Ontaryjski minister bezpieczeństwa i służb korekcyjnych Michael Tibollo, odpowiedzialny również za zwalczanie rasizmu, stał się obiektem krytyki po tym jak opowiadał o poranku spędzonym razem z policjantami w okolicy Jane i Finch. Wcześniej poseł NDP Kevin Yarde zapytał go o ograniczanie praktyki wyrywkowego legitymowania. Minister powiedział, że od 7 rano do 1 po południu w kamizelce kuloodpornej odwiedzał z policją miejsca, w których dochodziło do strzelanin. Rozmawiał z mieszkańcami, którzy mówili, że obawiają się o swoje bezpieczeństwo. Wcześniej powiedział, że w sprawie legitymowania powinny się odbyć konsultacje z mieszkańcami i służbami policyjnymi. Dodał, że policja powinna mieć prawo do legitymowania i jeśli korzysta z tej możliwości we właściwy sposób, to może to robić.

Yarde uznał, że odpowiedź ministra była rasistowska. Oburzony mówił później, że musiał porozmawiać z posłami siedzącymi obok, żeby się upewnić, że to co słyszał rzeczywiście zostało wypowiedziane. Przewodnicząca NDP Andrea Horwath również uznała za rasistowskie mówienie o Jane i Finch jako o dzielnicy niebezpiecznej, w której dochodzi do incydentów z bronią i trzeba w niej nosić kamizelkę kuloodporną. Wezwała ministra do natychmiastowych przeprosin.

Premier Doug Ford towarzyszył swojemu ministrowi podczas objazdu Jane i Finch, ale na zdjęciach na twitterze nie widać, by nosił kamizelkę. Premierowi zawsze jednak towarzyszy ochroniarz. Torontońska policja oświadczyła, że Tibollo dostał kamizelkę prewencyjnie. Na zdjęciu widać, że na kamizelce jest umieszczone nazwisko ministra i napis „Police”. Rzecznik prasowy policji wyjaśnił, że podczas objazdów wyznaczonych okolic służby zawsze dbają o zachowanie środków bezpieczeństwa.

Gerald Major, 46 l., kilka razy dziennie wychodzi na balkon w swoim kondominium w Oakville, by palić lub zażywać w formie wziewnej marihuanę medyczną. Narkotyk łagodzi objawy jego chorób – zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa i łuszczycowego zapalenia stawów – które zaczęły się rozwijać, gdy miał 14 lat. W ciągu ostatnich ośmiu lat mężczyzna przeszedł osiem operacji. Major mówi, że szanuje sąsiadów, ustawia się tak, żeby dym nie leciał w kierunku okien. Nie pali w domu, bo ma siedmioletniego syna. Martwi się jednak, jak to będzie po legalizacji marihuany.

Właściciele kondominiów i mieszkań pod wynajem chcą zakazywać palenia w lokalach, na balkonach i w przestrzeniach wspólnych.

Prawniczka Denise Lash zajmująca się sprawami dotyczącymi kondominiów mówi, że przychodzą do niej klienci, którzy chcą zakazywać używania marihuany w swoich budynkach. Niektórzy lokatorzy się burzą. Lash zauważa, ze w poprzednich latach zarządcy kondominiów walczyli z dymem papierosowym, tak że naturalnym jest, że teraz obawiają się marihuany. Dym zawsze znajdzie drogę do innych lokali, a mieszkańcy będą się skarżyć na zapach i wpływ na zdrowie.

To samo mówi Sandro Zuliani, dyrektor Crossbridge Condominium Services, firmy zarządzającej 80 000 mieszkań w GTA. Jego zdaniem jedynym rozwiązaniem jest wprowadzenie całkowitego zakazu palenia. Mieszkańcy, którzy jednak palili przed wprowadzeniem zakazu, mogą wnioskować o przyznanie wyjątku.

Lash mówi, że kolejna kwestia to hodowla konopi, i tu współpracując z właścicielami budynków najczęściej przyjmuje absolutny zakaz. Rośliny wymagają wilgoci i do mieszkań może wchodzić pleśń.

W Kolumbii Brytyjskiej zakaz palenia w kondominiach został wprowadzony 5-10 lat temu. Teraz tylko zmieni się rodzaj dymu, ale w prowincji już od dawna funkcjonuje ustawa zawierająca zapisy o uciążliwym zachowaniu względem sąsiadów i jest sformułowana tak, że obejmuje wszelkiego rodzaju czynniki. Jeśli chodzi o marihuanę mogą pojawić się sprawy osób używających narkotyku w celach medycznych, które w skrajnych przypadkach mogą się skończyć nawet w trybunale praw człowieka, mówi Tony Gioventu z prowincyjnego stowarzyszenia właścicieli kondominiów. Dodaje, że czasem da się zadowolić obie strony wprowadzając zmiany w systemie wentylacji.

Parks Canada dogadało się z prywatnym właścicielem 1324-hektarowego terenu zwanego Driftwood Cove w sprawie odkupienia działki położonej nad zatoką Georgian, przylegającej do Bruce Peninsula National Park. Teren jest bogaty geologicznie, obejmuje 6,5 kilometra ciągłej linii brzegowej oraz system grot i żyje na nim co najmniej 10 gatunków uznawanych za zagrożone (np. wąż massassauga i niedźwiedź czarny). Przebiega przez niego 8-kilometrowy odcinek szlaku Bruce i Bruce Trial Conservancy częściowo poniesie koszty zakupu. Działka była wystawiona za 20,6 miliona dolarów, ale nie wiadomo, na jaką cenę zarząd parków umówił się z właścicielem. Ostateczna kwota będzie podana dopiero po sfinalizowaniu transakcji. Pieniądze na zakup działki będą pochodzić z budżetu federalnego na bieżący rok, w którym przeznaczono 1,3 miliarda dol. na ochronę dzikich terenów. Kanada zobowiązała się do objęcia ochroną 17 proc. wód i lądów. Cel ten ma być osiągnięty w 2020 roku. Póki co obszary chronione stanowią 10,5 proc. powierzchni kraju.

W ciągu ostatniej dekady liczba turystów odwiedzających park narodowy Bruce Peninsula podwoiła się i w zeszłym roku wyniosła 400 000.

Region Peel udostępni uchodźcom 31 pokoi w motelach, zdecydowała rada regionu. Urzędnicy z regionu są w trakcie rozmów z władzami Toronto, podczas których zostanie ustalone, ile rodzin i kiedy trafi do Peel. Uchodźcy będą mogli korzystać z moteli do czasu znalezienia stałego zakwaterowania. W szukaniu mieszkań mają im pomóc pracownicy regionu.

12 lipca rada regionu postanowiła, że będzie zawierać umowy z rządem federalnym na zapewnienie uchodźcom zakwaterowania, dostępu do usług socjalnych oraz programów dla nowo przybyłych i starających się o azyl. Burmistrz Bonnie Crombie powiedziała, że region wnioskuje o całkowity zwrot kosztów udostępnienia uchodźcom pokoi w motelach. W 2017 roku region przeznaczył na zakwaterowanie uchodźców 318 902 dol., a w bieżącym roku do 31 maja – 475 481. Według prognoz całkowity koszt w 2018 może sięgnąć 1 141 155 dol.

“The region has 31 rooms available at a couple of motels to accommodate the families,” said Stella Danos-Papaconstantinou, Peel’s director of  community access and human services.

Regional staff is meeting with Toronto to finalize the plan on the number of families and when they will be transitioning to the area, added Danos-Papaconstantinou.