i doradcą.

Różne mogą być przyczyny, dla których ktoś nie wyjechał czy nie wyleciał w zaplanowaną podróż. Któregoś dnia miała odlecieć do swojego rodzinnego kraju, z lotniska torontońskiego, matka z dwójką dzieci. Zrezygnowała ze starań o stały pobyt w Kanadzie wobec śmierci swojego ojca, którego nie mogła nie pożegnać. Rodzina czekała z pogrzebem.

Gdyby przyjechała na lotnisko trochę wcześniej, gdyby nie miała nadmiaru bagażu, za ciężkiego, który trzeba było przekładać z walizki do walizki, gdyby od miejsca, gdzie dostała kartę na samolot, nie było tak daleko do rękawa, przy którym stał samolot, toby nie zabrakło tych pięciu minut. Jej bagaże wyładowano i samolot odleciał. Z trudem, życzliwa przedstawicielka linii lotniczej, przełożyła bilety dla niej i dla jej dzieci, bez kary finansowej, na następny dzień.

Jak wygląda deportacja z Kanady? Istnieją różne nakazy deportacyjne, dobrowolne i przymusowe. Niektóre zakazują powrotu do Kanady przez jeden lub dwa lata, niektóre – te najsurowsze. zakazują powrotu do Kanady dożywotnio. Nakaz dożywotni można jednak prawnie zneutralizować, występując z podaniem o zezwolenie na powrót, Authority to Return.

Dzisiejszy artykuł nie ma intencji opisania rodzajów nakazów imigracyjnych, chciałabym Państwu przybliżyć procedurę deportacyjną i to, jak wygląda ona w praktyce. Wiele osób obawia się, że skończyła się im wiza i za chwilę ktoś z urzędu imigracyjnego zapuka do drzwi lub zatrzyma imigranta na ulicy. Przebywanie bez autoryzacji, nielegalne zatrudnienie lub inne wykroczenie prawa imigracyjnego może być przyczyną aresztu i deportacji, warto o tym pamiętać, jednak jeśli osoba nie jest aresztowana, najczęściej urząd wysyła list z prośbą o stawienie się na rozmowę. Warto także odróżnić urzędy-instytucje, zajmujące się imigracyjnym prawem porządkowym. Urząd imigracyjny może wezwać na rozmowę i wydać nakaz aresztu, ale urzędem, który posiada prawną moc wdrażania nakazów deportacyjnych, jest Canadian Border Services Agency (CBSA).

Co zrobić w sytuacji otrzymania nakazu aresztowania? Możliwości opóźnienia deportacji oraz odwołania się w kanadyjskim sądzie zależą od sytuacji imigranta.

Na przykład, jeśli ktoś złożył wcześniej podanie o łączenie rodzin z terenu Kanady i udokumentuje, że sprawa jest już w toku, istnieje szansa na odroczenie deportacji.

Podobnie osoby, które ubiegają się o pobyt stały w programie humanitarnym, istnieje możliwość poproszenia o opóźnienie deportacji i otrzymania zezwolenia na dokończenie sprawy pobytowej. Jeśli pierwszy etap podania imigracyjnego zakończy się pozytywnym zatwierdzeniem tak zwanych podstaw humanitarnych, wówczas deportacja jest wstrzymana, natomiast otrzymanie pobytu stałego jakby automatycznie anuluje nakazy deportacyjne. Wyjątkiem mogą być np. niektóre osoby posiadające rekord kryminalny.

W swojej praktyce spotkałam się także z sytuacją, w której sam urzędnik CBSA odraczał deportację bez żadnej specjalnej prośby tylko po to, by taka osoba mogła zakończyć sprawę stałej rezydencji na terenie Kanady. Podania imigracyjne złożone poza Kanadą nie są powodem opóźnienia czy odwołania deportacyjnego, chyba że ktoś otrzyma już finalną decyzję pobytową, podobnie jak w przypadku spraw prowadzonych na terenie Kanady.

Nakazy i procedury deportacyjne są najczęściej bardzo stresujące, ale nie należy od razu spodziewać się aresztowania i akcji porządkowej. Osoba, która otrzymała nakaz opuszczenia Kanady, powinna udać się na konsultację do specjalisty, by przeanalizować wstępnie możliwości wstrzymania lub opóźnienia deportacji. Istnieją bowiem możliwości rozwiązania tej trudnej sytuacji imigracyjnej także bez opuszczenia Kanady.

Oczywiście nie zawsze urząd CBSA lub sąd apelacyjny przychyla się do prośby o oddalenie deportacji, warto jednak wiedzieć, jakie są opcje i prawa imigranta. Niektóre osoby tracą szanse na powrót czy pobyt stały, opuszczając Kanadę, gdyż jedyną ich szansą jest np. podanie humanitarne. Prawo imigracyjne narzuca na urzędników imigracyjnych obowiązek rozpatrzenia i uwzględnienia powodów humanitarnych (np. dobro dziecka wychowywanego lub urodzonego w Kanadzie) tylko na terenie Kanady. Urząd poza Kanadą nie musi do takiej prośby się przychylić i często względy humanitarne nie są brane pod uwagę, dopiero w sprawach drugiej instancji.

Izabela Embalo