Dzieci nudzą się nie tylko w czasie deszczu, również w czasie słonecznych dni i warto je zabrać na świeże powietrze.

        Wokół Toronto mamy wiele pięknych miejsc, ale jedno łączy w sobie tak liczne atrakcje - Bronte Creek Provincial Park położony tuż przy autostradzie QEW - to cel letnich eskapad na basen (ciekawy w kształcie niecki, a wypełniany czystą, choć zimną wodą ze strumienia - piękne spacery nad 50-metrowym wąwozem potoku Bronte, spokojne medytacje w śpiewnej ciszy starych drzew.

        W ubiegły weekend RCLegion Polska Placówka nr 418 w St. Catharines celebrowała 70. rocznicę założenia.

        Obchody rozpoczęły się w sobotni wieczór uroczystym bankietem, na który przybyły władze lokalne, delegaci kanadyjskich placówek legionowych, przedstawiciele organizacji polonijnych oraz członkowie Legionu i Polonia. Życzenia i gratulacje w imieniu premiera federalnego złożył MP Chris Bittle, w imieniu Premier Ontario: MPP Jim Bradley.

        Wśród gości honorowych zasiedli burmistrz St. Catharines Walter Sendzik, zastępca komendanta rejonowego Hank Nikitczuk, radny miejski Sal Sorrento, a także najmłodszy weteran Major C. Cincio, który był głównym mówcą wieczoru.

        Często spotykam się z postawą, zwłaszcza w przypadku spraw małżeńskich lub konkubenckich, że osoby sponsorujące bliskich oraz osoby ubiegające się o stałą rezydencję są przekonane, że urząd imigracyjny MUSI WYDAć POZYTYWNą DECYZJę. Niestety, prawo imigracyjne i związane z tym konsekwentnie procedury DOKłADNIE  określają, kto może otrzymać pobyt stały i na jakich zasadach.

        Małżeństwo nie jest gwarancją otrzymania pobytu stałego, nie każdy obywatel, obywatelka czy rezydent spełnia wymogi sponsorowania i nie każdy kandydat może zostać przyjęty do kanadyjskiej społeczności. Nie wspominam już o bardzo istotnej i decydującej kwestii udowodnienia prawdziwości małżeństwa, i to nie urząd ma udowodnić małżeństwu, że jego podejrzenia są prawdą, tylko starający się o pozostanie (SPONSOR I KANDYDAT) muszą udowodnić i przekonać urząd, że ich ZWIąZEK JEST PRAWDZIWY I ZOSTAł ZAWARTY JEDYNIE W CELU ZAłOŻENIA RODZINY W KANADZIE, według prawnej zasady „burden of proof lies on the applicant”. Zawarcie małżeństwa nie chroni też w 100 procentach przed deportacją, mam tu na myśli osoby sponsorowane nieudokumentowane oraz osoby sponsorowane, posiadające rekord kryminalny.

        Często spotykana przeze mnie postawa, kiedy klienci, a najczęściej sponsorzy, wychodzą z założenia, że urząd imigracyjny jest niemalże zawsze zobowiązany przyznać wizę sponsorską-imigracyjną bliskiemu, jest bardzo błędna i może być tragiczna w rezultatach. Wystarczy sprawdzić listę odwołań od negatywnych decyzji ws. podań o łączenie rodzin, w tym sponsorstwa małżeńskiego, w kanadyjskich trybunałach odwoławczych (Immigration Appeal Division). Kolejki są tak długie, że wnoszący apelacje sponsorzy muszą czekać rok i dłużej na przesłuchanie.

        Rzeczywiście, sponsorzy posiadają prawa, jako osoby zamieszkałe w Kanadzie, to znaczy mogą złożyć podanie o sponsorowanie. Jednak  zanim zaczną Państwo jakąkolwiek procedurę sponsorowania, należy dowiedzieć się, jakie są zasady prawa imigracyjnego, w szczególności sponsorowania, wtedy unikną Państwo rozczarowania lub wspomnianej decyzji odmownej i ponownej „walki” o pozostanie osoby Wam bliskiej, w kanadyjskich trybunałach.

        Na szczęście, jeżeli podejdzie się do tematu poważnie i dobrze przygotuje się materiał dowodowy, szanse na pobyt stały są bardzo realne, ale nie należy bagatelizować procedur, a co najważniejsze - WYMOGóW PRAWA.

