Słowo się rzekło, kobyłka u płota Czy premierówna Kopaczówna dołączy do grona torontońskich polonusów? Takie obietnice padły w czasie gorączki wyborczej w kraju. Jeśli PiS zwycięży, opuszczam Polskę i przenoszę się do Kanady, ściślej biorąc do Toronto! Taka była obietnica, którą czarno na białym wydrukowały tzw. niezależne media określane jako głównego nurtu. No i stało się. Groźny Prezes Jarosław i jego partia nie tylko wygrali wybory, ale wzięli wszystko. SAMABRONA odeszła do historii, Giertych do palestry i PiS – drżyj narodzie – będzie rządził bez żadnych szemranych koalicjantów. Nie ma więc chyba POwodów, aby POwszechnie ogłoszonej obietnicy nie spełnić. Co…

Osoby przylatujące do Kanady jako turyści często szybko zmieniają swój pierwotny zamiar i pozostają tutaj tak długo, jak się da. Najczęściej podejmują nielegalnie pracę. Czasami, kiedy złożą formalne wnioski o pozostanie tutaj na stałe, uzyskują czasowe zezwolenie na pracę, ale najczęściej pracują nadal, mimo upływu ważności zgody na jej wykonywanie w Kanadzie. Żyją w ciągłej niepewności, co będzie dalej. Czasami jakby nie biorą pod uwagę, że może to się nagle skończyć. Często są nieprzygotowani na taką ewentualność i w najmniej oczekiwanych okolicznościach następuje ten moment.

Artur urodził się, uczył i pracował w Gdańsku. Wychowywała go matka, kiedy ojciec zginął przy Stoczni Gdańskiej. W domu było biednie. Jednosypialniowe mieszkanie w starym bloku dopełniało obrazu wegetacji. Po ukończeniu szkoły zawodowej Artur zaczął pracę, co poprawiło trochę byt rodziny, ale już wkrótce został powołany do odbycia obowiązkowej służby wojskowej. Wcześniej trenował zapasy i w wojsku szybko trafił do drużyny sportowej. W wojsku uprawiał wiele dyscyplin sportowych, co ułatwiło mu start w cywilu. Tuż po wojsku bowiem otworzył prywatny klub sportowy. Trafił na dobry moment. Zmiany polityczne pociągały za sobą również zmiany obyczajowe i dbanie o kondycję fizyczną stało się modne. Ale gonitwa za szmalem uzyskała priorytet, doszła do tego konkurencja i wydatki zaczęły przewyższać dochody. Artur zwinął biznes. Był już żonaty i miał małą córeczkę. Musiał zdecydować, co dalej. W kraju nie widział dla siebie i swojej rodziny żadnych szans. Znalazł się w strumieniu uchodźstwa ekonomicznego.

Akurat jestem jeszcze przed przekręcaniem kół, a co się człowiek nakręci tych śrub w kołach, to jego. Zabawę tę traktuję jako zaprawę fizyczną między porami roku i zastanawiam się, czy na pewno tak musi być i czy nie można w zamian robić czegoś przyjemniejszego.

Czy w świecie supertechnologii, rzeczywiście jesteśmy skazani na posiadanie dwóch zestawów opon? Czy nasz przemysł, który prześciga się w produktach lateksowych i gumowych, nie jest w stanie wyprodukować jednego rodzaju dobrych opon, i na zimę, i na lato?

Otóż jest taka możliwość! Specjaliści tropem Kubusia Puchatka poszli jednak po rozum do głowy i zastanowili się co też muszą uczynić, aby opona zimowa, tak fantastycznie reagująca na zimne ośnieżone nawierzchnie, nie traciła swych właściwości na rozgrzanym asfalcie i nie "pociła się" w zetknięciu z 50-stopniowym asfaltem.

Rezultatem tego myślenia jest opona na każdą pogodę all-weather tire, nie mylić z all-season tire. Jest to po prostu opona zimowa, która może być pozostawiona na kołach na lato. To tak w skrócie. Jakie są minusy takiego rozwiązania? (No bo chyba jakieś muszą być?) Tylko takie, że zimowa guma latem jest nieco twardsza, a więc jazda wydaje się nieco bardziej sztywna i odrobinę głośna. Jednak pod względem charakterystyk zachowania, trzymania się nawierzchni i drogi hamowania, opona wielopogodowa jest "mucha nie siada".