        Wiele osób błędnie myśli, że wysoki dochód i posiadanie legalnego stałego statusu w Kanadzie daje pełne prawo do kanadyjskiego łączenia rodzin (sponsorowania). Myślenie logiczne, ale nie zawsze zgodne z określonymi prawnie zasadami. Na przykład wydawać by się mogło, że dobry, stały dochód jest obowiązkowym wymogiem sponsorskim, a w praktyce okazuje się, że nie zawsze. W przypadku sponsorowania dzieci w określonym wieku lub współmałżonków nie ma bowiem określonego wymogu co do wysokości zarobków sponsora. W dodatku jeśli sponsor przebywa obecnie za granicą i nie ma dochodów w Kanadzie, nadal ma szanse na sponsorstwo partnera/partnerki, choć musi przekonać władze imigracyjne, że będzie w stanie utrzymać osobę sponsorowaną po powrocie do Kanady (zaakceptowane oferty i kontrakty pracy w Kanadzie). Niewiele osób zdaje sobie także sprawę, że jeśli sponsorowało poprzednio kogoś bliskiego w ramach łączenia rodzin i osoby sponsorowane pobierały zasiłek socjalny w czasie trwania sponsorstwa, wówczas w takich wypadkach ponowne sponsorowanie najprawdopodobniej nie zostanie zatwierdzone. Dotyczy to także sponsorstw trwających po rozwodzie czy osiągnięciu dojrzałości-samodzielności sponsorowanych  dzieci. Na przykład, jeśli mężczyzna sponsorował żonę, podpisał sponsorstwo na 10 lat w przeszłości i po roku się rozwiódł, a jego żona ponownie w Kanadzie wstąpiła w związek małżeński, nie następny współmałżonek jest za nią odpowiedzialny w świetle przepisów imigracyjnych, jedynie osoba, która pierwotnie podpisała sponsorstwo na pobyt stały. Dochodzę do wniosku, że wiele osób nie zdaje sobie sprawy z tej obligacji imigracyjnej i w następstwie doświadcza wielu problemów w ewentualnych przyszłych sprawach imigracyjnych. Na szczęście, przepisy dotyczące sponsorowania współmałżonków zmieniły się korzystnie i obecnie wymagane są jedynie trzy lata sponsorstwa. Zmienił się niestety wymagany okres sponsorowania rodziców, o co często Państwo pytają, wymagane jest 20 lat zobowiązania sponsorskiego i nie ma możliwości, aby ten okres skrócić.

Izabela Embalo,
licencjonowany doradca
        OSOBY ZAINTERESOWANE UBIEGANIEM SIę O POBYT STAłY LUB WIZę IMIGRACYJNą INNEJ KATEGORII PROSZę O KONTAKT Z NASZYM BIUREM, TEL. 416 515 2022, Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.,
www.emigracjakanada.net

         Rzecz, którą elita stara się przemilczać, pomijać i udawać, że nie ma takiej kwestii, a ona wraca i narasta. No to już nawet na Tajwanie wiedzą, że jesteśmy zbrodniarzami, rabusiami i że się nam należy.

        Otóż, proszę Państwa, sądzą niektórzy, tak jak o tych filmach i książkach kłamliwych, że także i te roszczenia są celem samym w sobie. Ja twierdzę, że one nie mogą być celem same w sobie. Tu nie chodzi o wypłatę w gotowiźnie czy w naturze konkretnej sumy. Te roszczenia nie mają bowiem granic.

        Jeśli ktoś z Państwa ciągle jeszcze myśli, że należy zacisnąć zęby, zadłużyć następne pokolenia lata, na dziesiątki, może setki lat naprzód i jakoś zebrać tę sumę i wypłacić i wtedy się może wreszcie odczepią i może wtedy wreszcie dadzą nam żyć normalnie, to jest to, moim zdaniem błędne rozumowanie. Ponieważ roszczenia same w sobie nie są celem, nie chodzi o tę gotówkę. Są tacy ludzie tutaj, w tym establishmencie północnoamerykańskim, dla których suma nawet 65 miliardów dolarów na koncie - jej przybytek lub nagłe zniknięcie - to nie byłoby coś alarmującego. To nie są dla nich znowu takie wielkie pieniądze. Chodzi o przejęcie kontroli nad terytorium. Kto bowiem w Polsce wszedłby w posiadanie takiej kwoty w gotówce czy w naturze, gdyby ktoś stał się kolektywnie tak majętny, to będzie mu przypadał w udziale kawał władzy. Trudno w tej chwili określić, jaki kawał, ale przecież musimy pamiętać, że aktualne państwo polskie jest bankrutem. A zatem ktokolwiek na terytorium Polski będzie miał jakiś kapitał, to w zestawieniu z rządem Rzeczypospolitej, który jest zbankrutowany - ktoś taki będzie potentatem. Zawsze jest dłużnik niewolnikiem, a posiadacz jest panem sytuacji.