A zatem adios jesienne i wiosenne przykręcanie i odkręcanie, wreszcie mamy jedną oponę do zdarcia na cały rok.

Zwykłe opony wielosezonowe są gorsze zimą nie tylko ze względu na rysunek bieżnika, ale przede wszystkim dlatego – tak nam się głównie tłumaczy – że ich guma traci swe dobre właściwości poniżej 7 stopni Celsjusza. Opony wielopogodowej ten problem nie dotyczy. Jest ona bardzo mocno zbudowana, przez co większość nadaje się do szybszej jazdy i ma oznaczenie prędkości "H", czyli do 210 km/h. Ich bieżnik jest też nieco bardziej rozsunięty i ma większe przerwy niż w oponach wielosezonowych, dlatego łatwiej im wyciskać spod siebie śnieg i śnieżną breję, ale to na suchym daje nieco więcej hałasu.

W testach, jakim poddano kilka rodzajów opon zimowych, kilka wielosezonowych i trzy all-weather, wyszło na to, że przy hamowaniu na lodzie te ostatnie pozwalały się zatrzymać na dystansie o 20 proc. krótszym niż wielosezonowe, a opony zimowe skracały ten dystans o dalsze 15 proc. w stosunku do wielopogodowych. Jednak przy nawierzchni mokrej albo suchej – zmrożonej, te ostatnie wygrywały z zimowymi, a na śnieżnej brei wszystkie rodzaje zachowywały się podobnie.

Czy zatem warto spróbować? No pewnie, że tak, zwłaszcza że dla większości z nas zimowa jazda oznacza poruszanie się bo mniej lub bardziej odśnieżonych ulicach, i rzadko jeździmy w prawdziwie kopnym śniegu. Jeśli zaś nas to złapie, wówczas z tarapatów łatwo wyciągną nas łańcuchy na koła, które zawsze warto mieć zimą ze sobą na wszelki wypadek. Opon all-weather nie ma wiele, ale w Canadian Tire możemy dostać np. Hankook Optima 4S, a w Kal Tire Nokian Nordman czy Vredestein Quatrac.

Oto kilka opinii użytkowników tych ostatnich opon:

– Czytałem na ich temat wiele, bardzo różnych wypowiedzi i powiem, że mało miarodajnych. Postanowiłem zaryzykować... Opony "odpłaciły się" w jakości ich użytkowania!!! Jeżdżę dynamicznie i mogę na oponach polegać. Na suchej nawierzchni sprawują się cichutko i bardzo komfortowo, nie uginają się zbyt mocno na zakrętach, a to dla mnie istotna cecha. Mokra nawierzchnia też nie jest problemem, samochód prawidłowo się prowadzi nawet powyżej 150 km/h, wiadomo, że jak wjadę w głęboką kałużę, to będzie odczuwalny spadek przyczepności, ale jest on niewielki. Quatrac świetnie dają sobie radę na zaśnieżonej drodze, zarówno na świeżym i głębokim śniegu, jak i na ubitym i bardziej śliskim...

– Przejechałem na tych oponach około 20 000 km. Opony w każdych warunkach zachowują się bardzo dobrze. Jeździłem w większości w mieście, ale były też długie trasy po autostradach z dużymi prędkościami, jak i w terenie, a nawet w lesie po piachu i w błocie.

– Vredestein Quatrac 3 to nie jest opona dla ludzi pędzących 200 km/h lewym pasem, ale spokojnie 130 km/h prawym. Troszkę głośna przy ponad 100 km/h, ale nie jest to aż tak odczuwalne, żeby denerwowało. Dobrze amortyzuje nierówności na drodze. Latem da się odczuć miękkość mieszanki, ale w niczym to nie przeszkadza, w zakrętach jest stabilna. Jeszcze nigdy nie włączył mi się ABS, a nieraz trzeba było ostro hamować.

Tyle wypowiedzi kierowców, którzy recenzowali quatraki na stronach www.oponeo.pl.

Oczywiście, żadna opona nie zapewni nam stuprocentowej przyczepności w każdych warunkach i każda ma takie warunki, w których wpada w poślizg, zatem zimą po prostu musimy to wiedzieć i dostosować prędkość do warunków. Przy zakupie kolejnego zestawu ogumienia warto jednak wziąć pod uwagę świetne w każdej pogodzie opony, i na zimę, i na lato, do czego szczerze namawia

Wasz Sobiesław

W niedzielę, 8 listopada 2015 r., na Belwood Lake odbyły się ostatnie zawody sezonu Polsko-Kanadyjskiego Związku Wędkarskiego. Przed tymi zawodami największe szanse na tytuł wędkarza roku miał Waldemar Weselak, z 193 pkt prowadził w klasyfikacji, wyprzedzając Janusza Kawalca – 184 pkt.

Na Belwood najlepszym wędkarzem okazał się jednak Waldemar Weselak i zdobył maksymalną liczbę 28 pkt, tym samym zajął pierwsze miejsce w klasyfikacji rocznej i zdobył tytuł wędkarza roku.

Wyniki zawodów:

Liczba ryb, waga (kg), punkty

1. Waldemar Weselak 1 1,38 25 +3* = 28
2. Wojciech Chańko 1 1,34 23
3. Janusz Kawalec 2 1,20 21
4. Andrzej Potz 1 1.08 19
5. Mirosław Arsiuta 1 1,02 18
6. Krzysztof Kawalec 1 0,88 17
7. Mariusz Robak 1 0,78 16
*3 dodatkowe punkty za największą rybę – Waldemar Weselak – szczupak 1,38 kg

Pierwsze trójki w zawodach 2015:

Szczupak, sandacz – 17 stycznia 2015 r., jezioro St. John:
1. Krzysztof Arsiuta
2. Mirosław Arsiuta
3. Waldemar Weselak

Crappie 25 stycznia – 2015 r., Binbrook:
1. Waldemar Weselak
2. Janusz Kawalec
3. Dariusz Hadziewicz

Okoń – 7 lutego 2015 r., jezioro Simcoe:
1. Wojciech Bak
2. Roman Runo
3. Waldemar Weselak

Wszystkie ryby – 1 marca 2015 r., Gibson Lake:
1. Wojciech Bak
2. Mariusz Robak
3. Janusz Kawalec

Crappie – 10 maja 2015 r., Binbrook:
1. Janusz Kawalec
2. Mirosław Arsiuta
3. Waldemar Weselak

Szczupak – 23 maja 2015 r., Little Lake:
1. Wojciech Bak
2. Janusz Kawalec
3. Waldemar Weselak

Karp, sum – 13 czerwca 2015 r., Binbrook:
1. Oktawian Olejnik
2. Janusz Kawalec
3. Waldemar Weselak

Czerwiec 2015 r., Little Lake:
1. Waldemar Weselak
2. Janusz Kawalec
3. Wojciech Bak

Okoń – 26 września 2015 r., jezioro Simcoe:
1. Waldemar Weselak
2. Janusz Kawalec
3. Roman Mikucewicz

Zdobywcy Pucharu PKZW oraz w poprzednich latach Pucharu "Gazety"

2015 – Waldemar Weselak
2014 – Roman Runo
2013 – Roman Runo
2012 – Roman Mikucewicz
2011 – Adam Czyż
2010 – Marian Mulas
2009 – Marian Mulas
2008 – Ireneusz Lazowski
2007 – Ireneusz Lazowski
2006 – Ryszard Dyjasek
2005 – Piotr Gorlewski
2004 – Rafał Tarasiewicz
2003 – Krzysztof Chmura
2002 – Ireneusz Lazowski
2001 – Ireneusz Lazowski
2000 – Gustaw Chmura
1999 – Gustaw Chmura
1998 – Krzysztof Kluska
1997 – Zbigniew Pokorski
1996 – Waldemar Weselak
1995 – Krzysztof Kluska
1994 – Krzysztof Kluska

Klasyfikacja końcowa: pkt

1. Waldemar Weselak 221
2. Janusz Kawalec 205
3. Wojciech Bak 152
4. Mirosław Arsiuta 138
5. Mariusz Robak 112
6. Roman Runo 105
7. Krzysztof Arsiuta 103
8. Wojciech Chańko 100
9. Stanisław Zapała 77
10. Dariusz Hadziewicz 52
11. Henryk Wywiał 47
12. Marcin Gilas 33
13. Oktawian Olejnik 28
14. Roman Mikucewicz 26
15. Józef Makowski 23
16. Andrzej Potz 19
17. Ivan Makovichuk 18
18. Krzysztof Kawalec 17
19. Michał Zielonka 5
19. Bartosz Czernik 5

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•